2017.12.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.521.2017.2.JO
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

ustalenia podstawy opodatkowania usług organizacji półkolonii – jest nieprawidłowe;
opodatkowania otrzymanej dotacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do gminnego rejestru kultury, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (ustawa z dnia 25 października 1991 r., Dz. U. z 2001 r., Nr 13, poz. 123, z późn. zm.) czyli działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Wnioskodawca posiada osobowość prawną.

W okresie wakacji Wnioskodawca organizuje dla dzieci z terenu gminy półkolonie stacjonarne w dni robocze w godzinach od 9:00 do 15:00 bez noclegu. Organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży podlega przepisom zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. z 2016 r., poz. 452).

Wnioskodawca nie osiąga zysku z działalności, świadcząc usługę będącą przedmiotem wniosku. Przychód osiągnięty z wpłat na półkolonie tylko w części pokrywa poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację usług, reszta wydatków zostanie sfinansowana z dotacji podmiotowej. Dotacja podmiotowa nie jest dotacją do ceny i nie ma na nią wpływu.

W piśmie z dnia 6 grudnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
Nie jest jednostką objętą ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, jedynie zgłasza organizację wypoczynku dla dzieci w Kuratorium Oświaty.
Świadcząc usługę organizowania półkolonii:
1. działa na rzecz nabywcy usługi (dzieci z terenu gminy) we własnym imieniu i na własny rachunek;
2. nabywa towary i usługi od podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi (dzieci z terenu gminy). Są to usługi: transport, rejs statkiem, ubezpieczenie uczestników, catering a także zakup biletów: do kina, teatru, wioski indiańskiej, wesołego miasteczka, miasteczka A. oraz zakup pamiątek.
Nabywane od firm zewnętrznych usługi, tj. transport, wyżywienie, ubezpieczenie, bilety wstępu do poszczególnych atrakcji – przeznaczone są dla bezpośredniej korzyści nabywcy (dzieci z terenu gminy).
W ramach usługi organizowania półkolonii, wykonuje we własnym zakresie usługę opieki, polegającą na tym, że pracownicy Wnioskodawcy opiekują się nabywcami usługi (dziećmi z terenu gminy).
Świadcząc usługę organizowania półkolonii Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których te kwoty wynikają.
Dotacja, którą otrzymuje Wnioskodawca jest przeznaczona na ogólną działalność statutową Wnioskodawcy, nie jest to dotacja celowa ani przedmiotowa na określone działania – usługę organizowania półkolonii. Wysokość dotacji ustalana jest na rok i jest to dotacja podmiotowa.
Ww. dotacja nie wpłynęła bezpośrednio na wysokość udziału finansowego opiekunów dzieci z terenu gminy w ww. usłudze, wysokość wpłat otrzymanych od opiekunów dzieci z terenu gminy nie została ustalona w oparciu o kalkulację półkolonii. Jest ona zapewnieniem, że dany nabywca usługi będzie uczestniczył w półkoloniach.
Świadczona przez Wnioskodawcę usługa półkolonii, nie była uzależniona od otrzymanej dotacji. Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1991 r., Nr 114, poz. 493) wysokość rocznej dotacji na działalność instytucji kultury ustala organizator.
Ww. usługa nie była dofinansowana dotacją przedmiotową.
Otrzymana dotacja pokrywa zarówno usługi, które Wnioskodawca wykonuje we własnym zakresie, jak i usługi i towary nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (dzieci z terenu gminy) oraz pokrywa koszty ogólne działalności statutowej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca przy organizowaniu usługi półkolonii korzysta z art. 119 ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku?
Czy Wnioskodawca opodatkowuje dotację podmiotową, którą finansuje wydatki na realizację półkolonii?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia turystyki, jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza treść art. 119 ustawy. Za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez), realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe (transport, wyżywienie, warsztaty, bilety wstępu) świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawą opodatkowania przychodu z usługi organizowania półkolonii jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie opodatkowuje dotacji podmiotowej, gdyż jest to dotacja na finansowanie kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

ustalenia podstawy opodatkowania usług organizacji półkolonii – jest nieprawidłowe;
opodatkowania otrzymanej dotacji – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do gminnego rejestru kultury i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Wnioskodawca, nie jest jednostką objętą ustawą o systemie oświaty, jedynie zgłasza organizację wypoczynku dla dzieci w Kuratorium Oświaty.

W okresie wakacji Wnioskodawca organizuje dla dzieci z terenu gminy półkolonie stacjonarne w dni robocze w godzinach od 9:00 do 15:00 bez noclegu. Organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży podlega przepisom art. 92a ust. 1 ustawy o systemie oświaty oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży.

Letni wypoczynek w formie półkolonii będzie zgłoszony do Kuratorium Oświaty, a ich realizacja będzie podlegać kontroli tejże instytucji. Dzieci przez cały czas trwania zajęć będą przebywały pod opieką pracowników Wnioskodawcy na terenie placówki, gdzie półkolonie będą miały miejsce, oraz w trakcie wycieczek poza placówką. W trakcie półkolonii zorganizowane będą zajęcia edukacyjne, tj.: warsztaty (sportowe, rękodzielnicze, inne), konkursy oraz formy wyjazdowe: wycieczki (wyjazd do kina, parku rozrywki, basen, wioska indiańska, zoo, muzeum), a także będzie zapewnione wyżywienie oraz ubezpieczenie. Usługi transportu, wyżywienie, ubezpieczenie oraz bilety wstępu do poszczególnych atrakcji będą realizowane przez firmy zewnętrzne. Wnioskodawca nie osiąga zysku z działalności, świadcząc usługę będącą przedmiotem wniosku. Świadcząc usługę organizowania półkolonii Wnioskodawca działa na rzecz nabywcy usługi (dzieci z terenu gminy) we własnym imieniu i na własny rachunek oraz nabywa towary i usługi od podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi (dzieci z terenu gminy). Są to usługi: transport, rejs statkiem, ubezpieczenie uczestników, catering a także zakup biletów: do kina, teatru, wioski indiańskiej, wesołego miasteczka, miasteczka A. oraz zakup pamiątek.

W ramach usługi organizowania półkolonii, wykonuje we własnym zakresie usługę opieki, polegającą na tym, że pracownicy Wnioskodawcy opiekują się nabywcami usługi (dziećmi z terenu gminy).

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania przy organizacji usługi półkolonii.

W celu odpowiedzi na wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59),
przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Według regulacji art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli świadczone usługi będą stanowiły usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą, i opieka ta sprawowana będzie w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, to usługi te będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy dotyczy zasadniczo usług opieki nad dziećmi i młodzieżą (jako usługi podstawowej) i dostawy towarów oraz świadczenia usług ściśle z tymi usługami związanych.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisów istotne jest spełnienie zawartych w tych przepisach warunków. Zwrócić należy uwagę, że powyższe uregulowania odsyłają bezpośrednio do przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r., poz. 2198, z późn. zm.).

W myśl art. 92a ust. 1 ustawy o systemie oświaty, ilekroć w art. 92b-92t i art. 96a jest mowa o wypoczynku, należy przez to rozumieć wypoczynek organizowany dla dzieci i młodzieży w celach rekreacyjnych lub regeneracji sił fizycznych i psychicznych, połączony ze szkoleniem lub pogłębianiem wiedzy, rozwijaniem zainteresowań, uzdolnień lub kompetencji społecznych dzieci i młodzieży, trwający nieprzerwanie co najmniej 2 dni, w czasie ferii letnich i zimowych oraz wiosennej i zimowej przerwy świątecznej, w kraju lub za granicą, w szczególności w formie kolonii, półkolonii, zimowiska, obozu i biwaku.

Stosownie do art. 92c ust. 1 ustawy o systemie oświaty, organizatorami wypoczynku mogą być:

szkoły i placówki;
przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 187 i 1334);
osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, organizujące wypoczynek w celu:
1. niezarobkowym albo
2. zarobkowym, jeżeli organizowany wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.

W myśl art. 92c ust. 2 ustawy o systemie oświaty, organizator wypoczynku zapewnia:

bezpieczne i higieniczne warunki wypoczynku, w szczególności organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie spełniającym wymagania ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz warunki higieniczno-sanitarne, określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, ochronie środowiska i Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a w przypadku wypoczynku z udziałem dzieci i młodzieży niepełnosprawnej – organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie dostosowanym do potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności uczestników wypoczynku;
kadrę wypoczynku, którą stanowią:
1. kierownik wypoczynku i wychowawcy wypoczynku spełniający warunki, o których mowa w art. 92p ust. 1-6; liczba wychowawców wypoczynku jest odpowiednia do liczby uczestników wypoczynku,
2. w zależności od programu wypoczynku i realizowanych zajęć – trenerzy i instruktorzy sportu, rekreacji, animacji kulturalno-oświatowej, lektorzy języka i inne osoby prowadzące zajęcia podczas wypoczynku, które spełniają następujące warunki:
  - mają ukończone 18 lat,
  - posiadają co najmniej wykształcenie średnie,
  - posiadają wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do realizowanych zajęć;
dostęp do opieki medycznej:
1. w ramach świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
2. na podstawie umowy zawartej z lekarzem, pielęgniarką lub ratownikiem medycznym;
program wypoczynku i zajęcia dostosowane do wieku, zainteresowań i potrzeb uczestników, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej i umiejętności;
żywienie zgodne z zasadami higieny żywienia określonymi w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2015 r. poz. 594 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 65, 1228, 1579 i 1760);
bezpieczne korzystanie z wyznaczonego obszaru wodnego zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 656);
bezpieczne przebywanie w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. poz. 1241 oraz z 2013 r. poz. 7).

Należy w tym miejscu zauważyć, że ww. ustawa nie określa żadnych szczególnych wymagań co do formy prawnej, ani też warunków organizacyjno-finansowych, które powinien spełnić organizator. Ustala się jedynie wymagania dotyczące samych form wypoczynku: obowiązkiem organizatorów jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej, a także zatrudnienie odpowiednio przygotowanej kadry pedagogicznej.

Zgodnie z art. 92d ust. 1 ustawy o systemie oświaty, organizator wypoczynku jest obowiązany zgłosić kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania organizatora wypoczynku zamiar zorganizowania wypoczynku, z zastrzeżeniem art. 92e ust. 1.

Na podstawie art. 92t ustawy o systemie oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia:

termin złożenia zgłoszenia wypoczynku, o którym mowa w art. 92d ust. 1, jego formę, dokumenty dołączane do zgłoszenia oraz wzór tego zgłoszenia, mając na uwadze potrzebę prawidłowego realizowania przez kuratora oświaty obowiązków związanych z umieszczeniem zgłoszenia wypoczynku w bazie wypoczynku;
termin przekazania karty wypoczynku, o której mowa w art. 92e ust. 2, oraz wzór tej karty, mając na uwadze potrzebę uzyskania pełnych informacji o organizowanym wypoczynku;
liczbę uczestników wypoczynku w grupie pozostających pod opieką jednego wychowawcy, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwej opieki i bezpieczeństwa dzieciom i młodzieży, w tym ze względu na ich wiek lub specjalne potrzeby edukacyjne;
obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku, w tym obowiązek prowadzenia przez wychowawcę dziennika zajęć realizowanych podczas wypoczynku, oraz wzór tego dziennika, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia dzieciom i młodzieży bezpiecznego wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej oraz prawidłowego dokumentowania przebiegu wypoczynku;
obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku organizowanego przez szkołę i placówkę, o którym mowa w art. 92e ust. 1, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia dzieciom i młodzieży bezpiecznego wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej oraz charakter i specyfikę tego wypoczynku;
program kursów na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, w tym formę i wymiar zajęć, z uwzględnieniem w programach kursów treści z zakresu specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci i młodzieży;
wzór karty kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 92k ust. 1, mając na uwadze potrzebę zebrania niezbędnych informacji o uczestniku wypoczynku oraz jego udziale w wypoczynku;
wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, z uwzględnieniem szczegółowych danych dotyczących ukończonego kursu;
dokumenty potwierdzające posiadane przez kadrę przygotowanie, mając na uwadze zapewnienie realizacji programu kursu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. z 2016 r., poz. 452), organizator wypoczynku zgłasza kuratorowi oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku:

w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii letnich oraz wiosennej przerwy świątecznej – od dnia 1 marca w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą – nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku;
w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii zimowych oraz zimowej przerwy świątecznej – od dnia 1 października w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą – nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku.

Dodatkowo w myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży, w przypadkach uzasadnionych względami społecznymi organizator wypoczynku może zgłosić kuratorowi oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, nie później jednak niż na 7 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w okresie wakacji Wnioskodawca organizuje dla dzieci z terenu gminy półkolonie stacjonarne w dni robocze w godzinach od 9:00 do 15:00 bez noclegu. Organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży podlega przepisom art. 92a ust. 1 ustawy o systemie oświaty oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży. Ponadto, świadczone przez niego usługi półkolonii będą zgłoszone do Kuratorium Oświaty a ich realizacja będzie podlegać kontroli tejże instytucji. Wnioskodawca w ramach organizowania usługi półkolonii wykonuje usługę opieki polegającą na tym, że pracownicy Wnioskodawcy opiekują się dziećmi z terenu gminy.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi organizacji półkolonii – które podlegają ustawie o systemie oświaty, jak i rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży – korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy, ponieważ warunkiem jego zastosowania jest to aby dany podmiot wykonywał usługi w zakresie opieki na dziećmi i młodzieżą w formach i na zasadach określonych w odpowiednich przepisach, tj. o systemie oświaty.

Z treści powyższego przepisu wynika również, że zakresem określonego w nim zwolnienia jest objęta nie tylko opieka nad dziećmi i młodzieżą, ale również dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych. W rozpatrywanej sprawie, w ramach usługi podstawowej, tj. opieki nad dziećmi i młodzieżą na organizowanych półkoloniach, Wnioskodawca nabywa od firm zewnętrznych towary i usługi, tj. transport, rejs statkiem, ubezpieczenie uczestników, catering a także zakup biletów: do kina, teatru, wioski indiańskiej, wesołego miasteczka, miasteczka A. oraz zakup pamiątek. Jak wskazał Wnioskodawca, nie osiąga on zysku z działalności, świadcząc usługi organizacji półkolonii.

W konsekwencji należy przyjąć, że nabywane towary i usługi od firm zewnętrznych są niezbędne do wykonania usługi podstawowej jaką jest organizacja półkolonii, ponieważ bez ww. towarów i usług Wnioskodawca nie zrealizuje dla uczestników półkolonii, tj. dzieci z terenu gminy zajęć edukacyjnych, konkursów oraz wycieczek.

Zatem z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 17 ustawy, wyłączające zwolnienie od podatku, to ww. usługi dodatkowe również mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Podsumowując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji półkolonii dla dzieci z terenu gminy oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych (w szczególności transport, rejs statkiem, ubezpieczenie uczestników, catering a także zakup biletów: do kina, teatru, wioski indiańskiej, wesołego miasteczka, miasteczka A. oraz zakup pamiątek), wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania usług organizacji półkolonii należy wskazać na art. 29a ustawy, z którego wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy).

Z art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Analizując powołane przepisy należy stwierdzić, że – jak wskazano powyżej – świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji półkolonii stanowi usługę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy, zatem podstawą opodatkowania dla ww. usługi jest wszystko co stanowi zapłatę, o której mowa w art. 29a ustawy, czyli w przedmiotowym przypadku jest nią przychód osiągnięty z wpłat za półkolonie.

Reasumując, podstawą opodatkowania dla usługi organizacji półkolonii jest zgodnie z art. 29a ustawy, wszystko co stanowi zapłatę, tj. przychód osiągnięty z wpłat za półkolonie.

Wobec powyższego, tut, Organ nie mógł zgodzić się z Wnioskodawcą, że podstawą opodatkowania dla usługi organizacji półkolonii jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, o której mowa w art. 119 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania usług organizacji półkolonii należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia opodatkowania otrzymanej dotacji podmiotowej.

W tym miejscu należy wskazać, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanego wcześniej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne dotacje nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że dotacja, którą otrzymuje Wnioskodawca jest przeznaczona na ogólną działalność statutową Wnioskodawcy, nie jest to dotacja celowa, ani przedmiotowa na określone działania – usługę organizowania półkolonii. Wysokość dotacji ustalana jest na rok i jest to dotacja podmiotowa. Ww. dotacja nie wpłynęła bezpośrednio na wysokość udziału finansowego opiekunów dzieci z terenu gminy w ww. usłudze, wysokość wpłat otrzymanych od opiekunów dzieci z terenu gminy nie została ustalona w oparciu o kalkulację półkolonii. Jest ona zapewnieniem, że dany nabywca usługi będzie uczestniczył w półkoloniach. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa półkolonii, nie była uzależniona od otrzymanej dotacji. Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wysokość rocznej dotacji na działalność instytucji kultury ustala organizator. Ww. usługa nie była dofinansowana dotacją przedmiotową.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz wskazane we wniosku okoliczności, że otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja przeznaczona jest na ogólną działalności statutową Wnioskodawcy i nie jest to dotacja celowa, ani przedmiotowa na określone działania – usługę organizowania półkolonii – należy stwierdzić, że jest ona dopłatą ogólną do działalności Wnioskodawcy.

Podsumowując, otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja podmiotowa, która finansuje wydatki na realizację usługi organizacji półkolonii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin