Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP1.4512.71.2017.1.KM
z 22 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zasadności wystawienia faktur korygujących, w sytuacji gdy wynagrodzenie należne podwykonawcy od głównego wykonawcy, ma zostać uregulowane przez Inwestora – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności wystawienia faktur korygujących, w sytuacji gdy wynagrodzenie należne podwykonawcy od głównego wykonawcy, ma zostać uregulowane przez Inwestora.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 listopada 2013 r. B. SA (dalej „B”, „Wnioskodawca”) zawarł z Przedsiębiorstwem Handlowo-Usługowym „J.” Sp. z o.o. (dalej „J.”), jako podwykonawca, umowę o roboty budowlane (dalej umowa podwykonawcza), na podstawie której zobowiązał się do wykonania robót drogowych związanych z realizacją Inwestycji, polegającej na wybudowaniu stacji paliw SX dla Inwestora zastępczego S. Sp. z o.o. (dalej „XXX”). Inwestorem Inwestycji był S. P sp. z o.o. (dalej „S.”). Wraz z wykonaniem robót budowlanych objętych umową podwykonawczą B. wystawił na rzecz J. stosowne faktury VAT i rozliczył należny podatek od towarów i usług w ustawowym terminie. W związku z ogłoszeniem upadłości J. nie uregulowała na rzecz B. części należności wynikających z faktur VAT wystawionych tytułem wykonanych i odebranych robót z umowy podwykonawczej.

W dniu 15 listopada 2014 r. B. wystąpił przeciwko S. i XXX z powództwem o zapłatę kwoty za wykonane w ramach umowy podwykonawczej roboty budowlane na rzecz J. opartym na art. 647¹ K.c. W trakcie postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy w W. pod sygn. akt XVI … zostało wykazane, że w toku prowadzonych robót XXX i S. powzięli wiedzę o wykonywaniu przez B. robót budowlanych objętych umową podwykonawczą, a związanych z realizacją Inwestycji, oraz że w sposób dorozumiany wyrazili zgodę na działanie B. jako podwykonawcy J. Z uwagi na powyższe, zgodnie z art. 647¹ § 5 K.c. S. i XXX uznali, że ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę należnego B. wynagrodzenia wynikającego z umowy podwykonawczej. W związku z tymi okolicznościami, w dniu 2 grudnia 2016 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy S., XXX a B., w którym zarówno S., jak i XXX potwierdzili jednoznacznie, że ponoszą odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia należnego B. na podstawie umowy podwykonawczej, i na mocy którego w jednym z punktów tego porozumienia S. zobowiązał się zapłacić na rzecz B. część wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez B. w ramach umowy podwykonawczej w kwocie netto powiększonej o należny podatek od towarów i usług. W ww. porozumieniu B. złożył jednocześnie oświadczenie, że zapłata kwoty objętej porozumieniem wyczerpuje wszelkie istniejące i przyszłe roszczenia B. wobec S. w związku z wykonywaniem przez B. robót budowlanych objętych umową podwykonawczą zawartą w związku z Inwestycją, której docelowym użytkownikiem jest S. Kwota wskazana w porozumieniu została uregulowana przez SX w dniu 12 grudniu 2016 r. Po zapłacie S. wystąpił do B. z wnioskiem o wystawienie na swoją rzecz faktury VAT o wartości kwoty objętej porozumieniem oraz o korektę faktur VAT wystawionych uprzednio przez B. na rzecz J., których zapłata nastąpiła przez S. w wykonaniu zawartego porozumienia, o którym mowa powyżej, argumentując, że „spłacił własne zobowiązanie”, a zatem zgodnie z art. 106b ustawy o VAT B. zobowiązany jest potwierdzić transakcję fakturą.

B. jest czynnym podatnikiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana przez B. od S. zapłata wynagrodzenia za roboty budowalne na podstawie solidarnej odpowiedzialności z art. 647¹ K.c. upoważnia Wnioskodawcę do sporządzenia korekty faktur VAT wystawionych uprzednio za wykonane roboty budowlane w ramach zawartej z J. umowy podwykonawczej i wystawienia faktur/y VAT dotyczących/ej tych samych czynności (robót budowlanych) na S. jako Inwestora ?
2. Czy zasadnym jest żądanie przez S. wystawienia faktur/y VAT za roboty budowlane wykonane na rzecz J. na mocy umowy podwykonawczej w związku z zapłatą objętego tymi fakturami wynagrodzenia przez S. na podstawie solidarnej odpowiedzialności opartej na art. 647¹ K.c. i w wykonaniu opisanego wyżej porozumienia, którego zawarcie było wynikiem przebiegu postępowania sądowego, toczącego się przed Sądem Okręgowym w W. pod sygn. akt …?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zachodzą przesłanki uprawniające do dokonania korekty pierwotnych faktur wystawionych przez B. na rzecz J. oraz do ponownego wystawienia faktur/y za te same roboty budowalne na rzecz S.

Za niezasadne Wnioskodawca uznaje w konsekwencji żądanie S. dotyczące wystawienia faktur/y VAT za wykonanie robót budowlanych, sama bowiem zapłata za wykonanie robót przez inny podmiot aniżeli zobowiązany z tytułu umowy podwykonawczej, nie rodzi zdaniem Wnioskodawcy obowiązku korekty pierwotnie wystawionych faktur.

Zgodnie z art. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług (t. jed. Dz.U z 2016 r., poz. 710), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 tej ustawy świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W odniesieniu do powyższego, usługa podlega opodatkowaniu, jeżeli ma charakter odpłatny. Odpłatnością jest świadczenie kontrahenta (względnie świadczenie osoby trzeciej) wyrażone w określonej kwocie pieniężnej, a zatem każda czynność wykonywaną przez podatnika za wynagrodzeniem. Pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonywanym świadczeniem (dostawą towarów czy też usługą) powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Kwoty przekazane przez świadczeniobiorcę, które nie są należne za świadczenie i w związku z jego wykonaniem nie są zapłatą, nie mogą przesądzać o odpłatności danej umowy.

A zatem odpłatność jako przesłanka opodatkowania jest istotna o tyle, o ile odnosi się do dostawy towarów bądź świadczenia usługi. Samo przekazanie płatności, jeśli nie wynika z czynności opodatkowanej, nie wiąże się z konsekwencjami w zakresie podatku od towarów i usług. 

Kluczowe z punktu widzenia przepisów o podatku od towarów i usług jest, aby odpłatność, związana ze świadczeniem, była bezpośrednią konsekwencją świadczenia i została wyrażona w sposób określony. Określenie ceny (wynagrodzenia) jest elementem decydującym o uznaniu danego świadczenia za odpłatne. W konsekwencji sama zapłata (bez wykonania świadczenia) na gruncie podatku od towarów i usług nie kreuje zdarzenia - czynności podlegającej opodatkowaniu. Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż sama płatność S. za usługi polegające na robotach budowlanych wykonanych na rzecz J., nie wykreuje zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nowej czynności, tym bardziej nie będzie stanowić podstawy do wystawienia faktur/y VAT na S. (jak również korekty faktur wystawionych uprzednio na rzecz J.).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym B. jako podwykonawca świadczył usługi polegające na robotach budowlanych związanych z budową stacji S.

W myśl obowiązujących w tym okresie przepisów, obowiązek podatkowy w przypadku usług budowlanych powstawał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie późnej jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych. W świetle powyższego, kluczowe znaczenie dla kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług budowlanych miał fakt otrzymania całości lub części zapłaty za te usługi. W przypadku nieotrzymania przez wykonawcę tych usług całości lub części zapłaty za ich wykonanie, dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT, konieczne było ustalenie dnia wykonania usługi, bowiem w tym przypadku, obowiązek podatkowy powstawał nie później niż 30 dnia od daty wykonania usługi. Ponadto jak stanowił obowiązujący wtedy art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnicy, o których była mowa w art. 15, byli obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Zmniejszenie podstawy opodatkowania dopuszczalne jest w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów, wartość zwróconych towarów, kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Inne przyczyny – poza wyraźnie określonymi w aktach prawnych - nie skutkują obowiązkiem jak również możliwością korekty podatku, tym samym wyłącznie zapłata wynagrodzenia w wykonaniu solidarnej odpowiedzialności S. za zobowiązania J. nie rodzi obowiązku korekty podatku .

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, B. zawarł 18 listopada 2013 r. umowę podwykonawczą z J. na wykonanie robót budowlanych w niej opisanych. Roboty objęte tą umową zostały wykonane i „w ich wykonaniu” zostały wystawione faktury VAT, które B. rozliczył w ustawowym terminie. Z zawartego porozumienia wynika natomiast, iż S. ma jedynie uregulować niezapłacone należności w ramach odpowiedzialności solidarnej zgodnie z art. 647¹ K.c. za już dokonane i odebrane roboty budowlane zrealizowane w ramach umowy łączącej B. z J., za które to roboty faktury zostały wystawione na rzecz J., będącej stroną umowy podwykonawczej.

Co do wystawienia faktur korygujących, to - zdaniem Wnioskodawcy - wystawienie ich uzależnione jest od zaistnienia enumeratywnie wskazanych sytuacji. Sytuacją taką może być m.in. zwrot sprzedawcy towarów. Powyższe oznacza, iż B. nie posiada uprawnień do swobodnego wystawienia faktur korygujących, bowiem takie działania mógłby podjąć tylko i wyłącznie w razie spełnienia przesłanek określonych przez ustawodawcę. Tym samym warunkiem koniecznym do wystawienia faktur korygujących byłby zwrot towaru, który musiałby być dokonany, a z którą to sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.