2017.08.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.146.2017.2.MN
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 11 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) oraz pismem z 17 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT zbycia „nieruchomości MPEC” w drodze zamiany – jest prawidłowe,
braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej zbycie „nieruchomości MPEC” – jest prawidłowe,
opodatkowania czynności ustanowienia służebności gruntowej – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie służebności gruntowej – jest prawidłowe,
zwolnienia od podatku VAT zbycia „nieruchomości GMT” w drodze zamiany – jest prawidłowe,
braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej zbycie „nieruchomości GMT” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT zbycia „nieruchomości MPEC” w drodze zamiany, braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej zbycie „nieruchomości MPEC”, opodatkowania czynności ustanowienia służebności gruntowej,

prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie służebności gruntowej, zwolnienia od podatku VAT zbycia „nieruchomości GMT” w drodze zamiany oraz braku prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej zbycie „nieruchomości GMT”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 czerwca 2017 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.146.2017.1.MN oraz pismem z 17 lipca 2017 r. (data wpływu … lipca 2017 r.).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
M.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
G.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania – M. (zwane dalej „Spółką”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje dokonanie zamiany, za wynagrodzeniem, posiadanych nieruchomości, zbędnych dla potrzeb prowadzenia jej działalności, na nieruchomość będącą własnością Gminy . – Zainteresowany niebędący stroną postępowania potrzebną do prowadzenia działalności Spółki.

Nieruchomość (dalej: nieruchomość MPEC), w skład której wchodzi kilka działek o łącznej powierzchni 0,2490 ha, stanowi własność Spółki. Działki graniczą ze sobą, tworząc obszar o nieregularnym kształcie granic. Posiadają stosunkowo płaskie powierzchnie, są niezagospodarowane, porośnięte zielenią nieurządzoną – drzewami i krzewami tzw. samosiejkami. Działki nie posiadają bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Bezpośrednie sąsiedztwo tej nieruchomości stanowią działki będące własnością Gminy oraz osób prywatnych. Teren, na którym zlokalizowana jest przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowany; nie jest również objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Aktualnie działki pozostają niezagospodarowane i niewykorzystywane przez Spółkę.

Nieruchomość, którą ma nabyć Spółka w drodze zamiany od Gminy to działka nr 99/4 obrębu 66 o powierzchni 0,4956 ha (dalej: nieruchomość GMT), stanowiąca własność Gminy. W zakresie użytków gruntowych stanowi tereny kolejowe. Częścią składową nieruchomości są tory kolejowe stanowiące bocznicę kolejową, którą transportowany jest węgiel na plac opałowy (pojemność placu wynosi 30.000 ton) do Zakładu Wytwarzania tzw. Elektrociepłowni „P…”. Na nieruchomości po stronie południowej znajduje się nieczynna kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami, stanowiąca własność Spółki (majątek trwały Spółki). Spółka planuje likwidację tej linii. Gmina jako właściciel gruntu nie ponosiła kosztów związanych z budową torów kolejowych ani linii oświetleniowej. Tory kolejowe i linia oświetleniowa są budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) i figurują w ewidencji środków trwałych Spółki w oddzielnych pozycjach:

tory pod symbolem klasyfikacji rodzajowej środków trwałych - 221 KŚT,
oświetlenie pod symbolem klasyfikacji rodzajowej środków trwałych - 220 KŚT.

Spółka nie była inwestorem dla tych budowli. W 1984 r. zostały one przejęte od xxx Spółdzielni Mieszkaniowej przez ówczesne W.. Przedsiębiorstwo państwowe – W. powołane zostało do bytu prawnego w dniu 1 stycznia 1978 r. decyzją Wojewody. W dniu 26 czerwca 1991 r. Wojewoda, na mocy ustawy o samorządzie terytorialnym oraz rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczególnego trybu podziału przedsiębiorstw państwowych podlegających komunalizacji, dokonał podziału W.. W wyniku tego podziału utworzone zostało M.. MPEC funkcjonowało na prawach przedsiębiorstwa państwowego do 26 sierpnia 1994 r. W 1991 r. na mocy uchwały nr xxx Rady Miejskiej utworzono jednoosobową spółkę Gminy pod firmą M.- Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Z dniem 26 sierpnia 1994 r. na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego zawiązana została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która obrała firmę „M.”. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników uchwałą z dnia 1 lutego 2005 r. przekształciło M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną.

Spółka posiada więc ekonomiczne władztwo nad wskazanymi budowlami od chwili wejścia w ich posiadanie (tj. utworzenia Spółki na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego). Wschodni kraniec działki porośnięty jest drzewami i krzewami tzw. samosiejkami. Teren, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy działka zlokalizowana jest w obszarze oznaczonym PT – teren parków technologicznych Nabycie przez Spółkę nieruchomości GMT jest związane z regulacją stanu prawnego korzystania z nieruchomości przez Spółkę – na nieruchomości zlokalizowany jest odcinek linii kolejowej będący własnością Spółki (majątek trwały Spółki) niezbędny do realizacji dostaw węgla energetycznego dla potrzeb Elektrociepłowni „P…”.

Gmina wyraziła pisemną zgodę na przedmiotową zamianę pod warunkiem ustanowienia służebności przejazdu torami kolejowymi na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością GMT, stanowiącej własność Gminy. Powołany rzeczoznawca wycenił wartości nieruchomości MPEC, nieruchomości GMT oraz określił wartość służebności przejazdu torami kolejowymi na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością GMT.

Rozliczenie finansowe pomiędzy Spółką a GMT będzie przebiegało wg wzoru:

(A - B) - C = X

A - wartość rynkowa prawa własności nieruchomości GMT nabywanej przez Spółkę,

B - wysokość wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu ustanowienia służebności przejazdu torami kolejowymi na nieruchomości GMT (aktualnie),

C - wartość rynkowa prawa własności nieruchomości MPEC

X - wysokość dopłaty należnej Gminie z tytułu dokonania zamiany nieruchomości.

W piśmie z 11 lipca 2017 r. będącym uzupełnieniem do wniosku wskazano, że przedmiotem wniosku są konsekwencje podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług związane z planowaną dostawą przez Spółkę do Gminy „nieruchomości MPEC” w skład której wchodzi 6 (słownie: sześć) geodezyjnie wyodrębnionych działek o oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8 o łącznej pow. 2.490 m² obrębu 107.

Przez teren działki gruntu nr 99/4 obr. 66 przebiegają tory kolejowe. W przypadku zbycia przez GMT przedmiotowej działki zostanie ustanowiona na czas nieokreślony na niej służebność przejazdu torami kolejowymi na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika nieruchomości objętej KW nr xxx (ustanowionej dla 3 działek ewidencyjnych o nr 94/2, 99/11, 99/12). Właścicielem tych działek jest Gmina. Płatność z tytułu ustanowienia przedmiotowej służebności będzie jednorazowa. Spółka w momencie zawarcia transakcji (zamiany działek) wystawi fakturę Gminie. W przyszłości Spółka nie będzie wystawiała faktur za ustanowienie służebności właścicielom lub użytkownikom nieruchomości objętej KW nr yyy.

Na pytanie Organu oznaczone numerem C.2.:

„Czy Gmina zapłaci Spółce jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie służebności gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela opisanej we wniosku nieruchomości?” Wnioskodawca (Spółka) udzielił odpowiedzi twierdzącej.

W skład nieruchomości opisanej we wniosku jako „nieruchomości MPEC” wchodzi 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8 o łącznej pow. 2.490 m² obrębu 107.

Na pytanie Organu oznaczone numerem C.4.:

„Czy po planowanej transakcji, działka nr 99/4 będzie wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej, wskazując, że M. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Przedmiotem działalności Spółki jest wytwarzanie, przesył i dystrybucja ciepła oraz produkcja energii elektrycznej. Aktualnie obowiązujący w Spółce współczynnik odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wynosi 100%.

Na pytanie Organu oznaczone numerem C.5.:

„Czy planowana dostawa działki nr 99/4 dokonywana przez Gminę na rzecz Spółki będzie udokumentowana fakturą VAT?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej.

W operacie szacunkowym działki 99/4 obrębu 66 nie została uwzględniona wartość budowli na niej posadowionych. Prawo do nakładów związanych z przedmiotowymi budowlami posiada Spółka (prawo ujęte w księgach rachunkowych). Zatem cena zbycia „nieruchomości GMT” została skalkulowana tak, że nie obejmuje ona wartości budowli na niej posadowionych.

Na pytanie Organu oznaczone numerem C.7.:

„Czy po planowanej transakcji, wszystkie działki wchodzące w skład nieruchomości opisanej we wniosku jako „nieruchomość MPEC” będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi przeczącej wskazując, że wszystkie nieruchomości opisane jako „nieruchomości MPEC” pozostaną w gminnym zasobie nieruchomości i nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na pytanie Organu oznaczone numerem C.8.:

„Czy planowana dostawa nieruchomości opisanej we wniosku jako „nieruchomość MPEC” będzie udokumentowana fakturą VAT?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej.

Ponadto w piśmie w piśmie z 17 lipca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że nabycie usługi polegającej na ustanowieniu służebności gruntowej opisanej we wniosku, zgodnie z zamiarem Gminy, będzie związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie w drodze zamiany nieruchomości przez Spółkę (nieruchomość MPEC) na rzecz Gminy będzie zwolnione od podatku od towarów i usług?
Czy ustanowienie służebności przez Spółkę będzie stanowiło usługę opodatkowaną 23% stawką podatku od towarów i usług?
Czy zbycie w drodze zamiany nieruchomości przez Gminę (nieruchomość GMT), na której znajdują się należące do Spółki tory kolejowe oraz kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami oświetlającymi torowisko, na rzecz Spółki będzie stanowiło dostawę opodatkowaną 23% stawką podatku od towarów i usług, w związku z czym Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu, czy też będzie zwolnione od podatku od towarów i usług?
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej „dostawę nieruchomości MPEC”? (pytanie przedstawione w piśmie z 11 lipca 2017 r.)
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie służebności gruntowej? (pytanie przedstawione w piśmie z 11 lipca 2017 r.)

Zdaniem Zainteresowanych,

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z uwagi na fakt, że zbycie w drodze zamiany nieruchomości GMT będzie miało charakter cywilnoprawny, nie jest możliwe wyłączenie Gminy z grona podatników podatku od towarów i usług, a tym samym planowana dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Przedstawiona zamiana nieruchomości będzie na gruncie podatku od towarów i usług stanowiła dla każdej ze stron transakcji dostawę towarów, której zasady opodatkowania należy rozpatrywać odrębnie.

Rozpatrując zasady opodatkowania dostawy nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, ale nie tylko.

Należy podkreślić, że zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. są dostawy nieruchomości spełniające łącznie dwa warunki, tj.:

przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.

Rozpatrując pojęcie „pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie Prawo budowlane. W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W świetle art. 3 pkt 1 tej ustawy – przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ww. ustawy – przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3a powołanej ustawy przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 niniejszej ustawy – przez obiekt małej architektury – należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub – w przypadku jego braku – o wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W opisanym stanie faktycznym obie nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w związku z czym nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Zatem planowana przez Spółkę dostawa w drodze zamiany nieruchomości MPEC będącej terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Rozpatrując sposób opodatkowania dostawy nieruchomości GMT przez Gminę z uwagi na fakt, że na tej nieruchomości posadowione są budowle, należy wskazać na treść art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że stawka podatku ustalona przy dostawie budynku lub budowli jest właściwa również dla gruntu, na którym są one posadowione.

W przedstawionym stanie faktycznym na nieruchomości GMT znajdują się następujące budowle (obiekty liniowe):

tory kolejowe, które stanowią część trasy użytkowanej, jako dojazd do bocznicy kolejowej Elektrociepłowni „P…”, będące własnością Spółki (na stanie majątku Spółki),
kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami, oświetlającymi torowisko, będące własnością Spółki (na stanie majątku Spółki).

Powyższe oznacza, że Spółka jest właścicielem wszystkich budowli znajdujących się na nieruchomości GMT, którą zamierza nabyć w drodze zamiany, a więc przedmiotem dostawy ze strony Gminy będzie de facto tylko sam grunt, bez znajdujących się na nim budowli. Zgodnie z poglądem wyrażanym w judykaturze, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1375/11, ekonomiczny aspekt transakcji ma decydujący wpływ na ocenę tej transakcji pod względem skutków w opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ustalenie konsekwencji podatkowych danej sprzedaży w podatku od towarów i usług każdorazowo powinno uwzględniać nie tylko prawne, ale również ekonomiczne podłoże takiej transakcji. Zgodnie bowiem z ugruntowaną linią orzeczniczą TSUE (np. wyrok z 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88) istotą dostawy towarów jest przeniesienie ekonomicznego władztwa na nabywcę, co niekoniecznie jest równoznaczne z przejściem na niego prawa własności w ujęciu cywilnoprawnym. Dlatego przy ocenie skutków danej sprzedaży celowe wydaje się uwzględnienie również jej ekonomicznych uwarunkowań. Powyższą problematyką zajmował się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 stycznia 2013 r. (I FSK 310/12), podkreślając, że istotą dostawy towarów (w tym nieruchomości) jest przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, umożliwiającego faktyczne, a nie prawne, dysponowanie rzeczą. Nie musi ono polegać na przekazaniu prawa własności, ale wyłącznie na doprowadzeniu do sytuacji, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela. Zdaniem NSA, jeśli nabywca sam „wytworzył" budynek i uczynił to z własnych środków, bez udziału właściciela gruntu, a cena transakcji została skalkulowana w taki sposób, by nie obejmowała wartości budynku, nie ma podstaw do przyjęcia, że przedmiotem dostawy będzie również ten obiekt. Z cywilistycznego punktu widzenia na nabywcę przejdzie wprawdzie prawo własności zarówno gruntu, jak i usytuowanego na nim budynku, jednak nie nastąpi dostawa samego budynku w rozumieniu VAT, gdyż już wcześniej nabywca mógł nim faktycznie dysponować: „Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, w której Spółdzielnia „wytworzyła” towar, jakim jest budynek i uczyniła to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena transakcji została tak skalkulowana w taki sposób, że nie będzie obejmowała wartości budynku, nie ma podstaw do przyjęcia, że przedmiotem dostawy był budynek. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Spółdzielnię przejdzie prawo własności budynku, ale jednocześnie, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest budynek, gdyż już wcześniej Spółdzielnia mogła dysponować wybudowanym przez siebie budynkiem jak właściciel. Ekonomiczne władanie rzeczą (budynkiem) należało do Spółdzielni z chwilą wybudowania budynku, chociaż nie należało do niej prawo własności.

Nie można uznać, że przedmiotem dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54, poz. 535 z póżn. zm.), będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku.

W konsekwencji nie można też uznać, że przedmiotem opodatkowania pozostaje wartość całej transakcji, jeżeli cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości budynku.”

Sąd uznał zatem, że przedmiotem dostawy nie był grunt wraz z usytuowanym na nim budynkiem, ale jedynie sam grunt.

W odniesieniu do opodatkowania tego rodzaju transakcji (w której na potrzeby podatku od towarów i usług należy przyjąć fikcję zbycia nieruchomości jako niezabudowanej, pomimo iż znajdują się na niej budynki lub budowle) wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 21 marca 2013 r. (I SA/Po 1034/12).

Sąd stwierdził, że grunt (zbywany na rzecz dzierżawcy, który zabudował go kilkoma budynkami) jest opodatkowany stawką 23%, ponieważ jest on przeznaczony pod zabudowę.

W opisanej transakcji Gmina nie może dokonać na rzecz Spółki dostawy budowli, gdyż są już one własnością Spółki w tym sensie, że Spółka posiada ekonomiczne władztwo nad nimi i dysponuje nimi jak właściciel. Powyższe oznacza, że z ekonomicznego punktu widzenia dojdzie tu tylko do dostawy gruntu. Zatem kompleksowo oceniając okoliczności planowanej dostawy należy na potrzeby podatku od towarów i usług przyjąć fikcję zbycia nieruchomości jako niezabudowanej, mimo iż znajdują się na niej budowle (będące już własnością nabywcy - Spółki) i wskazać, że Gmina dokona na rzecz Spółki dostawy nieruchomości niezabudowanej (taki będzie przedmiot zamiany, a więc i dostawy). Taka dostawa, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdyby Organ uznał jednak, że zbycie w drodze zamiany nieruchomości przez Gminę (nieruchomość GMT), na której znajdują się należące do Spółki tory kolejowe oraz kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami oświetlającymi torowisko, na rzecz Spółki będzie stanowiło dostawę opodatkowaną 23% stawką podatku od towarów i usług, to Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu na ogólnych zasadach, gdyż nabycie to będzie związane z opodatkowaną działalnością Spółki.

Ponadto w piśmie z 17 lipca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w sytuacji gdyby Organ uznał jednak, że zbycie w drodze zamiany nieruchomości przez Gminę (nieruchomość GMT), na której znajdują się należące do Spółki tory kolejowe oraz kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami oświetlającymi torowisko, na rzecz Spółki będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tego tytułu nabycia tej nieruchomości.

W zakresie ustanowienia służebności gruntowej należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.). Co do zasady przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie niebędące dostawą towarów (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.). Co istotne, na potrzeby podatku od towarów i usług za odpłatne świadczenie usług uznaje się również zobowiązanie do powstrzymania się od czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy). Podatnik świadczy więc usługi także poprzez swoje niedziałanie, tj. także wówczas, gdy zobowiązuje się do powstrzymywania od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Oczywiście, gdy to powstrzymanie/tolerowanie wykonywane jest za wynagrodzeniem i istnieje jego (powstrzymania się/tolerowania) bezpośredni beneficjent.

Ustanowienie niektórych ograniczonych praw rzeczowych, np. służebności czy użytkowania, jest więc świadczeniem usługi. Pojęcie służebności gruntowej zostało zdefiniowane w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z ww. artykułem nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej.

W konsekwencji ustanowienie służebności przejazdu torami kolejowymi, za które pobierane jest wynagrodzenie, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka powinna więc wystawić fakturę dokumentującą ustanowienie służebności przejazdu torami kolejowymi z 23% stawką podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy planowana dostawa „nieruchomości MPEC” będącej terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 20014 r. będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 wymienionej ustawy. Mając na uwadze powyższe Zainteresowanemu (GMT) nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia” nieruchomości MPEC”.

Zgodnie z art. 86 oraz 88 ustawy o VAT powstanie prawa do odliczenie podatku naliczonego wymaga łącznego spełnienia następujących przesłanek:

istnienia związku pomiędzy nabytymi towarami i usługami a czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT,
dysponowania fakturą potwierdzającą dokonanie zakupu (z zastrzeżeniem określonych wyjątków),
braku przepisu prawa ograniczającego lub wyłączającego prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do danej transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy, nawet gdyby Spółka wystawiła Gminie w związku ze sprzedażą „nieruchomości MPEC” fakturę zawierającą podatek od towarów i usług (VAT), Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia tego podatku.

W zakresie pytania 2-1, zdaniem Wnioskodawcy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego na fakturze wystawionej przez Spółkę a dokumentującej ustanowienie służebności przejazdu torami kolejowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Traktując grunt jako towar ustawodawca nie definiuje odrębnie pojęcia gruntu. W związku z czym przyjmuje się, że należy w tym zakresie odwołać się do definicji gruntu (a właściwie nieruchomości gruntowej) sformułowanej w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Natomiast stosownie do treści art. 47 § 1, § 2 i § 3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Zgodnie z art. 48 cyt. Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje dokonanie zamiany, za wynagrodzeniem, posiadanych nieruchomości, zbędnych dla potrzeb prowadzenia jej działalności, na nieruchomość będącą własnością Gminy, potrzebną do prowadzenia działalności Spółki. W skład „nieruchomości MPEC” (własność Spółki) wchodzi 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8. Teren, na którym zlokalizowana jest przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowany; nie jest również objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Aktualnie działki pozostają niezagospodarowane i niewykorzystywane przez Spółkę.

Spółka zamierza nabyć w drodze zamiany od Gminy nieruchomość – działkę nr 99/4. Częścią składową nieruchomości są tory kolejowe stanowiące bocznicę kolejową. Na nieruchomości po stronie południowej znajduje się nieczynna kablowa linia oświetleniowa ze stalowymi słupami, stanowiąca własność Spółki (majątek trwały Spółki). Gmina jako właściciel gruntu nie ponosiła kosztów związanych z budową torów kolejowych ani linii oświetleniowej. Tory kolejowe i linia oświetleniowa są budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) i figurują w ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka nie była inwestorem dla tych budowli. W 1984 r. zostały one przejęte od xxx Spółdzielni Mieszkaniowej przez ówczesne W.. Przedsiębiorstwo państwowe – W. powołane zostało do bytu prawnego w dniu 1 stycznia 1978 r. decyzją Wojewody. W dniu 26 czerwca 1991 r. Wojewoda, na mocy ustawy o samorządzie terytorialnym oraz rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczególnego trybu podziału przedsiębiorstw państwowych podlegających komunalizacji, dokonał podziału W.. W wyniku tego podziału utworzone zostało M. MPEC funkcjonowało na prawach przedsiębiorstwa państwowego do 26 sierpnia 1994 r. W 1991 r. na mocy uchwały nr xxx Rady Miejskiej utworzono jednoosobową spółkę Gminy pod firmą M.- Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Z dniem 26 sierpnia 1994 r. na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego zawiązana została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która obrała firmę „M.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników uchwałą z dnia 1 lutego 2005 r. przekształciło M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną. Spółka posiada więc ekonomiczne władztwo nad wskazanymi budowlami od chwili wejścia w ich posiadanie (tj. utworzenia Spółki na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego). Teren, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przypadku zbycia nieruchomości Spółki na rzecz Gminy przedmiotem dostawy będzie nieruchomość niezabudowana składająca się z 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8.

Natomiast w przypadku zbycia nieruchomości Gminy na rzecz Spółki, Przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt (działka nr 99/4) wraz z budowlą. Gmina nie weszła jednak w ekonomiczne posiadanie budowli (nakładów).

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, zauważyć należy, iż jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

O ile jest oczywiste, że zbycie prawa własności gruntu – działki nr 99/4 spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionej na niej budowli tj. torów kolejowych oraz kablowej linii oświetleniowej, jako części składowej gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towaru, jakimi są przedmiotowe budowle w rozumieniu ustawy o VAT.

Skoro Spółka posiada ekonomiczne władztwo nad wskazanymi budowlami od chwili wejścia w ich posiadanie (tj. od momentu utworzenia Spółki na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego), to nie ma podstaw do przyjęcia, że Gmina dokona dostawy przedmiotowych budowli. Gmina nie weszła w ekonomiczne posiadanie budowli posadowionych na działce nr 99/4 i nie ponosił wydatków na budowę tych obiektów.

Zatem nawet jeśli z punktu widzenia prawa cywilnego, na kupującego (Spółkę) formalnie przejdzie prawo własności budowli trwale z gruntem związanych z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, to biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakimi są te budowle, gdyż ich właścicielem była już wcześniej Spółka, a nie Gmina.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności. Tak więc nawet jeśli dojdzie do przeniesienia własności budowli (tory kolejowe oraz linia oświetleniowa) jako części składowych nieruchomości, nie zaistnieje jednocześnie dostawa tych towarów na gruncie ustawy o VAT.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz. UE L Nr 145, s. 1 ze zm.) oraz w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Szóstej Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym.

Niemniej jednak podczas analizy pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel nie można nie uwzględnić krajowego systemu prawa regulującego obrót cywilny. Przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel winno mieścić się w granicach regulacji krajowych, na mocy których dochodzi do przeniesienia własności rzeczy lub nabycia prawa zbliżonego do prawa własności, bowiem nie każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ujęciu ekonomicznym można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, lecz jedynie takie, które z punktu widzenia prawa cywilnego przenosi na nabywcę prawo własności lub prawo umożliwiające nabywcy dysponowanie towarem prawie jak właściciel.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Skoro istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, zasadne jest przyjęcie, że owo prawo przysługiwało Spółce od czasu utworzenia Spółki na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego, posadowionej na gruncie obecnie należącym do Wnioskodawcy. Dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia jej aspektów ekonomicznych.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Zainteresowanych sytuacji, w kontekście zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą (budowlami w postaci torów kolejowych i linii oświetlenia) należało do Spółki z chwilą utworzenia Spółki na skomunalizowanym majątku przedsiębiorstwa państwowego, chociaż nie należało do niej prawo własności tych budowli.

Skoro zatem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja sprzedaży nieruchomości – w części obejmującej budowle w postaci torów kolejowych i linii oświetlenia – nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, chociaż Wnioskodawca przeniesie jej własność na gruncie prawa cywilnego - przenosząc na kontrahenta własność gruntu.

Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Spółkę formalnie przejdzie prawo własności przedmiotowych budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, jednak, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakimi są te budowle, gdyż już wcześniej kontrahent Wnioskodawcy mógł dysponować tymi budowlami posadowionymi na gruncie Gminy jak właściciel (Spółka posiada ekonomiczne władztwo na tymi budowlami).

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, wskazać zatem należy, że skoro Gmina nie weszła w ekonomiczne posiadanie budowli, to na gruncie ustawy o VAT przedmiotem dostawy ze strony Gminy będzie wyłącznie grunt składający się z działki nr 99/4, na której położone są budowle w postaci w postaci torów kolejowych i linii oświetlenia (należące w sensie ekonomicznym do Spółki).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego w przedmiotowej sytuacji w świetle ustawy o podatku od towarów i usług odnośnie sprzedaży działki nr 99/4 nastąpi tylko dostawa gruntu, natomiast w odniesieniu do budowli nie wystąpi w tej sytuacji dostawa towarów, ponieważ już wcześniej Spółka dysponowała tymi budowlami jak właściciel, jest prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej składającej się z 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8 oraz kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 99/4 wraz ze znajdującymi się na nich budowlami – tory kolejowe i linia oświetlenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do zbycia „nieruchomości GMT”, nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące zwolnienia od podatku VAT dostawy budynków i budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, gdyż na gruncie ustawy o VAT Wnioskodawca nie dokona dostawy budowli.

Również przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ nie zaistnieje jednocześnie dostawa budowli w postaci torów kolejowych oraz linii oświetleniowych w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wraz z przeniesieniem własności gruntu, na którym ta budowla jest posadowiona.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do zbycia „nieruchomości GMT” Gmina dokona, jak już stwierdzono, dostawy wyłącznie gruntu (działki nr 99/4 na której przedmiotowe budowle są posadowione), gdyż jest jego właścicielem, natomiast znajdujące się na przedmiotowej działce nr 99/4 budowle nie będą przedmiotem dostawy w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa przedmiotowej działki nr 99/4 nie będzie mogła przyjmować ewentualnego zwolnienia z opodatkowania w oparciu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w związku z art. art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić czy sprzedaż przedmiotowej działki będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, ze działka nr 99/4 (teren, na którym położona jest ta nieruchomość mającej być przedmiotem sprzedaży) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem, działka nr 99/4 nie będzie terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W konsekwencji, dostawa tego gruntu będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Zainteresowanych w myśl którego kompleksowo oceniając okoliczności planowanej dostawy należy na potrzeby podatku od towarów i usług przyjąć fikcję zbycia nieruchomości jako niezabudowanej, mimo iż znajdują się na niej budowle (będące już własnością nabywcy - Spółki) i wskazać, że Gmina dokona na rzecz Spółki dostawy nieruchomości niezabudowanej (taki będzie przedmiot zamiany, a więc i dostawy), a taka dostawa, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest prawidłowe.

Podobna sytuacja będzie miała miejsce odnośnie zbycia nieruchomości składającej się z 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8.

W opisie sprawy jednoznacznie wskazano, że teren, na którym zlokalizowana jest przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowany, nie jest również objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem dostawa „nieruchomości MPEC” składającej się z 6 działek oznaczonych nr 9/4, 10/5, 74/2, 75/2, 77/2, 162/8 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w myśl którego planowana przez Spółkę dostawa w drodze zamiany nieruchomości MPEC będącej terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii opodatkowania czynności ustanowienia służebności gruntowej oraz kwestii oceny prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie służebności gruntowej.

Zgodnie z cyt. na wstępie przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

W myśl zapisów art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z ww. art. 8 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, że po planowanej transakcji nabycia działki nr 99/4 Spółka (nowy właściciel działki) zamierza na ustanowić służebność gruntową przejazdu torami kolejowymi na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika nieruchomości objętej KW nr xxx (ustanowionej dla 3 działek ewidencyjnych o nr 94/2, 99/11, 99/12). Właścicielem tych działek jest Gmina. Płatność z tytułu ustanowienia przedmiotowej służebności będzie jednorazowa. Spółka w momencie zawarcia transakcji (zamiany działek) wystawi fakturę Gminie. W przyszłości Spółka nie będzie wystawiała faktur za ustanowienie służebności właścicielom lub użytkownikom nieruchomości objętej KW nr yyyy. Gmina zapłaci Spółce jednorazowe wynagrodzenie za ustanowienie służebności gruntowej na rzecz każdoczesnego właściciela opisanej we wniosku nieruchomości.

Służebność gruntową definiuje art. 285 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), zgodnie z którym nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

W świetle tego przepisu służebność gruntowa jest ograniczonym prawem rzeczowym, które obciąża cudzą nieruchomość, mającym na celu zwiększenie użyteczności innej nieruchomości albo zaspokojenie określonych potrzeb oznaczonej osoby fizycznej.

Zgodnie z art. 145 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).

Przepis ten przewiduje możliwość ustanowienia w stosunkach sąsiedzkich służebności drogowej (przejazdu, przechodu) za wynagrodzeniem, którą ustawa określa jako służebność drogi koniecznej.

Stosownie do art. 145 § 2 Kodeksu cywilnego, przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy oraz ww. przepisów należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność ustanowienia służebności gruntowej przejazdu za wynagrodzeniem wiąże się ze zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z tym, będąc jednocześnie czynnością polegającą na wykorzystywaniu towaru (do towarów w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zalicza się również grunty) dla celów zarobkowych (realizowaną za wynagrodzeniem), zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, że ustanowienie służebności gruntowej – drogi koniecznej, za które będzie pobrane wynagrodzenie, ze względu na odpłatny charakter, stanowi świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Zatem z tytułu ustanowienia ww. służebności gruntowej, Spółka powinna naliczyć podatek VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w tym zakresie jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Zainteresowanych odnoszą się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opisanych we wniosku transakcji dostawy „nieruchomości MPEC”, dostawy „nieruchomości GMT” oraz czynności ustanowienia służebności gruntowej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana faktura nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że w przypadku dostawy opisanych we wniosku nieruchomości miała miejsce sytuacja opisana w przepisie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie jak już wcześniej stwierdzono zarówno dostawa „nieruchomości MPEC” dokonywana przez Spółkę na rzecz Gminy, jak i dostawa „nieruchomości GMT” dokonywana przez Gminę na rzecz Spółki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT z tytuł nabycia „nieruchomości GMT”, ponieważ w przedmiotowej sprawie z tytułu tej dostawy nie wystąpi podatek należny.

Podobnie Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT z tytuł nabycia „nieruchomości MPEC”, ponieważ w przedmiotowej sprawie z tytułu tej dostawy nie wystąpi podatek należny.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Odmienna sytuacja będzie miała miejsce odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez Spółkę na rzecz Gminy, dokumentującej ustanowienie służebności gruntowej.

Jak wskazano powyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji pojęcia „zamiar” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Konkludując, jeśli usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Analizując okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, że w rozpatrywanej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem nabycie usługi polegającej na ustanowieniu służebności gruntowej opisanej we wniosku, jak wskazała Gmina zgodnie z jej zamiarem, będzie związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej opisaną we wniosku czynność ustanowienia służebności gruntowej.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w myśl którego Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego na fakturze wystawionej przez Spółkę a dokumentującej ustanowienie służebności przejazdu torami kolejowymi, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin