Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.268.2017.2.MN
z 15 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) uzupełnionym w dniu 29 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu dokonywanych wypłat sędziemu sportowemu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 29 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu dokonywanych wypłat sędziemu sportowemu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Klub sportowy w ramach prowadzonej działalności dokonuje rozliczenia osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, którzy są sędziami zawodów sportowych. Przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych są kwalifikowane do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście. W związku z tym Klub przy ustalaniu dochodu sędziego do opodatkowania uwzględnia koszty uzyskania przychodu w wysokości stanowiącej 20% uzyskanego przychodu. Następnie od tak ustalonego dochodu ustala kwotę zaliczki na podatek dochodowy. W przedstawionym stanie faktycznym Klub nie potrąca od przychodu składek na ubezpieczenie społeczne ze względu na brak takiego obowiązku na podstawie przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Klub sportowy dokonał wypłaty należności sędziemu sportowemu z tytułu prowadzenia zawodów sportowych w latach 2015-2017. Należność jest wypłacana na podstawie rachunku/umowy (w załączeniu) który jest zawierany na każdy mecz, który dany sędzia prowadzi. Sędzia nie składa oświadczenia, że wykonywane przez niego czynności sędziowania wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Klub Sportowy ma obowiązek pomniejszyć kwotę uzyskanego przychodu o kwotę kosztów uzyskania przychodów stanowiącej 20% uzyskanego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami z działalności wykonywanej osobiście są przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. W związku z tym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie określają, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować przychody uzyskiwane przez osoby uzyskujące przychody ze względu na to, że sędziują zawody sportowe. Oznacza to, że przychody te są opodatkowane na takich samych zasadach jak przychody uzyskiwane z tytułu umów zleceń i dzieło.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku przychodów uzyskiwanych z działalności wykonywanej osobiście dają podatnikom prawo do ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodów związanych z tymi przychodami.

Jak wynika z art. 22 ust. 9 pkt 4 analizowanej ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ponadto jak wynika z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6 koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

W związku z powyższym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają podatnikowi prawo do określenia kosztów uzyskania przychodów dla przychodów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych przez sędziów w wysokości 20% uzyskanego przychodu lub wysokości faktyczne poniesionych kosztów. W przypadku kosztów faktycznych podatnik ma obowiązek udowodnić, iż były one wyższe niż przy zastosowaniu normy procentowej.

Klub sportowy dokonując rozliczenia przychodów sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych nie ma obowiązku pomniejszania przychodów o kwotę kosztu podatkowego określoną w powyższy sposób. Przepis art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi o sposobie ustalania kosztów podatkowych dla przychodów uzyskiwanych z działalności wykonywanej osobiście. Nie stanowi jednak o tym, że podatnik ma obowiązek określania kosztów uzyskania przychodów. Koszty podatkowe są prawem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Jeżeli podatnik nie chce uwzględniać kosztów podatkowych w swoim rachunku podatkowym to nie musi tego robić.

Reasumując, zdaniem Klubu Sportowego w przypadku ustalania wysokości zaliczki na podatek dochodowy z tytułu uzyskiwanych przez sędziów zawodów sportowych przychodów Klub nie ma obowiązku pomniejszania przychodów o koszty podatkowe określone na podstawie art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przepisy te nie nakładają takiego obowiązku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przedmiotowej należności wypłacanej sędziemu sportowemu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Stosownie do art. 41 ust. 1a analizowanej ustawy zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Do przychodów zakwalifikowanych zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy zastosowanie mają koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, które określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio (art. 22 ust. 10 analizowanej ustawy).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje możliwości wyboru czy wypłaconą należność sędziemu sportowemu należy pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu czy też nie. O obowiązkach płatników podatku dochodowego w związku z wypłacanymi należnościami na rzecz sędziego sportowego stanowi art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczki na podatek pobierane są od dochodów, a nie od przychodów. W związku z tym podstawą obliczenia zaliczki jest dochód, a zatem przychód pomniejszony o koszt uzyskania przychodu. Dlatego, aby prawidłowo obliczyć wysokość zaliczki, należy przychód pomniejszyć o koszt jego uzyskania. W przypadku przychodów objętych obowiązkiem poboru zaliczki koszty uzyskania przychodów określone są w sposób zryczałtowany. Na etapie poboru zaliczki nie istnieje możliwość uwzględnienia faktycznie poniesionych przez podatnika kosztów, jeśli przewyższają one koszty wynikające z zastosowania norm ryczałtowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż na Wnioskodawcy jako płatniku należności na rzecz sędziego sportowego ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.