Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.67.2017.3.PB
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z 6 listopada 2017 (data wpływu 14 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie:

• w części dotyczącej braku opodatkowania z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej ustalenia czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 października 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4015.129.2017.2.BJ, 0111-KDIB2-3.4010.67.2017.2.PB, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 6 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy, Wydział Cywilny stwierdził postanowieniem, że Ochotnicza Straż Pożarna nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1985 r. własność nieruchomości położonej w miejscowości S działkę o pow. 0,0335 ha. Postanowienie Sądu Rejonowego uprawomocniło się z dniem 20 lipca 2017 r.

Ochotnicza Straż Pożarna posiada status stowarzyszenia. Działa na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Posiada status stowarzyszenia, lecz nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest organizacją pożytku publicznego.

Nabyta przez zasiedzenie nieruchomość jest zabudowana budynkiem, remizą strażacką, która została pobudowana ze środków pochodzących z dotacji celowych z Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej oraz Krajowego Systemu Ratownictwa Gaśniczego, środków od prywatnych przedsiębiorców.

Ponadto istotny element stanu faktycznego zawarto w pytaniu, t.j. że stowarzyszenie jest ułomną osobą prawną.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stowarzyszenie jako ułomna osoba prawna podlega z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie podatkowi dochodowemu od osób prawnych - art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Ochotnicza Straż Pożarna nie podlega obowiązkowi z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, a w części dotyczącej ustalenia czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 pkt 6 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2017 r., poz. 736), ochotnicza straż pożarna stanowi jedną z form jednostek ochrony przeciwpożarowej. Natomiast przepis art. 19 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż ochotnicza straż pożarna i związek ochotniczych straży pożarnych funkcjonują w oparciu o przepisy ustawy – Prawo o stowarzyszeniach.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, ze zm., dalej: „updop”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 2 updop)

W myśl przepisów ustawy z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 210) stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych (art. 2 ust. 1 ustawy).

Stowarzyszenie, co do zasady, jest osobą prawną. Uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisu do KRS, tym samym stając się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Art. 40 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że uproszczoną formą stowarzyszenia jest stowarzyszenie zwykłe, nieposiadające osobowości prawnej, które jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej również jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 updop, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego. Tym samym wartość nabytej w drodze zasiedzenia nieruchomości należy traktować jako przychód podatkowy. Natomiast w celu ustalenia momentu powstania obowiązku w podatku dochodowym od osób prawnych z tyt. nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia, istotne jest ustalenie momentu nabycia nieruchomości.

Zważywszy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „zasiedzenie”, w celu prawidłowego określenia momentu osiągnięcia przysporzenia w postaci nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia stanowiącego przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, należy odwołać się do uregulowań zawartych w przepisach ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Instytucję zasiedzenia regulują przepisy art. 172-176 Kodeksu cywilnego. Z art. 172 § 1 wynika, że posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Zgodnie z § 2 po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy prawa. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratywny, czyli stwierdzający zaistnienie pewnych faktów, na które można się w określonych sytuacjach powoływać. Nie ma natomiast charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na które będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. W związku z powyższym nabycie własności nieruchomości następuje w dacie określonej w treści postanowienia sądu jako dzień, z którym posiadacz nabył prawo własności danej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada status stowarzyszenia. Działa na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach. Postanowieniem sądu z 28 czerwca 2017 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1985 r., postanowienie uprawomocniło się z dniem 20 lipca 2017 r.

W treści ustawy wyróżniamy dwa rodzaje stowarzyszeń: stowarzyszenia w formie podstawowej posiadające osobowość prawną i stowarzyszenia zwykłe, nie posiadające osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 updop przepisy ustawy mają zastosowanie m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej. Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jako, jak sam określił we wniosku, „ułomna osoba prawna”, chociaż w literaturze prawniczej odchodzi się od stosowania terminu „ułomna osoba prawna” na rzecz sformułowania „jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej”, jak w ustawie.

Orzeczenie sądu w sprawie zasiedzenia, jak wskazano powyżej, nie jest warunkiem nabycia własności nieruchomości. Prawo własności Wnioskodawca nabył z mocy prawa po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach Kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu ma charakter jedynie deklaratoryjny i jest dowodem takiego nabycia. Zatem Wnioskodawca nabył własność nieruchomości 1 stycznia 1985 r. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje od 1992 r., wobec czego przepisy w zakresie ewentualnego opodatkowania dochodu z tytułu nieodpłatnego nabycia nie mają zastosowania do nabycia nieruchomości w dniu 1 stycznia 1985 r. Tak więc nabycie przez Wnioskodawcę w drodze zasiedzenia nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawcy, iż Ochotnicza Straż Pożarna jako ułomna osoba prawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ jak wykazano stowarzyszenie podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast obowiązek podatkowy z tytułu nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia w tym przypadku nie występuje z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązują od 1992 r., a przedmiotowe nabycie, o którym mowa we wniosku miało miejsce w roku 1985.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy:

• w części dotyczącej braku opodatkowania z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie jest prawidłowe,
• w części dotyczącej ustalenia czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jak już zaznaczono wcześniej wydana interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy dot. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w zakresie podatku dochodowego od spadków i darowizn wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.