Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.393.2017.1.MJ
z 3 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości - jest prawidłowe,

• w zakresie możliwości złożenia korekty deklaracji PIT-39 - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości,
  

• w zakresie możliwości złożenia korekty deklaracji PIT-39.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan Piotr N. („Podatnik") wraz z żoną („Żona”) nabyli do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkaniowego („Nieruchomość") na podstawie przydziału w dniu 27 stycznia 1983 roku. Przez okres trwania małżeństwa tj. do śmierci Żony w dniu 20 sierpnia 2012 r. Podatnik oraz Żona trwali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej.

W dniu 30 grudnia 2002 r. Podatnik wraz z Żoną złożył wniosek o przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do Nieruchomości w odrębną własność Nieruchomości. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 20 maja 2009 r. spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomości zostało przekształcone w odrębną własność Nieruchomości i własność ta została nabyta przez Podatnika i jego Żonę do majątku wspólnego.

Po śmierci Żony, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (testamentowego) z dnia 14 lutego 2013 r. Podatnik został powołany do całości spadku po zmarłej Żonie, w tym własności Nieruchomości.

W dniu 15 października 2015 r. Podatnik sprzedał własność Nieruchomości. Odpłatne zbycie Nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Do końca kwietnia 2016 r. Podatnik złożył do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego deklarację PIT-39, w której zadeklarował 50% dochodu ze sprzedaży Nieruchomości jako kwotę dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 („ustawa o PIT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT dokonanej przez Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w uchwale 7 sędziów NSA z 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 2/17) słusznym jest wniosek Podatnika, iż datą nabycia w całości Nieruchomości była data 27 stycznia 1983 r., w której wraz z Żoną nabył spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomość do majątku wspólnego, wobec czego przejęcie w całości spadku po Żonie, w tym praw do Nieruchomości w chwili dziedziczenia 2012 r. było bez znaczenia dla ustalenia daty nabycia Nieruchomości?
2. Jeżeli stanowisko Podatnika w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, to czy słusznym jest wniosek, iż powinien on skorygować deklarację PIT-39 „do zera" złożoną w 2016 r. w zakresie zadeklarowania do opodatkowania (z opcją zwolnienia) dochodu ze sprzedaży Nieruchomości w 2015 r., skoro taki dochód nie powstał z uwagi na upływ terminu 5 lat licząc od końca roku, w którym nieruchomość została przez Podatnika nabyta?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1.1 Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Podatnika, w świetle wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT dokonanej przez NSA w uchwale 7 sędziów NSA z 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 2/17) słusznym jest wniosek Podatnika, iż datą nabycia w całości Nieruchomości była data 27 stycznia 1983 r., to jest data, w której wraz z Żoną Podatnik nabył spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomość do majątku wspólnego wobec czego przejęcie w całości spadku po Żonie, w tym praw do Nieruchomości w wyniku dziedziczenia 2012 r. było bez znaczenia dla ustalenia daty nabycia Nieruchomości i nie można uznać, iż w 2013 r. nastąpiło nabycie jakiegokolwiek udziału w prawie własności Nieruchomości.

1.2 Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT źródłami przychodów są m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższa regulacja oznacza, iż zbycie własności danej nieruchomości, jeśli następuje po upływie okresu pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto tę nieruchomość nie tworzy dla podatnika przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku Podatnik wraz z Żoną nabyli do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomości na podstawie przydziału w dniu 27 stycznia 1983 roku.

Przez okres trwania małżeństwa tj. do śmierci Żony w dniu 20 sierpnia 2012 r. Podatnik oraz Żona trwali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 682, dalej: „KRO”) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa, obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Zatem nabycie danego składnika majątku, np. spółdzielczego własnościowego prawa do Nieruchomości przez Podatnika i jego Żonę w czasie trwania wspólności majątkowej wiąże się z nabyciem przez każdego z nich tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją tego, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest to wspólność bezudziałowa.

Jak wskazał NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. II FPS 2/17):

„Problemy interpretacyjne w odniesieniu do analizowanego przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f., dotyczą przede wszystkim określenia momentu nabycia nieruchomości w sytuacji, gdy małżonkowie pozostający w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej nabyli (wybudowali) nieruchomość, byli jej właścicielami dłużej niż 5 lat, a następnie jeden z nich zmarł, a drugi w drodze dziedziczenia po nim otrzymał udział w nieruchomości, a potem - przed upływem pięcioletniego terminu liczonego od dnia śmierci współmałżonka - dokonał odpłatnego zbycia posiadanego udziału w nieruchomości.”

Opisany w cytowanej uchwale stan faktyczny jest zbieżny ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, a dotyczącym Podatnika.

W cytowanej uchwale NSA, Sąd ten stwierdził, że dokonując wykładni językowej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT, że: „Pojęcie "nabycie", użyte w powołanym przepisie, nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznanie, że przez to pojęcie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. należy rozumieć ponowne nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym małżonku, narusza standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego.

Nie budzi wątpliwości to, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 k.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków. Majątki te stanowią jedną całość gospodarczą, a ich podział następuje dopiero po ustaniu wspólności. Majątek wspólny ma istotne cechy funkcjonalne i ekonomiczne. Mając to na uwadze, należy zdecydowanie postulować taką wykładnię przepisów prawa majątkowego małżeńskiego, która stawia na pierwszym miejscu funkcje i cele dotyczące rodziny, a dopiero potem bierze pod uwagę interes innych podmiotów (por. Tomasz Sokołowski [w:] M. Andrzejewski, H. Dolecki, J. Hajerko, A. Lutkiewicz-Rucińska, A. Olejniczak, T. Sokołowski, T. Sylwestrzak, A. Zielonacki; Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz; komentarz do art. 31 k.r.o., teza 10, dostępny w systemie LEX 2013 r.).

Wspólność majątkowa to rodzaj współwłasności łącznej, a więc bezudziałowej. Z tego powodu w myśl art. 35 k.r.o. w czasie trwania wspólności żadne z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego ani rozporządzać udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w tym majątku. Nie może także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku (por. wyrok NSA z 19 czerwca 2015 r., II FSK 1345/13).

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawarcia między nimi umowy (art. 47 § 1 k.r.o.), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 k.r.o.), orzeczenia separacji (art. 54 k.r.o.) albo z mocy prawa, np. w wyniku ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków (art. 53 k.r.o ). W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Zwolennicy poglądu przeciwnego od wyrażonego w uchwale wskazują, że przyjęcie, iż małżonek pozostający przy życiu nabywa całą nieruchomość w dacie pierwotnego nabycia przez oboje małżonków, oznaczałoby, że stanowiłaby jego wyłączną własność, a to z kolei oznaczałoby, że nie mógłby dziedziczyć po małżonku, gdyż to jemu, a nie wspólnie małżonkom przysługiwałoby ww. prawo (Tomasz Janicki [w:] Sprzedaż nieruchomości nabytej do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, Przegląd Podatkowy 12/2016, str. 10-11, oraz powołane w pkt 4.1.1. niniejszego uzasadnienia poglądy orzecznictwa wyrażone w wyrokach WSA w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., I SA/GI 1061/08 oraz NSA w wyroku z 4 listopada 2010 r., II FSK 1054/09). Jest to nieporozumienie wynikające z rozciągania skutków interpretacji przepisów prawa podatkowego na przepisy prawa cywilnego. Te ostatnie mają natomiast w tym przypadku wspierać argumentację, której celem jest odkodowanie znaczenia przepisu prawa podatkowego. Faktycznie, zgodnie z art. 501 k.r.o. w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej, co nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 k.r.o. Z datą ustania małżeństwa, po śmierci jednego z małżonków, współwłasność łączna przekształca się zatem we współwłasność w częściach ułamkowych. Jednak, jak słusznie zauważył Prokurator Prokuratury Krajowej w piśmie z 8 maja 2017 r., skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej wskutek śmierci jednego z małżonków. Jest to - w rozumieniu wskazanego przepisu podatkowego - data przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych, a nie data nabycia prawa majątkowego.

Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku (por. uzasadnienie wyroku NSA z 8 grudnia 2011 r., II FSK 1101/10). (...)”

W podsumowaniu swojej uchwały NSA wskazał: „(...) należy uznać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków."

Posiłkując się powyższą wykładnią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT Podatnik uważa, że datą nabycia dla liczenia pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym artykule jest w przedstawionym przez niego stanie faktycznym 27 stycznia 1993 r., co oznacza, że nie można uznać, iż z chwilą śmierci Żony tj. 20 sierpnia 2012 r. doszło do nabycia, w drodze dziedziczenia jakiegokolwiek udziału we własności Nieruchomości przez Podatnika, co powodowałoby obowiązek rozpoznania przychodu z tytułu zbycia Nieruchomości przez Podatnika w 2015 r. w wysokości przykładowo 50% ceny sprzedaży Nieruchomości.

W kontekście liczenia pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT bez znaczenia pozostaje również fakt, iż na podstawie aktu notarialnego z dnia 20 maja 2009 r. spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomości zostało przekształcone w odrębną własność Nieruchomości i własność ta została nabyta przez Podatnika i jego Żonę do majątku wspólnego. Organy podatkowe są zgodne, że przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym i nie tworzy nowej daty nabycia tej nieruchomości zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Tak przykładowo:

• Interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 stycznia 2015 r. (sygnatura IBPB11/2/415-935/14/MZa).
  

• Interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 października 2013 r. (sygn. IBPBII/2/415-708/13/ŁCz).
  
  
  

1.3 Stanowisko Podatnika w zakresie pytania nr 2

Zakładając, że stanowisko Podatnika w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, to słusznym jest wniosek, iż Podatnik powinien skorygować deklarację PIT-39 „do zera" złożoną w 2016 r. w zakresie zadeklarowania do opodatkowania (z opcją zwolnienia) dochodu ze sprzedaży Nieruchomości w 2015 r., skoro taki dochód nie powstał z uwagi na upływ terminu 5 lat licząc od końca roku, w którym nieruchomość została przez Podatnika nabyta.

1.4 Uzasadnienie stanowiska Podatnika w zakresie pytania nr 2

Od 27 stycznia 1983 r. kiedy nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do Nieruchomości przez Podatnika wraz z żoną do majątku wspólnego, do dnia 15 października 2015 r. upłynęło ponad 30 lat. W rezultacie, Podatnik nie ma obowiązku wykazywać przychodu, kosztów oraz dochodu ze zbycia Nieruchomości w zeznaniu PIT-39.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. W rezultacie wniosek Podatnika, iż powinien on złożyć korektę deklaracji PIT-39 za 2015 r. „do zera” w której niesłusznie wykazał dochód w wysokości 50% ceny sprzedaży Nieruchomości jako objęty zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT jest słuszny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości - jest prawidłowe,
  

• w zakresie możliwości złożenia korekty deklaracji PIT-39 - jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy zapis ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub ww. praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną nabyli do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkaniowego w dniu 27 stycznia 1983 roku. Przez okres trwania małżeństwa tj. do śmierci Żony w dniu 20 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną trwali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 20 maja 2009 r. spółdzielcze własnościowe prawo do Nieruchomości zostało przekształcone w odrębną własność Nieruchomości.

Po śmierci żony, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia (testamentowego) z dnia 14 lutego 2013 r. Wnioskodawca został powołany do całości spadku po zmarłej żonie, w tym własności Nieruchomości.

W dniu 15 października 2015 r. Wnioskodawca sprzedał własność Nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Wyjaśnić również należy, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy Kodeks cywilny – „Własność i inne prawa rzeczowe”. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność w formie aktu notarialnego jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, datę nabycia lokalu mieszkalnego należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis stanu faktycznego oraz uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę, zarówno udziałów w lokalu mieszkalnym nabytych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jak i udziałów nabytych w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie należy uznać datę 27 stycznia 1983 r., kiedy to spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości złożenia korekty deklaracji PIT-39 na wstępie należy wskazać, że sprzedaż lokalu mieszkalnego dokonana w 2015 r. nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca 1983 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstał u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do końca kwietnia 2016 r. Wnioskodawca złożył do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego deklarację PIT-39, w której zadeklarował 50% dochodu ze sprzedaży nieruchomości jako kwotę dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 („ustawa o PIT”).

Stosownie do art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Prawo do złożenia korekty istnieje, dopóki zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Należy wskazać, że korekta jest jednym z uprawnień podatników, w związku z czym każdy podatnik ma prawo złożyć korektę deklaracji, nawet kilkukrotnie.

Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).

W odniesieniu do powyższych wskazań oraz braku uprawnień organu interpretacyjnego do ograniczania prawa do korekty deklaracji stwierdza się, że istnieją przesłanki do złożenia przez Wnioskodawcę korekty zeznania podatkowego dotyczącego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Jednak zbadanie zasadności takiej korekty, a także ewentualny zwrot powstałej w jej wyniku nadpłaty, należą do kompetencji organu podatkowego właściwego rzeczowo dla Wnioskodawcy.

Reasumując, na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania zeznania podatkowego PIT-39 złożonego w 2016 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości złożenia korekty deklaracji PIT-39 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.