Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.256.2017.2.ES
z 10 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 października 2017 r. (data nadania 5 października 2017 r., data wpływu 12 października 2017 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 15 września 2017 r. Nr 0014-KDIP1-1.4012.413.2017.1.RR, 0114-KDIP3-1.4011.223.2017.1.ES (data nadania 15 września 2017 r., data odbioru 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego kwoty otrzymanej od członka zarządu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego kwoty otrzymanej od członka zarządu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik jest obywatelem Republiki Federalnej Niemiec, posiada stałe miejsce zamieszkania w Niemczech, jest również rezydentem podatkowym ww. państwa. Posiada również polski NIP wskazany w komparycji niniejszego wniosku. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast jest współwłaścicielem (wraz z żoną) nieruchomości gruntowej, która jest zabudowana budynkiem mieszkalno - użytkowym.

W dniu 19 listopada 2013 r. wraz z żoną zawarł ze Sp. z o.o umowę najmu lokalu użytkowego, w ww. budynku. Z tytułu korzystania z lokalu spółka z o.o. zobowiązała się płacić wynajmującemu czynsz najmu wraz z podatkiem VAT. Podatnik wystawiał faktury VAT ww. spółce w terminach wskazanych w umowie. Czynsz najmu miał być płacony przelewem na rachunek bankowy podatnika.

Z uwagi na zaprzestanie regulowania czynszu najmu przez ww. spółkę za kwiecień - lipiec 2014 r., podatnik wystąpił do Sądu Rejonowego o wydanie nakazu zapłaty, który w postępowaniu upominawczym wydał nakaz zapłaty i zasądził od ww. spółki na rzecz podatnika kwoty stanowiącej nieuregulowany czynsz najmu lokalu za ww. miesiące wraz z ustawowymi odsetkami oraz podatkiem VAT (podstawą dochodzonego roszczenia były kwoty brutto wynikające z faktur). Po zaopatrzeniu nakazu zapłaty w klauzulą wykonalności podatnik wystąpił do Komornika Sądowego o wszczęcie i prowadzenie egzekucji przeciwko ww. spółce, która okazała się bezskuteczna, w wyniku czego Komornik Sądowy wydał postanowienie o umorzeniu egzekucji.

Następnie, podatnik wystąpił do Sądu Rejonowego o zasądzenie na jego rzecz od członków zarządu (pełniących w chwili powstania zobowiązania funkcje Prezesa i Vice Prezesa zarządu ww. sp. z o.o.) kwoty odpowiadającej wysokości orzeczonej ww. nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym wraz ustawowymi odsetkami (a od 1 stycznia 2016 r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie). Podstawą roszczenia był art. 299 Ksh, który stanowi, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania.

Następnie Sąd Rejonowy wydał wyrok zaoczny, zobowiązując do zapłaty członka zarządu oraz solidarnie dwóch członków zarządu, tj. ww. członka zarządu i drugiego członka zarządu dochodzonych kwot. Po zaopatrzeniu ww. wyroku w klauzulę wykonalności, podatnik wystąpił do Komornika Sądowego o wszczęcie i prowadzenie egzekucji przeciwko ww. członkom zarządu. Do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji Komornik Sądowy prowadzi egzekucję, z tym że:

• jeden z dłużników (członków zarządu) uregulował przypadającą na niego część zobowiązania (część zasądzonej kwoty wpłynęła na konto podatnika w związku z zajęciami egzekucyjnymi m. in. konta bankowego, sprzedaży samochodu, część kwoty została przez niego wpłacona bezpośrednio na konto podatnika, podatnik również w wyniku porozumienia z ww. członkiem zarządu cofnął wniosek o wszczęcie i prowadzenie egzekucji do pozostałej części kwoty),
  

• w stosunku do drugiego członka zarządu toczy się postępowanie egzekucyjne.
  
  
  

Należy zauważyć, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podatnik opodatkowany jest ryczałtem z tytułu umów najmu ze stawką 8,5 % bez limitu kwoty przychodu. Ponadto pomimo nieuregulowania zobowiązań przez spółkę podatnik odprowadził podatek VAT od wystawionych faktur w ustawowym terminie, następnie po 150 dniach złożył na podstawie art. 89 a ustawy o podatku od towarów i usług w Urzędzie Skarbowym Łódź - Śródmieście VAT-ZD (zawiadomienie o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku naliczonego) i pomniejszył o stosowne kwoty podatek należny.

Obecnie w związku z wpływem na konto podatnika ww. kwot, podatnik uiszcza podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy od zasądzonej i wyegzekwowanej kwoty od członków zarządu sp. z o.o. (część wpłacona przez członka zarządu w ramach postępowania egzekucyjnego) powstaje obowiązek zapłaty przez podatnika podatku VAT?
2. Czy kwota zasądzona i wyegzekwowana (część zapłacona przez członka zarządu w ramach postępowania egzekucyjnego) od członków zarządu sp. z o. o. wraz z ustawowymi odsetkami (a od 1 stycznia 2016 r. ustawowymi odsetkami za opóźnienie) będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą dochodzonego roszczenia był art. 299 ksh, który w § 1 i § 2 stanowi, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody.

Zdaniem podatnika odpowiedzialność członków zarządu ma charakter odszkodowawczy. Jak wynika z komentarza do ww. przepisu (Andrzej Kidyba, komentarz aktualizowany do art. 299 Ksh), „Koncepcja przyjmująca odszkodowawczy charakter odpowiedzialności z art. 299 k.s.h. znalazła na przestrzeni ostatnich kilku lat szersze uznanie w orzecznictwie (zob. uchwałę SN z dnia 28 lutego 2008 r., III CZP 143/07, OSNC 2009, nr 3, poz. 38; postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2008 r., III CZP 112/08, LEX nr 490503; wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2012 r., II CSK 390/11, LEX nr 1211143). Stanowisko to ugruntowane zostało w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2008 r. (III CZP 72/08. OSNC 2009, nr 2, poz. 20), gdzie Sąd Najwyższy przyjął, że członkowie zarządu ponoszą na podstawie art. 299 k.s.h. odpowiedzialność odszkodowawczą ex delicto (...). Popiera je też znaczna część doktryny (por. M. Bąba, Swoistość odpowiedzialności z art. 299, PiP 2009, z. 9, s. 61; P. Jamorski, Odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 k.s.h., Mon. Praw. 2002, nr 14, s. 642; A. Kappes, Odpowiedzialność z art. 299 k.s.h. Konsekwencje przyjętych rozwiązań (w:) Kodeks spółek handlowych po pięciu latachWrocław 2006, K. Strzelczyk (w:) Komentarz, Spółka z o.o., 2001, s. 641-642; I. Weiss (w:) Prawo spółek, op. cit., pod red. S. Włodyki, s. 319-320 oraz A. Wiśniewski, Prawo..., op. cit., t. II, s. 183)”.

W związku z powyższym, zdaniem podatnika kwota zasądzonego odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami (a od 1 stycznia 2016 r. ustawowymi odsetkami za opóźnienie) wyrokiem zaocznym od członków zarządu, a następnie w części wyegzekwowana w drodze postępowania egzekucyjnego (cywilnego) i w części wpłacona na konto podatnika (wierzyciela) będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 3 b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są: inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Należy również przyjąć, że odsetki jako świadczenie akcesoryjne jest bezpośrednio związane ze świadczeniem głównym (przychodem z tytułu wypłaconego odszkodowania), a zatem, jeżeli świadczenie główne jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych to również świadczenie akcesoryjne, w tym przypadku odsetki za nieterminowe zapłatę orzeczonych kwot. Nie można bowiem potraktować ich jako przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

W związku z powyższym, zapłacony przez podatnika podatek dochodowy od osób fizycznych należy potraktować jako nadpłatę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast jest współwłaścicielem (wraz z żoną) nieruchomości gruntowej, która jest zabudowana budynkiem mieszkalno – użytkowym. W dniu 19 listopada 2013 r. wraz z żoną zawarł ze Sp. z o. o umowę najmu lokalu użytkowego, w ww. budynku. Z uwagi na zaprzestanie regulowania czynszu najmu przez ww. spółkę za kwiecień - lipiec 2014 r., podatnik wystąpił do Sądu Rejonowego o wydanie nakazu zapłaty, który w postępowaniu upominawczym wydał nakaz zapłaty i zasądził od ww. spółki na rzecz podatnika kwoty stanowiącej nieuregulowany czynsz najmu lokalu za ww. miesiące wraz z ustawowymi odsetkami oraz podatkiem VAT. Ponieważ egzekucja przeciwko spółce okazała się bezskuteczna Komornik Sądowy wydał postanowienie o umorzeniu egzekucji. Następnie, podatnik wystąpił do Sądu Rejonowego o zasądzenie na jego rzecz od członków zarządu ( kwoty odpowiadającej wysokości orzeczonej ww. nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym wraz ustawowymi odsetkami (a od 1 stycznia 2016 r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie). Podstawą roszczenia był art. 299 Ksh. Sąd Rejonowy wydał wyrok zaoczny, zobowiązując do zapłaty członka zarządu oraz solidarnie dwóch członków zarządu. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podatnik opodatkowany jest ryczałtem z tytułu umów najmu ze stawką 8,5 % bez limitu kwoty przychodu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od zasądzonej i wyegzekwowanej kwoty od członków zarządu sp. z o.o. (część wpłacona przez członka zarządu w ramach postępowania egzekucyjnego).

W przedmiotowej sprawie pierwszym zagadnieniem wymagającym interpretacji jest ustalenie czy otrzymanie kwoty pieniężnej (część wpłacona przez członka zarządu w ramach postępowania egzekucyjnego) jest odszkodowaniem w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

• otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  

• dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
  
  
  

Przystępując do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy na wstępie należy wskazać, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego w myśl ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Kodeks cywilny rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności:

• kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 Kc, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi) oraz
  

• deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 Kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia).
  
  
  

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Odnosząc przepisy prawa do opisu sprawy wskazać należy, że w omawianej sprawie Wnioskodawca wraz z żoną zawarł ze Sp. z o.o. umowę najmu lokalu użytkowego, na podstawie której Spółka z o.o. z tytułu korzystania z lokalu zobowiązała się płacić wynajmującemu czynsz najmu wraz z podatkiem VAT. Podatnik wystawiał faktury VAT ww. spółce w terminach wskazanych w umowie.

Wnioskodawca za wynagrodzeniem określonym w umowie, dokonał wynajmu lokalu użytkowego. Dlatego też, nie można mówić, że w omawianej sprawie wyegzekwowane kwoty od członków zarządu sp. z o.o. mają charakter odszkodowawczy.

Wpłata wyegzekwowanej kwoty na rzecz Wnioskodawcy nie nastąpiła na skutek niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Zatem wpłatę zasądzonej i wyegzekwowanej kwoty pieniężnej w ramach postępowania egzekucyjnego od członków zarządu należy traktować jako uregulowanie czynszu najmu lokalu.

Umowa najmu lokalu użytkowego łącząca Wnioskodawcę ze Spółką z o.o. ma niewątpliwie charakter zobowiązaniowy. Natomiast art. 299 Kodeksu spółek handlowych stanowi w niniejszej sprawię jedynie podstawę prawną wystąpienia do członków zarządu o zapłatę powstałego zobowiązania (odpowiedzialność solidarną), natomiast nie stanowi o ich odpowiedzialności odszkodowawczej. Nie można zatem w przedmiotowej sprawie mówić o wypłacie odszkodowania. Zasądzona i wyegzekwowana kwota od członków zarządu sp. z o.o. (część wpłacona przez członka zarządu w ramach postępowania egzekucyjnego) stanowi formę wynagrodzenia za umownie uzgodnione świadczenie usług - najem lokalu użytkowego, a nie zadośćuczynienie za powstałe szkody. W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem przez Wnioskodawcę.

Należy również wskazać, że o charakterze danego świadczenia nie decyduje nazwa nadana mu przez strony danej czynności, ale jego cechy istotne z punktu widzenia prawa podatkowego. Cechą odszkodowania pojmowanego jako wyrównanie uszczerbku wywołanego nieprawidłowym zachowaniem strony umowy jest to, że nie wiąże się ono z żadnym wzajemnym świadczeniem ze strony podatnika. Sytuacja taka nie występuje w przedstawionym we wniosku opisie sprawy.

Otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie orzeczenia sądu płatność nie stanowi więc formy zadośćuczynienia, lecz wynagrodzenie za najem lokalu użytkowego.

Odnosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że kwota zasądzona i wyegzekwowana od członka zarządu nie stanowi odszkodowania nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota ta stanowi czynsz za najem, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. 20016 r., poz. 2180 z późn.zm.) – ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. m.in. przychodów z dzierżawy i najmu.

W odniesieniu natomiast do zasądzonych wyrokiem Sądu odsetek należy wskazać, że instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Należy przy tym wskazać, że odsetki są związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Innymi słowy, nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z przychodem z najmu. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że odsetki z tytułu nieterminowej zapłaty czynszu nie stanowią przychodu z tytułu najmu i nie mogą zostać opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tegoż przepisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w powyższym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zatem przychód z tytułu odsetek od niezapłaconego w terminie czynszu stanowi dla osoby go otrzymującej przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy.

Należy również zwrócić uwagę, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu zwolnień przedmiotowych wymieniono wprost odsetki wolne od podatku.

I tak, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119 i pkt 130 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

• odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776),
  

• odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
  

• odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,
  

• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
  
  
  

Skoro ustawodawca wyraźnie określa, że w tych przypadkach także odsetki od określonych przychodów wolne są od podatku dochodowego, natomiast w stosunku do innych kategorii przychodów zwolnionych od podatku o odsetkach związanych z tymi należnościami nie wspomina, należy uznać że jest to zabieg celowy.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że nie zostały również spełnione przesłanki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniające Wnioskodawcę do zwolnienia od podatku dochodowego otrzymanych odsetek ustawowych (a od 1 stycznia 2016 r. ustawowych odsetek za opóźnienie). Odsetki, o których mowa we wniosku nie zostały uwzględnione w art. 21, ani w żadnym innym przepisie wskazanej powyżej ustawy, zatem podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że kwoty zasądzone i wyegzekwowane od członków zarządu sp. z o.o. wraz z ustawowymi odsetkami (a od 1 stycznia 2016 r. ustawowymi odsetkami za opóźnienie) nie będą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota stanowiąca nieuregulowany czynsz będzie przychodem ze źródła przychodów jakim jest najem. Natomiast przychód z tytułu odsetek od niezapłaconego w terminie czynszu stanowi dla osoby go otrzymującej przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.