Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.179.2017.1.MK
z 20 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wniesieniem do Spółki aportem części taboru oraz sprzedaży części taboru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z wniesieniem do Spółki aportem części taboru oraz sprzedaży części taboru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (zwana dalej: „Wnioskodawca”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Składa miesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7. Wnioskodawca realizuje projekt pn.: „Przyjazna komunikacja publiczna”, dofinansowanego ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego 2020, działanie 3.3.1. Projekt obejmuje m.in.:

• zakup taboru autobusowego;
• budowę zajezdni autobusowej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną;
• budowę lokalnych Centrów Obsługi Pasażerów wraz z zagospodarowaniem terenu towarzyszącymi sieciami;
• infrastruktury technicznej;
• budowę Centrum Obsługi Pasażerów SubObszaru Funkcjonalnego, obejmującego również rozbudowę ul. (w tym remont budynku dworca z dostosowaniem pomieszczeń dla potrzeb Centrum Obsługi Pasażerów SubObszaru Funkcjonalnego);
• zaprojektowanie i stworzenie systemu dynamicznej informacji pasażerskiej;
• zaprojektowanie i stworzenie systemu elektronicznego biletu.
  
  

W Gminie usługę komunikacji miejskiej realizował będzie przewoźnik zewnętrzny – spółka komunikacyjna (zwana dalej: „Spółka”). Spółka ta posiadać będzie odrębną od Gminy podmiotowość prawną i będzie odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przyjętym założeniem, tabór autobusowy zostanie zakupiony z przeznaczeniem w części 813/1.000 na przekazanie aportem do Spółki komunikacyjnej i w części 187/1.000 na sprzedaż do Spółki (tj. jako wkład do Spółki zostanie wniesiona 813/1.000 części udziałów we własności taboru, zaś sprzedane Spółce zostanie 187/1.000 części udziałów we własności).

Zakup taboru autobusowego zostanie w części dofinansowany ze środków pochodzących z funduszy europejskich. Podatek od towarów i usług dotyczący rzeczonego taboru stanowić będzie wydatek niekwalifikowalny w projekcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem do Spółki aportem 813/1.000 części taboru autobusowego oraz sprzedażą do Spółki 187/1.000 części taboru?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm. – dalej u.p.t.u.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 u.p.t.u., są rzeczy oraz ich części jak również wszelkie postacie energii. Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawa), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy wspólnika w spółce kapitałowej.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie mających wartość pieniężną udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania przedmiotowymi towarami (będącymi przedmiotem aportu) jak właściciel.

W konsekwencji, transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Podleganie opodatkowaniu czynności wniesienia aportów na zasadach ogólnych oznacza, że:

1. czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik podatku od towarów i usług;
2. wniesienie aportu podlega opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
3. aport podlega opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.
   
   

W odniesieniu do aportu 813/1.000 części taboru autobusowego, który zamierza wnieść Gmina do Spółki, dwie pierwsze przesłanki są spełnione. Podmiotem wnoszącym aport jest bowiem podatnik podatku od towarów i usług (tak w doktrynie, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników podatku od towarów i usług), przedmiotem aportu jest zaś czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (w przypadku aportu opodatkowaniu nie podlega jedynie aport przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa). W tym zaś przypadku niewątpliwie nie mamy do czynienia ani z przedsiębiorstwem, ani ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Są to jedynie udziały we własności rzeczy ruchomych.

Jednocześnie transakcja sprzedaży 187/1.000 części taboru autobusowego do Spółki stanowi również dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl art. 15 ust. 6 u.p.t.u., nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że dla zamierzonej czynności aportu 813/1.000 części autobusów tytułem wkładu do Spółki w zamian za świadczenie wzajemne w postaci udziałów oraz sprzedaży 187/1.000 części autobusów, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Jednostki samorządu terytorialnego są bowiem podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zarówno czynności opodatkowane, jak i zwolnione od podatku od towarów i usług. W ramach wykonywania zadań w zakresie transportu zbiorowego, Gmina organizuje komunikację zbiorową (autobusową). Gmina podjęła decyzję o stworzeniu sieci komunikacji publicznej i zamierza powołać w tym celu Spółkę i wyposażyć ją w majątek m.in. poprzez częściową sprzedaż oraz wniesienie aportem do spółki taboru autobusowego. Zarówno nabycie taboru autobusowego, utworzenie Spółki komunikacyjnej oraz częściową sprzedaż i wniesienie rzeczonych środków transportu aportem do spółki, to czynności nakierowane na realizację sieci komunikacji publicznej oraz utworzenie przedsiębiorstwa zajmującego się transportem osób. Przekazane przez Gminę środki transportu (autobusy), w sposób opisany powyżej, będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania działalności opodatkowanej, dlatego, że będą one służyły do wykonywania usług pasażerskiego transportu rozkładowego (...) - opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% - tj. przewozu pasażerów za odpłatnością.

Co do zasady, gdyby działania te nie były prowadzone przez organ władzy publicznej, lecz podmiot prawa prywatnego zostałyby zakwalifikowane jako działania prowadzone w ramach procesu działalności gospodarczej. Działania te zmierzają bowiem konsekwentnie do osiągnięcia ściśle określonego celu gospodarczego - utworzenia przedsiębiorstwa, które to przedsiębiorstwo, prowadząc działalność w zakresie transportu osób, ma przynosić korzyści finansowe.

Czynności wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu ze względu na brzmienie art. 15 ust. 6 u.p.t.u. Wyłączenie to nie dotyczy jednak czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, np. w przypadku sprzedaży bądź wnoszenia aportów do spółek w zamian za udziały lub akcje. W konsekwencji jednostki samorządu terytorialnego dokonując sprzedaży oraz wnosząc takie aporty działają w charakterze podatników podatku od towarów i usług (nie ma w tych przypadkach zastosowania art. 15 ust. 6 u.p.t.u.), (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 07 listopada 2013 r., IPTPP2/443-669/13-4/JN). Tym samym dostawy ww. środków transportu planowane przez Wnioskodawcę będą elementem zwykłej jego działalności jako podatnika, skoro będą miały charakter cywilnoprawny (aport, sprzedaż).

Gmina nabywając powyższe środki transportu i przekazując je do spółki występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czynność częściowej sprzedaży i wniesienia aportem do spółki taboru autobusowego podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niezależnie bowiem od faktu, że sprawy lokalnego transportu zbiorowego należą do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.), Gmina wykonując to zadanie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Czynność zarówno sprzedaży, jak i wniesienia przez Wnioskodawcę aportem autobusów będzie przy tym opodatkowana, stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.t.u., podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Z uwagi na charakter tych czynności nie ma w tym przypadku zastosowania żadne zwolnienie z podatku od towarów i usług.

W związku z tym, że w ocenie Gminy, zarówno czynność wniesienia do Spółki aportem 813/1.000 części taboru autobusowego jak i sprzedaż tej spółce 187/1.000 części taboru autobusowego są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, Gminie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tego taboru. Jako że zakup ten będzie dokonany w celu wykonania tych właśnie czynności opodatkowanych. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 u.p.t.u., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów, tj. taboru autobusowego, które jest w stanie bezpośrednio, wyłącznie i w całości przyporządkować do prowadzonej działalności gospodarczej. Nabyty tabór autobusowy wykorzystany będzie wyłącznie do czynności opodatkowanych, tj. częściowo sprzedany i wniesiony aportem do Spółki. W konsekwencji, Gminie przysługuje prawo do odliczenia całości naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dotyczących zakupu przedmiotu aportu.

Fakt współfinansowania za pomocą dotacji zakupu przedmiotowego taboru autobusowego nie ma natomiast znaczenia dla kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nie jest to bowiem okoliczność mogąca odebrać Wnioskodawcy prawo do odliczenia, zwłaszcza, że Wnioskodawca zamierza określić ten podatek jako niekwalifikowalny we wniosku dotacyjnym.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę o potwierdzenie zgodności z prawem stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Natomiast, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.) – gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne w szczególności obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Składa miesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7. Wnioskodawca realizuje projekt pn.: „Przyjazna komunikacja publiczna”, który obejmuje m.in.: zakup taboru autobusowego. W Gminie usługę komunikacji miejskiej realizował będzie przewoźnik zewnętrzny – spółka komunikacyjna (Spółka). Spółka ta posiadać będzie odrębną od Gminy podmiotowość prawną i będzie odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z przyjętym założeniem, tabór autobusowy zostanie zakupiony z przeznaczeniem w części 813/1.000 na przekazanie aportem do Spółki komunikacyjnej i w części 187/1.000 na sprzedaż do Spółki (tj. jako wkład do Spółki zostanie wniesiona 813/1.000 części udziałów we własności taboru, zaś sprzedane Spółce zostanie 187/1.000 części udziałów we własności). Zakup taboru autobusowego zostanie w części dofinansowany ze środków pochodzących z funduszy europejskich. Podatek od towarów i usług dotyczący rzeczonego taboru stanowić będzie wydatek niekwalifikowalny w projekcie. Z wniosku wynika również, że czynność zarówno sprzedaży jak i wniesienia przez Wnioskodawcę aportem autobusów, będzie przy tym opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, gdzie nie będzie mieć zastosowania żadne zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem do Spółki aportem 813/1.000 części taboru autobusowego oraz sprzedażą do Spółki 187/1.000 części taboru.

Należy zauważyć, że prawo do odliczenia powstaje jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Trzeba wyjaśnić, że z czynnością opodatkowaną mamy do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy).

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, prawa rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analizując powyższe wskazać należy, że nabyty tabor autobusowy – choć związany jest z realizacją zadań statutowych jednostki samorządu, o których mowa w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym – przeznaczony został do wniesienia w części aportem do spółki komunikacyjnej a w części do sprzedaży tejże Spółce. W obu przypadkach czynność prawna dostawy będzie miała charakter cywilnoprawnej umowy, skutkiem czego w związku z nimi Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki wystąpi, gdyż – jak wynika z wniosku – zarówno sprzedaż części taboru autobusowego jak i aport części taboru będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej, tj. 23%.

Podsumowując, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem do Spółki aportem 813/1.000 części taboru autobusowego oraz sprzedażą do Spółki 187/1.000 części taboru.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Zatem tut. Organ nie dokonywał oceny opodatkowania czynności sprzedaży i aportu taboru autobusowego według stawki w wysokości 23%, lecz przyjął tę informację wskazaną we wniosku jako element analizowanej sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.