Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.197.2017.1.MG
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych w związku z bezpłatnie użyczonym przez wspólnika budynkiem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych w związku z bezpłatnie użyczonym przez wspólnika budynkiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od grudnia 1991 r. Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług artykułami sportowymi.

Wnioskodawczyni jest opodatkowana w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychów i rozchodów – dalej: KPiR (na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów) oraz jest zarejestrowana w podatku od towarów i usług (na podstawie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz.U nr 54 poz. 535 ze zm.) jako czynny podatnik VAT. Dodatkowo od lutego 2002 r. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność handlową (o podobnym profilu z działalnością Wnioskodawczyni) wraz z mężem i córką.

W związku z planowaną likwidacją indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma zamiar przed ostatecznym zamknięciem firmy wykonać określone czynności dotyczące posiadanego towaru handlowego oraz posiadanego majątku firmy, na który składają się:

• maszyny i urządzenia wykorzystywane w serwisowaniu sprzętu sportowego,
• sprzęt biurowy i posiadane wyposażenie,
• nieruchomość (budynek) z gruntem i przyległym parkingiem.
  
  

W ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawczyni znajduje się nieruchomość, budynek. Budynek wraz z gruntem zakupiony został na podstawie umowy sprzedaży od osób fizycznych (nieprowadzących działalności gospodarczej) w lipcu 1999 roku.

Nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża; kupiona została jako budynek mieszkalny z zamiarem prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

W lipcu 1999 r. Wnioskodawczyni wprowadziła budynek do ewidencji środków trwałych – w wartości początkowej 164 620 zł - wartość ta stanowiła 53,17% powierzchni budynku przeznaczonej pod działalność gospodarczą i rozpoczęła amortyzację z zastosowaniem 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W budynku w latach 2000 do października 2006 r. po uzyskaniu zgody Urzędu Miasta przeprowadzono prace adaptacyjne i modernizacyjne piwnic garażu, pomieszczeń budynku oraz dokonano rozbudowy nieruchomości w związku z rozwojem i potrzebami działalności gospodarczej. Wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyniosły więcej niż 30% wartości początkowej budynku. Ostatecznie po modernizacji i rozbudowie budynek w większości (90,58%) przeznaczony został pod działalność gospodarczą i handlowo-usługową, w pozostałej części mieszkalną. W budynku Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Budynek obecnie jest całkowicie zamortyzowany (listopad 2016) a w stanie ulepszonym wykorzystywany był od października 2006 r.

Likwidując indywidualną działalność Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek z ewidencji środków trwałych na cele osobiste; część budynku chce pozostawić na cele prywatne; pozostałą część zamierza użyczyć bezpłatnie (90,58% powierzchni) do kontynuacji działalności gospodarczej spółce cywilnej, w której wspólnikami są: Wnioskodawczyni, mąż - współwłaściciel nieruchomości i córka.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty wykorzystania budynku (na zasadzie bezpłatnego użyczenia przez wspólnika - współwłaściciela) w działalności spółki typu podatek od nieruchomości, ubezpieczenie budynku, remonty, inwestycje np. adaptacja, modernizacja, rozbudowa oraz inne: zużycie wody i ścieków, energii elektrycznej, gazu itp. będą stanowiły koszty podatkowe (…) (z uwzględnieniem udziału użyczonej powierzchni do działalności w całości powierzchni budynku) Wnioskodawczyni, jako wspólnika proporcjonalnie do udziału w zysku spółki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki ponoszone przez spółkę cywilną - wspólników na podstawie zawartej umowy użyczenia nieruchomości ze wspólnikiem spółki cywilnej i jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości, w tym podatek od nieruchomości, ubezpieczenie, wydatki eksploatacyjne: opłaty za dostawy energii elektrycznej, wody, gazu, wywóz śmieci, koszty napraw i konserwacji, ponoszone w związku z jej używaniem w działalności gospodarczej, o ile spełniają definicję kosztu podatkowego, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić będą koszty podatkowe spółki rozliczane przez Wnioskodawczynię proporcjonalnie do udziałów w zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług artykułami sportowymi. Dodatkowo od lutego 2002 r. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność handlową (o podobnym profilu z działalnością Wnioskodawczyni) wraz z mężem i córką. W związku z planowaną likwidacją indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ma zamiar przed ostatecznym zamknięciem firmy wykonać określone czynności dotyczące posiadanego towaru handlowego oraz posiadanego majątku firmy.

W ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawczyni znajduje się nieruchomość, budynek. Nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża; kupiona została jako budynek mieszkalny z zamiarem prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych wartość 53,17% powierzchni budynku przeznaczonej pod działalność gospodarczą i rozpoczęła amortyzację z zastosowaniem 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej. W budynku w latach 2000 do października 2006 r. przeprowadzono prace adaptacyjne i modernizacyjne piwnic garażu, pomieszczeń budynku oraz dokonano rozbudowy nieruchomości w związku z rozwojem i potrzebami działalności gospodarczej. Wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wyniosły więcej niż 30% wartości początkowej budynku. Ostatecznie po modernizacji i rozbudowie budynek w większości (90,58%) przeznaczony został pod działalność gospodarczą i handlowo-usługową, w pozostałej części mieszkalną. W budynku Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Budynek obecnie jest całkowicie zamortyzowany (listopad 2016) a w stanie ulepszonym wykorzystywany był od października 2006 r. Likwidując indywidualną działalność Wnioskodawczyni zamierza wycofać budynek z ewidencji środków trwałych na cele osobiste; część budynku chce pozostawić na cele prywatne; pozostałą część zamierza użyczyć bezpłatnie (90,58% powierzchni) do kontynuacji działalności gospodarczej spółce cywilnej.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia przez Wnioskodawczynię, wydatków związanych wskazanym w opisie sprawy budynkiem, bezpłatnie użyczonym spółce cywilnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, w poczet kosztów uzyskania przychodów, należy wstępie wyjaśnić, że stosownie do treści art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Zatem cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności. Nieodpłatny charakter użyczenia zbliża te umowę do darowizny, jednakże użyczający, odmiennie niż darczyńca, nie dokonuje bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku. W ramach umowy użyczenia u biorącego w użyczenie nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz użyczającego. Przy czym za świadczenie na rzecz użyczającego nie uznaje się zwykłych kosztów utrzymania rzeczy użyczonej, czyli kosztów ponoszonych w celu używania rzeczy.

Wydatki związane z używaniem na potrzeby spółki składników majątkowych należących do wspólników, mogą – co do zasady – zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak podkreślić, że wydatki te muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i muszą być prawidłowo udokumentowane.

Wydatki ponoszone przez spółkę cywilną w związku z bezpłatnym użytkowaniem nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej tej spółki, mogą być zaliczone przez wspólnika do kosztów uzyskania przychodów z działalności spółki proporcjonalnie do udziału w zysku tej spółki.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (…) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wydatki, o których mowa we wniosku (tj. wydatki z tytułu podatku od nieruchomości, ubezpieczenia budynku, remontów, inwestycji np. adaptacja, modernizacja, rozbudowa oraz inne: zużycie wody i ścieków, energii elektrycznej, gazu itp.) Spółka, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem będzie zobowiązana ponieść w związku z zawartą umową użyczenia i wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to będą mogły zostać uznane przez Wnioskodawczynię za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do Jej udziału w zysku tej spółki. Przy czym wskazać należy, że wydatki poniesione na inwestycje budynku, tj. adaptacja, modernizacja, czy rozbudowa budynku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych inwestycji. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Wskazać przy tym należy, że powyższa zasadność zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Należy w tym miejscu podkreślić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę czy warunki transakcji zawieranych ze spółką cywilną (mężem i córką), której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odbiegają (bądź też nie) od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty. Takie ustalenia mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa są wyłącznie przepisy prawa.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni, z ww. zastrzeżeniami, uznano za prawidłowe.

Jednocześnie nadmienić należy, że niniejszą interpretacją dokonano oceny stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia, przez Wnioskodawczynię, do kosztów uzyskania przychodów wydatków wskazanych we wniosku zgodnie z zadanym w tym zakresie pytaniem.

Natomiast w zakresie pozostałych skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dla Wnioskodawczyni oraz skutków podatkowych dla pozostałych wspólników spółki cywilnej (męża oraz córki Wnioskodawczyni) wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Również w zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.