2017.11.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.485.2017.2.SM
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2017 r. (data wpływu 21 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.485.2017.1.SM z dnia 16 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług wynajmu urządzeń rekreacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług wynajmu urządzeń rekreacyjnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zajmuje się m.in. wynajmem urządzeń rekreacyjnych takich jak dmuchane zjeżdżalnie, zamki do skakania, suche baseny z piłeczkami, byki rodeo, trampoliny, symulatory, karuzele, ścianki, strzelnice. Usługa wynajmu obejmuje przywóz urządzeń do miejsca uzgodnionego z klientem. Teren wynajmu powinien być równy, oczyszczony z ostrych przedmiotów (kamienie, szkło) mogących uszkodzić urządzenia lub zagrozić bezpieczeństwu osób korzystających z niego. Duże urządzenia pneumatyczne wymagają solidnego zakotwiczenia w podłożu (ze względów bezpieczeństwa), dlatego najlepszym miejscem jest teren trawiasty, w który bez problemów można wbijać „śledzie” - kotwy. Na miejscu musi być zapewniony dostęp do źródła prądu najlepiej - 230V lub 400V z sieci lub agregatu prądotwórczego. Następnie osoby zatrudnione przez Wnioskodawczynię montują przywiezione urządzenia rekreacyjne. Podczas imprezy opiekują się gośćmi. Ze względów głównie bezpieczeństwa i porządkowych nie należy korzystać z urządzeń rekreacyjnych bez nadzoru. Następnie urządzenia rekreacyjne są demontowane i wywożone z miejsca uzgodnionego z klientem. Transport odbywa się na terenie Polski.

Urządzenia rekreacyjne nie są zaliczane do środków transportu w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, ale niektóre większe urządzenia, np. karuzele, posiadają tablice rejestracyjne i dowód rejestracyjny, ponieważ w stanie złożonym są przyczepą samochodową, co ułatwia tylko i wyłącznie transport urządzenia, a dla klienta wynajmującego je jest to całkowicie nieistotne.

W odpowiedzi z dnia 23 listopada 2017 r. na wezwanie tut. Organu Spółka wyjaśniła, że klienci, których dotyczy zadane pytanie, dla których Wnioskodawczyni świadczy usługi wynajmu urządzeń rekreacyjnych są podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 23 listopada 2017 r.):

Czy w przypadku wynajmu urządzeń rekreacyjnych dla podatnika, który nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce usługi wynajmu urządzeń rekreacyjnych nie są opodatkowane?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione w odpowiedzi na ww. wezwanie):

Opisane usługi wynajmu urządzeń rekreacyjnych nie są opodatkowane. Innymi słowy jest to świadczenie usług poza terytorium kraju i to usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 28b w przypadku świadczenia dla klienta (podatnika), który nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, miejsce świadczenia znajdujące się poza Polską. W art. 5 ust. 1 nie wymieniono ich jako czynności opodatkowanych, w przeciwieństwie na przykład do odpłatnego świadczenie usług na terytorium kraju.

Usługa wynajmu urządzeń rekreacyjnych nie wykazuje istotnego związku z nieruchomością. Teoretycznie w trakcie wynajmu możliwe jest przeniesienie urządzenia rekreacyjnego w inne miejsce (równiejsze, lepiej zacienione, nasłonecznione, osłonięte od wiatru, odleglejszego od dróg komunikacyjnych i inne), wcześniejszy demontaż urządzenia (z powodu silnego wiatru, gwałtownych opadów). Usługa wynajmu urządzeń rekreacyjnych nie jest także usługą wstępu na imprezy. Klienci Wnioskodawczyni często wynajmują urządzenia rekreacyjne dla zamkniętego, ograniczonego kręgu osób i pozwalają im na bezpłatny wstęp (na przykład imprezy pracownicze). Jeżeli wstęp jest płatny, to klient Wnioskodawczyni, a nie ona świadczy usługę wstępu na imprezę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przepisu tego wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Od ogólnej zasady zawartej w powyższych przepisach, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

W myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zajmuje się m.in. wynajmem urządzeń rekreacyjnych takich jak dmuchane zjeżdżalnie, zamki do skakania, suche baseny z piłeczkami, byki rodeo, trampoliny, symulatory, karuzele, ścianki, strzelnice.

Usługa wynajmu obejmuje przywóz urządzeń do miejsca uzgodnionego z klientem. Teren wynajmu powinien być równy, oczyszczony z ostrych przedmiotów (kamienie, szkło) mogących uszkodzić urządzenia lub zagrozić bezpieczeństwu osób korzystających z niego. Duże urządzenia pneumatyczne wymagają solidnego zakotwiczenia w podłożu (ze względów bezpieczeństwa), dlatego najlepszym miejscem jest teren trawiasty, w który bez problemów można wbijać „śledzie” - kotwy. Na miejscu musi być zapewniony dostęp do źródła prądu najlepiej - 230V lub 400V z sieci lub agregatu prądotwórczego. Następnie osoby zatrudnione przez Wnioskodawczynię montują przywiezione urządzenia rekreacyjne. Podczas imprezy opiekują się gośćmi. Ze względów głównie bezpieczeństwa i porządkowych nie należy korzystać z urządzeń rekreacyjnych bez nadzoru. Następnie urządzenia rekreacyjne są demontowane i wywożone z miejsca uzgodnionego z klientem. Transport odbywa się na terenie Polski.

Klienci, dla których Wnioskodawczyni świadczy usługi wynajmu urządzeń rekreacyjnych są podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania usług wynajmu urządzeń rekreacyjnych dla podatnika, który nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Aby rozstrzygnąć ww. kwestię w pierwszej kolejności należy stwierdzić, czy przedmiotowe usługi nie będą usługami związanymi z nieruchomością, o których mowa w art. 28e ustawy.

Wskazać należy, że dla uznania usługi za związaną z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna co do jej indywidualnego położenia;

przedmiotem usługi powinna być skonkretyzowana nieruchomość lub usługa powinna być świadczona na/wobec konkretnej nieruchomości a nie jakiejkolwiek;

ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;

zmiana takiego miejsca, polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość, powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.

Kryteria dotyczące usług związanych z nieruchomością, o których mowa w art. 28e ustawy, doprecyzowane zostały w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1, z późn. zm.), które wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, a więc i w Polsce.

Stosownie do art. 13b tego Rozporządzenia, do celów stosowania dyrektywy 2006/112/ WE za „nieruchomość” uznaje się:

każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

W myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 Rozporządzenia, ustęp 1 nie ma zastosowania do:

opracowania planów budynku lub jego części, jeżeli nie są one przeznaczone na określoną działkę;
przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę;
świadczenia usług reklamowych, nawet jeżeli wiąże się to z wykorzystaniem nieruchomości;
pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej;
udostępniania miejsca na stoisko podczas targów lub wystaw, łącznie z innymi powiązanymi usługami umożliwiającymi wystawcy przedstawienie towarów, takimi jak projekt stoiska, transport i przechowywanie towarów, udostępnianie maszyn, okablowanie, ubezpieczenie i reklama;
instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości;
zarządzania portfelem inwestycji w nieruchomości;
usług prawnych powiązanych z umowami, innych niż objęte ust. 2 lit. q), łącznie z doradztwem dotyczącym warunków umowy dotyczącej przeniesienia nieruchomości lub wykonania takiej umowy lub też udowodnienia istnienia takiej umowy, jeżeli takie usługi nie dotyczą przeniesienia tytułu do nieruchomości.

Należy zauważyć, że wynajmowane przez Spółkę urządzenia rekreacyjne (np. duże urządzenia pneumatyczne) tylko czasowo są zakotwiczane w podłożu (ze względów bezpieczeństwa) i bez trudu mogą być przenoszone w inne miejsce (np. równiejsze, lepiej nasłonecznione czy lepiej zacienione, cichsze, itp.), a po okresie najmu są demontowane i wywożone. Tym samym należy uznać, że spełnione będzie kryterium, o którym mowa w ww. art. 31b ust. 3 lit. f) Rozporządzenia Wykonawczego, tj. ww. urządzenia nie stają się częścią nieruchomości.

Zatem wynajmu opisanych we wniosku urządzeń nie można uznać za świadczenie usług związanych z nieruchomością.

W opisanej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 28g ust. 1 ustawy, dotyczący usług wstępu na imprezy naukowe, edukacyjne, targi czy wystawy. Klienci Spółki często bowiem wynajmują urządzenia rekreacyjne dla zamkniętego kręgu osób, nie pobierając opłat za ich korzystanie. Natomiast jeśli wstęp jest płatny, to powyższe opłaty pobierają kontrahenci Wnioskodawcy (wynajmujący), a nie sama Spółka.

Opisane we wniosku usługi nie są zatem również usługami wymienionymi w art. 28g ust. 1 ustawy.

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Z uwagi zatem na fakt, że opisane we wniosku usługi wynajmu urządzeń rekreacyjnych nie są usługami, o których mowa w wyjątkach dotyczących ogólnej zasady określenia miejsca świadczenia usług, w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnicy będący usługobiorcami posiadają siedzibę działalności gospodarczej (ww. usługi są usługami, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy). Ponieważ usługobiorcy nie posiadają siedziby działalności działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, tym samym usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu na terytorium naszego kraju.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin