2017.11.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.423.2017.1.RW
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia na podstawie umowy użyczenia nieruchomości oraz ustalenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia na podstawie umowy użyczenia nieruchomości oraz ustalenia podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (dalej – „Wnioskodawca”, „Miasto”) posiada osobowość prawną i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto wykonuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Miasto w ramach reżimu publicznoprawnego (organ władzy publicznej, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego, zadania zlecone z zakresu administracji rządowej).

Od 1 stycznia 2017 r. Miasto stosuje model scentralizowanego rozliczania polegający na wspólnym rozliczaniu podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 oraz ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług (...) (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1454 z późn. zm.), czyli składana jest jedna skonsolidowana deklaracja VAT-7.

Miasto zamierza na podstawie umów użyczenia udostępnić nieodpłatnie następujące nieruchomości:

NIERUCHOMOŚĆ NR 1

Nieruchomość zabudowana.

Nieruchomość wyposażona jest w sieci: wodociągową, kanalizacyjną, elektryczną, telefoniczną, gazową i co.

Na nieruchomości znajdują się następujące budynki i budowle:

budynek socjalno-sportowy o pow. użytkowej 958 m²,
budynek hotelowy o pow. użytkowej 262,6 m²,
pawilon strzelecki C-D o pow. użytkowej 723,7 m²,
strzelnica pneumatyczna o pow. użytkowej 1.398,8 m²,
tarczownia osi D o pow. użytkowej 200,6 m²,
strzelnica pistoletowa B do strzelań na 25 m – obiekt typu otwartego, częściowo zadaszony.

Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do stowarzyszenia – (dalej – Klub). Klub posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta czynnym podatnikiem VAT (wg https://ppuslugi.mf.gov.pl).

Zgodnie z zapisami umowy Klub będzie zobowiązany wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na cele statutowe. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań Klubu należy:

propagowanie, organizowanie i stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej na terenie działania, a w szczególności na terenie Miasta.
prowadzenie działalności statutowej na rzecz ogółu społeczności, określonej grupy podmiotów, a w szczególności własnych członków stowarzyszenia oraz mieszkańców Miasta.
realizacja zadań publicznych jako organizacja pożytku publicznego i wolontariatu.

Wszystkie cele statutowe w zależności od potrzeb klub realizuje odpłatnie lub nieodpłatnie (art. 10 ust. 3 statutu Klubu).

Klub zapewnia środki finansowe na realizację celów i zadań statutowych m.in. poprzez działalność gospodarczą, w tym szkolenia pozasportowe oraz poprzez działalność odpłatną pożytku publicznego, która pozwala na pobieranie opłat od adresatów zadania (art. 13 ust. 1 statutu).

W zakres szkoleń pozasportowych wchodzą formy szkoleń, które przynoszą określone przychody i nie wynikają z Ustawy o sporcie (art. 13 ust. 2 statutu).

Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w zakresie wykonywania zadań należących do sfery zadań publicznych, za którą pobierane jest wynagrodzenie, jak również sprzedaż towarów i usług wytworzonych lub świadczonych przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, a także sprzedaż przedmiotów darowizn na cele prowadzenia działalności pożytku publicznego (art. 13 ust. 4 statutu). Dochód uzyskany z ww. działalności służy wyłącznie realizacji zadań należących do sfery zadań publicznych, lub celów i zadań statutowych (art. 13 ust. 5 statutu).

NIERUCHOMOŚĆ NR 2

Nieruchomość zabudowana.

Na nieruchomości znajdują się:

budynek administracyjny amfiteatru jest obiektem trzykondygnacyjnym, częściowo podpiwniczonym. Budynek tworzy zaplecze administracyjne amfiteatru, na poszczególnych kondygnacjach zlokalizowane są pomieszczenia biurowe, garderoby, pracownie, bar z ogródkiem położonym w patio budynku. W budynku znajdują się również pokoje gościnne wraz z zapleczem socjalnym i sanitarnym. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektryczną, kanalizacyjną, wodną, CO (kotłownia), ogromną, wentylację grawitacyjną oraz mechaniczną, klimatyzację, monitoring oraz internet. Dane techniczne budynku: powierzchnia ogólna 1.332,69 m², powierzchnia zabudowy 638 m², kubatura 5.082 m³;
scena amfiteatru, która jest obiektem przylegającym do budynku administracyjnego. Jest to obiekt dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, w podsceniu mieści się sala prób wraz z widownią i zapleczem socjalno-sanitarnym oraz bufetem. Scena posiada powierzchnię 406,6 m² i obudowana jest z obu stron dwoma dwukondygnacyjnymi budynkami zaplecza technicznego gdzie przewidziano pomieszczenia magazynowe, dekoracje, pokoje reżysera i konferansjera, a także sanitariaty, tam też znajduje się wyjście na pomost nad sceną. Scena posiada zadaszenie konstrukcji stalowej pokrytej płytami warstwowymi. Zascenie tworzy korytarz komunikacyjny zadaszony przeszklonym dachem oraz pomieszczenia magazynowe. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektryczną, kanalizacyjną, wodną, CO lokalnie, wentylację grawitacyjną oraz mechaniczną, klimatyzację, monitoring, p.poż i odgromową. Dane techniczne budynku: powierzchnia ogólna 2.396,41 m², powierzchni zabudowy 1.174,28 m², kubatura 12.990,70 m³;
widownia amfiteatru, która została wybudowana na usypanym wale ziemnym, różnica wysokości dochodzi do ok. 10 m. Zajmuje ona powierzchnię ok. 2.912 m² i mieści ok. 4.800 miejsc siedzących;
budowle – nieruchomość jest w pełni zagospodarowana i użytkowana, wewnętrzne ciągi dojazdowe do sceny posiadają nawierzchnię bitumiczną, powierzchnia przed sceną posiada utwardzenie z kostki betonowej, część ta posiada niezależny system odwadniania, od strony widowni nieruchomość ogrodzona jest płotem z elementów stalowych na cokole betonowym oraz murem.

Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do samorządowej instytucji kultury – Ośrodka Kultury (dalej: OK). OK posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta podatnikiem VAT czynnym (wg https://ppuslugi.mf.gov.pl).

Zgodnie z zapisami umowy OK będzie zobowiązany wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na siedzibę i działalność statutową OK. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań OK należy:

rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspakajanie potrzeb i zainteresowań kulturalnych mieszkańców;
tworzenie warunków do rozwoju i funkcjonowania amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania sztuką;
wspierania profesjonalnej i amatorskiej działalności artystycznej;
edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę;
kształtowanie kultury wypoczynku i życia codziennego;
kształtowanie nawyków do korzystania z dziedzictwa i dóbr kultury narodowej i regionalnej.

Ponadto OK może prowadzić – według zasad określonych w odrębnych przepisach – działalność gospodarczą w zakresie:

usług transportowych, reklamowych, wynajmu sal, organizacji imprez zleconych;
organizowania kursów i szkoleń;
sprzedaży artykułów użytku kulturalnego, wydawnictw OK, dzieł twórców;
prowadzenia działalności wydawniczej;
organizowania i prowadzenia działalności wystawienniczej.

Ewentualny dochód uzyskany z ww. działalności gospodarczej zostanie w całości przeznaczony na działalność statutową OK. Ponadto w statucie OK jest zapis, iż działalność gospodarcza nie może ograniczać ani utrudniać wykonywania zadań statutowych.

NIERUCHOMOŚĆ NR 3

Nieruchomość zabudowana.

Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do samorządowej instytucji kultury – Biura Wystaw (dalej – BW). BW posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta podatnikiem VAT zwolnionym (wg https://ppuslugi.mf.gov.pl).

Zgodnie z zapisami umowy użyczenia BW będzie zobowiązane wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na działalność statutową BW. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań BW należy:

promocja, prezentacja i upowszechnianie współczesnej, profesjonalnej twórczości artystycznej w zakresie sztuki współczesnej;
edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę;
gromadzenie zbiorów sztuki współczesnej.

Ponadto BW może prowadzić – według zasad określonych w odrębnych przepisach – działalność gospodarczą w zakresie:

usług reklamowych, wynajmu sal, organizacji imprez zleconych;
organizowania kursów i szkoleń;
sprzedaży artykułów użytku kulturalnego, wydawnictw BW;
prowadzenia działalności wydawniczej;
pośrednictwa w sprzedaży dzieł sztuki prezentowanych na wystawach;
wynajmu pomieszczeń noclegowych.

Ewentualny dochód uzyskany z ww. działalności gospodarczej zostanie w całości przeznaczony na działalność statutową BW. Ponadto w statucie BW jest zapis, iż działalność gospodarcza nie może ograniczać ani utrudniać wykonywania zadań statutowych.

Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z Nieruchomością nr 1, Nieruchomością nr 2 oraz Nieruchomością nr 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy nieodpłatne udostępnienie na podstawie umowy użyczenia Nieruchomości nr 1, Nieruchomości nr 2 i Nieruchomości nr 3 jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT?
Jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca to w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Nieodpłatne udostępnienie Nieruchomości nr 1, Nieruchomości nr 2 i Nieruchomości nr 3 na podstawie umowy użyczenia jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, z kolei – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem przedmiotowego wniosku, nie może być mowy o wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, ponieważ Miasto udostępnia nieruchomości nieodpłatnie, tzn. nie pobiera w zamian żadnej odpłatności.

Na gruncie przytoczonych uregulowań, za podatnika podatku VAT uznany może być zatem wyłącznie podmiot dokonujący czynności polegających na wykorzystywaniu nabytych towarów do celów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn zm., dalej – „USG”), Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

(...)

kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W opinii Wnioskodawcy, art. 7 USG, stanowi dla Miasta „odrębne przepisy”, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

„Zadania własne” – o których mowa w art. 7 ust. 1 USG, należy uważać z kolei za zadania, dla realizacji których Miasto zostało „powołane”. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizacji zadań o których mowa w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 USG, Miasto nie działa w charakterze podatnika VAT.

Wynika to z faktu, iż udostępniona Nieruchomość nr 1 przeznaczona będzie przede wszystkim do rozwoju kultury fizycznej na terenie Miasta co wpisuje się w realizację zadania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 USG, natomiast udostępniona Nieruchomość nr 2 i Nieruchomość nr 3 przeznaczona będzie przede wszystkim do szeroko pojętej edukacji kulturalnej na terenie Miasta co wpisuje się w realizację zadania, o którym mowa art. 7 ust. 1 pkt 9 USG.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż Klub, OK i BW będą realizować zadania własne Wnioskodawcy. Miasto udostępniając nieodpłatnie Nieruchomość nr 1 na rzecz Klubu, Nieruchomość nr 2 na rzecz OK i Nieruchomość nr 3 na rzecz BW, realizuje zatem zadania własne za pośrednictwem Klubu w zakresie kultury fizycznej (w przypadku udostępniania Nieruchomości nr 1) oraz za pośrednictwem OK i BW w zakresie edukacji kulturalnej (w przypadku udostępniania Nieruchomości nr 2 i 3), co powoduje, że wskazane czynności objęte są normą wynikającą z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W opinii Wnioskodawcy na powyższe stanowisko nie będą miały żadnego wpływu kwestie wykorzystania użyczonych nieruchomości przez biorących do używania, bowiem w każdym przypadku nieruchomości będą wykorzystywane (bezpośrednio lub pośrednio) w celu realizacji zadań Gminy.

Nieodpłatne użyczenie na rzecz Klubu powinno w całości być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT mimo, iż Klub wykonuje również inne czynności (np. szkolenia pozasportowe i inną działalność gosp.), które niekoniecznie wpisują się w zadania własne Gminy. Niemniej, nieruchomość jest użyczona w związku z realizacją zadań własnych, a ta inna działalność Klubu, która nie wpisuje się w zadania własne Gminy jest wykonywana bezpośrednio w związku z realizacją tych zadań. Tym bardziej, że dochód z działalności uzyskany przez Klub służy wyłącznie realizacji zadań należących do sfery zadań publicznych lub celów i zadań statutowych.

Podobnie jak w przypadku powyżej, nie powinno mieć żadnego znaczenia, że na nieruchomości, która ma być przedmiotem użyczenia dla OK, znajduje się budynek, w którym zlokalizowane są m.in. bar z ogródkiem położonym w patio budynku oraz pokoje gościnne wraz z zapleczem socjalnym i sanitarnym. Zdaniem Wnioskodawcy zarówno bar jak i pokoje gościnne oraz inna działalność gospodarcza będą prowadzone (bezpośrednio lub pośrednio) w celu realizacji zadań statutowych Gminy wynikających z art. 7 ust. 1 USG.

Wnioskodawca reprezentuje to samo stanowisko w przypadku nieodpłatnego użyczenie nieruchomości na rzecz BW, tj. bezpłatne użyczenie powinno w całości być wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT mimo, iż BW, wykonuje również inne czynności, które niekoniecznie wpisują się w zadania własne Gminy. Nieruchomość jest użyczona w związku z realizacją zadań własnych Gminy, a ta inna działalność BW (np. wynajem pomieszczeń noclegowych przy wykorzystaniu użyczonej bezpłatnie nieruchomości), która nie wpisuje się w zadania własne Gminy jest wykonywana w związku z realizacją tych zadań.

Zatem, w każdym z powyższych przypadków, wykorzystanie użyczanych bezpłatnie nieruchomości do działalności gospodarczej prowadzonej przez biorących do używania nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż cała działalność biorących do używania, w tym działalność gospodarcza, niezależnie od tego na czym będzie polegała (np. usługi noclegowe, bar, szkolenia i inne) będzie prowadzona (bezpośrednio lub pośrednio) w celu realizacji zadań statutowych Gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy konsekwencją reprezentowanego powyżej stanowiska jest uznanie, że zapis na umowach użyczenia, zgodnie z którym biorący do używania zobowiąże się do wykorzystywania użyczonej mu nieruchomości na swoją działalność statutową, bądź ewentualne usunięcie tego zapisu z projektu umowy, nie ma żadnego wpływu na to czy użyczona nieruchomość będzie lub nie będzie mogła być wykorzystywana na jakąkolwiek działalność gospodarczą przez biorącego do używania. Co za tym idzie – zapisy w umowie nie będą miały żadnego wpływu na kwalifikację umowy użyczenia jako podlegającej lub nie podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy również mieć na uwadze, iż podatek VAT jest podatkiem zharmonizowanym na terytorium Unii Europejskiej, zatem sam fakt użycia przez polskiego ustawodawcę w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT sformułowania – z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, nie może automatycznie oznaczać, że wskazane wyłączenie nie znajdzie zastosowania, w związku z faktem, iż umowa użyczenia ma charakter nazwanej umowy prawa cywilnego.

Interpretując przepisy dotyczące opodatkowania VAT należy zawsze mieć na względzie cel wyłączenia określonego w przepisie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, stanowiący implementację art. 13 Dyrektywy 2006/112, a nie dosłowne brzmienie przepisu polskiej ustawy.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanej przez Gminę należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady – realizacja zadań ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców. Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko takie jest prezentowane w aktualnie wydawanych przez Dyrektora KIS interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 7 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.188.2017.2.ASZ świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu sal szkolnych, będących własnością Wnioskodawcy, na rzecz Stowarzyszenia, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie edukacji publicznej, zgodnie z art. 7 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej w ramach władztwa publicznego.
W kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. nieodpłatne użyczenie sal szkolnych realizowane są poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina, użyczając te sale, nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z tytułu nieodpłatnego użyczenia sal szkolnych w związku z realizacją zadań własnych w ramach władztwa publicznego Gmina nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
interpretacja indywidualnej Dyrektora KIS z 22 czerwca 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.122.2017.2.IP Remont wraz z termomodernizacją gminnego budynku a następnie przekazanie go bezpłatnie innemu podmiotowi (Gminnemu Centrum Kultury), nie jest prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji zadania gminnego o charakterze publicznym określonego ustawą o samorządzie gminnym. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie budynek stanowiący własność Gminy, Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika, czynność taka nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
interpretacja indywidualnej Dyrektora KIS z 2 czerwca 2017 r., sygn. 3063-ILPP2-2.4512.76.2017.2.AD świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu majątku (nieruchomości gruntowych niezabudowanych), będącego własnością Wnioskodawcy, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych gminy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowić będzie sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.
Mając na uwadze powyższe w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne użyczenie nieruchomości gruntowych niezabudowanych, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tą czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że nieodpłatne użyczenie nieruchomości gruntowych niezabudowanych na rzecz Klubu Strzeleckiego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W wyroku z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13 TSUE zaznaczył, że „w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za „działalność gospodarczą” w rozumieniu szóstej dyrektywy. Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem „nieodpłatne” i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku”.

Również w uzasadnieniu do wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. w sprawie C-515/07 TSUE wskazał, iż w związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika. (...) Artykuł 6 ust. 2 lit. a) omawianej dyrektywy nie może w istocie być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT, można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedmiotowe nieodpłatne udostępnienie Nieruchomości nr 1 na rzecz Klubu w celu rozwoju kultury fizycznej, Nieruchomości nr 2 na rzecz OK i Nieruchomości nr 3 na rzecz BW w celu szeroko pojętej edukacji kulturalnej w Mieście, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie Miasto w przypadku wykonywania tych czynności nie działa w charakterze podatnika.

Powyższej argumentacji nie może zmienić fakt, iż OK, BW i Klub (dalej – „Jednostki”) mogą wykorzystywać przedmiotowe nieruchomości również do działalności innej niż statutowa (która nie wpisuje się w zadania własne Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 USG), bowiem działalność ta jest wykonywana w bezpośrednim związku z wykonywaniem zadań statutowych, które wpisują się w zadania własne Gminy. Świadczy o tym fakt, iż w statutach Jednostek znajduje się wprost postanowienie, iż przychody uzyskiwane z działalności innej niż działalność statutowa Jednostki zostanie w całości przeznaczona na Jej działalność statutową. Tym samym działalność inna niż statutowa wykonywana przez Jednostkę jest wykonywana tylko i wyłącznie dla celów realizacji Jej zadań statutowych, które jak już zostało wcześniej przedstawione – stanowią zadania własne Gminy w rozumieniu art. 7 ust. 1 USG.

Głównym celem umowy użyczenia jest realizacja zadań własnych Gminy, a możliwość wykonywania przez Jednostki działalności niemieszczącej się w zakresie zadań własnych Gminy ma na celu tylko i wyłącznie realizację celu głównego umowy użyczenia jakim jest właśnie realizacja zadań własnych Gminy.

Ad 2

Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, tzn. nieodpłatne udostępnienie Nieruchomości nr 1, Nieruchomości nr 2 i Nieruchomości nr 3 podlega opodatkowaniu VAT to zdaniem Wnioskodawcy podstawa opodatkowania w takim przypadku będzie wynosiła 0 zł.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług (a więc również w przypadku umowy użyczenia) podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Przepisy jednak nie odnoszą się wprost do kwestii w jaki sposób ustalić koszt tych świadczeń. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (por. wyrok TS z dnia 26 września 1996 r., C-230/94 czy wyrok TS z dnia 14 września 2006 r., C-72/05) wynika, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania nieodpłatnie świadczonych usług uwzględnia się tylko te wydatki, przy dokonywaniu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia, co oznacza, iż w przypadku nieodpłatnie świadczonych usług, w związku z których świadczeniem Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT podstawa opodatkowania będzie wynosiła 0 zł, co w konsekwencji spowoduje brak faktycznego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy skoro przepisy nie odnoszą się wprost do kwestii sposobu ustalenia kosztu świadczeń, które stanowiłyby podstawę opodatkowania to zasadne jest powołanie się na zasadę wynikającą z normy prawnej zawartej w art. 2a ustawy Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), która stanowi, iż niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Miasto uważa, że jedynym właściwym i racjonalnym podejściem w przedmiotowej sytuacji będzie ustalenie podstawy opodatkowania w oparciu o wydatki związane z udostępnianymi nieruchomościami, przy dokonywaniu których Miastu przysługiwało prawo do odliczenia, zachowana wówczas będzie podstawowa zasada podatku VAT, tj. zasada neutralności podatku.

W przeciwnym wypadku mielibyśmy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia przy jednoczesnym wystąpieniu podatku należnego mającego bezpośredni związek z wydatkami, od których Miastu prawo do odliczenia nie przysługiwało – w takiej sytuacji Miasto poniosłoby ciężar ekonomiczny podatku co jest niedopuszczalne biorąc pod uwagę podstawowe i fundamentalne zasady rządzące tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, towary stanowią rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE należy rozgraniczyć sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie – we własnym imieniu i na własny rachunek.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C-515/07 z 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że: „Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności „opodatkowanej podatkiem (VAT)” w rozumieniu art. 2 pkt 1 Dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb. Orz. s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną „w innych celach” w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C-437/06 Securenta, w której wyrok zapadł w dniu 13 marca 2008 r., Zb. Orz. s. 1 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT”.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że: „Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że: „W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu”.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym – ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Miasto) posiada osobowość prawną i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto wykonuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Wnioskodawca zamierza na podstawie umów użyczenia udostępnić nieodpłatnie następujące nieruchomości:

Nieruchomość nr 1 – nieruchomość zabudowana. Na nieruchomości znajdują się następujące budynki i budowle:

budynek socjalno-sportowy o pow. użytkowej 958 m²,
budynek hotelowy o pow. użytkowej 262,6 m²,
pawilon strzelecki C-D o pow. użytkowej 723,7 m²,
strzelnica pneumatyczna o pow. użytkowej 1.398,8 m²,
tarczownia osi D o pow. użytkowej 200,6 m²,
strzelnica pistoletowa B do strzelań na 25 m – obiekt typu otwartego, częściowo zadaszony.

Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do stowarzyszenia –Klub, który posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z zapisami umowy Klubu będzie zobowiązana wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na cele statutowe Klubu. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań Klubu należy:

propagowanie, organizowanie i stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej na terenie działania , a w szczególności na terenie Miasta.
prowadzenie działalności statutowej na rzecz ogółu społeczności, określonej grupy podmiotów, a w szczególności własnych członków stowarzyszenia oraz mieszkańców Miasta.
realizacja zadań publicznych jako organizacja pożytku publicznego i wolontariatu.

Wszystkie cele statutowe w zależności od potrzeb klub realizuje odpłatnie lub nieodpłatnie.

W zakres szkoleń pozasportowych wchodzą formy szkoleń, które przynoszą określone przychody i nie wynikają z Ustawy o sporcie.

Dochód uzyskany z ww. działalności służy wyłącznie realizacji zadań należących do sfery zadań publicznych, lub celów i zadań statutowych.

Nieruchomość nr 2 – nieruchomość zabudowana. Na nieruchomości znajdują się:

budynek administracyjny amfiteatru jest obiektem trzykondygnacyjnym, częściowo podpiwniczonym. Budynek tworzy zaplecze administracyjne amfiteatru, na poszczególnych kondygnacjach zlokalizowane są pomieszczenia biurowe, garderoby, pracownie, bar z ogródkiem położonym w patio budynku. W budynku znajdują się również pokoje gościnne wraz z zapleczem socjalnym i sanitarnym.
scena amfiteatru, która jest obiektem przylegającym do budynku administracyjnego. Jest to obiekt dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, w podsceniu mieści się sala prób wraz z widownią i zapleczem socjalno-sanitarnym oraz bufetem;
widownia amfiteatru;
budowle – nieruchomość jest w pełni zagospodarowana i użytkowana, wewnętrzne ciągi dojazdowe do sceny posiadają nawierzchnię bitumiczną, powierzchnia przed sceną posiada utwardzenie z kostki betonowej, część ta posiada niezależny system odwadniania, od strony widowni nieruchomość ogrodzona jest płotem z elementów stalowych na cokole betonowym oraz murem.

Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do samorządowej instytucji kultury –Ośrodka Kultury. OK posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z zapisami umowy OK będzie zobowiązany wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na siedzibę i działalność statutową OK. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań OK należy:

rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspakajanie potrzeb i zainteresowań kulturalnych mieszkańców;
tworzenie warunków do rozwoju i funkcjonowania amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania sztuką;
wspierania profesjonalnej i amatorskiej działalności artystycznej;
edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę;
kształtowanie kultury wypoczynku i życia codziennego;
kształtowanie nawyków do korzystania z dziedzictwa i dóbr kultury narodowej i regionalnej.

Ponadto OK może prowadzić – według zasad określonych w odrębnych przepisach – działalność gospodarczą w zakresie: usług transportowych, reklamowych, wynajmu sal, organizacji imprez zleconych; organizowania kursów i szkoleń; sprzedaży artykułów użytku kulturalnego, wydawnictw OK, dzieł twórców; prowadzenia działalności wydawniczej; organizowania i prowadzenia działalności wystawienniczej.

Nieruchomość nr 3 – nieruchomość zabudowana. Nieruchomość zostanie oddana do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia do samorządowej instytucji kultury – Biura Wystaw. WA posiada osobowość prawną i jest odrębnym od Miasta podatnikiem VAT zwolnionym.

Zgodnie z zapisami umowy użyczenia BW będzie zobowiązane wykorzystywać udostępnioną nieruchomość na działalność statutową BW. Zgodnie ze statutem do podstawowych zadań BW należy:

promocja, prezentacja i upowszechnianie współczesnej, profesjonalnej twórczości artystycznej w zakresie sztuki współczesnej;
edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę;
gromadzenie zbiorów sztuki współczesnej.

Ponadto BW może prowadzić – według zasad określonych w odrębnych przepisach – działalność gospodarczą w zakresie: usług reklamowych, wynajmu sal, organizacji imprez zleconych; organizowania kursów i szkoleń; sprzedaży artykułów użytku kulturalnego, wydawnictw BW; prowadzenia działalności wydawniczej; pośrednictwa w sprzedaży dzieł sztuki prezentowanych na wystawach; wynajmu pomieszczeń noclegowych.

Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z Nieruchomością nr 1, Nieruchomością nr 2 oraz Nieruchomością nr 3.

Na tle przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy nieodpłatne udostępnienie na podstawie umowy użyczenia Nieruchomości nr 1, Nieruchomości nr 2 i Nieruchomości nr 3 jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym udostępnieniu na podstawie umowy użyczenia majątku – przedmiotowych nieruchomości – będącego własnością Wnioskodawcy, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (Nieruchomość nr 2 i Nieruchomość nr 3) oraz w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (Nieruchomość nr 1), zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowić będą sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca – w udostępnianych nieodpłatnie nieruchomościach będą realizowane zadania własne Wnioskodawcy. Miasto udostępniając nieodpłatnie Nieruchomość nr 1 na rzecz Klubu, Nieruchomość nr 2 na rzecz OK i Nieruchomość nr 3 na rzecz BW, realizuje zatem zadania własne za pośrednictwem Klubu w zakresie kultury fizycznej (w przypadku udostępniania Nieruchomości nr 1) oraz za pośrednictwem OK i BW w zakresie edukacji kulturalnej (w przypadku udostępniania Nieruchomości nr 2 i 3).

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. nieodpłatne użyczenie przedmiotowych nieruchomości, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowany realizując te czynności nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, nieodpłatne udostępnienie na podstawie umowy użyczenia Nieruchomości nr 1, Nieruchomości nr 2 i Nieruchomości nr 3 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie zostało uznane za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii – w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania?

Z uwagi jednak na powyższe rozstrzygnięcie, dotyczące braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego udostępnienia przedmiotowych nieruchomości, odpowiedź na tak sformułowane pytanie – stała się bezprzedmiotowa.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin