2017.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.88.2017.1.MC
z 12 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy:

Koszty Umów Najmu stanowią dla Spółki koszty bezpośrednio związane z przychodami, którymi były wynagrodzenia otrzymywane przez Spółkę od Spółek Celowych za przejęcie (na podstawie odpłatnych cesji) umów najmu – jest prawidłowe,
Koszty Umów Najmu poniesione w roku podatkowym kończącym się w 2015 r. oraz po zakończeniu tego roku, jednak nie później niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być potrącone w roku podatkowym kończącym się w 2015 r. – jest prawidłowe,
Koszty Umów Najmu poniesione po upływie terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy kończący się w 2015 r., powinny być potrącone w roku podatkowym następującym po roku podatkowym kończącym się w 2015 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy Koszty Umów Najmu stanowią dla wnioskodawcy koszty bezposrednio związane z przychodami, którymi były wynagrodzenia otrzymywane od spółek celowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem funkcjonującym na rynku nieruchomości. Spółka świadczy szereg usług na rzecz spółek realizujących inwestycje nieruchomościowe, w tym w szczególności inwestycje w nieruchomości biurowe, polegających m. in. na pośredniczeniu w wynajmie powierzchni biurowej. Ze względu na długoletnie doświadczenie zespół Wnioskodawcy zajmujący się pośrednictwem w wynajmie powierzchni biurowych posiada bogatą wiedzę na ten temat w Polsce oraz rozległą bazę kontaktów w tym zakresie.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła poniżej opisane transakcje z tzw. spółkami celowymi, należącymi do tej samej grupy kapitałowej co Spółka (dalej jako: „Spółka celowa” bądź „Spółki Celowe”). Spółki te były powołane do przeprowadzenia konkretnej inwestycji budowlanej w nieruchomościach komercyjnych, która to inwestycja następnie zostaje sprzedana. Ponieważ inwestorzy na rynku budynków biurowych, a szczególnie zagraniczne fundusze inwestujące w nieruchomości komercyjne, oczekują, że dany budynek (w który inwestują) jest w całości wynajęty na podstawie długoterminowych umów najmu (tj. znaleziono najemców dla całej powierzchni budynku), w przypadkach, w których dany budynek nie był w pełni wynajęty na rzecz podmiotów trzecich, Spółki Celowe godziły się podpisać z inwestorem będącym przyszłym właścicielem budynku (dalej jako: „Właściciel") długoterminowe umowy najmu na tę część powierzchni budynku, która na moment zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości (tj. sprzedaży na rzecz Właściciela) nie była wynajęta zewnętrznym najemcom, nawet jeśli Spółki Celowe nie potrzebowały takiej powierzchni dla potrzeb własnej działalności (Spółki Celowe stawały się więc najemcami tej części nieruchomości nabywanej przez Właściciela, dla której nie znaleziono dotychczas zewnętrznego najemcy). W wyniku takiej operacji cały budynek nabywany przez Właściciela posiadał najemców (z których niektórzy to podmioty zewnętrzne, zaś w pozostałej części - Spółki Celowe, które stawały się najemcami jedynie dlatego, iż nie znaleziono dotychczas zewnętrznego podmiotu zainteresowanego daną powierzchnią). Pozwalało to Spółkom Celowym na uzyskanie zdecydowanie wyższej wyceny budynku, a przez to ceny jego sprzedaży na rzecz Właściciela. Jednocześnie, Spółki Celowe mogły poszukiwać kolejnych najemców i w razie ich pozyskania zmniejszać swoje obciążenia wobec Właściciela z tytułu najmu - wspomniane umowy najmu (tj. umowy najmu pomiędzy daną Spółką Celową a Właścicielem) przewidywały bowiem mechanizm, że w razie znalezienia nowego najemcy i podpisania z nim umowy, zmniejsza się powierzchnia wynajmowana przez Spółkę Celową od Właściciela, aż do całkowitego wygaśnięcia tych umów najmu, jeśli zostaną znalezieni nowi najemcy dla całej powierzchni objętej takimi umowami najmu.

W 2015 r. Spółka przejęła na podstawie odpłatnych umów cesji od wybranych Spółek Celowych znajdujących się w sytuacji podobnej do opisanej powyżej, umowy najmu z Właścicielem. Polegało to na przejęciu przez Wnioskodawca całości praw i obowiązków wynikających z danej umowy, tak że efektywnie Spółka zastępowała konkretną Spółkę Celową jako strona umowy najmu z Właścicielem. W zamian za przejęcie danej umowy najmu, Spółka otrzymywała od Spółek Celowych wynagrodzenie.

Na skutek przejęcia praw i obowiązków z umów najmu Spółka stała się (w miejsce każdej ze Spółek Celowych) stroną tych umów jako najemca i od tego momentu przejęła wszelkie obowiązki ciążące na Spółce Celowej (w tym przede wszystkim obowiązek ponoszenia kosztów wymienionych poniżej) oraz prawa przysługujące do tej pory Spółce Celowej, w tym w szczególności prawo do poszukiwania nowych najemców.

W związku z wstąpieniem przez Spółkę w opisane umowy najmu, dotychczas Spółka poniosła w szczególności następujące koszty (dalej jako: „Koszty Umów Najmu”):

czynsze, opłaty eksploatacyjne, udział w opłatach wspólnych (w związku z przejęciem od Spółki Celowej powierzchni dotychczas niewynajętej zewnętrznym najemcom);
kwoty wypłacone z tytułu ulg na czynsz oraz benefitów, jakie zostają przyznane zewnętrznemu najemcy tytułem zachęty do zawarcia umowy najmu (w założeniu tego rodzaju zachęty mają nie obciążać ekonomicznie Właściciela);
usług budowlanych oraz budowlano-montażowych (w tym wykończenia powierzchni na potrzeby konkretnego najemcy, w zakresie wynikającym z zawartej przez tego najemcę umowy najmu);
koszty pośrednictwa w wynajmie;
koszty usług prawnych, pełnienia funkcji inwestora nadzoru, wykonania projektu przebudowy.

Spółka zaznacza, że po przejęciu danej umowy najmu od Spółki Celowej co do zasady celem Spółki było możliwie szybkie znalezienie nowych najemców na powierzchnię objętą umową (tj. na powierzchnię, którą Spółka przejmowała od Spółki Celowej jako najemca w związku z tym, iż do tej pory nie został znaleziony na tę powierzchnię zewnętrzny najemca). Jak zostało to wyjaśnione powyżej, w przypadku znalezienia takiego nowego najemcy, nastąpić miało podpisanie umowy najmu bezpośrednio pomiędzy takim nowym najemcą a Właścicielem i jednocześnie odpowiednio zmniejszyć miała się powierzchnia wynajmowana przez Wnioskodawca od Właściciela. Co do zasady zatem Spółka nie przewidywała, że będzie podnajmować dalej wynajmowaną od Właściciela powierzchnię biurową. Wnioskodawca raczej nie przewidywała również aby wynajmowana od Właścicieli powierzchnia była potrzebna Wnioskodawca na prowadzenie własnej działalności - choć ewentualności takiej nie można było całkiem wykluczyć, Spółka oceniała, że dysponuje biurami wystarczającej wielkości.

Spółka wskazuje, iż przychód z tytułu wynagrodzenia za przejęcie (w wyniku odpłatnych cesji) umów najmu, których dotyczy niniejszy wniosek, został przez Spółkę uzyskany w roku podatkowym kończącym się w 2015 r. Jednocześnie Spółka informuje, iż:

jest podmiotem obowiązanym do sporządzania sprawozdania finansowego zgodnie z odrębnymi przepisami;
sprawozdanie finansowe Spółki za rok kończący się w 2015 r. zostało sporządzone po upływie terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych za ten rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Koszty Umów Najmu stanowią dla Spółki koszty bezpośrednio związane z przychodami, którymi były wynagrodzenia otrzymywane przez Spółkę od Spółek Celowych za przejęcie (na podstawie odpłatnych cesji) umów najmu?
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Koszty Umów Najmu poniesione w roku podatkowym kończącym się w 2015 r. oraz po zakończeniu tego roku, jednak nie później niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być potrącone w roku podatkowym kończącym się w 2015 r.?
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Koszty Umów Najmu poniesione po upływie terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy kończący się w 2015 r., powinny być potrącone w roku podatkowym następującym po roku podatkowym kończącym się w 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Umów Najmu zostały przez Spółkę poniesione jako konsekwencja zawarcia przez Spółkę odpłatnych umów cesji skutkujących przejęciem umów najmu od Spółek Celowych. Wspomniane koszty były więc związane z konkretnie oznaczonym źródłem przychodów, jakim w każdym przypadku było otrzymane przez Spółkę wynagrodzenie za przejęcie (w drodze odpłatnej cesji) danej umowy najmu. Koszty Umów Najmu nie stanowiły więc kosztów ogólnych funkcjonowania Spółki (nie stanowiły bieżących wydatków ponoszonych w związku z działaniem Spółki na rynku), ani też nie stanowiły wydatków na podtrzymanie istniejących źródeł przychodów bądź wykreowanie nowych, ściśle oznaczonych, źródeł przychodów.

Zgodnie z ogólną regułą z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem wyjątków z art. 15 ust. 4b i 4c Ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 4b pkt 1 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w akapicie powyżej (sporządzenie sprawozdania finansowego bądź upływ terminu określonego do złożenia zeznania), są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c Ustawy o CIT).

Powyższe przepisy obowiązują w niezmienionym brzmieniu od rozpoczęcia roku podatkowego, w którym Spółka uzyskała wynagrodzenia za przejęcie (w drodze odpłatnej cesji) umów najmu (tj. od dnia 01.01.2014 r.) do dnia dzisiejszego. Wynika z nich, iż w zależności od momentu poniesienia kosztu bezpośrednio związanego z przychodem, będzie on potrącalny w roku podatkowym uzyskania przychodu bądź w latach kolejnych.

Ustawa o CIT nie precyzuje jakiego rodzaju koszty należy rozumieć przez koszty bezpośrednio związane z przychodem. W praktyce stosowania prawa podatkowego oraz w doktrynie były one definiowane i odróżniane od tzw. kosztów pośrednich w następujący sposób:

„Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na: koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12.08.2016 r. (sygn.: IPPB6/4510- 357/16-2/AZ);
„„Należy również wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów: bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 02.12.2016 r. (sygn.: 1462- IPPB5.4510.870.2016.2.BC);
„Regulacje updop przewidują dwie kategorie kosztów: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Jednocześnie pośród przepisów updop brak jest legalnych definicji pojęć bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31.03.2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-182/16/WLK);
„„Należy przy tym wyjaśnić, że zasady potrącalności kosztów zostały zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć - wyróżniono koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane kosztami pośrednimi. Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskania konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22.07.2015 r. (sygn. ILPB1/4511-1-554/15-2/TW; interpretacja ta została wydana na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak z uwagi na tożsamość regulacji, powyższa uwaga może być odniesiona także do przepisów Ustawy o CIT);
„„Ww. ustawa (tj. Ustawa o CIT - przypis Spółki) nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz „ koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednakże sens tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło/wpłynie bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika są koszty związane z jego funkcjonowaniem.” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 07.04.2015 r. (sygn.: IBPBI/2/423-1494/14/PC);
„„Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów należy zatem rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Natomiast kosztami, tzw. pośrednimi są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z uzyskiwaniem przychodów, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem.” - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 04.01.2011 r. (sygn.: ILPB4/423-234/10-2/ŁM);
„„Odnotować jednak należy, że w literaturze przedmiotu wykrystalizował się pogląd, według którego do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych, niż bezpośrednio związane z przychodami, zaliczyć należy wszystkie te wydatki, które sq ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (por. A. Gomułowicz, w: „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz”, praco zbiorowa, Wyd. Unimex 2010, s.511 i powołana tam obszernie literatura). Pogląd ten, wyprowadzony z brzmienia art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. obowiązującego od dnia 1 stycznia 2007 r., Naczelny Sąd Administracyjny podziela, dodając, że dla zróżnicowania obydwu kategorii kosztów użyteczna jest ocena związku funkcjonalnego pomiędzy kosztem a przychodem, wskazująca na niezbędność poniesienia określonego kosztu dla uzyskania określonego przychodu. Związek o charakterze funkcjonalnym, rozumianym jako ocena przeznaczenia wydatku, świadczy bowiem o celu, w jakim został poniesiony - czy jest to chęć zachowania lub zabezpieczenia źródło przychodu, czy też wprost zamiar uzyskania przychodu z określonego źródła.” - tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31.05.2012 r. (sygn.: II FSK 2286/10);
„„Pojęcie kosztu bezpośrednio związanego z przychodami nie zostało bliżej scharakteryzowane w ustawie o CIT. Językowa wykładnia sformułowania "koszt bezpośrednio związany z przychodami" wskazuje jednak, że są to wszelkie koszty, w których przypadku jest możliwe ustalenie bezpośredniego, ścisłego związku z osiąganymi przychodami. Innymi słowy, są to koszty, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodów, i możliwe jest ustalenie strumienia przychodów, którego dotyczą." - tak w komentarzu do Ustawy o CIT (Krajewska Aleksandra i in., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV; Źródło: Lex, stan prawny: 1 kwietnia 2016 r.);
„Pojęcie kosztu bezpośrednio związanego z przychodami nie zostało bliżej scharakteryzowane w ustawie. Z językowego sensu sformułowania „koszt bezpośrednio związany z przychodami” wynika jednak, że są to wszelkie koszty, w przypadku których możliwe jest ustalenie bezpośredniego, ścisłego związku z osiąganymi przychodami. Innymi słowy, są to koszty, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodów i możliwe jest ustalenie strumienia przychodów, którego dotyczą. Odnosząc się do definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 15 ust. 1, należy uznać, że spośród trzech wyszczególnionych cech, jakie muszą spełniać koszty, aby mogły być uznane za koszty podatkowe (tj. poniesienie ich w celu uzyskania przychodu, zabezpieczenia bądź przynajmniej zachowania źródła przychodów), tylko koszty poniesione „w celu uzyskania przychodów” mogą być rozpatrywane w kategoriach kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, jeśli z okoliczności ich poniesienia wynikać będzie taki bezpośredni związek. W przeciwnym wypadku takie koszty powinny zostać uznane za koszty pośrednio związane z przychodem. Koszty mające na celu zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów zawsze natomiast będą kosztami pośrednimi, gdyż fakt ich poniesienia nie wiąże się nigdy bezpośrednio z żadnym konkretnym przychodem.” - tak w komentarzu do Ustawy o CIT (Pogoński Mariusz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz; Źródło: Lex, stan prawny: 15 kwietnia 2014 r.).

Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając, iż:

możliwe jest przypisanie Kosztów Umów Najmu do konkretnych przychodów, którymi były wynagrodzenia otrzymane przez Spółkę za przejęcie umów najmu (możliwe jest połączenie Kosztów Umów Najmu z konkretnie oznaczonymi przychodami i ustalenie w jakich okresach oraz w jakiej wysokości powstały przychody związane z tymi przychodami);
Koszty Umów Najmu nie stanowiły ani też nie stanowią kosztów ogólnych funkcjonowania Spółki (nie służą bieżącej działalności Spółki, ani też nie służą zachowaniu istniejących bądź pozyskaniu nowych źródeł przychodów, lecz stanowią konsekwencję przejęcia przez Spółkę umów najmu od Spółek Celowych w drodze odpłatnych cesji, z czym wiązało się otrzymanie przez Spółkę wynagrodzeń),

w ocenie Spółki Koszty Umów Najmu stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami, którymi były wynagrodzenia otrzymywane przez Spółkę od Spółek Celowych za przejęcie (na podstawie odpłatnych cesji) poszczególnych umów najmu.

W konsekwencji:

Koszty Umów Najmu poniesione w roku podatkowym kończącym się w 2015 r. oraz po zakończeniu tego roku, jednak nie później niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być potrącone w roku podatkowym kończącym się w 2015 r.;
Koszty Umów Najmu poniesione po upływie terminu określonego do złożenia zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy kończący się w 2015 r., powinny być potrącone w roku podatkowym następującym po roku podatkowym kończącym się w 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin