Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.137.2017.1.AR
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 24 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W dniu 27 października 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała z bankiem umowę mieszkaniowego kredytu budowlano-hipotecznego, na podstawie której został jej udzielony kredyt na sfinansowanie budowy lokalu mieszkalnego realizowanej przez inwestora zastępczego. Następnie Wnioskodawczyni dokonała zakupu ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w którym mieszka spłacając raty kredytu hipotecznego.

Obecnie Wnioskodawczyni dowiedziała się, że matka ma zamiar przekazać jej w darowiźnie lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość. Lokal ten Wnioskodawczyni zamierza sprzedać, w okresie krótszym niż 5 lat od końca roku, w którym miałoby miejsce nabycie na podstawie darowizny. Jednakże uzyskany przychód z tej sprzedaży Wnioskodawczyni, zamierza przeznaczyć w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiłoby odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe, czyli na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w tym samym mieście w którym mieszka obecnie ale w rejonie, który umożliwiłby jej realizację swoich planów zawodowych. Wnioskodawczyni planuje podjęcie zatrudnienia wymagającego późnego powrotu do domu. Posiadanie mieszkania w pobliżu miejsca pracy umożliwiłoby jej szybki powrót do miejsca zamieszkania bez konieczności powrotu po zmroku, co łączy się ze stresem związanym z samotnym poruszaniem się po zmierzchu.

Lokal mieszkalny, który Wnioskodawczyni otrzyma w darowiźnie nie realizowałby takiej funkcji, gdyż znajduje się wprawdzie w tym samym mieście ale w zupełnie innym rejonie. Jednocześnie lokal mieszkalny, w którym Wnioskodawczyni mieszka także nie jest odpowiedni pod względem dojazdu do planowanego miejsca pracy. Zatem tylko zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w pobliżu planowanego miejsca zatrudnienia, umożliwiłby Wnioskodawczyni sprawne funkcjonowanie.

Jednakże lokal mieszkalny, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka to miejsce, w którym Wnioskodawczyni zamieszkiwałaby w dni wolne od pracy, gdyż znajduje się w spokojnej, oddalonej od centrum dzielnicy. Wnioskodawczyni mieszka tu obecnie z małym dzieckiem. To miejsce pozwala jej zregenerować siły tak psychiczne, jak i fizyczne. Wnioskodawczyni odnajduje w tym miejscu potrzebny jej spokój. Miejsce to ma również doskonały wpływ na pozytywny rozwój dziecka Wnioskodawczyni, które uwielbia spacerować i bawić się w pobliskim otoczeniu z dala od typowej infrastruktury wielkomiejskiej. Wnioskodawczyni chciałaby, aby tak pozostało i aby jej dziecko mogło spokojnie się rozwijać. Jednocześnie Wnioskodawczyni chciałaby też realizować swoje plany zawodowe.

Zatem opisane wyżej rozwiązanie, polegające na zakupie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w pobliżu planowanego miejsca pracy, umożliwiłoby Wnioskodawczyni sprawne funkcjonowanie w dni, w które byłaby zmuszona do powrotu po pracy do domu. Natomiast lokal mieszkalny, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka to miejsce spokojne, w którym Wnioskodawczyni może zregenerować siły, a ponadto z którym związane jest jej dziecko i w którym dobrze się rozwija i wzrasta. Miejsce to, jak Wnioskodawczyni opisała wyżej, doskonale wpływa na jej stan zdrowia psychicznego, zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Zatem w obu lokalach Wnioskodawczyni realizowałaby potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni zamierza więc uzyskany przychód ze zbycia lokalu mieszkalnego, który otrzymałaby w darowiźnie od matki, przeznaczyć w ciągu 2 lat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na spłatę kredytu opisanego we wstępie, a także na zakup nowego mieszkania (również w ciągu 2 latach, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jeśli przychód ten okazałby się niewystarczający na zrealizowanie dwóch celów, to Wnioskodawczyni przeznaczyłaby go na częściową spłatę kredytu i zakup nowego mieszkania (również w ciągu 2 lat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jeśli jednak nie powiodłyby się plany Wnioskodawczyni związane z nabyciem nowego mieszkania, wówczas dokonałaby ona wydatków polegających na spłacie ww. kredytu opisanego we wstępie i wykończeniu lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni mieszka obecnie (również w ciągu 2 lat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie dokonując sprzedaży otrzymanego w darowiźnie wyposażonego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość i dokumentując tą czynność prawną w akcie notarialnym, zostałaby osobno ujęta wartość jego wyposażenia m.in. kuchenki, lamp, szafek, itp., a osobno cena ww. lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni chciałaby w ten sposób uzyskać możliwość rozliczenia przychodu ze zbycia stricte samego lokalu mieszkalnego (bez wyposażenia) na własne potrzeby mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy uzyskany dochód ze zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który Wnioskodawczyni otrzymałaby w darowiźnie, po przeznaczeniu przychodu uzyskanego z tego zbycia w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż – na spłatę kredytu opisanego we wstępie (bądź jeśli przychód byłby niewystarczający – na częściową spłatę tego kredytu) oraz na zakup nowego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (również w ciągu ww. okresu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż) będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeśli nie powiodłyby się plany Wnioskodawczyni związane z nabyciem nowego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, to czy dokonanie wydatków, w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiłaby sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który Wnioskodawczyni otrzymałaby w darowiźnie, polegających na spłacie kredytu opisanego we wstępie i wykończenie mieszkania, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka umożliwiłby jej skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w przypadku sprzedaży otrzymanego w darowiźnie wyposażonego lokalu mieszkalnego należy wydatkować przychód uzyskany stricte z tego lokalu na tzw. własne cele mieszkaniowe, aby móc skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia wyposażenia nie podlega wydatkowaniu na tzw. własne cele mieszkaniowe?
   
   

Ad.1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, który otrzyma w darowiźnie, po przeznaczeniu uzyskanego z tej sprzedaży przychodu – w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiłaby sprzedaż – na własne cele mieszkaniowe, czyli na spłatę kredytu opisanego we wstępie, a także na zakup nowego mieszkania stanowiącego odrębną nieruchomość (również w ciągu wymaganego ww. okresu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiłaby sprzedaż) będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie, jeżeli począwszy od dnia zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie, przychód został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, zgodnie z art. 21 ust. 25 cyt. ustawy, wypełnia treść normy stanowiącej co należy rozumieć przez wydatki poniesione na cele, o których mowa w wyżej cyt. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, czyli na tzw. własne cele mieszkaniowe. Ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył prawa do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze zbycia mieszkania w sytuacji, gdy przychód uzyskany z tego zbycia, jest przeznaczany na zakup drugiego mieszkania. Jedynym warunkiem ustawodawcy jest to, aby nabyte mieszkanie realizowało własne potrzeby mieszkaniowe. Taka właśnie sytuacja, jak uważa Wnioskodawczyni, miałaby miejsce w jej przypadku. Wnioskodawczyni twierdzi, że zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w pobliżu miejsca pracy umożliwi jej realizację własnych potrzeb mieszkaniowych. Planuje ona bowiem podjęcie zatrudnienia wymagającego powrotu do domu po zmierzchu. Posiadanie mieszkania w pobliżu miejsca pracy umożliwiłoby Wnioskodawczyni szybki powrót do miejsca zamieszkania bez konieczności powrotu po zmroku, co łączy się w jej przypadku ze stresem związanym z samotnym poruszaniem się po zmierzchu.

Lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, który Wnioskodawczyni otrzymałaby w darowiźnie nie realizowałoby takiej funkcji, gdyż znajduje się w zupełnie innym rejonie miasta. Jednocześnie lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, w którym Wnioskodawczyni mieszka, także nie jest odpowiedni pod względem dojazdu do planowanego miejsca pracy. Zatem tylko zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość położonego w pobliżu planowanego miejsca zatrudnienia, umożliwiłby Wnioskodawczyni sprawne funkcjonowanie. Jednakże lokal mieszkalny, którego jest ona obecnie właścicielem to miejsce, w którym zamieszkiwałaby w dni wolne od pracy, gdyż znajduje się w spokojnej, oddalonej od centrum dzielnicy. Wnioskodawczyni mieszka tu obecnie z dzieckiem. Miejsce to ma doskonały wpływ na pozytywny rozwój jej dziecka Wnioskodawczyni, które uwielbia spacerować i bawić się w pobliskim otoczeniu z dala od typowej infrastruktury wielkomiejskiej. Wnioskodawczyni chciałaby, aby tak pozostało i aby jej dziecko mogło spokojnie się rozwijać. Jednocześnie chciałaby ona też realizować swoje plany zawodowe.

Zatem opisane wyżej rozwiązanie polegające na zakupie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w pobliżu planowanego miejsca pracy umożliwiłoby Wnioskodawczyni funkcjonowanie w dni, w które byłaby zmuszona do późnego powrotu po pracy do domu. Natomiast lokal mieszkalny, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka to miejsce spokojne, w którym może ona zregenerować siły. Miejsce to jak opisała Wnioskodawczyni wyżej, doskonale wpływa na jej stan zdrowia psychicznego, zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa i spokoju, a ponadto z którym związane jest jej dziecko i w którym dobrze się rozwija i wzrasta. Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na tzw. własne cele mieszkaniowe, uważa się również wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1 czyli m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębna własność. Kredyt opisany we wniosku Wnioskodawczyni zaciągnęła przed uzyskaniem przychodu, na zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, zatem jego spłata również umożliwi Wnioskodawczyni uzyskanie zwolnienia dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni uważa, że możliwa jest również częściowa spłata kredytu, aby dochód mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, jeśli spłata ta nastąpi w okresie 2 lat, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy. Ustawodawca nie uzależnił bowiem prawa do skorzystania z omawianego zwolnienia w przypadku, gdy kredyt został spłacony w części.

Ad. 2)

Wnioskodawczyni uważa, że poniesienie w ciągu 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiłaby sprzedaż otrzymanego w darowiźnie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość – wydatków polegających na spłacie kredytu opisanego we wstępie i wykończenie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka, umożliwiłby jej skorzystanie ze zwolnienia dochodu uzyskanego z tej sprzedaży na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 (czyli tzw. własne cele mieszkaniowe), uważa się remont własnego lokalu mieszkalnego. Zatem wydatki polegające na wykończeniu lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, w którym Wnioskodawczyni mieszka, będą stanowiły wydatki uprawniające do zwolnienia dochodu ze zbycia ww. nieruchomości, jeśli będą poniesione w okresie 2 lat od sprzedaży nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży wyposażonego lokalu mieszkalnego należy wydatkować przychód uzyskany stricte z tego lokalu na tzw. własne cele mieszkaniowe, aby móc skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia wyposażenia nie podlega wydatkowaniu na tzw. własne cele mieszkaniowe.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przeznaczyć przychód ze zbycia nieruchomości na tzw. własne cele mieszkaniowe w wymaganym 2 letnim okresie od końca roku podatkowego, w którym ma miejsce sprzedaż. Lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, który Wnioskodawczyni otrzyma w darowiźnie od matki, jest wyposażony w meble, lampy, kuchenkę itp. Wnioskodawczyni uważa, że przychód uzyskany ze sprzedaży wyposażenia lokalu mieszkalnego nie jest przychodem ze zbycia nieruchomości, gdyż wyposażenie stanowi inne źródło przychodu (jako sprzedaż rzeczy). Zatem w przypadku, gdy mieszkanie byłoby sprzedawane wraz z wyposażeniem, wówczas jego wartość (tego wyposażenia) nie stanowiłaby źródła przychodu ze zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni uważa, że przychód uzyskany ze zbycia wyposażenia nie może podlegać rozliczeniu na tzw. własne cele mieszkaniowe, gdyż przychód ze zbycia wyposażenia nie jest przychodem ze zbycia nieruchomości.

Z kolei czynność techniczna ujęcia w akcie notarialnym dotyczącym sprzedaży osobno wartości ww. lokalu mieszkalnego, a osobno wartości jego wyposażenia (ceny mebli, lamp, kuchenki, itp.), umożliwi w czytelny i przejrzysty sposób wskazanie tego przychodu, który podlega rozliczeniu na tzw. własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a mianowicie tak, by tylko dochód uzyskany ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego, korzystał ze zwolnienia w przypadku wydatkowania przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 25 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując swoje uzasadnienie Wnioskodawczyni stwierdziła, że tylko przychód uzyskany ze zbycia lokalu mieszkalnego (bez wliczania do wartości przychodu ze zbycia mieszkania – ceny, po której zostało sprzedane wyposażenie) podlega rozliczeniu na własne potrzeby mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 25 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze zbycia wyposażenia (chociaż sprzedawanego razem z ww. mieszkaniem, a dla czytelności rozliczenia wyszczególniony odrębnie w akcie notarialnym) nie podlega takiemu rozliczeniu na własne potrzeby mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 25 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie (sprzedaż) nieruchomości lub praw w nim wymienionych miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. W przypadku zaś innych rzeczy sprzedaż stanowi źródło przychodu jeżeli ich zbycie nastąpiło przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w przyszłości w darowiźnie od matki lokal mieszkalny, który zamierza sprzedać w okresie krótszym niż 5 lat liczonym od końca roku kalendarzowego, w którym będzie mało miejsce jego nabycie. Sprzedaż ta stanowić będzie zatem podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile wydatki te zostaną poniesione przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Tak obliczony przychód można będzie pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż ww. lokal mieszkalny Wnioskodawczyni nabędzie nieodpłatnie w drodze darowizny od matki.

Zgodnie z ww. przepisem – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zauważyć zatem należy, że zgodnie z cytowanym wyżej art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Tym samym przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowi cena określona w umowie sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia.

Skoro zatem w umowie sprzedaży zostanie wyszczególniona wyrażona w cenie wartość samego lokalu mieszkalnego a w odrębnej pozycji wartość znajdującego się w tym lokalu wyposażenia (m.in. kuchenki, lamp, szafek), to przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości stanowić będzie w tym przypadku cena samego lokalu mieszkalnego pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia jeśli Wnioskodawczyni takie poniesie. Należy bowiem zauważyć, że lokal mieszkalny jest nieruchomością, zaś jego wyposażenie to rzeczy ruchome.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż rzeczy ruchomych (inaczej niż nieruchomości), o ile nie odbywa się w ramach działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdy dokonywana jest w ciągu 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia tych rzeczy. W razie sprzedaży ww. rzeczy ruchomych po 6 miesiącach licząc od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia – przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem w omawianej sprawie sprzedaż elementów wyposażenia lokalu mieszkalnego o ile nastąpi przed upływem 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym doszło do nabycia, stanowić będzie odrębne źródło przychodu, którego zasady opodatkowania są inne niż opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidział możliwość zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, po spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ustawie. Zgodnie z treścią tego przepisu – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   
   – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym
   do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
2. wydatki poniesione na:
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
      
   –w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy – w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). Innymi słowy, przepis ten zapobiega kumulowaniu ulg i podwójnemu odliczeniu tych samych kwot.

Z wniosku wynika, że środki ze sprzedaży otrzymanego w darowiźnie od matki lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na cele mieszkaniowe, tj. nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego oraz spłatę całkowitą lub częściową kredytu hipotecznego, który Wnioskodawczyni zaciągnęła na zakup tego lokalu mieszkalnego, w którym mieszka obecnie.

W przypadku gdy plany zakupu kolejnej nieruchomości nie powiodą się, Wnioskodawczyni zamierza w ustawowym terminie przeznaczyć środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę kredytu hipotecznego oraz wykończenie lokalu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka. Jednocześnie Wnioskodawczyni zaznaczyła, że nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego podyktowane jest jej planami zawodowymi. Lokal ten będzie zlokalizowany blisko jej miejsca pracy i pozwoli na sprawne funkcjonowanie w dni robocze. Natomiast w dni wolne od pracy Wnioskodawczyni będzie przebywać w lokalu mieszkalnym, w którym obecnie mieszka, który znajduje się w spokojnej, oddalonej od centrum dzielnicy. Miejsce to ma doskonały wpływ na pozytywny rozwój jej dziecka, które uwielbia spacerować i bawić się w pobliskim otoczeniu z dala od typowej infrastruktury wielkomiejskiej. Wnioskodawczyni chciałaby, aby tak pozostało i aby jej dziecko mogło spokojnie się rozwijać a ona sama posiadać odpowiednie warunki do wypoczynku. W obu lokalach Wnioskodawczyni zamierza więc realizować swoje cele mieszkaniowe.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że z uwagi na fakt, iż w umowie sprzedaży wyszczególniona będzie odrębnie wartość lokalu mieszkalnego oraz wartość wyposażenia tego lokalu, przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, będzie wartość samego lokalu mieszkalnego wyrażona w cenie określonej w umowie, bez wartości wyposażenia. A zatem tylko ten przychód, pomniejszony o ewentualne koszty odpłatnego zbycia, podlegał będzie wydatkowaniu na własne cele mieszkaniowe.

Należy również zauważyć, że z wykładni językowej przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie w określonym czasie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Termin do wydatkowania środków rozpoczyna się bowiem począwszy od dnia sprzedaży a kończy z upływem dwóch lat liczonych od końca roku, w którym miała miejsce sprzedaż lokalu. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Ponadto treść ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Jednym z celów mieszkaniowych, który Wnioskodawczyni planuje zrealizować wydatkując w przyszłości środki ze sprzedaży otrzymanego w darowiźnie od matki lokalu mieszkalnego zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, będzie nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego.

Kwestią do rozstrzygnięcia w tym przypadku pozostaje czy Wnioskodawczyni będąc już właścicielem lokalu mieszkalnego, w którym mieszka, nabywając kolejny lokal faktycznie realizować w nim będzie własny cel mieszkaniowy.

Podstawową bowiem okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – jest fakt wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub prawa na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy „własne cele mieszkaniowe”.

Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku z 15 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 1356/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził, że „podziela poglądy prawne wyrażone na tle wykładni cytowanego przepisu zawarte w wyrokach WSA w Łodzi z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 874/12, a także z 24 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1639/11, z których wynika, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) u.p.d.o.f. świadczy jedynie o tym, że wydatek został poniesiony na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest jednak wykazanie przez podatnika, że były to jego własne cele mieszkaniowe. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, dążenie, aby w tym nowym lokalu mieszkać. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym (…)”.

Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych.

Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu.

Przy czym ocena czy działania podatnika były podejmowane w celu realizacji „własnych celów mieszkaniowych” nie może być dokonywana tylko na podstawie deklarowanych przez niego motywów działania, lecz na podstawie obiektywnych faktów.

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte dochody ze sprzedaży nieruchomości i praw w przypadku przeznaczenia przychodu na nabycie innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym nie wskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Ustawodawca nie warunkuje wprawdzie prawa do omawianego zwolnienia od określonego okresu posiadania nabytych nieruchomości lub praw majątkowych jak również nie zastrzegł czasu w jakim muszą być realizowane własne cele mieszkaniowe. Ważnym dla zastosowania zwolnienia jest jednak, aby podatnik nabył je w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z wydatkowaniem przychodu a nie do nabycia mieszkania w znaczeniu przedmiotowym. Samo nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym nie wyczerpuje bowiem znamion zwolnienia. Istotnym jest zatem aby podatnik był w stanie racjonalnie udowodnić, że faktycznie mieszka lub ma możliwość mieszkania w nabytym lokalu mieszkalnym.

W konsekwencji, przeznaczenie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego na nabycie kolejnych lokali mieszkalnych, tylko w przedmiotowym znaczeniu, bez faktycznej realizacji swoich potrzeb mieszkaniowych czy też opierające się jedynie na subiektywnej deklaracji o zamiarze zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych, nie uprawnia do zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała we wniosku, że nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego pozwoli jej realizować plany zawodowe. Lokal ten będzie położony blisko jej miejsca pracy i pozwoli na sprawne funkcjonowanie w dni robocze. Natomiast w dni wolne od pracy Wnioskodawczyni będzie przebywać w lokalu mieszkalnym, w którym obecnie mieszka, a który zlokalizowany jest w spokojnej, oddalonej od centrum dzielnicy i przyjaznym dla jej dziecka otoczeniu. W miejscu tym Wnioskodawczyni będzie odpoczywać i regenerować siły. W obu lokalach Wnioskodawczyni zamierza więc realizować swoje cele mieszkaniowe.

Zatem uznać należy, że w sytuacji gdy zakup kolejnego lokalu mieszkalnego nastąpi w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i potrzeby te będą rzeczywiście w nim realizowane, dochód ze zbycia otrzymanego w darowiźnie lokalu mieszkalnego w tej części może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania 19% podatkiem dochodowym na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejnym celem mieszkaniowym, który Wnioskodawczyni planuje zrealizować jest częściowa lub całkowita spłata kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w art. 21 ust. 25 pkt 1, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego.

Ustawodawca nie zastrzegł w przepisie, że spłata kredytu ma dotyczyć całości tego kredytu. Należy zatem przyjąć, że zwolnienie dotyczy spłaty kredytu zaciągniętego na wymieniony w ustawie cel niezależnie od tego czy spłacany jest cały czy tylko część tego kredytu.

Istotne jest aby kredyt, na spłatę którego mają zostać przeznaczone środki ze sprzedaży był kredytem zaciągniętym przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

W przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży na spłatę kredytu ważne jest również aby w momencie zaciągania kredytu był on kredytem zaciągniętym na „cele określone w pkt 1” czyli m.in. na nabycie własnego lokalu mieszkalnego. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie wyłącznie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Wnioskodawczyni wskazała, że kredyt hipoteczny, który zamierza spłacić częściowo lub całkowicie zaciągnęła na nabycie lokalu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka a więc na „własny” cel mieszkaniowy wymieniony w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredyt ten, Wnioskodawczyni zaciągnęła przed planowaną sprzedażą lokalu mieszkalnego, który otrzyma w darowiźnie a zamierza go spłacić w okresie 2 lat liczonych od końca roku, w którym nastąpi sprzedaż tego lokalu. Z powyższego można więc wywnioskować, że wszystkie przesłanki ww. zwolnienia w przypadku częściowej lub całkowitej spłaty zostaną przez Wnioskodawczynię spełnione.

Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, że w przypadku jeśli plany związane z zakupem kolejnego lokalu mieszkalnego nie powiodą się zamierza oprócz spłaty kredytu hipotecznego wykończyć mieszkanie, w którym obecnie mieszka.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) wskazują, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na to, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa, remont, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332). W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego – ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zaś zgodnie z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Natomiast jeżeli w ustawie jest mowa o przebudowie należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego).

Z kolei w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy Prawo budowlane – poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Niezależnie od tego, do których prac zostałyby zakwalifikowane prace wykończeniowe w lokalu mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni już mieszka, to wydatki poniesione na ten cel – co do zasady – stanowią wydatki na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednak należy, że nie wszystkie kategorie wydatków mogą podlegać zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie będą stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe wydatki poniesione na wyposażenie lokalu w sprzęt AGD, RTV, meble oraz na zabudowę elementami stałymi (np. szafy do zabudowy). Wydatki te stanowią bowiem wydatki na zakup wyposażenia mieszkania i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami remontowo-budowlanymi. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05. Wykonanie zabudowy stałej nie jest zatem wydatkiem związanym z budową (remontem) lokalu. Stanowisko, że wykonanie zabudowy stałej polegającej na wyposażeniu mieszkania w komplet mebli, w tym w szafy wnękowe, wykonanych na zamówienie, nie jest wydatkiem związanym z remontem lokalu potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Go 3/13.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzeń przyszłych oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystać może w przyszłości dochód uzyskany z odpłatnego zbycia otrzymanego w darowiźnie lokalu mieszkalnego jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży wydatkowane zostaną przez Wnioskodawczynię na zakup kolejnego lokalu mieszkalnego i spłatę (częściową lub całkowitą) opisanego we wniosku kredytu hipotecznego lub na całkowitą spłatę ww. kredytu hipotecznego i wykończenie własnego lokalu mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni obecnie mieszka.

Ustawodawca nie ogranicza bowiem możliwości skorzystania z ww. zwolnienia tylko do realizacji jednego z celów mieszkaniowych wymienionych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, który podlegał będzie wydatkowaniu na cele mieszkaniowe stanowić będzie określona w umowie sprzedaży cena samego lokalu mieszkalnego, pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia, bez wyodrębnionej w innej pozycji tej umowy wartości wyposażenia, znajdującego się w tym lokalu.

Stanowisko Wnioskodawczyni należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanych przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.