2017.07.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.257.2017.1.MK
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT czynności udzielania pożyczki przez Spółkę na rzecz jej wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT czynności udzielania pożyczki przez Spółkę na rzecz jej wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. Sp. Komandytowa (dalej nazywana „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki wykazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym jest w szczególności: Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Spółka z o.o. Sp. Komandytowa w ramach działalności gospodarczej w kwietniu 2017 r. zawarła umowę pożyczki na czas określony tj. do 30 czerwca 2018 r., na podstawie której Spółka udzieliła pożyczki pieniężnej wspólnikowi Spółki co fizycznie wiązało się z przekazaniem kwoty środków pieniężnych na jego rachunek bankowy. Pożyczka udzielona była z własnych środków obrotowych, zaangażowanych w działalność gospodarczą Spółki.

Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Spółka udokumentuje fakturą. Spółka informuje, że działalność w zakresie udzielenia pożyczki, w chwili jej udzielenia, nie była wpisana do umowy Spółki oraz wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Spółka z o.o. Sp. Komandytowa przewiduje, że w przyszłości udzielania pożyczek w ramach prowadzonej działalności będzie dokonywać, na podstawie umowy/umów pożyczki. Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym czynność udzielenia przez Spółka z o.o. Sp. Komandytowa pożyczki pieniężnej na rzecz wspólnika, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jest zwolniona z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa udzielenia pożyczki pieniężnej przez Spółka z o.o. Sp. Komandytowa na rzecz wspólnika stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o przepis art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Spółka z o.o. Sp. Komandytowa wyraża stanowisko, że czynność jednorazowego (lub kilkurazowego) udzielenia pożyczki jest usługą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Udzielenie przez Spółkę - podatnika VAT pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, stanowi element prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zarówno dokonana jednorazowo pożyczka jak i planowane przez Spółkę czynności polegające na odpłatnym udzielaniu pożyczek za oprocentowaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają przepisom ustawy o VAT, a w konsekwencji korzystają ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy o VAT.

W konsekwencji pożyczka jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 626, z późn. zm.), „dalej ustawa o PCC" ponieważ z tytułu wykonania czynności zawarcia umowy pożyczki jedna ze stron tej transakcji była zwolniona z podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust.1 pkt 1 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika. Podatnikami podatku VAT na podstawie art. 15 ust.1 są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jeśli zaś chodzi o pojęcie działalności gospodarczej, to w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje ona wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego warto zwrócić uwagę, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej nazywany TSUE) pojęcie podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Jak wskazuje TSUE, fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika (pkt 43 wyroku C-180/10 i C-181/10 powołując się na wyrok z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C-32/03 pkt 19). Z powyższego wynika, że na gruncie podatku VAT, każda działalność podatnika zostanie uznana za działalność gospodarczą.

W przypadku podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie takiej działalności. W skład drugiego typu czynności wchodzą zaś wszelkie działania podatnika mające charakter sporadyczny (okazjonalny, incydentalny), które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają.

Podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Klasyfikacja udzielenia pożyczki jako świadczenia usług nie budzi wątpliwości na gruncie przepisów ustawy o VAT w związku z tym podlega przepisom ustawy o VAT jako usługa udzielania pożyczek i na podstawie art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Zwolnienie pożyczki z VAT-u oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostało potwierdzone w szeregu interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 marca 2014 r. o sygn. IPPP1/443-125/14-2/AS wyjaśniono: „Należy wskazać, że czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem usługi udzielania pożyczek stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, przy czym korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy”.

Wskazać należy, że umowa pożyczki jest umową cywilnoprawną zdefiniowaną w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Zgodnie z tym przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jest to więc odpłatne bądź nieodpłatne przekazanie komuś pieniędzy (lub jakiejś rzeczy) na określony czas, z zastrzeżeniem zwrotu w umówionym terminie. W obrocie gospodarczym udzielanie pożyczek jest zjawiskiem naturalnym i powszechnie stosowanym. Co do zasady umowy pożyczki opodatkowane są podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki wynoszącej 2% od wartości przedmiotu pożyczki.

Umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną. Z przytoczonej powyżej definicji w sposób oczywisty wynika, że czynność udzielenia pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy wyrażające się w przeniesieniu na jego własność określonej sumy pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. W konsekwencji, czynność ta powinna mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, zawarta pomiędzy Spółka z o.o. Sp. Komandytowa, a wspólnikiem umowa pożyczki przewiduje oprocentowanie należne Spółce w zamian za udostępnienie kapitału wspólnikowi. Decydujące znaczenie dla uznania Spółki za podatnika VAT w związku z pożyczką miały dwie okoliczności, tj. wykorzystanie przy udzieleniu pożyczki (kapitału) przedsiębiorstwa N. Spółka z o.o. Spółka Komandytowa oraz odpłatny charakter czynności, pożyczki pieniężnej. Celem udzielenia pożyczki było czerpanie zysku z takiej działalności, a nie wsparcie finansowe wspólnika, który zobowiązał się zwrócić kwotę pożyczki wraz z odsetkami.

Spółka z o.o. Sp. Komandytowa podziela pogląd zaprezentowany w wyroku WSA w Łodzi z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1085/11. Trafnie wskazano w nim, że decydujące znaczenie dla uznania pożyczkodawcy za podatnika VAT miały dwie okoliczności, tj. wykorzystanie przy udzieleniu pożyczki przedsiębiorstwa spółki pożyczkodawcy oraz odpłatny charakter czynności.

Spółka podkreśla, że takie okoliczności zaistniały także w niniejszej sprawie. Nie ma więc wątpliwości, iż udostępnienie kapitału na rzecz wspólnika stanowiło element prowadzonej przez Spółka z o.o. Sp. Komandytowa działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Natomiast niewskazanie w umowie Spółki ani w Rejestrze Przedsiębiorców działalności w zakresie udzielania pożyczek pozostaje bez wpływu dla poprawnego rozstrzygnięcia, bowiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług za „działalność gospodarczą” uważać należy „wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców”, a tym samym także działalność Spółka z o.o. Sp. Komandytowa w zakresie usług udzielenia pożyczki. Bez znaczenia, według Spółki jest okoliczność czy czynność taka została wykonana jednorazowo, czy też w sposób ciągły, w okresie kilkunastu miesięcy. Z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą udziela pożyczki to mimo, iż nie jest to zasadniczy zakres jego działalności i czynność taka nie została wskazana w przedmiocie działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym, to udzielenie pożyczki należy uznać za czynność w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT (stanowisko takie potwierdza wyrok WSA z dnia 4 października 2011 r., I SA/Łd 1085/11, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 15 maja 2015 r., ILPP2/4512-1-262/15-2/PR).

A zatem czynność udzielenia pożyczki podlegającej oprocentowaniu spełnia szeroką definicję usług, zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i stanowi odpłatne świadczenie usług oraz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sytuacji można zidentyfikować beneficjenta, którym jest pożyczkobiorca, mogący korzystać z pieniędzy udostępnionych mu przez Spółkę na określony czas. Jednocześnie Spółka zobowiązana jest do udostępnienia środków pieniężnych. Ponadto usługa ta ma charakter odpłatny, z uwagi na fakt, iż Spółka pobierać będzie wynagrodzenie w postaci odsetek. W świetle powyższego spełniony jest warunek, że udzielenie przez Spółkę pożyczki ma charakter świadczenia wzajemnego, gdzie w ramach odpłatnej umowy zobowiązaniowej jedna ze stron jest bezpośrednim beneficjentem zobowiązania.

W orzecznictwie polskich sądów administracyjnych potwierdza się, że udzielanie pożyczek przez podatnika VAT spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można bowiem identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie były wpisane do umowy Spółki oraz nie były wykazane w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Jak już wspomniano z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, wynika że zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Podobne stanowisko odnośnie skutków VAT udzielania pożyczek przez podatników VAT reprezentują najczęściej organy podatkowe. Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. (IPPP1/443-190/14-2/MPe), "czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Bez znaczenia jest również czy świadczenie usług finansowych (udzielanie pożyczek) stanowi przedmiot działalności podatnika wymieniony we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, czy rejestru KRS". Podobne stanowisko zajął również, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2013 r. (IBPP2/443-1241/12/KO), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2013 r. (ITPP2/443-75/13/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2013 r. (ILPP2/443-551/13-2/JK) czy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r. (IPPP3/443-231/14-2/IG). Przyjęcie powyższego stanowiska powoduje, że otrzymywane odsetki od udzielonej pożyczki powinna Spółka wykazywać w deklaracji VAT-7, w pozycji w której wykazuje się sprzedaż zwolnioną od podatku.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy o VAT w przypadku usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 (a więc m.in. usług w zakresie udzielania pożyczek) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług. Obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 6 ustawy o VAT). Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 kwietnia 2014 r., ILPP4/443-584/13-5/BA, w przypadku świadczenia usług polegających na udzielaniu pożyczek obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty (odsetek).

Reasumując, z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego wynika, że pożyczka udzielona była z własnych środków obrotowych, zaangażowanych w działalność gospodarczą N. Spółka z o.o. O. Sp. Komandytowa. Przyjąć zatem należy, że Spółka jako pożyczkodawca działa w tym przypadku jako podatnik VAT, zatem pożyczka podlega opodatkowaniu VAT z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże muszą być przy tym spełnione dwa warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 tego artykułu).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki wykazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym jest w szczególności: Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Spółka z o.o. Sp. Komandytowa w ramach działalności gospodarczej w kwietniu 2017 r. zawarła umowę pożyczki na czas określony tj. do 30 czerwca 2018 r., na podstawie której Spółka udzieliła pożyczki pieniężnej wspólnikowi Spółki, co fizycznie wiązało się z przekazaniem kwoty środków pieniężnych na jego rachunek bankowy. Pożyczka udzielona była z własnych środków obrotowych, zaangażowanych w działalność gospodarczą Spółki.

Strony zawierające przedmiotową umowę pożyczki już na samym początku ustaliły między sobą wysokość oprocentowania, a wartość naliczonych odsetek stanowiła wynagrodzenie pożyczkodawcy. Pożyczka udzielona była ze środków własnych Spółki. Celem udzielenia pożyczki było czerpanie zysku z takiej działalności, a nie wsparcie finansowe wspólnika, który zobowiązał się zwrócić kwotę pożyczki wraz z odsetkami. Czynność udzielenia pożyczki wspólnikowi przez N. Spółka z o.o. O. Sp. Komandytowa jest działaniem, które generuje przychody u Spółki. Tak więc Spółka osiąga korzyść, wykorzystuje majątek rzeczowy (pieniądze) w celu uzyskania dochodu, oraz stanowi to zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych, z którego generuje zysk w postaci oprocentowania pożyczek. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Spółka udokumentuje fakturą. Spółka informuje, że działalność w zakresie udzielenia pożyczki, w chwili jej udzielenia, nie była wpisana do umowy Spółki oraz wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Spółka z o.o. Sp. Komandytowa przewiduje, że w przyszłości udzielania pożyczek w ramach prowadzonej działalności będzie dokonywać, na podstawie umowy/umów pożyczki. Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków finansowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki pieniężnej na rzecz wspólnika, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jest zwolniona z opodatkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że istota pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki z tytułu zawarcia umowy otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki na rzecz wspólnika stanowi czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, jednakże z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Ponadto wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin