Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.351.2017.1.IZ
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy likwidacja Środków Trwałych, których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy likwidacja Środków Trwałych, których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

A S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwoleń, które zostały wydane odpowiednio w latach 2011 (dalej: „Zezwolenie 1”), 2014 (dalej: „Zezwolenie 2”) oraz 2017 (dalej: „Zezwolenie 3”).

Spółka poniosła wydatki inwestycyjne w tym w szczególności w zakresie nabycia/wytworzenia/modernizacji środków trwałych (dalej łącznie: „Środki Trwałe”) koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, zgodnie z warunkami określonymi w Zezwoleniu 1 oraz Zezwoleniu 2 w zakresie wydatkowanych kwot oraz terminów realizacji inwestycji i rozpoczęła korzystanie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), w oparciu o koszty kwalifikowane poniesione w ramach Zezwolenia 1, a następnie Zezwolenia 2. Obecnie Spółka ponosi wydatki inwestycyjne, zgodnie z warunkami określonymi w Zezwoleniu 2 i Zezwoleniu 3 w zakresie wydatkowanych kwot oraz terminów realizacji inwestycji i w przyszłości rozpocznie korzystanie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, w oparciu o koszty kwalifikowane poniesione w ramach Zezwolenia 3.

Jednocześnie, dochodzi oraz w przyszłości może dojść do likwidacji niektórych Środków Trwałych, które zostały przez Wnioskodawcę zaliczone do wydatków inwestycyjnych, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465; dalej: „Rozporządzenie o SSE”), a zatem - które stanowią podstawę kalkulacji dostępnej dla Spółki puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania PDOP w ramach Zezwolenia 1 oraz Zezwolenia 2, w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE.

Przyczynami likwidacji środków Trwałych przez Spółkę są/mogą być, w szczególności: postęp technologiczny, który sprawi, że posiadane składniki majątku staną się przestarzałe i nieprzydatne do prowadzenia działalności gospodarczej; rachunek ekonomiczny z uwagi na nieopłacalność dalszego utrzymywania oraz zapewniania miejsca dla niepotrzebnych z ekonomicznego punktu widzenia składników majątku; uszkodzenie lub zniszczenie w stopniu uniemożliwiającym dalsze użytkowanie; utrata składników majątku. W żadnym przypadku likwidacja Środków Trwałych nie będzie związana z ich zbyciem.

Omawiana likwidacja, nastąpiła/może nastąpić zarówno przed, jak i po upływie 5 lat od wprowadzenia wspomnianych Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych, jednak w niektórych przypadkach ma/może ona mieć miejsce przed upływem 5 lat od dokonania modernizacji i ujęcia w ewidencji wynikającego z nich podniesienia wartości Środków Trwałych zaliczonych do wydatków inwestycyjnych zgodnie z przepisami Rozporządzenia o SSE.

W związku z otrzymaniem Zezwolenia 2 i Zezwolenia 3, na miejscu/w zastępstwie zlikwidowanych Środków Trwałych uwzględnionych przez Wnioskodawcę w wydatkach inwestycyjnych określonych na podstawie Zezwolenia 1 oraz Zezwolenia 2, zostaną/zostały nabyte/wytworzone/zmodernizowane inne środki trwałe, które są/zostaną uwzględnione w wydatkach inwestycyjnych stanowiących podstawę kalkulacji dostępnej dla Spółki puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania PDOP w ramach Zezwolenia 3 lub Zezwolenia 2.

Likwidacja wspomnianych Środków Trwałych nie wpływa przy tym na kontynuowanie całości działalności gospodarczej na terenie SSE, to znaczy będzie ona dalej prowadzona zgodnie z założeniami inwestycyjnymi.

Dodatkowo, Spółka zaznacza, że wprowadziła Środki Trwałe do ewidencji środków trwałych w momencie, gdy były one kompletne, zdatne do użytku i zaczynały być wykorzystywane w prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy likwidacja Środków Trwałych (z przyczyn wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych, będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja Środków Trwałych, których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych, nie będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z tej pomocy (zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6 uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Jak stanowi § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia o SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia o SSE, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Z kolei, zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Utrzymanie własności składników majątku, o którym mowa w przytoczonej powyżej regulacji, w opinii Wnioskodawcy, oznacza brak wyzbycia się określonych Środków Trwałych z majątku Spółki na rzecz zewnętrznych podmiotów. Fizyczna likwidacja środków trwałych nie została wprost wymieniona w treści § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia o SSE, jako zdarzenie skutkujące brakiem prawa do zwolnienia od podatku dochodowego odnośnie wydatków inwestycyjnych, poniesionych w związku z nabyciem/wytworzeniem sprzedanego środka trwałego. W ocenie Wnioskodawcy, zniszczenie środka trwałego we własnym zakresie, bądź zlecenie jego zniszczenia innemu podmiotowi prowadzi do unicestwienia dotychczasowego przedmiotu własności, a nie do nieutrzymania własności składników majątku.

Konsekwentnie, zdaniem Spółki, literalna wykładnia § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE prowadzi do wniosku, że likwidacja Środka Trwałego zaliczonego do wydatków kwalifikowanych stanowiących podstawę kalkulacji dostępnej puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania PDOP, w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE nie narusza warunku konieczności utrzymania własności tego składnika majątku, a tym samym - nie ma wpływu na wielkość dostępnej puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania PDOP. Nie dochodzi bowiem do przeniesienia w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku Wnioskodawcy.

Ponadto, wskazany powyżej przepis § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE, określając warunek korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego w postaci utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dopuszcza jednocześnie możliwość wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Podobną możliwość wcześniejszej (tj. dokonanej przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) wymiany maszyn i urządzeń przewidują Wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020 (2013/C 209/01), zgodnie z którymi „Obowiązek utrzymania inwestycji na danym obszarze przez co najmniej 5 lat (3 lata w przypadku MŚP) nie wyklucza wymiany instalacji lub urządzeń, które w tym okresie stały się przestarzałe bądź się zepsuły, pod warunkiem że działalność gospodarcza zostanie utrzymana w danym regionie przez minimalny wymagany okres. Nie można jednak przyznawać pomocy regionalnej na wymianę instalacji lub urządzeń”.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, przyczynami likwidacji Środków Trwałych są/mogą być w szczególności:

• postęp technologiczny, który sprawi, że posiadane składniki majątku staną się przestarzałe i nieprzydatne do prowadzenia działalności gospodarczej,
• rachunek ekonomiczny z uwagi na nieopłacalność dalszego utrzymywania oraz zapewniania miejsca dla niepotrzebnych z ekonomicznego punktu widzenia składników majątku,
• uszkodzenie lub zniszczenie w stopniu uniemożliwiającym dalsze użytkowanie,
• utrata składników majątku.
  
  

W opinii Spółki, żadna z przyczyn likwidacji Środków Trwałych wskazana przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego nie spowoduje naruszenia warunku, o którym mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia o SSE, tj. utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o PDOP.

Stanowisko Wnioskodawcy, jest również spójne z funkcjonalną wykładnią Rozporządzenia o SSE. Nie można bowiem wymagać od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, aby przez okres 5 lat utrzymywał składniki majątku, które - w pewnym momencie - stały się bezużyteczne i nieprzydatne w realiach gospodarczych. Utożsamianie każdej likwidacji składnika majątku z koniecznością korekty wydatków inwestycyjnych powodowałoby absurdalne wnioski, w sytuacji np.: kradzieży danego składnika majątku, jego zniszczenia spowodowanego nieprzewidzianymi okolicznościami czy też jego wyeksploatowania powodującego brak możliwości dalszego użytku.

Dodatkowo, za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają również argumenty natury ekonomicznej. Postęp technologiczny wymusza na Spółce szybkie reagowanie na zmieniające się zapotrzebowanie na innowacyjne rozwiązania oraz rozwój ukierunkowany na dostosowanie się do zmian mających miejsce na rynku. Wdrażanie nowych rozwiązań wymaga częstej wymiany niektórych składników majątku.

Nie jest więc możliwe, w świetle wymagań współczesnego wysokokonkurencyjnego rynku, utrzymywanie tych samych technologii produkcji przez okres 5 lat, gdyż doprowadziłoby to w nieuchronny sposób do utraty konkurencyjności, rynków zbytu lub w ostateczności konieczności zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczność utrzymywania określonych składników majątku przez okres 5 lat stałoby więc w sprzeczności z celem, dla którego powołano SSE, jako miejsca funkcjonowania wysokokonkurencyjnych przedsiębiorstw, gwarantujących rozwój danego regionu i utrzymywanie wysokiego poziomu zatrudnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że nawet w przypadku konieczności zlikwidowania niektórych Środków Trwałych obydwa warunki wskazane w § 5 ust. 2 Rozporządzenia o SSE, zostaną przez nią spełnione. W związku z potencjalną likwidacją Środków Trwałych nie dojdzie do przeniesienia w jakiejkolwiek formie własności składników majątku. Likwidacja środka trwałego polegająca na wykreśleniu go z ewidencji nie jest bowiem związana z przeniesieniem własności na inny podmiot. W ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie własności może nastąpić wyłącznie w drodze dwustronnej czynności prawnej - w analizowanym przypadku tak się nie stanie. Dodatkowo, żadna z przyczyn likwidacji Środków Trwałych wskazana przez Spółkę w opisie zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego nie spowoduje naruszenia warunku, o którym mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia o SSE.

Ponadto, spełniony będzie również warunek utrzymania inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy wskazany w § 5 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia o SSE. Działalność gospodarcza związana z poczynioną inwestycją będzie nadal kontynuowana w regionie, w którym udzielono pomocy. Konieczność zlikwidowania środków trwałych nie wpłynie na ciągłość działania w SSE.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zaprezentowany powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych w analogicznych stanach faktycznych, np.:

• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.1106.2016.2.IZ, w której organ podatkowy potwierdził, stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym likwidacja Środka trwałego pozostanie bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Likwidacja Środka trwałego, nie skutkuje utratą zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani też nie wpływa na zakres tego zwolnienia,
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 kwietnia 2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-7/16-3/AO, w której organ podatkowy potwierdził, stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) wobec brzmienia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w/s SSE, który odnosi się wyłącznie do przeniesienia własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, należy stwierdzić, że w przypadku likwidacji środka trwałego lub poszczególnych jego części, przepis ten nie znajdzie zastosowania,
• w interpretacji Dyrektora Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-756/15/APO, w której organ podatkowy potwierdził, stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym (...) likwidacja składników majątkowych zaliczonych uprzednio do wydatków inwestycyjnych, pozostanie bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia podatkowego,
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowa w Poznaniu z 2 lipca 2013 r., sygn. ILPB3/423-160/13-4/AO, w której organ podatkowy przedstawił stanowisko, zgodnie z którym fizyczna likwidacja środków trwałych na skutek trwałej ich awarii (tj. maszyn - piły do metalu oraz prasy hydraulicznej), jak również przeniesienie własności powstałego w wyniku tego procesu złomu, których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem pięciu lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, nie będzie skutkowała koniecznością pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość zlikwidowanych maszyn, a w konsekwencji nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja środków trwałych, których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, z przyczyn wskazanych przez Spółkę, nie będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.