Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.266.2017.2.AR
z 10 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), uzupełnionym 30 października 2017 r. oraz 2 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek. Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z 26 października 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.266.2017.1.AR, 0111-KDIB3-1.4012.561.2017.2.KO wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnień dokonano 30 października 2017 r. oraz 2 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2001 r. jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej zakupił na własne cele grunt, który był podzielony na kilkanaście działek, z których część miała status działek (gruntów) rolnych, a część budowlanych. Łączna powierzchnia tychże działek budowlanych to 11.617 m² a rolnych – 5.005 m². Działki te stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy. Obecnie teren, na którym znajdują się działki zakupione w 2001 r. objęty jest planem zagospodarowania przestrzennego i jest przeznaczony pod budownictwo jednorodzinne. Celem spieniężenia nabytego wiele lat temu gruntu Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działki. W zależności od zainteresowania nabywców sprzedaż może nastąpić w najbliższych miesiącach lub latach, w jednej lub w kilku następujących po sobie transakcjach. Zakupione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do żadnej działalności gospodarczej jak też nie były amortyzowane.

Wnioskodawca jest również właścicielem nabytych ponad 10 lat temu innych nieruchomości (również jako lokata kapitału), które są wynajmowane najemcom i w związku z uzyskiwaniem przychodów z najmu nie będącego działalnością gospodarczą i opodatkowanego na zasadach ogólnych, jest już zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji sprzedaży działki nabytej przed 2012 r. ciąży na Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku nie przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży działki na własne cele mieszkaniowe podatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji sprzedaży działki zakupionej przed 2012 r. nie ciąży na podatniku obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz obowiązek złożenia deklaracji PIT-39.

Zgodnie z dyspozycją art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
  
  

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości (działek), o których mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2001 r. jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej zakupił na własne cele grunt, który był podzielony na kilkanaście działek, z których część miała status działek (gruntów) rolnych, a część budowlanych. Działki te stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy. Obecnie teren, na którym znajdują się działki zakupione w 2001 r. objęty jest planem zagospodarowania przestrzennego i jest przeznaczony pod budownictwo jednorodzinne. Celem spieniężenia nabytego wiele lat temu gruntu Wnioskodawca zamierza sprzedać te działki. W zależności od zainteresowania nabywców sprzedaż może nastąpić w najbliższych miesiącach lub latach, w jednej lub w kilku następujących po sobie transakcjach. Zakupione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do żadnej działalności gospodarczej, jak też nie były amortyzowane.

Okoliczności przedstawione w powyższym opisie wskazują, że grunt, który jest własnością Wnioskodawcy od 2001 r., nie został nabyty dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie był w niej wykorzystywany. Grunt ten został nabyty przez Wnioskodawcę jako lokata kapitału.

W świetle powyższego, planowana sprzedaż wchodzących w skład zakupionego przed laty gruntu działek, nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o informacje przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia działek należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w tym przepisie.

Jak już wcześniej wskazano, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości i praw w nim określonych.

W świetle powyższego, skoro grunt, w skład którego wchodzą działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać został nabyty przed 2012 r. to od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło to nabycie upłynął już okres 5 lat. Zatem sprzedaż ww. działek nie będzie skutkowała powstaniem podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu a co za tym idzie nie powstanie obowiązek podatkowy. Wnioskodawca nie będzie więc zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że brak obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu planowanego odpłatnego zbycia działek będzie skutkiem niewystąpienia przychodu podlegającego opodatkowaniu (z uwagi na upływ pięcioletniego terminu) stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) – na co wskazuje Wnioskodawca. Zobowiązanie podatkowe w wyniku dokonania w przyszłości przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku czynności – w podatku dochodowym od osób fizycznych – w ogóle bowiem nie powstanie.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ciąży na nim obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży ww. działek oraz obowiązek złożenia zeznania PIT-39 należało zatem uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych przyczyn niż te, na które wskazał Wnioskodawca we własnym stanowisku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.