Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.319.2017.1.JK
z 11 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę budowlaną za cenę wynoszącą 47.580 zł, koszty aktu notarialnego zakupu nieruchomości zostały pokryte przez Wnioskodawczynię oraz męża i wynosiły 1.258,00 zł.

W czasie zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawczynię łączył z mężem ustrój ustawowej wspólności majątkowej. Zakup działki w dniu 30 czerwca 2006 r. nastąpił do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską za środki pieniężne pochodzące z majątku wspólnego małżonków.

Następnie w dniu 25 kwietnia 2014 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wraz z mężem ustanowiła rozdzielność majątkową oraz dokonała podziału majątku wspólnego.

I tak, na mocy tej umowy przeniesiona została na Wnioskodawczynię:

• własność do ww. nieruchomości niezabudowanej o wartości 50.000 zł,
• 1/2 udziału w nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym w wartości 350.000 zł,
• odrębna własność lokalu mieszkalnego o wartości 230.000 zł,
• własność do działki rolnej o wartości 80.000 zł.
  
  

Na rzecz męża Wnioskodawczyni przeniesiona została własność do:

• lokalu niemieszkalnego o wartości 360.000 zł,
• lokalu niemieszkalnego o wartości 200.000 zł,
• lokalu niemieszkalnego o wartości 125.000 zł.
  
  

Dodatkowo małżonkowie w dniu 30 czerwca 2016 r. zawarli umowę, w wyniku której pozostałe części składników majątkowych przypadły mężowi Wnioskodawczyni: tj. samochód osobowy marki Fiat o wartości 100.000 zł oraz samochód osobowy marki Volvo o wartości 25.000 zł.

Podział majątku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty.

Łączna wartość przedmiotu zawartych umów została ustalona przez Wnioskodawczynię i jej męża w następujący sposób: wartość majątku wspólnego w kwocie 1.520.000 zł., wartość nabytego majątku przez Wnioskodawczynię wyniosła 710.000 zł, a przez męża 810.000 zł.

Wartość przyznanych Wnioskodawczyni na wyłączną własność składników majątku nie przekracza udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, wobec czego nie uzyskała przysporzenia majątkowego wskutek nabycia udziałów we współwłasności nabytego majątku, wskutek ustanowienia rozdzielności majątkowej.

W dniu 7 kwietnia 2017 r., na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni sprzedała zakupioną w dniu 30 czerwca 2006 r. działkę niezabudowaną za kwotę 100.000 zł.

Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może przyjąć za datę nabycia dzień 30 czerwca 2006 r. i w wyniku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (działki niezabudowanej) w dniu 7 kwietnia 2017 r., czyli po upływie 5 lat od dnia nabycia, uznać kwotę ze sprzedaży tej działki za niestanowiącą źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi źródła przychodu, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ponadto za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

W wyniku podziału majątku wspólnego małżonków w dniu 25 kwietnia 2014 r. wartość przyznanych Wnioskodawczyni na wyłączną własność składników majątku nie przekroczyła udziału jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym, wobec czego nie uzyskała przysporzenia majątkowego wskutek zniesienia współwłasności, a tym samym nie można mówić o nabyciu w drodze podziału majątku wspólnego. Wobec czego za datę nabycia można uznać dzień nabycia przedmiotowej działki do majątku wspólnego, tj. 30 czerwca 2006 r.

Przyjmując za datę nabycia dzień 30 czerwca 2006 r. należy uznać, że zbycie przedmiotowej nieruchomości w dniu 7 kwietnia 2017 r. nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z czym nie stanowi źródła przychodu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w czasie trwania małżeństwa do wspólnego majątku dorobkowego nabyli w dniu 30 czerwca 2006 r. działkę budowlaną. W dniu 25 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem ustanowiła rozdzielność majątkową. W wyniku podziału majątku Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem ww. działki. Wnioskodawczyni podaje, że wartość przyznanych Jej na wyłączną własność składników majątku nie przekracza udziału, jaki przysługiwał Zainteresowanej w majątku wspólnym, wobec czego nie uzyskała ona przysporzenia majątkowego wskutek nabycia udziałów we współwłasności nabytego majątku, wskutek ustanowienia rozdzielności majątkowej.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestia określenia daty, z jaką dochodzi do nabycia nieruchomości lub praw do nieruchomości w rozumieniu omawianego przepisu przez małżonka, któremu przypadły one w całości w wyniku zniesienia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej budziła wątpliwości interpretacyjne.

Stosunki majątkowe między małżonkami regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w sytuacji umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast – w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej (jego) nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości (prawa) przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Reasumując, nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku, gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu „nabycie”, jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika, że wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, nawet gdy podział następuje bez spłat i dopłat, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak też jej majątku osobistego. Wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano jego podziału.

W sytuacji natomiast, gdy podział majątku jest ekwiwalentny lub wartość przyznanego na wyłączną własność majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał danej osobie w majątku wspólnym nie może być mowy o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku za datę nabycia – jak stwierdzono wyżej – należy przyjąć datę jego nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. w analizowanej sprawie 2006 rok. Jak bowiem wynika z wniosku wartość otrzymanych przez Wnioskodawczynię nieruchomości w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku dorobkowym małżeńskim.

Reasumując stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku datą nabycia przez Wnioskodawczynię działki budowlanej jest 30 czerwiec 2006 r. Tym samym, sprzedaż przedmiotowej działki w dniu 7 kwietnia 2017 r. została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Powyższe oznacza, że – jak prawidłowo oceniła Zainteresowana – opisana sprzedaż nie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawczyni nie ciążył więc z tego tytułu obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.