2017.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.202.2017.2.AL
z 24 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia składników majątkowych Wnioskodawcy na czas wykonywania kontraktu menedżerskiego oraz kosztów związanych z używaniem składników majątkowych przez menedżera - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostepnienia składników majątkowych Wnioskodawcy na czas wykonywania kontraktu menedżerskiego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.202.2017.1.AL.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2017 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Przedsiębiorstwo (Spółka) zobowiązane było zawrzeć z członkami organu zarządzającego kontrakty menedżerskie (zwanych dalej menedżerami).

Strony umowy/kontraktu zgodnie postanowiły, że niezależnie od postanowień umowy, łączy je stosunek korporacyjny Spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład Zarządu. Stosunek korporacyjny Spółki stanowi przyczynę zawarcia niniejszej umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień niniejszej umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w Zarządzie.

Menedżer jest członkiem ww. organu zarządzającego (członkiem Zarządu Spółki). Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim, menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności:

racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;
podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;
współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Statutu;
współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków;
podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku;
prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej;
dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.

Zgodnie z umową menedżer wykonuje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w razie potrzeby w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym realizacja umowy poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Jak wynika z umowy menedżer zobowiązuje się do wykonywania umowy osobiście, bez względu na to czy działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W umowie określono m.in. zasady wypłaty wynagrodzeń menedżerowi, które składa się z wynagrodzenia stałego i wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie stałe za dany miesiąc będzie wypłacane przez Spółkę nie później niż w ciągu 14 dni od doręczenia Spółce prawidłowo wystawionego rachunku. Wynagrodzenie zmienne menedżera wynosi do 50% wynagrodzenia stałego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującego wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie zmienne przysługuje Menedżerowi wyłącznie po spełnieniu następujących przesłanek:

zatwierdzenia sprawozdania finansowego oraz sprawozdania Zarządu z działalności Spółki za rok obrotowy, za który wynagrodzenie przysługuje,
udzielenia przez Walne Zgromadzenie członkowi Zarządu absolutorium z wykonania przez niego obowiązków za poprzedni rok obrotowy, przedłożenie przez Zarząd sprawozdania z wykonania celów zarządczych,
podjęcia przez Radę Nadzorczą uchwały w sprawie wykonania celów zarządczych i ustalenia wysokości należnej wypłaty wynagrodzenia zmiennego.

Ponadto Spółka zobowiązała się udostępnić menedżerowi jako członkowi Zarządu odpowiednią infrastrukturę, a menedżer zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązkiem Spółki jest udostępnienie na koszt Spółki:

infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
środków transportu, w tym samochodu służbowego;
innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy.

Zgodnie z umową pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa powyżej, nie stanowi wynagrodzenia menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki, o którym mowa powyżej. Menedżer w celu wykonywania umowy uprawniony jest do korzystania z gabinetu wyposażonego w sprzęt biurowy oraz obsługi sekretarskiej i sali konferencyjnej, przeznaczonej dla członków Zarządu. Ponadto Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka udostępni menedżerowi w ramach zawartej umowy następujące składniki majątkowe:

infrastrukturę biurową;
środki komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość tj. telefon komórkowy, przenośny komputer, mobilny modem internetowy;
samochód służbowy.

Wnioskodawca udostępni menedżerowi składniki majątkowe wyłącznie do używania do realizacji zadań wynikających z postanowień umowy. Menedżer nie będzie mógł swobodnie dysponować mieniem, menedżer będzie zobowiązany do wykorzystywania mienia tylko w celach służbowych.

Wnioskodawca nie przewiduje odrębnego obciążania kosztami menedżera za udostępnione/powierzone mu mienie. W wyniku zawarcia umowy pomiędzy menedżerem a Wnioskodawcą nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na menedżera. Po zakończeniu umowy menedżer zobowiązany jest zwrócić składniki majątkowe Wnioskodawcy.

Na pytanie tut. Organu cyt: „Czy, a jeżeli tak to w jaki sposób udostępnianie menedżerowi składników majątku pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem?” Wnioskodawca wskazał, iż cyt: „Menedżer w związku z zawartą umową zobowiązany jest do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych. Udostępnione mienie ma służyć realizacji powierzonych mu zadań. Telefon i laptop służy menedżerowi do kontaktów z osobami/instytucjami/ pracownikami, z którymi Wnioskodawca ma relacje biznesowe czy gospodarcze. Laptop służy również menedżerowi do przygotowywania różnego rodzaju opracowań dla Wnioskodawcy oraz do analizy różnego rodzaju dokumentów związanych z działalnością Wnioskodawcy. Samochód służy Wnioskodawcy do realizacji powierzonych mu zadań służbowych poza siedzibą spółki. Udostępniona menedżerowi infrastruktura biurowa służy menedżerowi do realizacji powierzonych mu na podstawie kontraktu menedżerskiego obowiązków służbowych w siedzibie Spółki.”

W związku z nabyciem składników majątkowych udostępnionych menedżerowi, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia w całości oraz częściowo podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem 3).

Czy nieodpłatne udostępnienie menedżerowi składników majątkowych Wnioskodawcy na czas wykonania kontraktu menedżerskiego, jak również ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych przez świadczeniodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza treści art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. Ustawodawca definiując pojęcie „dostawa towaru” wprowadził warunek przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, akcentując przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować jak właściciel. Definicja ta wskazuje zatem, że istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, gdyż w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego. Spośród czynności „przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel” można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z powyższym przepisem, pod pojęciem świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy rozumieć każde zachowanie się, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Przy czym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Świadczenie jest dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Przy czym, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach, której wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym. Na podstawie kontraktu menedżerskiego Spółka zobowiązana jest udostępnić nieodpłatnie menedżerowi na czas nieoznaczony (nie dłużej niż na czas obowiązywania umowy) składniki majątkowe stanowiące własność Spółki, ewentualnie, (w przypadku samochodu osobowego) będące przedmiotem leasingu: samochód osobowy, laptop wraz z oprogramowaniem, telefon komórkowy, mobilny modem internetowy. Menedżer na podstawie umowy jest zobowiązany do wykorzystania otrzymanych składników majątkowych wyłącznie w celu wykonania uzgodnionej w umowie usługi. W wyniku zawarcia przedmiotowej umowy nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na rzecz menedżera, nie będzie on również uprawniony do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem. Wydatki związane z przekazanymi składnikami majątkowymi, w szczególności koszty paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, będzie ponosiła Spółka. Składniki majątkowe udostępniane są jedynie w celu ułatwienia wykonania usługi realizowanej na potrzeby działalności gospodarczej Spółki.

Skoro w niniejszych okolicznościach Spółka na podstawie zawartej umowy zobowiązana będzie nieodpłatnie udostępnić menedżerowi składniki majątkowe stanowiące jej własność a menedżer na podstawie tej umowy zobowiązany będzie do wykorzystania otrzymanych składników majątkowych wyłącznie w celu wykonania uzgodnionej w umowie usługi i nie dojdzie do przeniesienia prawa do swobodnego rozporządzania składnikami majątkowymi na rzecz menedżera nie można uznać tej czynności za dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem czynność ta nie będzie stanowiła dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe udostępnianie kontrahentowi składników majątkowych nie będzie stanowiło również świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność nieodpłatnego udostępniania menedżerowi składników majątku na czas wykonania umowy o świadczenie usług a także ponoszenie kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych służy wyłącznie do wykonania działalności zleconej przez Spółkę, stanowi element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie realizacji zlecenia. Przekazanie to ma na celu ułatwienie wykonania usługi realizowanej na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Tym samym, nieodpłatne udostępnienie składników majątkowych Spółki w postaci samochodu osobowego, laptopa wraz z oprogramowaniem, telefonu komórkowego i innych skalników wymienionych w umowie związane będzie z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zatem czynność ta nie będzie świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, iż przekazanie menedżerowi infrastruktury nie będzie stanowiło dostawy towarów, o której mowa w art. 5 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy jak również nie będzie to świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, nieodpłatne udostępnienie menedżerowi składników majątkowych Spółki na czas wykonania umowy o świadczenie usług, jak również ponoszenie przez Spółkę kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych przez menedżera nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe potwierdzają interpretacje podatkowe m.in. interpretacja indywidualna z 31 stycznia 2014 r., sygn. IPPP1/443-69/14-3/EK - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. Nr 1221 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z powyższym przepisem, pod pojęciem świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy rozumieć każde zachowanie się na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Przy czym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Świadczenie jest dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Przy czym, z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, zawarł z członkami organu zarządzającego kontrakty menedżerskie. Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim, menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności: racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony; podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki, współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Statutu, współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków, podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku, prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej, dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki. Zgodnie z umową menedżer wykonuje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w razie potrzeby w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym realizacja umowy poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Jak wynika z umowy menedżer zobowiązuje się do wykonywania umowy osobiście, bez względu na to czy działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W umowie określono m.in. zasady wypłaty wynagrodzeń menedżerowi. Ponadto Spółka zobowiązała się udostępnić menedżerowi jako członkowi Zarządu odpowiednią infrastrukturę, a menedżer zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązkiem Spółki jest udostępnienie na koszt Spółki: infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki, środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (telefon komórkowy, przenośny komputer, mobilny modem internetowy), samochód służbowy. Zgodnie z umową pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa powyżej, nie stanowi wynagrodzenia menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki. Wnioskodawca udostępni menedżerowi składniki majątkowe wyłącznie do używania do realizacji zadań wynikających z postanowień umowy. Menedżer nie będzie mógł swobodnie dysponować mieniem, menedżer będzie zobowiązany do wykorzystywania mienia tylko w celach służbowych. Wnioskodawca nie przewiduje odrębnego obciążania kosztami menedżera za udostępnione/powierzone mu mienie. W wyniku zawarcia umowy pomiędzy menedżerem a Wnioskodawcą nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na menedżera. Po zakończeniu umowy menedżer zobowiązany jest zwrócić składniki majątkowe Wnioskodawcy. Udostępnione mienie ma służyć realizacji powierzonych mu zadań. Telefon i laptop służy menedżerowi do kontaktów z osobami/instytucjami/ pracownikami, z którymi Wnioskodawca ma relacje biznesowe czy gospodarcze. Laptop służy również menedżerowi do przygotowywania różnego rodzaju opracowań dla Wnioskodawcy oraz do analizy różnego rodzaju dokumentów związanych z działalnością Wnioskodawcy. Samochód służy Wnioskodawcy do realizacji powierzonych mu zadań służbowych poza siedzibą spółki. Udostępniona menedżerowi infrastruktura biurowa służy menedżerowi do realizacji powierzonych mu na podstawie kontraktu menedżerskiego obowiązków służbowych w siedzibie Spółki. Ponadto w związku z przekazanymi składnikami majątkowymi Wnioskodawca ponosi wydatki tj. koszty paliwa, koszty rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw. W związku z nabyciem składników majątkowych udostępnionych menedżerowi, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia w całości oraz częściowo podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą uznania, czy nieodpłatne udostępnienie menedżerowi składników majątkowych Wnioskodawcy na czas wykonania kontraktu menedżerskiego, jak również ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych przez świadczeniodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Kluczową rolę w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy odgrywa właściwe rozumienie sformułowania jakim posłużył się ustawodawca podatkowy w treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, wskazując na „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”, co w istocie determinuje uznanie danej czynności za dostawę towarów. W związku z faktem, że z treści cytowanego przepisu nie wynika jednoznacznie, czy odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce jedynie w przypadku, gdy sprzedawca przenosi na nabywcę własność rzeczy w sensie cywilistycznym, czy też wystarczającą przesłanką do uznania, że doszło do dostawy towarów jest przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji, powyższa kwestia została poddana ocenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego zagadnienia TSUE, w orzeczeniu C-320/88 (Staatssecretaris van Financiën v. Shipping & Forwarding Enterprise Safe BV), stanął na stanowisku, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia okoliczność, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się ono z cywilnoprawnym przeniesieniem własności. W przytoczonym orzeczeniu Trybunał posłużył się terminem „przeniesienia własności w sensie ekonomicznym” (praktyczna kontrola nad rzeczą; możliwość swobodnego dysponowania), uniezależniając jednoznacznie opodatkowanie podatkiem VAT od przeniesienia własności rzeczy w sensie cywilnym.

W związku z powyższym, pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że oderwanie pojęcia „dostawa towarów” od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem.

Konfrontując powyższą argumentację z przedstawionym opisem sprawy należy stwierdzić, że pomiędzy Spółką udostępniającą składniki majątkowe menedżerowi świadczącemu usługi na rzecz Wnioskodawcy a Spółką, nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi składnikami jak właściciel w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Menedżer nie może swobodnie dysponować powierzonym mu mieniem, jest bowiem zobowiązany do wykorzystywania mienia tylko do realizacji zadań wynikających z postanowień umowy, a po jej zakończeniu jest zobowiązany do zwrotu składników majątkowych Wnioskodawcy. W wyniku zawarcia umowy pomiędzy menedżerem a Spółką nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na menedżera.

Należy wskazać, że nieodpłatne udostepnienie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel.

W analizowanej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a tym samym o dostawie towarów. W konsekwencji, udostępnienie składników majątkowych do wykonania zadań przez menedżera na rzecz Spółki nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W wyniku zawarcia umowy pomiędzy menedżerem a Spółką nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na menedżera, nie dojdzie również do przeniesienia na menedżera kosztów udostępnienia tych składników tj. kosztów rozmów telefonicznych, paliwa, czy napraw. W tym przypadku nie dojdzie do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Przy czym, za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Jak wynika z treści wniosku, w związku z zawartą umową menedżer zobowiązany jest do prowadzenia spraw Spółki, a udostępnione mienie ma służyć realizacji powierzonych mu zadań, w tym telefon i laptop służy menedżerowi do kontaktów z osobami/instytucjami/ pracownikami, z którymi Wnioskodawca ma relacje biznesowe czy gospodarcze. Laptop służy natomiast menedżerowi do przygotowywania opracowań i analiz dokumentów związanych z działalnością Wnioskodawcy. Natomiast samochód służy menedżerowi do realizacji powierzonych mu zadań poza siedzibą Spółki. Wnioskodawca udostępni menedżerowi składniki majątkowe wyłącznie do używania do realizacji zadań wynikających z postanowień umowy. Menedżer nie będzie mógł swobodnie dysponować mieniem, menedżer będzie zobowiązany do wykorzystywania mienia tylko w celach służbowych.

W przedstawionych okolicznościach czynności nieodpłatnego udostępniania menedżerowi składników majątkowych Wnioskodawcy nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Udostępnianie tych składników stanowi bowiem element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie menedżerowi realizację usługi na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca nie przewiduje odrębnego obciążania menedżera kosztami za udostępnione/powierzone mu mienie.

Przedmiotowe udostępnianie menedżerowi składników majątkowych nie będzie stanowiło również świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność nieodpłatnego udostępniania menedżerowi składników majątku na czas wykonania umowy o świadczenie usług, a także ponoszenie kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych służy wyłącznie do wykonania działalności zleconej przez Wnioskodawcę. Przekazanie to ma na celu ułatwienie wykonania usługi realizowanej na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym, nieodpłatne udostępnienie składników majątkowych Wnioskodawcy związane będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem czynność ta nie będzie świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nieodpłatne udostępnienie menedżerowi składników majątkowych Spółki na czas wykonywania umowy o świadczenie usług, jak również ponoszenie przez Spółkę kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych przez menedżera nie będzie stanowiło dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i 2 ustawy, jak również nie będzie stanowiło świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin