Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.373.2017.1.MBD
z 14 grudnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymana spłata wartości początkowej ŚT/WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu dla Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymana spłata wartości początkowej ŚT/WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu dla Wnioskodawcy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka w przyszłości zawrze z inną spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Korzystający”) umowy leasingu (dalej: „Umowa”). Na podstawie Umowy Spółka odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania niektóre (jeden lub więcej) posiadane i wykorzystywane w prowadzonej działalności składniki majątkowe (dalej: „ŚT”) lub składniki niematerialne (dalej: „WNiP”). Umowa zostanie zawarta na czas określony. Może być tak, że Wnioskodawca zawrze z Korzystającym kilka Umów, aczkolwiek jeden ŚT/WNiP nie będzie przedmiotem więcej niż jednej umowy leasingu.
Zgodnie z umową odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej ŚT/WNiP będzie dokonywać Korzystający. W związku z zawarciem Umowy leasingodawca nie będzie dokonywać od ŚT/WNiP odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.
Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z ŚT/WNiP na część kapitałową i odsetkową. Wartość początkowa ŚT/WNiP określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat (w tym opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, będzie równa wartości rynkowej ŚT/WNiP. Podobnie część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. Umowa będzie dotyczyć udostępnienia przez Spółkę ŚT/WNiP po raz pierwszy (będzie to pierwsza umowa leasingu dotycząca tych aktywów). Opłata wstępna będzie stanowiła element spłaty części kapitałowej, tj. składnik ceny należnej Finansującemu za oddanie Spółce do korzystania przedmiotu leasingu (ŚT/WNiP) i tak też zostanie ujęta w harmonogramie spłat.
Jednocześnie możliwe jest, że opłaty leasingowe wraz z upływem okresu trwania Umowy będą malały (raty degresywne).
W trakcie trwania Umowy ŚT mogą zostać ulepszone na życzenie Korzystającego. W takim wypadku dokonana zostanie zmiana warunków Umowy tak, aby suma nowo ustalonych kapitałowych części opłat (w tym opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, była co najmniej równa wartości rynkowej ŚT z dnia zawarcia Umowy powiększonej o wartość dokonanego ulepszenia.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:
Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymana spłata wartości początkowej ŚT/WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana spłata wartości początkowej ŚT/WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowiła przychodu po stronie Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Z kolei na podstawie art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
- umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
- suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
- umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
- odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
- finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
Ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP, jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (art. 17a pkt 2 ustawy o PDOP).
Zgodnie z art. 17a pkt 7 ustawy o PDOP, ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o spłacie wartości początkowej - rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.
Jednocześnie suma opłat, uwzględniana dla celów weryfikacji spełnienia warunku, o którym mowa w art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, składa się w praktyce najczęściej z opłaty wstępnej, rat leasingowych (tj. opłat za używanie przedmiotu leasingu lub jego używanie i pobieranie z niego pożytków), a także ceny wykupu przedmiotu leasingu.
Zgodnie bowiem z art. 17j ust. 1 ustawy o PDOP, jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Z przepisu tego wynika więc, że wystarczające dla uwzględnienia ceny wykupu w sumie opłat jest przewidzenie w umowie leasingu uprawnienia dla kupującego do skorzystania z opcji wykupu po określonej w umowie cenie.
Z kolei zgodnie z art. 17j ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP do sumy opłat, o której mowa w ust. 1, nie zalicza się płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych. Z uwagi zatem na fakt, że wstępna opłata leasingowa nie będzie stanowiła płatności na rzecz Wnioskodawcy za świadczenia dodatkowe, a ponadto nie będzie ona wyodrębniona z opłat leasingowych, gdyż zostanie ujęta jako spłata części kapitałowej przedmiotu leasingu, opłatę tę należy zakwalifikować jako spłatę wartości początkowej ŚT/WNiP.
W konsekwencji, do sumy opłat w rozumieniu art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, tj. określonej w Umowie, należy zaliczyć oprócz części kapitałowej rat leasingowych także opłatę wstępną, jako element zapłaty ceny za przedmiot leasingu (ŚT/WNiP) należnej Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonych powyżej przepisów wynika specyficzna metoda rozliczania leasingu finansowego na cele podatkowe. Istotą tych przepisów jest bowiem to, że:
- po stronie korzystającego część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej, w tym opłaty wstępnej, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, niemniej - suma ustalonych w umowie leasingu kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, stanowi ustaloną w oparciu o art. 17a pkt 7 w zw. z art. 16g ustawy o PDOP wartość początkową leasingowanych składników majątku, na cele amortyzacji podatkowej;
- po stronie finansującego część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej, w tym czynszu wstępnego, odpowiadająca ww. wartości początkowej ŚT/WNiP nie stanowi przychodu.
Należy zatem zauważyć, że art. 17f ustawy o PDOP wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych korzystającego i finansującego. Opłaty leasingowe w części, w jakiej nie stanowią przychodu finansującego nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu dla korzystającego.
Z drugiej strony, opłaty leasingowe w części odsetkowej, w jakiej Wnioskodawca jako finansujący rozpozna przychód, Korzystający będzie uprawniony do rozpoznania jako koszty uzyskania przychodu.
Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej Katowicach z 6 czerwca 2016 r. sygn. IBPB-1-2/4510-503/16/KP, w której organ wskazał, że: oplata przysługująca Spółce z tytułu oddania wartości niematerialnej i materialnej do korzystania na podstawie umowy leasingu, spełniającej warunki o których mowa w art. 17f ust. 1 updop, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, nie będzie stanowić dla Spółki przychodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3 i 4 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.