INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2011r. (data wpływu 17 czerwca 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2011r. (data sporządzenia pisma przyjęta przez tut. organ – Wnioskodawca wskazał datę 12 sierpnia 2011r.) (data wpływu 14 września 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy pojęcie złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, obejmuje samochody osobowe i ciężarowe nabyte odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15 i należy je opodatkować u nabywcy przy zastosowaniu 23% stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy pojęcie złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, obejmuje samochody osobowe i ciężarowe nabyte odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15 i należy je opodatkować u nabywcy przy zastosowaniu 23% stawki podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 września 2011r. (data sporządzenia pisma przyjęta przez tut. organ – Wnioskodawca wskazał datę 12 sierpnia 2011r.) (data wpływu 14 września 2011r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 31 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi stacje demontażu pojazdów oraz skup złomu metali żelaznych i nieżelaznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) - dalej ustawa o VAT, dla potrzeb podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W celu pozyskania złomu firma Wnioskodawcy nabywa odpłatnie pojazdy mechaniczne (głównie samochody) oraz inne odpady metalowe od osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej oraz od podatników (przedsiębiorców), o których mowa w art. 15 ustawy o VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi aktualny stan, w którym brak jest definicji ustawowej złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Powoduje to trudności w prawidłowym rozliczeniu podatku VAT od nabycia samochodów przeznaczonych do kasacji i dostawy pochodzących z tych pojazdów części samochodowych, w sytuacji gdy dostawcą lub nabywcą tych towarów są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W wielu przypadkach samochody nabywane odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, pojazdami odpowiadającymi warunkom określonym w art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997r. Nr 108, poz. 908 t.j.), czyli są sprawne i mogą brać udział w ruchu drogowym. Mają one ważne ubezpieczenie komunikacyjne OC, aktualne badania techniczne, są zarejestrowane. Przyjmując taki samochód do kasacji Wnioskodawca wystawia zgodnie z obwiązującymi przepisami odpowiednie zaświadczenie, na podstawie którego można wyrejestrować przekazany do stacji demontażu pojazd. Zaświadczenie wystawiane na byłego właściciela stwierdza, że przekazany samochód będzie podlegać demontażowi.

Transakcje te potwierdzone są fakturami VAT wystawionymi przez sprzedawcę, podatnika o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Dostawy takich samochodów nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a podmioty dokonujące dostaw nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Od 1 kwietnia 2011 roku zgodnie ze znowelizowanymi przepisami nabycie pojazdów, jeżeli obejmuje je pojęcie złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, należy rozpoznać jako dostawę podlegającą opodatkowaniu u nabywcy przy zastosowaniu 23% stawki podatku VAT.

Następnie z pojazdów są wymontowane części samochodowe, elementy karoserii, akcesoria samochodowe itp., które kupują zarówno osoby prowadzące działalność gospodarczą jak i osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej. Również z innych odpadów niepochodzacych z pojazdów odzyskiwane są elementy metalowe (np. słupki metalowe), które są kupowane przez wymienione wyżej grupy nabywców. W takich sytuacjach dostawy towarów, potwierdzone fakturami VAT lub paragonami z kasy rejestrującej, podlegają opodatkowaniu 23% stawką VAT.

Natomiast to co pozostaje po demontażu z samochodów oraz pozostałe odpady metalowe, po odpowiednim przygotowaniu (pocięciu, zgnieceniu prasą) jako złom, podlega dalej odpłatnej dostawie, również potwierdzonej fakturą VAT, do podmiotów gospodarczych zajmujących się handlem złomem (od 1 kwietnia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT taką dostawę towarów opodatkowuje nabywca).

Nabywane samochody osobowe i ciężarowe są typowymi samochodami, są więc metalowe i zawierają stopy metali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pojęcie złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT obejmuje samochody osobowe i ciężarowe nabyte odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15, w okolicznościach przedstawionych powyżej i w związku z tym należy je opodatkować u nabywcy przy zastosowaniu 23% stawki podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (z uwzględnieniem stanowiska sformułowanego w uzupełnieniu wniosku z dnia 12 września 2011r.), według internetowego słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty, metalowe, pojazdy maszyny lub odpady produkcyjne zbierane jako surowce wtórne. Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 roku o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2005 Nr 25, poz. 202 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o: pojeździe wycofanym z eksploatacji - rozumie się przez to pojazd stanowiący odpad w rozumieniu przepisów o odpadach. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach (Dz. U. z 2010 Nr 185, poz. 1243 – t.j. ze zm.) w art. 3 ust. 1 określono pojęcie odpady jako każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do ich pozbycia jest zobowiązany. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 roku w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. z 2001 Nr 112, poz. 1208), wydanym na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach, w katalogu odpadów wraz z listą odpadów niebezpiecznych umieszczono podgrupę: „Zużyte lub nienadajace się do użytkowania pojazdy” – kod 16 01 04.

Na podstawie powołanych przepisów samochód lub inne urządzenie czy maszyna przekazane odpłatnie do stacji demontażu w celu kasacji stanowi odpad. Przekazanie samochodów w celu kasacji potwierdzają wydane przez stację demontażu zaświadczenia o demontażu pojazdów, umożliwiające wyrejestrowanie tych pojazdów. A ponieważ odpady te składają się głównie z elementów i części metalowych, to samochody przekazane w celu kasacji (co potwierdza zaświadczenie o demontażu pojazdu), w momencie nabycia przez stację demontażu, stanowią złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu przez nabywcę, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zajął stanowisko, iż samochody osobowe lub ciężarowe nabyte odpłatnie przez stację demontażu pojazdów w celu kasacji (co potwierdza zaświadczenie o demontażu pojazdu), w momencie nabycia przez stację demontażu tych samochodów, stanowią złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu przez nabywcę stawką podatku 23%, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2011r. art. 17 ust. 1 pkt 7 (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy dodany do tej ustawy od dnia 1 kwietnia 2011r.).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi stacje demontażu pojazdów oraz skup złomu metali żelaznych i nieżelaznych. W celu pozyskania złomu Wnioskodawca nabywa odpłatnie pojazdy mechaniczne (głównie samochody) oraz inne odpady metalowe od osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej oraz od podatników (przedsiębiorców), o których mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W wielu przypadkach samochody nabywane odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, pojazdami odpowiadającymi warunkom określonym w art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997r. Nr 108, poz. 908 t.j.), czyli są sprawne i mogą brać udział w ruchu drogowym. Mają one ważne ubezpieczenie komunikacyjne OC, aktualne badania techniczne, są zarejestrowane. Przyjmując taki samochód do kasacji Wnioskodawca wystawia zgodnie z obwiązującymi przepisami odpowiednie zaświadczenie, na podstawie którego można wyrejestrować przekazany do stacji demontażu pojazd. Zaświadczenie wystawiane na byłego właściciela stwierdza, że przekazany samochód będzie podlegać demontażowi.

Transakcje te potwierdzone są fakturami VAT wystawionymi przez sprzedawcę, podatnika o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Dostawy takich samochodów nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a podmioty dokonujące dostaw nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Nabywane samochody osobowe i ciężarowe są typowymi samochodami, są więc metalowe i zawierają stopy metali.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy pojęcie złomu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT obejmuje samochody osobowe i ciężarowe nabyte odpłatnie od podatników, o których mowa w art. 15, w okolicznościach przedstawionych powyżej i w związku z tym należy je opodatkować u nabywcy przy zastosowaniu 23% stawki podatku VAT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego dla uznania czy w okresie 1 kwietnia 2011r. – 30 czerwca 2011r. Wnioskodawca dokonując nabycia ww. samochodów osobowych i ciężarowych jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako nabywca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy nabyte przez Wnioskodawcę pojazdy w celu ich demontażu (kasacji), są złomami, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania wyrobów, o których mowa wyżej, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl). Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 20 stycznia 2005r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o pojeździe wycofanym z eksploatacji - rozumie się przez to pojazd stanowiący odpad w rozumieniu przepisów o odpadach.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 185, poz. 1243 ze zm.) odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o odpadach wydane zostało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), które w załączniku stanowiącym Katalog odpadów wraz z listą odpadów niebezpiecznych wymienia w grupie 16 „Odpady nieujęte w innych grupach”, w tym „Zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy”.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT regulacji wpisuje się zatem obrót wyeksploatowanymi pojazdami samochodowymi, przeznaczonymi do demontażu (kasacji).

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu nabywane odpłatnie przez Wnioskodawcę w celu ich demontażu (kasacji) samochody osobowe i ciężarowe zawierające metale oraz ich stopy, należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.

Tym samym do ich dostawy w sytuacji, gdy dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę tj. przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy dodać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.