Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.307.2017.1.JK
z 29 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej zamiennie: „Wnioskodawca”) zajmuje się produkcją oprogramowania wspomagającego zarządzanie i optymalizację pracy sieci telefonii komórkowej.

Produkty firmy standaryzują i automatyzują czasochłonne i powtarzalne procesy redukując jednocześnie czas i nakład pracy potrzebny do osiągnięcia optymalnego stanu sieci.

Zespół złożony jest z inżynierów radiowych, informatyków, programistów i pracowników administracji biurowej. Wszyscy pracownicy Spółki pracują przy komputerach, w pozycji siedzącej, w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację.

Niestety, siedząca pozycja nie jest dla ciała pozycją fizjologiczną. Efekty zdrowotne przedłużonego utrzymywania takiej wymuszonej pozycji to zazwyczaj napięciowe zespoły bólowe kręgosłupa, które w dłuższej perspektywie mogą prowadzić do drętwienia kończyn oraz dysfunkcji i zwyrodnień układu ruchu.

W ramach dbania o zdrowie pracowników Spółka rozważa zakupienie pakietu medycznego (dalej:. „abonament medyczny”) oferowanego przez firmę M.

Pakiet usług dla pracownika będzie obejmował następujące grupy:

1. medycyna pracy – obejmująca między innymi badania wstępne i badania okresowe,
2. profilaktyka zdrowotna – związana z pracą i warunkami jej wykonywania, obejmująca w szczególności:
   1. konsultacje okulisty i badania towarzyszące w związku z wielogodzinną pracą przed monitorem i ciągłym skupianiem wzroku,
   2. konsultacje ortopedy oraz ewentualną rehabilitację w przypadku zespołów przeciążeniowo-bólowych, dysfunkcji i urazów wynikających z siedzącego trybu pracy,
   3. konsultacje internisty i laryngologa w związku z infekcjami górnych dróg oddechowych spowodowanych przebywaniem w klimatyzowanych pomieszczeniach,
   4. interwencje karetki i własnego zespołu ratowniczego M w razie wypadku w pracy oraz w drodze do niej.
3. usługi medyczne indywidualne dla pracownika,
4. pakiet medyczny dla rodziny pracownika.
   
   

Zgodnie z zawartymi w przyszłości umowami, opłaty będą ponoszone w formie abonamentu – ryczałtowa opłata bez względu na ilość wykorzystanych przez pracowników usług medycznych w danym miesiącu. Opłata za abonament miesięczny przypadająca na jednego pracownika zostanie określona w sposób umożliwiający oddzielenie odpłatności za poszczególne grupy świadczeń wskazanych powyżej (grupy 1-4). Będzie to wynikać bezpośrednio z umowy zawartej pomiędzy Spółką a świadczeniodawcą usług medycznych.

Na podstawie zapisów w regulaminie wynagradzania, koszt abonamentu będzie rozdzielony między pracodawcę i pracownika w następujący sposób:

• pracodawca będzie opłacać świadczenia obejmujące medycynę pracy oraz profilaktykę zdrowotną (punkty 1-2 z katalogu zamieszczonego powyżej),
• usługi medyczne indywidualne oraz pakiet medyczny dla rodziny pracownika będą opłacane przez pracownika.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy równowartość kosztów abonamentu (część opłaty), która będzie pokrywana przez pracodawcę za świadczenia medyczne: medycynę pracy oraz profilaktykę zdrowotną ze względu na warunki pracy będzie stanowić przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty abonamentu za świadczenia medyczne (równowartość opłaty), które zostały wymienione w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna ze względu na warunki pracy) ponoszone przez pracodawcę nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy i nie powinny być doliczane do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiąganego przez pracownika w związku z zawartym stosunkiem pracy.

Zgodnie z art. 229 § 1, 2 i 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666) – dalej: „KP”, pracownik podlega obowiązkowym badaniom wstępnym i okresowym.

Na podstawie art. 229 § 6 KP, koszty tych świadczeń, jak również inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami niezbędnej z uwagi na warunki pracy obciążają pracodawcę.

Powyższe przepisy wskazują, iż część obowiązków związanych z opieką medyczną pracowników została nałożona bezpośrednio na pracodawcę w ramach łączącego go z pracownikiem stosunku pracy.

Odnośnie badań wstępnych i okresowych, nie ma wątpliwości, iż są one bezpośrednio związane z pracą świadczoną przez pracownika na podstawie stosunku pracy.

Pozostałe badania profilaktyczne zapewniają ciągłość stosunku pracy poprzez zabezpieczenie pracownika i pracodawcy w zakresie zapewnienia, że pracownik będzie wykonywał swoją pracę w sposób efektywny i bez uszczerbku na zdrowiu, co wpływa pozytywnie na możliwość długotrwałej współpracy.

Obie grupy badań należą zatem do świadczeń z zakresu profilaktyki i są szczególnie ważne, gdyż ich istotą jest zapobieganie wykonywania przez pracownika takiej pracy, która ze względu na jego stan zdrowia mogłaby okazać się dla niego niebezpieczna.

Dzięki właściwemu doborowi osób zatrudnianych, z punktu widzenia ich kwalifikacji zdrowotnych do wykonywania określonych prac, badania pozwalają chronić nie tylko życie i zdrowie samych pracowników, ale również życie i zdrowie ich współpracowników oraz korzystnie wpływają na stan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakładzie pracy.

Każdy pracownik musi posiadać odpowiednie kwalifikacje zdrowotne do wykonywania pracy na danym stanowisku. Potwierdza je orzeczenie lekarskie wydane po przeprowadzeniu obligatoryjnych badań profilaktycznych. Dopuszczenie przez pracodawcę pracownika do wykonywania pracy przeciwwskazanej stanowi dla niego, w konkretnym stanie zdrowia, zagrożenie takie samo, jak zadziałanie czynników uznawanych w orzecznictwie sądowym za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy.

W praktyce wskazuje się również inny cel badań profilaktycznych: chroniąc pracownika ograniczają również ryzyko związane z możliwością wystąpienia wypadku przy pracy czy choroby zawodowej, działając pośrednio, na rzecz pracodawcy.

W przedmiotowej sprawie nie można zapominać o odpowiedzialności pracodawcy za nieprzestrzeganie przepisów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Art. 283 KP wskazuje, iż „Kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny od 1 000 zł do 30 000 zł”.

Powyższe podkreśla znaczenie wskazanych przepisów nakładających obowiązek zapewnienia przez pracodawcę świadczeń z zakresu badań profilaktycznych: medycy pracy i profilaktyki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, czyli świadczeń opisanych w punktach 1 i 2 katalogu w ramach abonamentu medycznego stanowiącego przedmiot rozważań w ramach wniosku o interpretację.

Profilaktyka zdrowotna, która będzie świadczona dla pracowników Wnioskodawcy jest ściśle dostosowana do warunków pracy w Spółce.

Jak wskazano w opisie stanu przyszłego, wszyscy pracownicy Spółki pracują przy komputerach, w pozycji siedzącej, w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację. Powszechnie wiadomo, że siedząca pozycja nie jest dla ciała pozycją fizjologiczną. Efekty zdrowotne przedłużonego utrzymywania takiej wymuszonej pozycji to zazwyczaj napięciowe zespoły bólowe kręgosłupa, które w dłuższej perspektywie mogą prowadzić do drętwienia kończyn oraz dysfunkcji i zwyrodnień układu ruchu. Pracownicy Spółki są również narażeni na negatywne skutki pracy przed komputerem. Jakkolwiek Wnioskodawca zabezpiecza ich poprzez stosowanie odpowiedniego i nowoczesnego sprzętu komputerowego, to jednak ryzyko wystąpienia powikłań zdrowotnych z tym związanych (choroby oczu i wady wzroku) nie może zostać całkowicie zniwelowane.

Końcowo już, wyposażenie pomieszczeń biurowych w klimatyzację, co stanowi obecnie standardowe wyposażenie lokali tego typu, może sprzyjać powstaniu szeroko rozumianych infekcji górnych dróg oddechowych i chorobom takim jak grypa czy angina.

W związku z powyższym, uznać należy, iż świadczenia z zakresu medycyny pracy obejmujące między innymi badania wstępne i badania okresowe oraz profilaktykę zdrowotną związana z pracą i warunkami jej wykonywania obejmującą w szczególności konsultacje okulisty badania towarzyszące w związku z wielogodzinną pracą przed monitorem i ciągłym skupianiem wzroku, konsultacje ortopedy oraz ewentualną rehabilitację w przypadku zespołów przeciążeniowo-bólowych, dysfunkcji i urazów wynikających z siedzącego trybu pracy, konsultacje internisty i laryngologa w związku z infekcjami górnych dróg oddechowych spowodowanych przebywaniem w klimatyzowanych pomieszczeniach interwencje karetki i własnego zespołu ratowniczego M w razie wypadku w pracy oraz w drodze do niej, czyli te wymienione w punktach 1 i 2 katalogu świadczeń wchodzących w zakres abonamentu medycznego, którego koszt, w tej części planuje pokryć Spółka jako pracodawca.

Nakładając wyżej wskazane aspekty na grunt przepisów podatkowych należy w pierwszej kolejności wskazać art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm. – dalej: „ustawa o PIT”).

Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychody ze stosunku pracy szczegółowo definiuje art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z tą regulacją, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, pracodawca ma zamiar finansować świadczenia medyczne obejmujące medycynę pracy (badania wstępne i badania okresowe) oraz profilaktykę zdrowotną (związana z pracą i warunkami jej wykonywania). Koszt pozostałych składowych abonamentu medycznego, tj. usługi medyczne indywidualne dla pracownika oraz pakiet medyczny dla rodziny pracownika będzie ponoszony przez pracownika (potrącenie z wynagrodzenia netto zgodnie z porozumieniem).

Dla rozstrzygnięcia, czy mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem, należy zatem ograniczyć się do części opłaty, którą będzie finansował pracodawca (punkty 1-2 katalogu). Przy czym należy tutaj odpowiedzieć na pytanie, czy w związku z faktem opłacania przez pracodawcę abonamentu medycznego w przedmiotowym zakresie, pracownicy uzyskają przysporzenie uznane za nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako wymienione w art. 12 ustawy o PIT.

Zadaniem Wnioskodawcy, przedstawione powyżej rozważania i wnioski końcowe potwierdzają, iż zapewnienie przez pracodawcę części świadczeń (wymienionych w punktach 1-2) w ramach abonamentu medycznego, o którym mowa w stanie przyszłym, stanowi realizację podstawowego obowiązku pracodawcy i spełnienie warunku, o którym mowa w art. 229 § 6 KP. Tym samym, nie możemy tutaj mówić o jakimkolwiek dodatkowym świadczeniu na rzecz pracownika i otrzymaniu przez niego w związku z tym dodatkowych korzyści bądź przysporzeń. Te przesłanki mogłyby wystąpić ewentualnie w odniesieniu do pozostałych składowych abonamentu, tj. wymienionych w punktach 3-4, które jako opłacane w przyszłości przez pracowników, nie są przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Podsumowując, skoro, jak wskazała Spółka, świadczenia medyczne obejmujące medycynę pracy (badania wstępne i badania okresowe) oraz profilaktykę zdrowotną (związaną z pracą i warunkami jej wykonywania), czyli składowe abonamentu medycznego określonego w opisie stanu przyszłego w niniejszym wniosku (punkty 1-2), nie generują po stronie pracownika dodatkowych korzyści bądź przysporzeń i są realizowane w celu wypełnienia interesów Spółki jako pracodawcy, zarówno w aspekcie efektywnego funkcjonowania Spółki, jak i wypełnienia obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy szczegółowo opisanych powyżej. Tym samym, uznać należy, że wydzielona część opłaty za świadczenia medyczne, o których mowa (punkty 1-2 katalogu wskazanego w opisie tanu przyszłego) powyżej, ponoszona przez Wnioskodawcę, nie generuje po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12.

Powyższe implikuje zatem wnioskiem, iż Spółka – pracodawca, jako płatnik podatku nie powinna doliczać równowartości częściowej opłaty za abonament medyczny (opłata odpowiadająca świadczeniom wymienionym w punktach 1-2 katalogu) do przychodu pracowników ze stosunku pracy stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wynikających z przepisów ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi – w pkt 1 – wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 207 § 2 pkt 3 ustawy Kodeks pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy.

Z przepisów tej ustawy wynika także obowiązek zapewnienia pracownikom profilaktycznej ochrony zdrowia niezbędnej z uwagi na warunki wykonywania pracy i czynniki występujące w środowisku pracy w związku z wykonywanymi pracami (procesami pracy).

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, w jaki sposób powinien zakwalifikować koszty pakietów medycznych z grupy medycyny pracy i profilaktycznej opieki zdrowotnej. Z informacji zawartych we wniosku wynika m.in., że ww. wątpliwość dotyczy pakietów usług medycznych obejmujących świadczenia z zakresu:

• medycyny pracy – obejmujące m.in. badania wstępne, okresowe i kontrolne;
• profilaktyki zdrowotnej – związanej z pracą i warunkami jej wykonywania.
  
  

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość wykupionych przez Spółkę pakietów medycznych, na które składają się świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, do których ponoszenia obowiązany jest Wnioskodawca, nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego.

Podsumowując, koszty pakietów medycznych obejmujących świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, ponoszone przez Spółkę – w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie obowiązany do ich poniesienia zgodnie z obowiązującymi przepisami  nie stanowią przychodu pracowników ze stosunku pracy, a tym samym podstawy do naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania wymienionych przez Wnioskodawcę świadczeń za świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Tut. Organ zauważa, że z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zapewnienia pracownikom m.in. świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej związanej z pracą i warunkami jej wykonywania.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji, przepisy regulujące zagadnienia związane z profilaktyczną opieką zdrowotną związaną z pracą i warunkami jej wykonywania, nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnień do interpretowania innych przepisów niż te wymienione w ww. art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Tut. Organ nie jest zatem uprawniony do orzekania, czy wymienione we wniosku świadczenia są świadczeniami z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego i w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.