Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.250.2017.1.AT
z 25 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji (…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużnik … jest właścicielem nieruchomości położonej w …, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą …. Nieruchomość składa się z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym …, obręb …, o powierzchni … m kw. Na nieruchomości usytuowany jest budynek mieszkalny wolnostojący oraz budynek gospodarczo-garażowy.

Budynek jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, o konstrukcji murowanej, l-piętrowy, podpiwniczony, dach plaski. Na parterze znajduje się pokój, kuchnia/pokój, wc, korytarz, weranda. Na I piętrze znajdują się … pokoje i korytarz. Powierzchnia mieszkalna - mierzona miernikiem laserowym - na parterze i I piętrze łącznie wynosi … m kw.

Z treści księgi wieczystej wynika, że nieruchomość obciążona jest ograniczonym prawem rzeczowym w postaci służebności osobistej, polegającej na prawie korzystania przez … z całego domu. Informacje uzyskane w toku postępowania wskazują, że … nie żyje.

Na wycenianej nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego: Uchwała nr … z dnia … kwietnia 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego miasta … na obszarze położonym pomiędzy ulicami …, … i …, …, granicą działki … obr. …, ulicą …, ulicą … i granicami z … - … - teren zabudowy mieszkaniowej oraz zabudowy usługowej.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej, dłużnik nabył nieruchomość w 2012 r. Dłużnik nabył nieruchomość jako osoba fizyczna, „nie uiszczał podatku VAT z tego tytułu”. Cena nabycia nieruchomości wynosiła ok. … zł. Dłużnik miał zamiar mieszkać na tej nieruchomości, a część podnajmować.

Dłużnik poczynił nakłady z powodu wykonanych prac remontowych w wysokości niespełna … zł. Podatku VAT z tytułu poczynionych nakładów „nie odprowadzano”.

Dłużnik zamieszkiwał w nieruchomości 2 ostatnie lata, w latach 2015-2016 podnajmował piętro domu. Dłużnik wynajmował piętro domu dla firm usługowych, wystawiał z tego tytułu rachunki, podatku VAT nie odprowadzał.

Obecnie nieruchomość nie jest zamieszkiwana, nie jest przeznaczona do celów gospodarczych.

Budynek gospodarczo-garażowy jest w złym stanie technicznym, nie był remontowany od czasu jego nabycia przez dłużnika.

Według informacji udzielonej przez Naczelnika … w …, dłużnik w ostatnich 5 latach nie składał deklaracji PIT-38. Odnotowano ostatnie zeznanie PIT-36 za 2015 r., w którym dłużnik wykazał dochód … zł.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

Czy sprzedaż zajętej nieruchomości … w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż zajętej nieruchomości … w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza informacji zawartych w opisie sprawy w powiązaniu z powołanym orzecznictwem TSUE – pozwala na stwierdzenie, że skoro majątek dłużnika (tu: nieruchomość oznaczona księgą wieczystą …) w części był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (w części, w jakiej był wynajmowany dla firm usługowych), to w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości dłużnika należy uznać w tym zakresie za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy. W tym przypadku przyjąć należy bowiem, że sprzedaż dokonana jest – w tej części – w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okoliczności tej nie zmienia podniesiony przez Wnioskodawcę argument, że obecnie nieruchomość nie jest przeznaczona do celów gospodarczych. Wobec tego czynność sprzedaży w drodze licytacji podlega w tym zakresie opodatkowaniu VAT.

Natomiast w pozostałym zakresie, skoro nieruchomość dłużnika nie wykazywała w ogóle jakiegokolwiek związku z żadną prowadzoną działalnością gospodarczą w całym okresie posiadania i przeznaczona była do wykorzystywania wyłacznie w celach mieszkalnych (osobistych), chociaż – jak wskazano – aktualnie nikt w niej nie zamieszkuje, trudno w tej części uznać, aby taka osoba (tu: dłużnik) działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości. W tym zakresie więc czynność sprzedaż w drodze licytacji nie podlega opodatkowaniu VAT.

W rezultacie, pomimo częściowego potwierdzenia poglądów Wnioskodawcy, stanowisko prezentowane we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Końcowo zastrzega się, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygano kwestii ewentualnego zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy, albowiem nie postawiono w tym zakresie pytania, określającego zakres żądania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.