Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.291.2017.1.AT
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie korekty przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie korekty przychodów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Zakład Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. (zwany dalej: „Spółką”), 15 czerwca 2012 r. zawarł z firmą X S.A. w upadłości układowej (zwaną dalej „wykonawcą”), kontrakt na wykonanie przebudowy oczyszczalni ścieków w miejscowości Y. Roboty budowlane zamawiane były dla celów realizacji działalności gospodarczej Spółki. Zawarta umowa przewidywała dla Spółki prawo do nałożenia na wykonawcę kar w przypadku nienależytego wykonania umowy oraz w przypadku opóźnień w realizacji umowy. W wyniku realizacji kontraktu będącego przedmiotem umowy, w następstwie opóźnień w dostawie kluczowych urządzeń, Spółka wystawiła w dniu 22 stycznia 2014 r. notę obciążeniową na kwotę 68.058,87 zł. Należna kwota z tytułu noty obciążeniowej została potrącona z zobowiązania wobec Wykonawcy. Po dokonaniu kompensaty (noty obciążeniowej z zobowiązaniem - przy czym nie było zgody Wykonawcy na dokonanie kompensaty) i zapłaty pozostałej części zobowiązania wobec Wykonawcy uznano, że nota została zapłacona przez Wykonawcę i ujęto ją jako przychód podatkowy w 2014 roku.

Wykonawca kontraktu zakwestionował jednak stanowisko i działanie Spółki, odnoszące się do zasadności wystawionej noty obciążeniowej. W konsekwencji sprawa trafiła na drogę postępowania sądowego, w trakcie której wykonawca domagał się od Spółki wypłaty zatrzymanej kwoty. W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd Rejonowy 27 czerwca 2016 r. wydał prawomocny wyrok z którego wynika, iż nota została wystawiona niezasadnie i zasądzono zwrot całości pobranej kwoty. W dniu 9 września 2016 r. Spółka zwróciła kwotę 68.058,87 zł. Korektę przychodu Spółka rozliczyła w 2016 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyrokiem sądu, orzekającym iż nota obciążeniowa została wystawiona bezzasadnie, spółka była uprawniona do skorygowania przychodu podatkowego w roku podatkowym w którym otrzymano wyrok sądu i zwrócono kwotę pobranych wcześniej kar tj. w 2016?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 roku, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W ocenie wnioskodawcy nowelizacja ustawy o CIT wprowadziła zatem zasadę, że przychód należy korygować na bieżąco, o ile nie wynika on z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, tj. w okresie w którym otrzymano dokument korygujący przychód.

Z powyższego stanu faktycznego wynika iż Spółka otrzymała wyrok sądu, który koryguje przychód a zatem korekta przychodu wynika z bieżącego zdarzenia, dodatkowo nie wynika z omyłki.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka uprawniona była do dokonania korekty przychodu podatkowego na bieżąco tj. w okresie rozliczeniowym w którym otrzymano wyrok sądu a więc w roku podatkowym 2016.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów, określonych w art. 12 ust. 3 updop, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3g. Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Powyższe przepisy jednoznacznie określają moment powstania przychodu należnego powstałego w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Art. 12 ust. 3 updop, mówi o przychodach „związanych” z działalnością gospodarczą, a zatem odnosi się do przychodów będących następstwem prowadzonej działalności gospodarczej (związanych z nią bezpośrednio lub pośrednio). Przepis ten obejmuje zatem również m.in. przychody z tytułu kar i odszkodowań, określonych w umowach zawartych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast z art. 12 ust. 3e updop wynika, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z art. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 3k updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 15 czerwca 2012 r. zawarł z wykonawcą, kontrakt na wykonanie przebudowy oczyszczalni ścieków. Roboty budowlane zamawiane były dla celów realizacji działalności gospodarczej Spółki. Zawarta umowa przewidywała dla Spółki prawo do nałożenia na wykonawcę kar w przypadku nienależytego wykonania umowy oraz w przypadku opóźnień w realizacji umowy. W wyniku realizacji kontraktu będącego przedmiotem umowy, w następstwie opóźnień w dostawie kluczowych urządzeń, Spółka wystawiła w dniu 22 stycznia 2014 r. notę obciążeniową na kwotę 68.058,87 zł. Należna kwota z tytułu noty obciążeniowej została potrącona z zobowiązania wobec Wykonawcy. Po dokonaniu kompensaty (na którą Wykonawca nie wyraził zgody) i zapłaty pozostałej części zobowiązania wobec Wykonawcy uznano, że nota została zapłacona przez Wykonawcę i ujęto ją jako przychód podatkowy w 2014 roku. Wykonawca kontraktu zakwestionował jednak stanowisko i działanie Spółki, odnoszące się do zasadności wystawienia noty obciążeniowej. W konsekwencji sprawa trafiła na drogę postępowania sądowego, w trakcie której wykonawca domagał się od Spółki wypłaty zatrzymanej kwoty. W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd Rejonowy 27 czerwca 2016 r. wydał wyrok (wyrok jest prawomocny) z którego wynika, iż nota została wystawiona niezasadnie i zasądzono zwrot całości pobranej kwoty. W dniu 9 września 2016 r. Spółka zwróciła kwotę 68.058,87 zł.

W świetle powyższego, zaznaczyć należy, że na mocy ww. wyroku sądowego Wnioskodawca uprawniony był do dokonania korekty przychodu wykazanego w 2014 r. jako przychód należny z prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, na gruncie niniejszej sprawy korekty tej należało dokonać na bieżąco w okresie rozliczeniowym (roku podatkowym), w którym otrzymano dokument potwierdzający przyczynę korekty (np. wyrok sądu), gdyż korekta ta nie jest spowodowana błędem rachunkowym, ani inną oczywistą omyłką. Korekta ta skutkuje odpowiednim zmniejszeniem przychodu, ewentualnie odpowiednim zwiększeniem kosztów uzyskania przychodów w razie wystąpienia sytuacji określonej w art. 12 ust. 3k updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.