Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.27.2017.1.AZE
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku opodatkowania wypłacanego wynagrodzenia na rzecz Podmiotu zarządzającego tzw. podatkiem u źródła stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku opodatkowania wypłacanego wynagrodzenia na rzecz Podmiotu zarządzającego tzw. podatkiem u źródła stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka lub Podatnik) jest spółką prawa handlowego, zarejestrowaną w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy w B. Podstawowym przedmiotem działalności Podatnika jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca jest również spółką będącą częścią struktury holdingowej. Jedynym wspólnikiem Spółki jest B.

Nieodzowną częścią holdingu jest również C. (dalej: Podmiot zarządzający) będąca spółką prawa austriackiego zarządzająca danym regionem zgodnie z wewnętrznie ustalonymi zasadami funkcjonowania holdingu oraz pozostająca w jego strukturze. Podmiot zarządzający zajmuje się kontrolingiem, nadzorem oraz doradztwem w zakresie zarządzania, a także wydaje wiążące Spółkę polecenia. W ramach i na potrzeby swojej działalności Spółka wymaga dostępu do różnych usług dla zwiększenia wydajności pracy w celu poprawy konkurencyjności. Z drugiej strony, Podmiot zarządzający, ze względu na długoletnie doświadczenie w zakresie świadczenia usług związanych z zarządzaniem strategicznym i administracyjnym w branży opakowań, posiada kompetencje do świadczenia ww. usług na rzecz Podatnika. W związku z tym faktem, 1 stycznia 2014 roku pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem zarządzającym zawarta została wewnątrzgrupowa umowa o świadczenie usług. Na mocy tej umowy Podmiot zarządzający świadczy usługi w trybie bieżącym na rzecz Spółki. Strony zgodnie uznały, iż ze względu na fakt, że Podmiot zarządzający świadczy usługi również innym powiązanym podmiotom, wynagrodzenie za usługi może być wyłącznie oszacowane na podstawie systemu alokacji kosztów, ponieważ przewidziano bieżący strumień usług na rzecz Spółki i trudno jest ustalić koszt lub cenę rynkową odpowiadającą poszczególnym usługom na rzecz Spółki. Zakres usług zarządzania obejmuje m.in.: usługi organizacyjne i związane z zarządzaniem takie jak zarządzanie ryzykiem, koordynacja zamówień, wdrażanie najlepszych praktyk w zarządzaniu. Typowe regionalne usługi zarządzania obejmują między innymi:

• Pomoc w kontaktach pomiędzy oddziałami w całym regionie,
• Wsparcie i rozwój danego regionu,
• Optymalizacje działań w zakresie zamówień i koordynacji z Podmiotem zarządzającym,
• Pomoc w realizacji strategii firmy na poziomie regionalnym,
• Wsparcie w zakresie budżetowania i kontroli budżetów jednostek zależnych,
• Przygotowywanie analiz rynku regionu,
• Wsparcie w podejmowaniu decyzji w odniesieniu do możliwości inwestycyjnych,
• Identyfikacje celów akwizycyjnych w regionie i współpraca z osobą odpowiedzialną lokalnie.
  
  

Dodatkowo strony ustaliły, iż alokacja kosztów usług świadczonych przez Podmiot zarządzający podlega następującym zasadom:

1. Opłaty za świadczoną usługę będą naliczane zgodnie z zasadą ceny rynkowej.
2. Rzeczywisty koszt poniesiony przez Podmiot zarządzający i odnoszący się bezpośrednio oraz wyłącznie do spraw Spółki zostanie przez nią opłacony.
3. Opłata za usługę naliczona przez Podmiot zarządzający składa się z kosztów związanych z usługami oraz z dopłaty rynkowej jako procent kosztów podstawowych. Koszt podstawowy do naliczenia dopłaty nie powinien uwzględniać kosztów refakturowanych.
4. W ramach wynagrodzenia za usługi świadczone przez Podmiot zarządzający, Spółka ponosi koszt w stopniu odpowiadającym zakresowi w jakim wykorzystała usługi świadczone przez Podmiot zarządzający. Stosowana alokacja kosztów to zysk brutto oparty o rachunek kosztów grupy holdingowej A. Spółka poniesie zatem koszt w oparciu o zysk brutto w stosunku do zysku brutto wszystkich podmiotów korzystających z usług świadczonych przez Podmiot zarządzający.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie obowiązku opodatkowania wypłacanego wynagrodzenia na rzecz Podmiotu zarządzającego tzw. podatkiem u źródła stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a w związku z powyższym obowiązków Spółki jako płatnika tegoż podatku. Istotnym elementem stanu faktycznego w zakresie powziętych przez Spółkę wątpliwości jest fakt, iż Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji Podmiotu zarządzającego, który to certyfikat dokumentuje miejsce siedziby Podmiotu zarządzającego dla celów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacone Podmiotowi zarządzającemu z tytułu świadczenia ww. usług podlega opodatkowaniu „podatkiem u źródła” stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów. Stosownie do odniesienia zawartego w ww. przepisie, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie tego przepisu należy wskazać, że usługi świadczone przez Podmiot zarządzający na rzecz Wnioskodawcy bez wątpienia stanowią m in. usługi doradcze oraz usługi zarządzania i kontroli.

Niemniej jednak, ustawa o CIT w art. 21 ust. 2 przewiduje, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W przedmiotowej sprawie należy zatem poddać analizie zapisy umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 13 stycznia 2004 roku (dalej: Umowa).

Umowa nie zawiera identycznego katalogu jak ten zawarty w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, jednak w sposób kompleksowy reguluje kwestię dochodów osiąganych na terytorium umawiających się państw. Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie artykuł 7, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba ze przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

W pierwszej kolejności należy zatem wskazać, że Podmiot zarządzający prowadzi przedsiębiorstwo na terytorium Austrii (określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” oraz „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie). Z racji prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, Podmiot zarządzający uzyskuje dochód będący wynagrodzeniem za świadczenie wszelkiego rodzaju usług na rzecz Wnioskodawcy. Jednocześnie należy wskazać, że Podmiot zarządzający nie prowadzi na terytorium RP działalności gospodarczej poprzez zakład. Stosownie do art. 5 Umowy, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Należy wskazać, że Wnioskodawca jest osobnym od Podmiotu zarządzającego podmiotem, stworzonym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zgodnie z przepisami prawa powszechnie obowiązującymi na terytorium RP.

Wnioskodawca posiada numer KRS, NIP oraz REGON. Jest także podatnikiem podatku dochodowego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka posiada swoją siedzibę na terytorium RP oraz zarząd zajmujący się jej reprezentacją. Natomiast zgodnie z artykułem 7 ust. 7 Umowy, fakt. że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki. Umowa nie zawiera definicji kontroli w związku z czym należy odnieść się do definicji słownikowej wskazanego określenia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez kontrolę rozumie się „nadzór nad kimś lub nad czymś”. Biorąc pod uwagę fakt, że Podmiot zarządzający wydaje wiążące polecenia Wnioskodawcy w oparciu o analizę rynku oraz plan optymalizacji działań można uznać, że kontroluje Wnioskodawcę. Stosownie jednak do art. 5 ust. 7 Umowy, nie można uznać Wnioskodawcy za zakład poprzez który Podmiot zarządzający prowadzi działalność gospodarczą na terytorium RP. Pozostałe ustępy art. 7 Umowy nie mają zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie ponieważ traktują o zyskach otrzymywanych poprzez zakład, którym, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie jest.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż Spółka nie jest zakładem Podmiotu zarządzającego, a zatem przedmiotowe wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 Umowy. Jednocześnie zaznaczenia wymaga fakt, iż Umowa nie zawiera innych przepisów mogących mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie i regulujących kwestie płatności dokonywanych przez Spółkę na rzecz Podmiotu zarządzającego z tytułu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu zaznaczyć, że posiada certyfikat rezydencji, który dokumentuje miejsce siedziby Podmiotu zarządzającego, a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, wynagrodzenie wypłacone Podmiotowi zależnemu z tytułu świadczonych usług nie podlega opodatkowaniu w Polsce stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Dochód Podmiotu zależnego podlega opodatkowaniu jedynie na terytorium Austrii stosownie do postanowień Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. ustawodawca poprzez dodanie w art. 3 ust. 3 i kolejnych dokonał doprecyzowania tego przepisu tak by z literalnej jego wykładni jednoznacznie wynikało jakiego rodzaju dochody uważa się za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 i tak m.in. w pkt 1 art. 3 ust. 3 wymieniono dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, natomiast w pkt 5 – z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 5 za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze– ustala się w wysokości 20% przychodów.

Opisane przez spółkę we wniosku usługi obejmujące: pomoc w kontaktach, wsparcie i rozwój danego regionu, optymalizacje działań, wsparcie w zakresie budżetowania i kontroli, przygotowanie analiz, wsparcie w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych, identyfikacje celów zostały zakwalifikowane przez Wnioskodawcę do usług doradczych oraz usług zarządzania i kontroli.

Regulacja art. 21 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 updop na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. Natomiast w przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy updop.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Z art. 26 ust. 1 updop wynika natomiast, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, dalej „umowa polsko-austriacka”).

Umowa polsko-austriacka nie wymienia bezpośrednio jako źródła przychodów opłat z tytułu świadczeń doradczych ani też usług zarządzania i kontroli, a zatem do przychodów tych należy zastosować postanowienia art. 7 umowy.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego będącą częścią struktury holdingowej. Pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem zarządzającym (spółka prawa austriackiego, część holdingu) zawarta została wewnątrzgrupowa umowa o świadczenie usług. Na mocy tej umowy Podmiot zarządzający świadczy usługi w trybie bieżącym na rzecz Wnioskodawcy.

Zakres usług zarządzania obejmuje m.in.: usługi organizacyjne i związane z zarządzaniem takie jak zarządzanie ryzykiem, koordynacja zamówień, wdrażanie najlepszych praktyk w zarządzaniu. Podmiot zarządzający prowadzi przedsiębiorstwo na terytorium Austrii a Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji Podmiotu zarządzającego, który to certyfikat dokumentuje miejsce siedziby Podmiotu zarządzającego dla celów podatkowych. Podmiot zarządzający – jak wskazał Wnioskodawca – nie prowadzi na terytorium RP działalności gospodarczej poprzez zakład.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, iż w związku z zapisem art. 7 umowy polsko-austriackiej wynagrodzenie wypłacone Podmiotowi zarządzającemu z tytułu świadczenia ww. usług nie podlega opodatkowaniu „podatkiem u źródła” stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o updop.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.