Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4018.11.2017.1.MN
z 22 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie:

• braku możliwości posługiwania się tym samym NIP przez Powiat i Starostwo Powiatowe – jest prawidłowe,
• obowiązku wystąpienia do Urzędu Skarbowego o nadanie nowego numeru NIP przez Starostwo Powiatowe – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku możliwości posługiwania się tym samym NIP przez Powiat i Starostwo Powiatowe oraz obowiązku wystąpienia do Urzędu Skarbowego o nadanie nowego numeru NIP przez Starostwo Powiatowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Powiat jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych. Aby Powiat mógł sprawnie wykonywać swoje zadania i kompetencje musi mieć odpowiednio zorganizowany aparat pomocniczy jakim jest Starostwo Powiatowe. Starostwo Powiatowe jest aparatem pomocniczym Zarządu Powiatu oraz Starosty. Zgodnie z art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym Zarząd wykonuje zadania Powiatu przy pomocy Starostwa Powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, natomiast zgodnie z art. 34 i 35 wyżej cytowanej ustawy, Starosta organizuje pracę Zarządu Powiatu i Starostwa Powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje Powiat na zewnątrz. Starosta jest kierownikiem Starostwa Powiatowego i zwierzchnikiem służbowym pracowników Starostwa. Starostwo Powiatowe funkcjonuje jako szczególna jednostka budżetowa, która nie jest zdolna do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek.

Starostwo Powiatowe decyzją Urzędu Skarbowego z dnia 28 stycznia 1999 r. otrzymało numer identyfikacji podatkowej oraz identyfikator REGON (zaświadczenie z dnia 30 grudnia 1998 r. Urzędu Statystycznego w L.). Powiat posiada nadany własny identyfikator REGON(zaświadczenie z 17.02.2009 r.) ale nie posiada decyzji w sprawie nadania numeru NIP dla Powiatu.

Zgodnie z posiadanym zaświadczeniem GUS o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON w dniu 17 lutego 2009 r. wynika, iż osoba prawna o nazwie Powiat R. otrzymała przypisany do niej numer REGON. Trudnym do ustalenia dla Wnioskodawcy jest termin zaistnienia w Urzędzie Skarbowym podatnika o nazwie Powiat R. z nr NIP pierwotnie nadanym dla Starostwa Powiatowego. Tutaj należy nadmienić, że podatnik nie występował z pisemnym wnioskiem do Urzędu Skarbowego o zmianę nazwy podatnika.

Od października 2011 roku deklaracje VAT były sporządzane przez podatnika Powiat R. na podstawie faktur sprzedaży wystawianych przez Powiat R. Powiat R. do momentu podjęcia zcentralizowanych rozliczeń podatku od towarów i usług nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od 1 stycznia 2017 roku na podstawie art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 roku o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jst (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), jednostki samorządu terytorialnego zostały zobowiązane do podjęcia rozliczania podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi.

Jednym numerem NIP nadanym w 1999 roku dla Starostwa Powiatowego obecnie posługuje się zarówno Powiat R. do celów zcentralizowanych rozliczeń podatku od towarów i usług jak i Starostwo Powiatowe do celów rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych oraz rozliczeń z ZUS.

Po dokonaniu centralizacji rozliczeń podatku VAT faktury sprzedaży wystawiane są w następujący sposób:

Sprzedawca: Powiat R., dane adresowe Powiatu, nr NIP Powiatu Wystawca: dana jednostka organizacyjna, adres jednostki organizacyjnej, analogicznie wystawiane są faktury zakupu:

Nabywca: Powiat R., adres Powiatu, NIP Powiatu

Odbiorca: dana jednostka organizacyjna, adres jednostki organizacyjnej.

Podczas kontroli ZUS przeprowadzonej w dniach 29 maja – 27 czerwca 2017 roku zauważono, że numerem NIP zgłoszonym dla płatnika składek zwanego Starostwo Powiatowe posługuje się również Powiat do rozliczeń osób nie będących pracownikami Starostwa Powiatowego, z którymi Powiat zawiera umowy cywilnoprawne. Właściwym według zaleceń pokontrolnych ZUS, Powiat powinien być zgłoszony do ZUS jako odrębny płatnik składek posiadający własny nr NIP i REGON, rozliczający osoby niebędące pracownikami Starostwa Powiatowego, z którymi Powiat zawiera umowy cywilnoprawne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Powiat R. i Starostwo Powiatowe jako aparat pomocniczy Powiatu mogą posługiwać się tym samym numerem identyfikacji podatkowej?
2. W związku z zaleceniami pokontrolnymi ZUS kto powinien wystąpić do Urzędu Skarbowego o nadanie nowego numeru NIP: Powiat czy Starostwo?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1.

Biorąc pod uwagę zaistniała sytuację Powiat R. stwierdza, że nie jest możliwe aby Powiat R. i Starostwo Powiatowe jako aparat pomocniczy Powiatu mogły posługiwać się tym samym numerem identyfikacji podatkowej, bowiem Powiat jako podatnik podatku od towarów i usług dla potrzeb rozliczeń w tym podatku powinien stosować NIP nadany Powiatowi. Natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych, Starostwo Powiatowe jako płatnik powinno stosować swój odrębny NIP.

Uzasadnienie:

Biorąc pod uwagę regulacje prawne wskazane w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, stwierdza się, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom, (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie poprzez jego NIP i nazwę.

Wobec powyższego, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Powiatu i Starostwa Powiatowego) jest wyłącznie Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług Powiat i Starostwo powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej) tj. NIP nadany Powiatowi oraz składać jedno rozliczenie deklaracyjne w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016 r. 2032 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ad.2.

Status prawny pracowników samorządowych określają przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2016 r. 902 ze zm.). Stosownie do postanowień wspomnianej ustawy, pracownicy samorządowi są zatrudniani m. in. w starostwie powiatowym. Zakładem pracy dla tych osób jest zatem Starostwo Powiatowe i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Starostwo Powiatowe jest, więc zakładem pracy dla pracowników samorządowych i to na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i rozliczeń z ZUS. W związku z powyższym Starostwo Powiatowe jako płatnik nie może posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej Powiatu, ale powinno na potrzeby tych rozliczeń, posiadać swój odrębny NIP. Dlatego Starostwo Powiatowe winno wystąpić do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o nadanie nr NIP do celów rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych oraz rozliczeń z ZUS.

Zatem obecny nr NIP winien służyć do rozliczeń podatku od towarów i usług oraz do rozliczeń z ZUS dla osób nie będących pracownikami Starostwa Powiatowego, z którymi Powiat zawiera umowy cywilnoprawne a nowy nr NIP winien służyć Starostwu Powiatowemu do celów rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych oraz rozliczeń z ZUS dla osób będących pracownikami Starostwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego w zakresie:

• braku możliwości posługiwania się tym samym NIP przez Powiat i Starostwo Powiatowe – jest prawidłowe,
• obowiązku wystąpienia do Urzędu Skarbowego o nadanie nowego numeru NIP przez Starostwo Powiatowe – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 869), zwanej dalej ustawą o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z 2 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Biorąc pod uwagę regulacje prawne wskazane w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, należy stwierdzić, że każdy podmiot, który należy do jednej z wymienionych kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom, (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP i nazwę.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powiat, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1868 z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą określone ustawami zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, organami powiatu są rada powiatu i zarząd powiatu. Stosownie do art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, z zastrzeżeniem przepisów o referendum powiatowym, rada powiatu jest organem stanowiącym i kontrolnym powiatu. Zgodnie z art. 26 ust. 1 cyt. ustawy, zarząd powiatu jest organem wykonawczym powiatu. Art. 33 cyt. ustawy, stanowi, iż zarząd wykonuje zadania przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy.

Jak wynika z powyższego, Starostwo Powiatowe nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 2 ustawy o samorządzie powiatowym. Jest w tym przypadku wyłącznie jednostką pomocniczą (zbiorem rzeczy i osób), która ma ułatwić działania i zapewnić realizację zadań jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast, osobowość prawną oraz zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Powiat, nie zaś Starostwo Powiatowe.

Podkreślić należy, iż podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Powiatu i Starostwa Powiatowego) jest wyłącznie Powiat, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną.

Starostwo jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe powiatu i starostwa powiatowego, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości powiatu podmiotowość starostwa powiatowego. Zatem starostwo działając w imieniu powiatu realizuje zadania własne powiatu. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma powiat, nie zaś starostwo.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r. poz. 760) starostwo powiatowe nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.).

Starostwo jest więc aparatem pomocniczym organu wykonawczego, który nie posiada podmiotowości prawnej. Powyższe oznacza, że podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do działalności gospodarczej może być wyłącznie Powiat, w żadnym zaś przypadku Starostwo.

Starostwo powiatowe jest płatnikiem składek ubezpieczeniowych oraz podatku w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 31 tej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Status prawny pracowników samorządowych określają przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. 2014 r., poz. 1202). Stosownie do postanowień wspomnianej ustawy pracownicy samorządowi są zatrudniani między innymi w starostwie powiatowym. Zakładem pracy dla pracowników powiatu jest starostwo powiatowe i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – Powiat – jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych. Aby Powiat mógł sprawnie wykonywać swoje zadania i kompetencje musi mieć odpowiednio zorganizowany aparat pomocniczy jakim jest Starostwo Powiatowe. Starostwo Powiatowe jest aparatem pomocniczym Zarządu Powiatu oraz Starosty. Starostwo Powiatowe funkcjonuje jako szczególna jednostka budżetowa, która nie jest zdolna do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek. Jednym numerem NIP nadanym w 1999 roku dla Starostwa Powiatowego obecnie posługuje się zarówno Powiat R. do celów zcentralizowanych rozliczeń podatku od towarów i usług jak i Starostwo Powiatowe do celów rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych oraz rozliczeń z ZUS.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, że podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT jest wyłącznie Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną dlatego dla potrzeb podatku od towarów i usług powinien być zarejestrowany wyłącznie Powiat, który nie może w zakresie realizacji zadań własnych posługiwać się numerem NIP nadanym Starostwu Powiatowemu. Co do Starostwa natomiast nie istnieją podstawy do rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy w tym miejscu zauważyć, iż obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego wynikający z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest tożsamy z obowiązkami zgłoszeniowymi czy aktualizacyjnymi nałożonymi przepisami ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 1a ustawy o NIP, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 i 60). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego. Podatnicy, z wyłączeniem osób fizycznych objętych rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, oraz płatnicy podatków podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przewidzianym do złożenia pierwszej deklaracji, zeznania, informacji bądź oświadczenia, albo wraz z dokonaniem pierwszej wpłaty podatku lub zaliczki na podatek.

Płatnicy składek ubezpieczeniowych, niepodlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminach przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących terminów zgłaszania do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego (art. 6 ust. 10 ustawy o NIP).

Należy zatem stwierdzić, iż przepisy powołanej wyżej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie determinują obowiązków wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego organu. Każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Zatem każdy z tych podmiotów będzie posiadał własny numer NIP nadany zgodnie z przepisami ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

W świetle powyższego Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną będąca podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej swojej działalności, wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia (numeru) NIP dotyczące czynności przypisanych prawnie Powiatowi, powinna sygnować własnym numerem NIP (odrębnym od numeru NIP Starostwa Powiatowego dla celów rozliczeń podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenia społeczne – ZUS) nadanym mu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Natomiast Starostwo Powiatowe dla celów rozliczeń podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenia społeczne – ZUS również powinno się posługiwać własnym numerem NIP nadanym mu zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, mającym zastosowanie odpowiednio do płatników podatków oraz płatnika składek ubezpieczeniowych (art. 5 ust. 6 ustawy).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie jest możliwe aby Powiat i Starostwo Powiatowe jako aparat pomocniczy Powiatu mogły posługiwać się tym samym numerem identyfikacji podatkowej, bowiem Powiat jako podatnik podatku od towarów i usług dla potrzeb rozliczeń w tym podatku powinien stosować NIP nadany Powiatowi, natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych, Starostwo Powiatowe jako płatnik powinno stosować swój odrębny NIP, jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy o nadanie nowego numeru NIP powinien wystąpić Powiat czy Starostwo Powiatowe.

W opisie sprawy Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że jednym numerem NIP nadanym w 1999 roku dla Starostwa Powiatowego obecnie posługuje się zarówno Powiat do celów zcentralizowanych rozliczeń podatku od towarów i usług jak i Starostwo Powiatowe do celów rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych oraz rozliczeń z ZUS. Natomiast trudnym do ustalenia dla Wnioskodawcy jest termin zaistnienia w Urzędzie Skarbowym podatnika o nazwie Powiat z nr NIP pierwotnie nadanym dla Starostwa Powiatowego

Jak już wyżej wskazano, każdy podmiot należący do jednej z kategorii podmiotów wymienionych w art. 4 ustawy, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego organu.

Ponieważ jak wynika z wniosku pierwotne zgłoszenie i przyznanie numeru identyfikacji podatkowej dotyczyło podmiotu określonego jako Starostwo Powiatowe (Starostwo Powiatowe decyzją Urzędu Skarbowego z dnia 28 stycznia 1999 r. otrzymało numer identyfikacji podatkowej, natomiast Powiat nie posiada decyzji w sprawie nadania numeru NIP dla Powiatu) należy więc w ocenie Organu przyjąć, że NIP nadano w istocie Starostwu Powiatowemu, a nie Powiatowi

Należy jeszcze raz podkreślić, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi. NIP nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP.

Powiat nie może posługiwać się numerem NIP nadanym decyzją Urzędu Skarbowego z 28 stycznia 1999 r. dla Starostwa Powiatowego.

Ww. NIP-em powinno posługiwać się Starostwo Powiatowe dla celów dokonywania przez nie rozliczeń jako płatnika podatku dochodowego oraz składek ubezpieczeniowych.

W konsekwencji jeżeli faktycznie jak wskazano, Wnioskodawca nie posiada decyzji w sprawie nadania numeru NIP dla Powiatu, to Powiat powinien obecnie wystąpić o jego nadanie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest nieprawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• braku możliwości posługiwania się tym samym NIP przez Powiat i Starostwo Powiatowe – jest prawidłowe,
• obowiązku wystąpienia do Urzędu Skarbowego o nadanie nowego numeru NIP przez Starostwo Powiatowe – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.