Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.142.2017.2.MM
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.142.2017.1.MM z dnia 3 lipca 2017 r. wezwano Wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 10 lipca 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 13 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego, w dniu 29 stycznia 2014 r. został rozwiązany przez rozwód – bez orzekania o winie - związek małżeński Wnioskodawcy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci Sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu małoletnich dzieci przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania dzieci Sąd obciążył oboje rodziców i z tego tytułu zasądził od Wnioskodawcy na rzecz obojga dzieci alimenty w kwocie 900 zł miesięcznie (co w 2014 r. stanowiło około 60% miesięcznych dochodów Wnioskodawcy). Sąd nie ustalił kontaktów Wnioskodawcy z dziećmi ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą, a matką dzieci zostało sporządzone porozumienie rodzicielskie, które było przedstawione i dodane do akt sądowych. Z tego porozumienia Wnioskodawca wywiązuje się sumiennie, ponieważ kontakt z dziećmi jest częścią jego życia. Podczas pobytu dzieci pod opieką Wnioskodawcy, zapewnia im to co jest niezbędne do normalnego funkcjonowania w życiu codziennym. To nie tylko opieka ale również zapewnienie atrakcji sportowo-rozrywkowych (basen, kręgle, jazda rowerem, kino, itp.) oraz kulturalno-oświatowych. Wnioskodawca dba również o wygląd zewnętrzny oraz higienę dzieci, poprzez zakup odzieży, kosmetyków, wizyty u fryzjera, a gdy zajdzie taka konieczność, również wizyty u lekarza. Dzieci przebywają pod opieką Wnioskodawcy nie tylko w dni ustalone przez Sąd lecz również gdy zachodzi taka potrzeba lub na prośbę dzieci (dni poświąteczne, długie weekendy). Każdego roku, w okresie wakacyjnym Wnioskodawca wyjeżdża z dziećmi na wspólny wypoczynek w różne rejony Polski.

W czasie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawca wspólnie z żoną rozliczał PIT-37 oraz ulgę prorodzinną. W 2014 r. Wnioskodawca ustalił z byłą małżonką, że rozliczenie ulgi prorodzinnej za 2013 r., jak i kolejne lata nastąpi w proporcji 50% na każde dziecko, a żeby było łatwiej się rozliczać byli małżonkowie ustalili, że Wnioskodawca odlicza ulgę na syna, zaś żona odlicza ulgę na córkę, co Wnioskodawca uwzględnił w swoim zeznaniu PIT-37 za 2013 r. W kolejnych latach była żona Wnioskodawcy nie zastosowała się do zawartej między nimi umowy i nieświadoma, bądź świadoma konsekwencji rozliczyła ulgę za oboje dzieci nie informując Wnioskodawcy o swojej decyzji.

W lutym 2017 r. Wnioskodawca został wezwany do swojego Urzędu Skarbowego w celu weryfikacji zeznania PIT-37 i rozliczenia ulgi prorodzinnej. Podczas rozmowy Wnioskodawca został poinformowany, że w roku podatkowym 2014 i 2015 ulga prorodzinna została rozliczona dwukrotnie na jedno z dzieci. Okazało się bowiem, że była żona rozliczyła ulgę za oboje dzieci. Wobec powyższego Wnioskodawca złożył stosowne oświadczenie i dokumenty potwierdzające, że sprawuje w pełni władzę rodzicielską nad swoimi dziećmi i w jaki sposób ją wykonuje.

Za 2016 r. Wnioskodawca dokonał rozliczenia w ten sam sposób jak za lata poprzednie, czyli rozliczył ulgę prorodzinną zgodnie z ustaleniami dokonanymi z byłą żoną i zgodnie z przepisami zawartymi w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszącymi się do odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej.

W latach podatkowych 2014 i 2015 Wnioskodawca uzyskiwał dochody z tytułu umowy o pracę opodatkowane według skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy za rok 2014 i 2015, jak również za lata następne Wnioskodawca – stosownie do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma prawo do ulgi prorodzinnej w części równej, tj. 50% dla każdego z rodziców na każde dziecko ?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy mu się prawo do odliczenia ww. ulgi w 50% na każde dziecko ze względu na fakt, że zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z 29 stycznia 2014 r. jest pełnoprawnym opiekunem obojga dzieci. Jest również obciążony kosztami utrzymania dzieci na równi z byłą małżonką, z czego wywiązuje się sumiennie. Wnioskodawca opiekuje się dziećmi w terminach wyznaczonych w porozumieniu rodzicielskim zawartym przed rozwodem oraz dba o rozwój fizyczny i psychiczny dzieci, zapewniając im zarówno wizyty u lekarzy, jak i w placówkach sportowo-kulturalnych (basen, kino, muzea, parki rozrywki, itp.). Ponadto każdego roku Wnioskodawca zabiera dzieci na wyjazdy wakacyjne w różne miejsca aby zapewnić im zarówno rozrywkę, jak i zdobywanie wiedzy.

Z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli rodzice rozwiedzeni wykonywali w okresie podatkowym władzę rodzicielską, ulga przysługiwała każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych. Przy czym łączna kwota odliczeń, dokonywanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka. Jeżeli natomiast rodzice nie ustalili takich proporcji, to ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy - w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych (straty poniesionej) od dnia 1 stycznia 2014 r. - odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:




1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;




2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:




1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym przed 1 marca 2017 r. - odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r. - odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (T. J. Dz. U. z 2017 r., poz. 682) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem Sąd nie pozbawił tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

W opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym żadnemu z byłych małżonków władza rodzicielska nie została odebrana lub zawieszona. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci Sąd powierzył bowiem obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu małoletnich dzieci przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania dzieci Sąd obciążył oboje rodziców i z tego tytułu zasądził od Wnioskodawcy na rzecz obojga dzieci alimenty w kwocie 900 zł miesięcznie (co w 2014 r. stanowiło około 60% miesięcznych dochodów Wnioskodawcy). Sąd nie ustalił kontaktów Wnioskodawcy z dziećmi ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą, a matką dzieci zostało sporządzone porozumienie rodzicielskie, które było przedstawione i dodane do akt sądowych. Z tego porozumienia Wnioskodawca wywiązuje się sumiennie, ponieważ kontakt z dziećmi jest częścią jego życia. Podczas pobytu dzieci pod opieką Wnioskodawcy, zapewnia im to co jest niezbędne do normalnego funkcjonowania w życiu codziennym. To nie tylko opieka ale również zapewnienie atrakcji sportowo-rozrywkowych (basen, kręgle, jazda rowerem, kino, itp.) oraz kulturalno-oświatowych. Wnioskodawca dba również o wygląd zewnętrzny oraz higienę dzieci, poprzez zakup odzieży, kosmetyków, wizyty u fryzjera, a gdy zajdzie taka konieczność, również wizyty u lekarza. Dzieci przebywają pod opieką Wnioskodawcy nie tylko w dni ustalone przez Sąd lecz również gdy zachodzi taka potrzeba lub na prośbę dzieci (dni poświąteczne, długie weekendy). Każdego roku, w okresie wakacyjnym Wnioskodawca wyjeżdża z dziećmi na wspólny wypoczynek w różne rejony Polski.

Tym samym, skoro Wnioskodawca nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej i wywiązuje się on z obowiązków uzgodnionych w porozumieniu rodzicielskim - w szczególności poprzez sprawowanie faktycznej pieczy nad małoletnimi dziećmi w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, zaspokojenie ich potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych to nie sposób uznać, że Wnioskodawca nie zajmuje się dziećmi, a tym samym nie wykonuje władzy rodzicielskiej, co pozbawiałoby go prawa do dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że limit omawianej ulgi określony został na dziecko. Limit ten dotyczy łącznie obojga rodziców, jeżeli w stosunku do danego dziecka w roku podatkowym wykonują władzę rodzicielską. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej kiedy każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować jednak w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę wyrażenia „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem skoro w 2014 r. Wnioskodawca z byłą małżonką ustalili, że rozliczenie ulgi prorodzinnej za 2013 r., jak i kolejne lata nastąpi w proporcji 50% na każde dziecko, to w sytuacji, gdy oboje spełniają warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia przysługującą wspólną kwotę ulgi na dzieci za 2014 i 2015 r. i lata następne (jeżeli stan faktyczny i prawny nie ulegną zmianie) Wnioskodawca winien podzielić z matką dziecka (byłą żoną) w częściach równych i przysługującą mu część ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci odliczyć od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednocześnie podkreślić, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w niniejszej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Wnioskodawcę wszystkich przesłanek uprawniających do skorzystania z odliczeń w ramach omawianej ulgi. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa. Wobec tego, wydając niniejszą interpretację oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym. W przypadku jednak, gdy przytoczony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecie w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.