Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.90.2017.3.IM
z 27 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data nadania 8 czerwca 2017 r., data wpływu 9 czerwca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 29 maja 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.90.2017.1.IM (data nadania 30 maja 2017 r., data doręczenia 2 czerwca 2017 r.) oraz pismem z dnia 17 lipca 2017 r. (data nadania 17 lipca 2017 r., data wpływu 19 lipca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 5 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.90.2017.2.IM (data nadania 5 lipca 2017 r., data doręczenia 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnośnie lokalu mieszkalnego przy ulicy R. ;
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 29 maja 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.90.2017.1.IM (data nadania 30 maja 2017 r., data doręczenia 2 czerwca 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania Nr 2 oraz jednoznaczne własne stanowisko do prawidłowo przeformułowanego pytania Nr 2 oraz do zadanego we wniosku pytania Nr 1.

Pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data nadania 8 czerwca 2017 r., data wpływu 9 czerwca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 5 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.90.2017.2.IM (data nadania 5 lipca 2017 r., data doręczenia 11 lipca 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 17 lipca 2017 r. (data nadania 17 lipca 2017 r., data wpływu 19 lipca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 4 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny przy ulicy C. na drodze darowizny od taty.
W dniu 17 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy C. za cenę 352.000,00 zł uzyskując dochód, z którego płacenia Wnioskodawczyni chciała się zwolnić spełniając warunki, aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. (kwota 352.000,00 zł) Wnioskodawczyni w całości wydatkowała na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy B.

W dniu 20 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy B. za cenę 370.000,00 zł. Środki na zakup mieszkania pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. (kwota 352.000,00 zł), a pozostała część ceny pochodziła z oszczędności Wnioskodawczyni.

W dniu 21 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy B. za cenę 370.000,00 zł - w powyższym lokalu Wnioskodawczyni mieszkała i była zameldowana. Sprzedaż wynikała z faktu, że lokal mieszkalny był „szczytowy” i bardzo zimny. W dniu 15 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy T. za cenę 380.000,00 zł. Środki na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy T. w kwocie 370.000,00 zł pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy B., a pozostała część ceny pochodziła z oszczędności Wnioskodawczyni.

W dniu 15 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy T. za cenę 480.000,00 zł

1. sprzedaż przyniosła dochód w wysokości 68.063,37 zł;
2. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek dochodowy 19% w wysokości 12.932 zł;
3. w pierwszym okresie posiadania lokalu mieszkalnego przy ulicy T. Wnioskodawczyni zamieszkiwała w nim czasowo, gdyż w tym okresie na stałe Wnioskodawczyni zamieszkiwała w Niemczech o czym Wnioskodawczyni poinformowała Urząd Skarbowy. Po powrocie na stałe do kraju Wnioskodawczyni zamieszkała w wyżej wymienionym lokalu mieszkalnym lecz ze względu na uciążliwości towarzyszące zamieszkiwaniu Wnioskodawczyni podjęła decyzję o jego sprzedaży;
4. zakup tego lokal i jego sprzedaż nie miała na celu uzyskania dochodu. Sprzedaż była uzasadniona, aby uwolnić się od niebezpieczeństwa i uciążliwości (robactwo, pożary, smród i hałas) jakie wprowadzał sąsiad zamieszkujący bezpośrednio pod lokalem mieszkalnym Wnioskodawczyni. Sąsiad był alkoholikiem z zespołem Diogenesa. Wnioskodawczyni dołączyła podanie skierowane do Spółdzielni Mieszkaniowej z prośbą o interwencję (napisane przez tatę Wnioskodawczyni i podpisane przez lokatorów). W związku z niemożliwością wpłynięcia na uciążliwego sąsiada Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać wyżej wymieniony lokal mieszkalny. Dochód jaki Wnioskodawczyni uzyskała wynikał z faktu dofinansowania lokalu mieszkalnego w nowe meble kuchenne wraz z wyposażeniem w sprzęt AGD, oraz generalnego remontu lokalu mieszkalnego, który wykonał nieodpłatnie tata
   
   

W dniu 14 września 2016 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy R. za cenę 350.000,00 zł (plus) 20.000,00 zł miejsce garażowe przypisane do lokalu mieszkalnego. Razem 370.000,00 zł. Środki na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy R. w kwocie 370.000,00 zł pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T.

Kupno i sprzedaż wymienionych wyżej wymienionych lokali mieszkalnych nie odbywała się w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni uprzejmie informuję, że od zbycia lokalu który nabyła na drodze darowizny, do nabycia obecnie posiadanego lokalu mieszkalnego, w którym mieszka i jest zameldowana nie upłynęły dwa lata (liczone zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 131).

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem zapytań są skutki podatkowe z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C., który to lokal Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny.

Nabycie lokalu mieszkalnego przy ulicy B. oraz nabycie obecnie posiadanego lokalu mieszkalnego przy ulicy R. było i jest celem realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazała, że wszystkie lokale mieszkalne przyporządkowane we wniosku do nazwy ulic, przy których są usytuowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy B. i realizowanie w nim własnych celów mieszkaniowych w czasie posiadania przedmiotowego lokalu mieszkalnego, spełniają wymogi do zastosowania zwolnienia od opodatkowania dochodu w ramach art. 21 ust. 1 pkt 131 z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ulicy C. ?
   
2. Czy wydatki poniesione na realizację własnych celów mieszkaniowych w dwóch lokalach mieszkalnych, w lokalu przy ulicy B. i w lokalu przy ulicy R. , można zakwalifikować jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 z prawem skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ulicy C. ?
   
3. Czy fakt uzyskania opodatkowanego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T., oraz fakt że lokal ten nie był w pełni wykorzystywany na „własne cele mieszkaniowe” nie odbiera Wnioskodawczyni prawa do skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania dochodu w ramach art. 21 ust. 1 pkt 131 z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ulicy C. ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku.

Ad. 1

Ustawodawca nie określił limitu czasu w którym należy realizować własne cele mieszkaniowe w zakupionym lokalu mieszkalnym aby móc skorzystać z zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust.1 pkt 131. W związku z powyższym stanowisko stron (Urzędu Skarbowego oraz podatnika tu: Wnioskodawczyni) w ocenie spełnienia warunków zastosowania ulgi podatkowej zawartej w art. 21 ust.1 pkt 131 będzie stanowiskiem subiektywnym. Przepisy podatkowe powinny być „czytelne”, formułowane w taki sposób, aby podatnik nie miał wątpliwości czy spełnia wymogi stawiane przez ustawodawcę. Prawo podatkowe powinno służyć podatnikowi a nie zaskakiwać go subiektywną interpretacją do nierzetelnie skonstruowanej ustawy. Według Wnioskodawczyni, jeżeli ustawodawca nie określa precyzyjnie warunków zastosowania ulgi podatkowej w ramach art. 21 ust.1 pkt 131, „sporne” stanowiska dotyczące czasu zamieszkiwania, powinny być orzekane na korzyść podatnika. W lokalu mieszkalnym przy ulicy B. Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe i według oceny Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni spełniła warunki aby skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust.1 pkt 131.

Ad.2

Wnioskodawczyni uważa, że fakt realizacji własnych celów mieszkaniowych w dwóch lokalach mieszkalnych nie odbiera Wnioskodawczyni prawa do skorzystania z ulgi podatkowej zawartej w art. 21 ust.1 pkt 131. W obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia jednego lokalu mieszkalnego. Nabycie lokalu mieszkalnego przy ulicy B. oraz nabycie obecnie posiadanego lokalu mieszkalnego przy ulicy R., było i jest celem realizacji własnych celów mieszkaniowych. Nabycie obu lokali mieszkalnych zaistniało w czasie nieprzekraczającym okresu dwóch lat od sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. liczonym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131.

Ad. 3

Fakt uzyskania opodatkowanego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T., oraz fakt że lokal ten nie był w pełni wykorzystywany na „własne cele mieszkaniowe” nie powinien odbierać Wnioskodawczyni prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131. W obliczeniu podatku dochodowego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T. Wnioskodawczyni nie skorzystała z ulgi podatkowej wynikającej z art. 21 ust.1 pkt 131, Wnioskodawczyni zapłaciła 19% podatek dochodowy. Lokal ten Wnioskodawczyni zakupiłam w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych gdyż firma E., w której Wnioskodawczyni była zatrudniona w Niemczech planowała przenieść stanowisko Wnioskodawczyni do filii w W.. Niestety pracodawca wycofał się z deklaracji przeniesienia stanowiska Wnioskodawczyni do filii w W., a w związku z tym, że Wnioskodawczyni chciała wrócić do Polski, Wnioskodawczyni musiała rozwiązać umowę z trzymiesięcznym wypowiedzeniem. W tym czasie tata Wnioskodawczyni samodzielnie wykonywał remont przedmiotowego lokalu, gdyż lokal ten wymagał przeprowadzenia gruntownego remontu. Gdyby nie „uciążliwy sąsiad” (alkoholik posiadający dwa psy, które szczekały w dzień i w nocy) Wnioskodawczyni nie sprzedałaby lokalu przy ulicy T. i realizowałaby w nim własne cele mieszkaniowe, które wcześniej Wnioskodawczyni realizowała w lokalu przy ulicy B. a teraz realizuje w obecnie posiadanym lokalu mieszkalnym przy ulicy R.. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że okoliczności jakie towarzyszyły i dotyczyły posiadanego lokalu mieszkalnego przy ulicy T. nie powinny odbierać Wnioskodawczyni prawa do skorzystania z ulgi podatkowej w ramach art. 21 ust. 1 pkt 131.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnośnie lokalu mieszkalnego przy ulicy R. ;
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie - z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego wyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 4 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny przy ulicy C. na drodze darowizny od taty. W dniu 17 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy C.. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. Wnioskodawczyni w całości wydatkowała na zakup w dniu 20 sierpnia 2014 r. lokalu mieszkalnego przy ulicy B.. W dniu 20 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy B., a pozostała część ceny tego lokalu pochodziła z oszczędności Wnioskodawczyni. W dniu 21 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy B.. W powyższym lokalu Wnioskodawczyni mieszkała i była zameldowana. Sprzedaż wynikała z faktu, że lokal mieszkalny był „szczytowy” i bardzo zimny. W dniu 15 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy T.. Środki na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy T. pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy B., a pozostała część ceny pochodziła z oszczędności Wnioskodawczyni. W dniu 15 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny przy ulicy T.. Sprzedaż przyniosła dochód i Wnioskodawczyni zapłaciła podatek dochodowy. W dniu 14 września 2016 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny przy ulicy R. i miejsce garażowe przypisane do lokalu mieszkalnego. Środki na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy R. pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T. Nabycie lokalu mieszkalnego przy ulicy B. oraz nabycie obecnie posiadanego lokalu mieszkalnego przy ulicy R. było i jest celem realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Sprzedaż i kupno ww. lokali nie odbywała się w ramach działalności gospodarczej.

Przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie w 2014 r. lokalu mieszkalnego przy ulicy C. nabytego w 2013 r. w drodze darowizny, tj. przed upływem 5 lat stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie podlegał opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem, musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.

wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym równie żz rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie,jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego.

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnych celów mieszkaniowych, które obejmują m.in. nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wyjaśnić należy, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe,jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalną treść przepisów. Stąd też korzystanie z omawianego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Okolicznością decydującą o zastosowaniu powyższego zwolnienia jest więc m.in. przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości wyłącznie na cele i w terminach określonych w tym przepisie. Przy tym enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki nie wymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie sprecyzował warunki, od spełnienia których uzależnione jest prawo podatnika do skorzystania z ulgi podatkowej. W pierwszej kolejności istotny jest zapis, z którego wynika, że zwolnienie może obejmować jedynie ten konkretny przychód z odpłatnego zbycia, który będzie wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia. To oznacza, że dla obliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania uwzględnione mogą być jedynie wydatki poniesione najwcześniej w dniu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw. Zwrot „począwszy od” wyraża w swoim znaczeniu pierwszy moment od jakiego można dokonać określonych czynności lub podjąć określone działanie. W powyższym przepisie ograniczeniem nie jest zatem moment uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, ograniczeniem jest moment wydatkowania tego przychodu.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Należy zauważyć, że w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do nabycia np. jednego lokalu czy budynku mieszkalnego.

Powołany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zwolnienie ze względu na „własne cele mieszkaniowe”. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis. Ustawodawca nie definiuje jednak użytego zwrotu „własne cele mieszkaniowe”. Odnosząc się do powyższej kwestii Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 20 października 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 791/15 stwierdził, że pojęcie celu związane jest z wewnętrzną postawą człowieka, określaną najczęściej mianem chęci, woli, dążenia, zamiaru, postawy motywującej (powodującej) ludzkie działanie. Zatem wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe, to wydatek dokonany w zamiarze zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych. Utwierdza to w przekonaniu, że istotny jest zamiar nabycia nieruchomości na cele mieszkaniowe, który powinien prowadzić do zamieszkania w nabytej nieruchomości, chociaż ustawodawca nie uzależnił skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nowym budynku czy lokalu w chwili jego nabycia, czy też niezwłocznie po nabyciu.

Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych.

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte dochody ze sprzedaży nieruchomości i praw w przypadku przeznaczenia przychodu na nabycie innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym nie wskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci.

Wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym – z różnych powodów - zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży, bądź przeznaczył go na wynajem.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego ani orzecznictwo organów podatkowych oraz sądów administracyjnych nie określają, w sytuacji spełnienia warunków do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, minimalnego okresu, po którym podatnik może przestać realizować własne cele mieszkaniowe, tak by nie utracić prawa do skorzystania z ulgi.

Ustawa nie posługuje się wprawdzie pojęciem „utraty” prawa do ulgi co nie oznacza bynajmniej, że działania podatnika podjęte już po skorzystaniu ze zwolnienia są obojętne dla tego zwolnienia.

Jednakże same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia wskazać należy, że co do zasady wydatkowanie przez podatnika środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego), nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na nabycie własnego lokalu mieszkalnego, w którym podatnik zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe, uprawnia go do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnieniu podlegać będzie taka część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy może skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. w związku z zakupem lokalu mieszkalnego przy ulicy B. oraz lokalu mieszkalnego przy ulicy R..

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że nabycie lokalu mieszkalnego przy ulicy B. oraz nabycie obecnie posiadanego lokalu mieszkalnego przy ulicy R. było i jest celem realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. Wnioskodawczyni w całości wydatkowała na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy B., natomiast środki na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy R. pochodziły ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T..

W związku z tym, że przychód ze sprzedaży w lipcu 2014 r. lokalu mieszkalnego przy ulicy C., nabytego w 2013 r. w drodze darowizny, Wnioskodawczyni wydatkowała w całości w sierpniu 2014 r. na zakup lokalu przy ulicy B., w którym Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe, należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawczyni spełnia wymogi do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro Wnioskodawczyni wydatkowała cały przychód z odpłatnego zbycia na własne cele mieszkaniowe, to uzyskany dochód z tego tytułu w całości korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku wydatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ul. C. na nabycie lokalu mieszkalnego przy ul. B. jest prawidłowe.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw przez podatników do nabycia np. jednego lokalu czy budynku mieszkalnego ani też nie określił limitu czasu, w którym należy realizować własne cele mieszkaniowe w zakupionym lokalu czy budynku mieszkalnym, aby mieć prawo skorzystania ze zwolnienia. Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Jednakże jak wynika ze stanu faktycznego, na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy R. Wnioskodawczyni przeznaczyła środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T., a nie ze sprzedaży lokalu przy ulicy C., zatem nie można uznać, wydatku poniesionego na zakup lokalu przy ulicy R. jako wydatku poniesionego na własne cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust.1 pkt 131 ww. ustawy z prawem do skorzystania z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ulicy C.. Wnioskodawczyni na zakup lokalu przy ulicy R. nie wydatkowała bowiem środków uzyskanych ze sprzedaży nabytego w 2013 r. lokalu przy ulicy C. .

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego do dochodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ul. C., w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego przy ul. R. jest nieprawidłowe.

Wskazać należy, że prawo do ulgi, o której mowa w art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uwzględnić dla każdego lokalu mieszkalnego odrębnie.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że skoro przeznaczenie przez Wnioskodawczynię całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C. w 2014 r. na zakup lokalu mieszkalnego przy ulicy B. nabytego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to sam fakt późniejszego uzyskania opodatkowanego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T. oraz fakt, że lokal ten nie był w pełni wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na „własne cele mieszkaniowe”, nie odbiera możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy spełnieniu przesłanek wskazanych w cytowanych powyżej przepisach odnośnie dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy C..

Stanowisko Wnioskodawczyni w powyższej kwestii jest prawidłowe.

Reasumując, odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego przy ulicy C. w 2014 r. nabytego w 2013 r. w drodze darowizny, stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli jednak przychód ze sprzedaży Wnioskodawczyni wydatkowała na własne cele mieszkaniowe, tj. nabycie lokalu mieszkalnego przy ulicy B., w którym Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe (a więc mieszkała w nim), to w tej sytuacji nie ma przeszkód prawnych, aby powstały z tego tytułu dochód korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez wpływu na prawo do skorzystania z tego zwolnienia pozostaje późniejszy fakt uzyskania opodatkowanego dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T. . Natomiast nie można uznać, wydatku poniesionego na zakup lokalu przy ulicy R. jako wydatku poniesionego na własne cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust.1 pkt 131 ww. ustawy z prawem do skorzystania z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przy ulicy C., bowiem na zakup lokalu przy ulicy R. Wnioskodawczyni nie wydatkowała środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu przy ulicy C., tylko ze środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przy ulicy T..

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnośnie lokalu mieszkalnego przy ulicy R. jest nieprawidłowe, natomiast prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.