Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.37.2017.1.AJ
z 31 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 25 maja 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na przeprowadzeniu szkoleń na temat przeciwdziałania zjawisku mobbingu i dyskryminacji w miejscu pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na przeprowadzeniu szkoleń na temat przeciwdziałania zjawisku mobbingu i dyskryminacji w miejscu pracy.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

P. jest uczelnią publiczną oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uczelnia należy do sektora finansów publicznych i zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885, ze zm.), wszystkie uzyskiwane przychody Uczelni z prowadzonej działalności oraz pochodzące z innych źródeł, stanowią środki publiczne.

P. jest podmiotem zamawiającym w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 907, z późn. zm.) i w związku z powyższym znajduje zastosowanie art. 14s § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Pracownicy Uczelni wyższych to pracownicy administracyjni oraz kadra naukowo-dydaktyczna, dla których Uczelnia, w ramach prowadzonej polityki antymobbingowej, ma zamiar zorganizować szkolenie na temat przeciwdziałania zjawisku mobbingu i dyskryminacji w miejscu pracy i reagowaniu na nie, we wczesnych fazach konsekwencji mobbingu oraz dyskryminacji w zespole oraz odpowiedzialności prawnej za mobbing i dyskryminację.

Szkolenie ma być przeprowadzone jako element polityki antymobbingowej, której prowadzenie jest obowiązkiem każdego pracodawcy zgodnie z art. 94 § 1 Kodeksu Pracy.

W przyjętym w jednostce Regulaminie pracy, rektor uczelni jako pracodawca zobowiązał się do podejmowania działań prewencyjnych mających na celu przeciwdziałanie mobbingowi polegające, w szczególności, na:

• obowiązkowym przeszkoleniu kadry kierowniczej z zakresu problematyki mobbingu oraz przeciwdziałania tym zjawiskom;
• prowadzeniu systematycznych tj. odbywających się nie rzadziej niż jeden raz na rok prelekcji lub treningów antymobbingowych dla wszystkich zatrudnionych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługę wykonywaną na zlecenie Uczelni wyższej, polegającą na prowadzeniu szkolenia na temat przeciwdziałania zjawisku mobbingu i dyskryminacji w miejscu pracy:

• kierowaną do pracowników uczelni;
• finansowaną w całości ze środków uczelni,

można uznać za usługi kształcenia zawodowego, które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o VAT są zwolnione z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa polegająca na przeprowadzeniu szkolenia na temat przeciwdziałania zjawisku mobbingu i dyskryminacji w miejscu pracy kierowana do pracowników uczelni wyższej, mająca na celu zdobycie lub podwyższenie przez nich wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, która jest finansowana w całości ze środków uczelni wyższej, można uznać za usługę kształcenia zawodowego, która jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.c) ustawy o VAT.

Uczelnia uważa, iż dla oceny czy usługa z zakresu powyższego szkolenia jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy, konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

1. finansowane w całości ze środków publicznych,
2. zakwalifikowanie szkolenia jako usług w zakresie kształcenia zawodowego.

Ad.1

Szkolenia te finansowane są w całości ze środków publicznej uczelni wyższej, która zgodnie z art. 9 pkt 11 ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. stanowi element sektora finansów publicznych. Dodatkowo publiczne uczelnie wyższe na podstawie ustawy Prawo o zamówieniach publicznych ( Art. 3.1.) zobligowane są do wydatkowania środków wg tej ustawy. To oraz fakt, iż publiczne uczelnie wyższe są finansowane przez władze publiczne na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 r. art. 15 ust. 1, pozwala stwierdzić, iż również opłacane przez uczelnię szkolenia dla pracowników są finansowane ze środków publicznych, a zatem spełniają wszystkie kryteria konieczne do uzyskania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ad.2

Zgodnie z art. 14 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1, dalej jako Rozporządzenie nr 1777/2005), którego przepisy znajdują bezpośrednie zastosowanie w polskim porządku prawnym, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W pojęciu usług kształcenia zawodowego mieści się szkolenie antymobbingowe, jako pozostające w bezpośrednim związku z wykonywaniem zawodu.

Zdaniem Uczelni tematyka antymobbingowa jest obecna w każdej pracy - jest uniwersalna i pojawia się w wielu profesjach niezależnie od zajmowanego stanowiska. Związana jest z celami zawodowymi gdyż poprzez szkolenie pracownik uzyska lub uaktualni wiedzę do celów zawodowych. W czasie szkolenia pracownik zapozna się z przyczynami sprzyjającymi występowaniu mobbingu oraz nauczy się odróżniać sytuację mobbingową od konfliktu. Szkolenia mają na celu przede wszystkim podniesienie świadomości wszystkich pracowników ( nie tylko na stanowiskach kierowniczych) w zakresie relacji interpersonalnych w zespołach pracowniczych. Szkolenie ma pomóc budować kompetencje w obszarze umiejętności społecznych. Celem szkolenia jest przybliżenie pracownikom specjalistycznej wiedzy z zakresu polityki antymobbingowej, z którą niezależnie od zajmowanego stanowiska mogą się spotkać.

Elementy powyższego szkolenia pozostają w bezpośrednim związku z zawodem (zajmowanym stanowiskiem) wykonywanym przez ostatecznych odbiorców tychże szkoleń.

Znajomość zagadnień polityki antymobbingowej jest równie ważnym elementem do wykonywania pracy tj. znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, które to szkolenia są obecnie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a).

Zdaniem Uczelni, powyższe szkolenie pozostaje w bezpośrednim związku z uzyskaniem lub uaktualnieniem wiedzy do celów zawodowych. Znajomość zagadnień nabyta podczas szkolenia będzie wykorzystana przez pracowników w codziennej pracy zawodowej, a przez to przyczyni się do zwiększenia ich efektywności pracy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14s § 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić zamawiający w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 907, z późn. zm.) w zakresie mającym wpływ na sposób obliczenia ceny w związku z udzielonym zamówieniem publicznym (…).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty − wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe uregulowania stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 z poźn. zm.), zwanej dalej dyrektywą, zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi kształcenia na gruncie Dyrektywy podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Wskazać należy, co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Jednocześnie należy nadmienić, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż jego przepisy z dniem 1 lipca 2011 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy. W myśl postanowień art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, uwarunkowane jest tym, że szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

1. formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
2. na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
3. szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, z późn. zm.), Środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
   
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
   
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:




1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   
5. z innych operacji finansowych;




5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z art. 9 pkt 11 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą uczelnie publiczne.

Należy wskazać, że na pracodawców został nałożony na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.) obowiązek przeciwdziałania mobbingowi.

Zgodnie z art. 94³ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.

Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników (art. 94³ § 2 Kodeksu pracy)..

Powołane przepisy Kodeksu pracy wskazują na to, że jednym z obowiązków pracodawcy jest przeciwdziałanie mobbingowi. Jednakże nie precyzują one – tak jak w przypadku polityki bezpieczeństwa i higieny pracy, gdzie wprost z przepisów Kodeksu pracy i aktów wykonawczych wydanych na jego podstawie wynika w jaki sposób ma być zrealizowany obowiązek przeszkolenia pracowników – w sposób szczegółowy na czym to przeciwdziałanie ma polegać. Innymi słowy przy pomocy jakich narzędzi pracodawca ma realizować nałożony na niego obowiązek.

Powyższy nakaz ustawodawcy stanowi z całą pewnością zobowiązanie pracodawcy do podejmowania działań prewencyjnych, aby zjawisko mobbingu nie wystąpiło w zakładzie pracy. Może to być zrealizowane za pomocą wprowadzenia odpowiednich zapisów w regulaminie pracy dotyczących obowiązku odbycia szkolenia przez wszystkich pracowników danego zakładu Działania edukacyjne mających na celu podniesienie świadomości w zakresie mobbingu oraz wypracowanie odpowiedniego klimatu organizacyjnego, sprzyjającego zasadom fair play w miejscu pracy.

Szkolenia takie mają na celu podniesienie świadomości zarówno pracodawców (kadry kierowniczej), jak i wszystkich pracowników w zakresie relacji interpersonalnych w zespołach pracowniczych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy prowadzi do stwierdzenia, że prowadzenie polityki antymobbingowej jest obowiązkiem nałożonym na Uczelnię na podstawie przepisów Kodeksu pracy i odnosi się do pracowników wszystkich szczebli (zarówno kadry kierowniczej, jak i pozostałych pracowników). Realizacja tego obowiązku w przypadku Uczelni znajduje wyraz w przyjętym Regulaminie pracy, z którego wynika, że pracownicy kadry kierowniczej podlegają obowiązkowemu przeszkoleniu, a pozostali pracownicy przynajmniej raz w roku uczestniczą w w prelekcjach lub treningach z zakresu problematyki antymobingowej. W kontekście powyższego uznać należy, że nabywane przez Uczelnię szkolenia stanowią usługę kształcenia zawodowego, ponieważ obejmują swym zakresem wiedzę, której posiadanie jest obligatoryjne nie tylko dla pracownika, ale również dla pracodawcy (Uczelnia). Skoro powyższe szkolenia sfinansowane będą w całości ze środków publicznych, to podlegać one będą jako usługi kształcenia zawodowego zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.