Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.142.2017.1.SG
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonego datą 9 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z wybudowaniem przez Spółkę Węglową, w ramach naprawy wyrządzonej szkody górniczej, odcinka sieci kanalizacyjnej nie powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z wybudowaniem przez Spółkę Węglową, w ramach naprawy wyrządzonej szkody górniczej, odcinka sieci kanalizacyjnej nie powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie objętym szkodami górniczymi. W związku z działaniem kopalni część sieci kanalizacyjnej uległa uszkodzeniu i wymaga naprawy. Wnioskodawca podpisał z Kopalnią, która odpowiada za szkody górnicze, ugodę. W ramach tej ugody Kopalnia naprawi jedynie uszkodzoną przez nią część sieci kanalizacyjnej.

W związku ze zmianami geologicznymi terenu nie jest już możliwe odtworzenie istniejącej sieci. Kopalnia wybuduje nowy odcinek sieci w pobliży uszkodzonej sieci kanalizacyjnej, której nie można już odtworzyć. Odcinek ten będzie odbierał ścieki od dotychczasowych dostawców. Po zakończeniu prac odcinek ten zostanie włączony do istniejącej sieci, a stary odcinek zostanie zlikwidowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wybudowaniem przez Kopalnię, w ramach naprawy wyrządzonej szkody górniczej, odcinka sieci kanalizacyjnej powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, naprawa sieci kanalizacyjnej przez Kopalnię jest jedynie odtworzeniem istniejącej sieci i stanowi naprawę wyrządzonej przez kopalnię szkody i jako taka nie jest dla Wnioskodawcy przychodem podlegającym opodatkowaniu w momencie przyjęcia tego odcinka sieci do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady odpowiedzialności za szkody górnicze uregulowane są w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz.U. 2017 poz. 2126). Zgodnie z art. 144 ust. 1 tej ustawy, właściciel nie może sprzeciwić się zagrożeniom spowodowanym ruchem zakładu górniczego, który jest prowadzony zgodnie z ustawą. Może on jednak żądać naprawienia wyrządzonej tym ruchem szkody, na zasadach określonych ustawą.

Do naprawy szkód spowodowanych ruchem kopalni, zgodnie z art. 146 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, zobowiązany jest przedsiębiorca prowadzący taki zakład.

Przywrócenie stanu poprzedniego może w szczególności nastąpić przez dostarczenie gruntów, obiektów budowlanych, urządzeń, lokali, wody lub innych dóbr tego samego rodzaju (art. 147 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 147 ust. 3 ww. ustawy, obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego ciąży na tym, kto jest odpowiedzialny za szkodę. Poszkodowany, za zgodą podmiotu odpowiedzialnego za szkodę, może wykonać obowiązek w zamian za zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej.

Zgodnie z art. 145 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do naprawiania szkód, o których mowa w art. 144 ust. 1 i 2, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm., dalej jako: „KC”), zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

W myśl art. 361 § 2 KC, w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 362 KC, jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (art. 363 § 1 KC).

Zgodnie z art. 363 § 2 KC, jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących i innej chwili.

Ponadto art. 471 KC stanowi, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Odnosząc się do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych naprawy wyrządzonej szkody górniczej poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, czego skutkiem będzie wybudowanie nowego odcinka sieci kanalizacyjnej na podstawie zawartej ugody, należy wskazać, że zgodnie z art. 917 KC, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „ustawa updop”) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 updop wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, określono moment ich powstania, jak również enumeratywnie wskazano wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie dostarczania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie objętym szkodami górniczymi. W związku z działaniem kopalni część sieci kanalizacyjnej uległa uszkodzeniu i wymaga naprawy. Wnioskodawca podpisał z Kopalnią, która odpowiada za szkody górnicze, ugodę. W ramach tej ugody Kopalnia naprawi jedynie uszkodzoną przez nią część sieci kanalizacyjnej. W związku ze zmianami geologicznymi terenu nie jest już możliwe odtworzenie istniejącej sieci. Kopalnia wybuduje nowy odcinek sieci w pobliży uszkodzonej sieci kanalizacyjnej, której nie można już odtworzyć. Odcinek ten będzie odbierał ścieki od dotychczasowych dostawców. Po zakończeniu prac odcinek ten zostanie włączony do istniejącej sieci, a stary odcinek zostanie zlikwidowany.

Dla rozstrzygnięcia zatem jakie skutki podatkowe spowoduje otrzymanie przez Wnioskodawcę nowego odcinka sieci kanalizacyjnej w związku z przywróceniem stanu poprzedniego spowodowanego szkodami górniczymi należy ustalić czy w omawianym zdarzeniu przyszłym w ogóle wystąpiło przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy, a tym samym czy powstało podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Sprawą zasadniczą dla rozstrzygnięcia kwestii powstania przychodu podatkowego jest fakt, że uszkodzenie odcinka sieci kanalizacyjnej powstało z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy. Wnioskodawca i Kopalnia zawarli ugodę, na mocy której Kopalnia zobowiązała się do przywrócenia stanu poprzedniego, a u Wnioskodawcy nastąpiło wyrównanie poniesionej straty.

Należy stwierdzić, że w majątku Wnioskodawcy doszło do uszczerbku w postaci uszkodzenia odcinka sieci kanalizacyjnej z powodu szkód górniczych, do naprawienia której zobowiązana jest Kopalnia. Po stronie Kopalni zaistniało zatem zobowiązanie do określonego działania, które będzie wykonane. W związku z tym Kopalnia naprawi wyrządzoną szkodę poprzez wybudowanie nowego odcinka sieci kanalizacyjnej, bowiem w związku ze zmianami genealogicznymi terenu nie jest już możliwe odtworzenie istniejącej sieci. Należy zatem uznać, że skoro Kopalnia dokona naprawy szkody górniczej na rzecz Wnioskodawcy do której jest zobowiązana na podstawie przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze oraz ustawy Kodeks Cywilny, to w takiej sytuacji nie można stwierdzić, że Wnioskodawca uzyska jakąkolwiek korzyść czy też przysporzenie majątkowe, bowiem uszkodzenie odcinka sieci kanalizacyjnej nie powstało z winy Wnioskodawcy, było od niego niezależne. Stąd celem wyrównania poniesionej przez Wnioskodawcę straty w związku z uszkodzeniem odcinka sieci kanalizacyjnej będzie naprawienie szkody poprzez wybudowanie przez Kopalnię nowego odcinka sieci kanalizacyjnej.

Reasumując, naprawienie szkody powstałej w związku z działaniami kopalni poprzez wybudowanie nowego odcinka sieci kanalizacyjnej, nie stanowi przysporzenia, które znalazłoby odzwierciedlenie w majątku Spółki, bowiem w związku z działaniami kopalni, która wyrządziła szkodę w majątku Wnioskodawcy i jest zobowiązana do jej naprawienia poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, to po stronie Wnioskodawcy nie zostaje wykreowany przychód podatkowy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.