Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.666.2017.2.APR
z 20 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 3 listopada 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania, że transakcja zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej nie będzie stanowiła dostawy towarów a dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji przez komornika fakturą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że transakcja zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej nie będzie stanowiła dostawy towarów a dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika, braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji przez komornika fakturą.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy prowadzi wobec Wnioskodawcy egzekucję z nieruchomości położnej w miejscowości K. Zgodnie z obwieszczeniem o pierwszej licytacji, która ma odbyć się w dniu 27 września 2017 r., komornik ustalił wartość nieruchomości na kwotę 1.825.000,00 zł, którą powiększył o podatek od towarów i usług w kwocie 419.750,00 zł. Do 16 stycznia 2017 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. Zgłoszeniem z dnia 20 lutego 2017 r. Wnioskodawca został wyrejestrowany jako podatnik VAT czynny w związku z zamknięciem działalności gospodarczej. Okoliczności powyższe zostały komornikowi zgłoszone jednak podtrzymał swoje stanowisko w zakresie doliczenia do ceny sprzedaży podatku VAT/udokumentowanie sprzedaży fakturą VAT. W dniu 27 września 2017 r. sąd dokona licytacji nieruchomości przyjmując cenę wywoławczą powiększoną o VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano następujące informacje.

1. Nieruchomość została nabyta aktem notarialnym z dnia 31 stycznia 2003 r.
2. Przedmiotem wniosku nie jest grunt niezabudowany.
3. Nieruchomość nabyto zabudowaną, oznaczoną symbolem X-XXX - ośrodek produkcji ogrodniczej.
4. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu nieruchomości.
5. Na nieruchomości znajdują się dwa budynki przemysłowe o nr ew. 150 i 151.
6. Nieruchomość od momentu zakupu była wykorzystywana do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - do końca 2013 r., następnie nieruchomość była wynajmowana w ramach prowadzonej działalności - ostatecznie działalność wyrejestrowano 16 stycznia 2017 r.
7. Nieruchomość od lipca 2014 r. jest wynajmowana (do stycznia 2017 r. w ramach działalności gospodarczej).
8. W prowadzonej działalności gospodarczej nie były ponoszone wydatki na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości.
9. Wnioskodawca na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie sporządził spisu z natury towarów, gdyż na ten dzień nie posiadał żadnych towarów.
10. W spisie z natury nie została ujęta przedmiotowa nieruchomość i od tej czynności nie rozliczono podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym dojdzie do odpłatnej dostawy towarów przez dłużnika działającego w charakterze podatnika?
2. Czy w związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu podatnika VAT na dzień licytacji, komornik sprzedający nieruchomość powinien dokumentować tę czynność fakturą?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie dojdzie do podlegającej opodatkowaniu VAT dostawy towarów. W związku z powyższym komornik nie powinien sprzedaży dokumentować fakturą wystawioną w imieniu dłużnika. Jeżeli faktura taka zostanie pomimo wszystko wystawiona to podatek naliczony z tej faktury nie będzie podlegał odliczeniu. Skutki podatkowe czynności wykonywane przez podatników podatku od towarów i usług ocenia się na chwilę powstania obowiązku podatkowego. Dotyczy to sytuacji gdy sprzedaż dokonywana jest w imieniu podatników przez komorników. Jedną z czynności podlegających opodatkowaniu VAT jest odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Czynności wymienione w art. 5 ust.1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu jeżeli dokonywane są przez podatnika działającego w takim charakterze. Nabycie własności nieruchomości po utracie przez dłużnika statusu podatnika VAT powoduje, że nie dojdzie do podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów. W związku z powyższym komornik sprzedający przedmiotową nieruchomość nie powinien dokumentować owej czynności fakturą wystawioną w imieniu dłużnika. Jeżeli taką fakturę mimo to wystawi, podatek naliczony z tej faktury nie będzie podlegał odliczeniu ze względu na art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Warunkiem opodatkowania przedmiotowej czynności podatkiem VAT jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1. musi być to czynność ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT,
2. musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z wykonywaniem tej czynności jest podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe w zakresie uznania, że transakcja zbycia nieruchomości w drodze licytacji komorniczej nie będzie stanowiła dostawy towarów a dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika,
• jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku udokumentowania ww. transakcji przez komornika fakturą.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Według ust. 4 ww. artykułu, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl ust. 5 powyższego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednocześnie zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty (art. 106b ust. 3).

Stosownie do art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej będzie stanowiła dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, a Wnioskodawca przy tej sprzedaży wystąpi w charakterze podatnika. Mimo bowiem, że aktualnie Wnioskodawca nie prowadzi już działalności gospodarczej, to – jak wynika z przedstawionych okoliczności – nieruchomość była przez niego wykorzystywana w działalności gospodarczej i nie wykazał jej w spisie z natury po zakończeniu działalności.

Jednocześnie należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, ponieważ spełnione są przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tzn. zbycie budynków nastąpi po upływie 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Grunt natomiast, na którym posadowione są budynki przy zbyciu również objęty będzie zwolnieniem – stosownie do zapisu art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem w zakresie pierwszego pytania stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Wobec zwolnienia transakcji od podatku, stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, komornik dokonujący sprzedaży licytacyjnej przedmiotowej nieruchomości co do zasady nie będzie miał obowiązku dokumentowania transakcji fakturą. Będzie miał jednak obowiązek jej wystawienia, gdy nabywca nieruchomości tego zażąda.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do drugiego pytania jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.