Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.89.2017.2.AG
z 18 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu uzyskanego na podstawie umowy najmu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku od towarów i usług.

Powyższy wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14f § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 5 czerwca 2017 r., Nr 0113-KDIPT1.4011.89.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 czerwca 2017 r., a doręczono w dniu 13 czerwca 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 21 czerwca 2017 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 16 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem. Budynek nie ma charakteru mieszkalnego oraz nie jest wykorzystywany na cele mieszkaniowe. Współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości pozostają w stosunku wspólności małżeńskiej ustawowej.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, obecnie jest na emeryturze. Nieruchomość stanowi przedmiot umowy najmu zawartej z podmiotem będącym spółką prawa handlowego (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością). Stroną przedmiotowej umowy najmu jest Wnioskodawczyni i Jej małżonek. Umowa zawarta została na czas nieokreślony.

Wnioskodawczyni dokonała zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług. Złożyła oświadczenie w trybie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej zwana jako ustawa o zryczałtowanym podatku) o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przedmiotowe oświadczenie zostało złożone z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ww. ustawy. Złożyła również oświadczenie na podstawie art. 12 ust. 6 ww. ustawy, o opodatkowaniu całości przychodów uzyskiwanych z tytułu przedmiotowej umowy najmu przez jednego z małżonków, tj. przez Wnioskodawczynię.

Przychody uzyskane z tytułu najmu ww. nieruchomości są zatem objęte podatkiem dochodowym (8,5 % zryczałtowany podatek dochodowy) oraz podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni co miesiąc wystawia fakturę VAT oraz dokonuje rozliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z tej faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, że w zaistniałym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przychody uzyskane w ramach podpisanej umowy najmu zostały zakwalifikowane do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „najem, podnajem, dzierżawa” oraz, że Wnioskodawczyni opłaca z tego tytułu podatek w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 2 ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, że najem przedmiotowej nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego zakwalifikowania przychodu uzyskanego na podstawie umowy najmu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 1 w przedmiocie opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5% oraz pytania Nr 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), dalej jako u.p.d.o.f, wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą;
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w u.p.d.o.f. opiera się na trzech przesłankach: zarobkowym celu działalności, wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły oraz prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny rachunek.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f., przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f), choć może istnieć najem, który jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f., dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 u.p.d.o.f., wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik w terminie do 20 stycznia roku podatkowego zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawioną argumentację prawną, przyjąć należy, że zgodne z przepisami prawa jest stanowisko, że przychody uzyskane przez Wnioskodawczynię w ramach podpisanej umowy najmu zostały zakwalifikowane do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.: najem, podnajem, dzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współmałżonków, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.