Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.275.2017.2.BM
z 17 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2017 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21-03-2007 r. Wnioskodawca nabył (i objął w posiadanie) nieruchomość – lokal niemieszkalny (używany), stanowiący od gruntu odrębny przedmiot własności. Transakcja została potwierdzona fakturą VAT ze stawką podstawową. Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze zakupu. W okresie od marca 2007 r. do lipca 2015 r. Wnioskodawca wynajmował ww. lokal różnym podmiotom gospodarczym wystawiając co miesiąc faktury VAT ze stawką podstawową.

W okresie posiadania Wnioskodawca nie dokonał nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. W dniu 21-07-2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. lokal wystawiając fakturę VAT ze stawką podstawową (23%). Obie strony transakcji są (i byli) zarejestrowani jako podatnik VAT czynny. Strony nie skorzystały z możliwości, o której mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ww. ustawy. Od dnia zakupu do dnia sprzedaży nieruchomość ta była wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 czerwca 2017 r., znak: 0113-KDIPT1-3 4012.275.2017.1. BM, otrzymane w dniu 26 czerwca 2017 r., dotyczące uzupełnienia braków wniosku z dnia 11 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu, Wnioskodawca pragnąc udzielić odpowiedzi na sformułowane w ww. wezwaniu pytania w sposób wyczerpujący i satysfakcjonujący organ, w pierwszej kolejności zauważył, że pytania te są - obiektywnie - niezrozumiałe.

Wnioskodawca wskazał, że w wezwaniu został zapytany o okoliczności związane z „pierwszym zajęciem” sprzedanego przez niego lokalu niemieszkalnego, podczas gdy przepisy ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221; dalej: ustawa o VAT) nie posługują się pojęciem „pierwszego zajęcia”, natomiast organ w wezwaniu nie wyjaśnił, co pod tym pojęciem rozumie.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca prosił o wskazanie, co organ rozumie pod pojęciem „pierwszego zajęcia”, aby mógł prawidłowo odpowiedzieć na postawione w tym wezwaniu pytania.

Wskazanie przez organ rozumienia pojęcia „pierwszego zajęcia” nie będzie konieczne, jeżeli pytania faktycznie dotyczą „pierwszego zasiedlenia”. Mając bowiem na uwadze, że przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku jest kwestia wysokości opodatkowania sprzedaży używanego lokalu niemieszkalnego, dla której istotne znaczenie – w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - ma ustalenie:

• czy doszło do pierwszego zasiedlenia lokalu, oraz
  

• czy od tego momentu upłynął okres co najmniej dwóch lat,
  

Wnioskodawca poniżej przesłał doprecyzowanie stanu faktycznego, przyjmując, że pytania organu dotyczyły „pierwszego zasiedlenia”.

Równocześnie Wnioskodawca podkreślił, że w opisie przedstawionym we wniosku wskazał jednoznacznie, że nieruchomość - lokal niemieszkalny został już zasiedlony po raz pierwszy (ze wskazaniem transakcji, w ramach których „najpóźniej” nastąpiło pierwsze zasiedlenie) oraz, że od tego momentu upłynął już okres przekraczający znacznie dwa lata. W tym kontekście dodatkowe pytania organu o „pierwsze zasiedlenie” wydają się być zbędne.

Uszczegółowienie zaistniałego stanu faktycznego (poz. 74 wniosku ORD-IN) oraz doprecyzowanie w zakresie wskazania:

• dzień/miesiąc/rok, w którym wystąpiło pierwsze zajęcie (zasiedlenie) nieruchomości - lokalu niemieszkalnego;
  

• kto dokonał pierwszego zajęcia (zasiedlenia) nieruchomości - lokalu niemieszkalnego,
  

• czy od pierwszego zajęcia (zasiedlenia) nieruchomości - lokalu niemieszkalnego do sprzedaży tego lokalu upłynął okres krótszy niż 2 lata?
  
  

Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem VAT czynnym. W dniu 21.03.2007 r. na podstawie aktu notarialnego (Repetytorium A Nr ....) zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość w postaci lokalu niemieszkalnego, położonego .... przy ul.... - stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności wraz z udziałem w urządzeniach i innych częściach budynku nie służących do wyłącznego użytku właścicieli lokali oraz udziałem w prawie użytkowania wieczystego działki, na której budynek jest posadowiony.

Sprzedawca - .... Sp. z o.o - opodatkował tę transakcję VAT wg stawki 23% i udokumentował fakturą.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Sprzedawca wykorzystywał przedmiotowy lokal dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada jednak wiedzy, co do szczegółów tego wykorzystywania, ani też co do sposobu nabycia przez niego lokalu.

Ponieważ Wnioskodawca nabycia dokonał na potrzeby działalności opodatkowanej VAT - z przeznaczeniem na wynajem - skorzystał z odliczenia podatku naliczonego z faktury potwierdzającej zakup lokalu. Lokal przyjął do używania w marcu 2007 r. Przedmiotowy lokal (jako całość) był przedmiotem świadczonych przez Wnioskodawcę usług najmu od marca 2007 r. do lipca 2015 r.

Na przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej (w rzeczywistości łączne nakłady były znacznie niższe od ww. limitu).

W dniu 21.07.2015 r. na podstawie aktu notarialnego (Repetytorium A Nr ....) Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomość na rzecz innego podatnika VAT czynnego. W odniesieniu do tej transakcji nie złożyli (sprzedawca i nabywca) oświadczenia o wyborze opodatkowania dostawy podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Pomimo tego Wnioskodawca opodatkował jej sprzedaż stawką VAT 23%.

Nabywca zakwestionował taki sposób opodatkowania (wskazując, iż właściwe jest zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT) i nie odliczył VAT z wystawionej faktury.

W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązał się pozyskać indywidualną interpretację w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokalu.

W odniesieniu do zawartych w wezwaniu pytań Wnioskodawca wyjaśnił natomiast, co następuje:

Wnioskodawca nie posiada wiedzy dotyczącej sposobu nabycia i używania przedmiotowej nieruchomości przez poprzedniego właściciela - ... Sp. z o.o. i nie jest w stanie wykluczyć, że pierwsze zasiedlenie lokalu nie nastąpiło przed transakcją sprzedaży na jego rzecz - .... Spółka z o.o. mogła zasiedlić lokal po raz pierwszy w związku z jego nabyciem lub przyjęciem do używania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jeżeli nie, wówczas pierwsze zasiedlenie miało miejsce w dniu 31.03.2007 r., tj. w związku ze sprzedażą nieruchomości przez ... Spółka z o.o. na rzecz Wnioskodawcy. W przypadku kwestionowania tego terminu wskazuję, iż Wnioskodawca wynajmował ten lokal od 2007 r. i nie ponosił wydatków na ulepszenie w wysokości, która mogłaby spowodować utratę przez niego statusu „zasiedlonego po raz pierwszy”. W takim przypadku lokal został zasiedlony po raz pierwszy przez Wnioskodawcę, w związku z przyjęciem go do używania zgodnie z przeznaczeniem na cele najmu.

W kontekście powyższego lokal został niewątpliwie zasiedlony po raz pierwszy najpóźniej w 2007 r. i od tego momentu, do dnia sprzedaży tego lokalu w dniu 21.07.2015 r. upłynął okres dłuższy niż dwa lata (konkretnie upłynęło 8 lat).

Końcowo Wnioskodawca raz jeszcze podkreślił, że w świetle przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla oceny, czy w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, bez znaczenia pozostaje kto i w jakim dniu zasiedlił (zajął) lokal po raz pierwszy. Istotne jest natomiast niebudzące wątpliwości ustalenie, że lokal na moment sprzedaży posiadał status „zasiedlonego po raz pierwszy” oraz, że od tego zasiedlenia do dnia sprzedaży upłynęło co najmniej dwa lata.

Skoro zatem informacje te są nie ważne dla ustalenia skutków zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie widzi aktualnie podstaw, aby domagać się od .... Sp. z o.o. (a być może również od poprzednich właścicieli) informacji w powyższym zakresie. Jeżeli organ życzy sobie takich informacji, mając na uwadze brzmienie ww. przepisu, dodatkowo Wnioskodawca prosi o wskazanie celu, jakiemu miałoby służyć ich ustalenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości dokonana w dniu 21-07-2015 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, tj. 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości dokonana w dniu 21-07-2015 r. jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z VAT, gdy (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy):

• nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dwóch lat.
  
  

Oznacza to, że opodatkowaniu podlega dostawa budynków, budowli lub ich części realizowana przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia bądź w ciągu dwóch lat od pierwszego zasiedlenia. Natomiast każda dostawa dokonywana już po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia korzysta ze zwolnienia.

Pierwsze zasiedlenie (art. 2 pkt 14 ustawy) - to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Do pierwszego zasiedlenia dochodzi w chwili oddania budynku (lokalu) do użytkowania w ramach m.in. umowy najmu (w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu). Sprzedaż takiego budynku, o ile będzie realizowana po upływie dwóch lat od wydania najemcy, jest objęta zwolnieniem od podatku.

W przedmiotowej sprawie w okresie od marca 2007 r. do lipca 2015 r., a więc od dnia zakupu do dnia sprzedaży, Wnioskodawca wynajmował ww. lokal różnym podmiotom, wystawiając co miesiąc faktury VAT ze stawką podstawową (sprzedaż opodatkowana). W tymże okresie Wnioskodawca nie dokonywał nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. Do pierwszego zasiedlenia doszło więc w chwili oddania lokalu pierwszemu najemcy tj. w lipcu 2007 r. Od tego czasu do dnia sprzedaży upłynęło 8 lat (więcej niż 2 lata).

Ponadto Wnioskodawca dodał, iż zakupiony przez Wnioskodawcę lokal w dniu 21-03-2007 r. był lokalem używanym. Księga Wieczysta dla tego lokalu została założona w 2002 r. Prawdopodobnie sprzedaż tego lokalu na rzecz Wnioskodawcy przez poprzedniego właściciela spełnia przesłanki pierwszego zasiedlenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (zwany dalej Zainteresowanym) w dniu 21-03-2007 r. nabył nieruchomość – lokal niemieszkalny, stanowiący od gruntu odrębny przedmiot własności. Transakcja została potwierdzona fakturą VAT ze stawką podstawową. W okresie od marca 2007 r. do lipca 2015 r. Wnioskodawca wynajmował ww. lokal różnym podmiotom gospodarczym wystawiając co miesiąc faktury VAT ze stawką podstawową. W okresie posiadania Wnioskodawca nie dokonał nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. W dniu 21-07-2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. lokal wystawiając fakturę VAT ze stawką podstawową (23%). Obie strony transakcji są (i byli) zarejestrowani jako podatnik VAT czynny. Strony nie złożyły oświadczenia o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ww. ustawy. Od dnia zakupu do dnia sprzedaży nieruchomość ta była wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Sprzedawca wykorzystywał przedmiotowy lokal dla potrzeb działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada jednak wiedzy, co do szczegółów tego wykorzystywania, ani też co do sposobu nabycia przez niego lokalu.

Wnioskodawca wskazał, że lokal został zasiedlony po raz pierwszy najpóźniej w 2007 r. i od tego momentu, do dnia sprzedaży tego lokalu w dniu 21.07.2015 r. upłynął okres dłuższy niż dwa lata (konkretnie upłynęło 8 lat).

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie lokalu niemieszkalnego. Od pierwszego zasiedlenia do jego dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Należy również wskazać, że Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie lokalu przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. W konsekwencji powyższego, sprzedaż lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy również wskazać, że zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, strony mogą zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Jednakże we wniosku wskazano, że w odniesieniu do tej transakcji sprzedawca i nabywca nie złożyli oświadczenia o wyborze opodatkowania dostawy podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Pomimo tego Wnioskodawca opodatkował sprzedaż stawką 23%

Zatem, mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu nie może być opodatkowana stawką podatku i podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.