Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.386.2017.1.RK
z 9 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych przekazanych w drodze darowizny oraz o obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość przekazanych w drodze darowizny towarów handlowych (pytanie Nr 4) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Na dzień sporządzenia wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – jako jednoosobowy przedsiębiorca, wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej, prowadzonej przez Wnioskodawcę jest sprzedaż hurtowa owoców i warzyw (PKD 46.31.Z). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w trzech lokalizacjach na terytorium województwa …, tj. w miejscowościach: …. (główna siedziba działalności gospodarczej oraz biuro), …. (filia) (filia ….) oraz … (filia), (filia ….). Dla działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzone są księgi rachunkowe (pełna księgowość), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047, z późn. zm.) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca planuje wydzielić z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej składniki majątkowe, stanowiące zdaniem Wnioskodawcy, dwie zorganizowane części przedsiębiorstwa („ZCP”) w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokonać darowizny w drodze umowy darowizny dwóch ZCP na rzecz swoich synów - osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegających w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Każda ZCP będzie odpowiadała obecnie funkcjonującym filiom działalności gospodarczej Wnioskodawcy (filii …. oraz filii ….). Składniki majątku (przedsiębiorstwa), które pozostaną własnością Wnioskodawcy po dniu zawarcia umowy darowizny będą nadal służyły do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę oraz zdaniem Wnioskodawcy, również będą stanowiły ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „filia ….”). Każda ZCP (zarówno dwie wydzielone ZCP z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak i składniki majątku, które pozostaną własnością Wnioskodawcy będą służyły do prowadzenia działalności gospodarczej w takim zakresie, w jakim do tej pory były wykorzystywane przez Wnioskodawcę (przedmiot działalności gospodarczej pozostanie ten sam, jedynie działalność ta będzie działalnością gospodarczą prowadzoną przez odrębne osoby fizyczne, tj. przez Wnioskodawcę oraz przez synów Wnioskodawcy.

Jednocześnie:

1. każda ZCP będzie charakteryzować się wyodrębnieniem organizacyjnym oraz finansowym;
2. w skład każdej ZCP będą wchodziły zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, umożliwiające dalsze prowadzenie działalności gospodarczej (realizację określonych zadań gospodarczych) zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez synów Wnioskodawcy;
3. każda ZCP będzie takim zespołem składników materialnych i niematerialnych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Na każdą ZCP - wyodrębnioną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy - jako odrębne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, zdaniem Wnioskodawcy, będą się składały następujące elementy (przynajmniej jeden w każdej poniższej kategorii):

1. nieruchomości;
2. ruchomości (w tym środki trwałe);
3. pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę;
4. umowy handlowe;
5. umowy na dostawę mediów;
6. umowy sprzedaży usług;
7. umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych;
8. do każdej ZCP są przyporządkowane w systemach księgowych aktywa i pasywa (przychody i koszty oraz należności i zobowiązania).
   
   

Wszystkie elementy wskazane powyżej potwierdzają, zdaniem Wnioskodawcy, że wyodrębnione przez Wnioskodawcę części Jego przedsiębiorstwa, które będą przedmiotem umowy darowizny oraz które po dniu zawarcia umowy darowizny będą nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwa, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym, wyodrębnione przez Wnioskodawcę części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które będą przedmiotem umowy darowizny (dwóch ZCP, tj. filia …. oraz filia ….) oraz które po dniu zawarcia umowy darowizny będą nadal wykorzystywane przez Niego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (filia ….) stanowią trzy odrębne ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym, zawarcie umowy darowizny dwóch ZCP przez Wnioskodawcę na rzecz synów Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o ustawy o podatku od towarów i usług?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że po dniu zawarcia umowy darowizny dwóch ZCP przez Wnioskodawcę na rzecz synów Wnioskodawcy, Wnioskodawca traci prawo do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiących własność Wnioskodawcy i wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej do dnia zawarcia umowy darowizny, nawet, jeśli nie zostały one w pełni zamortyzowane do dnia zawarcia umowy darowizny?
4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że po dniu zawarcia umowy darowizny dwóch ZCP przez Wnioskodawcę na rzecz synów Wnioskodawcy, wartość nabytych przez Wnioskodawcę towarów handlowych (innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) przed dniem zawarcia umowy darowizny, które nie zostały odpłatnie zbyte przez Wnioskodawcę do dnia zawarcia umowy darowizny i będą przekazane w ramach umowy darowizny przez Wnioskodawcę na rzecz synów nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, na dzień zawarcia umowy darowizny, a jeśli wcześniej zostaną one uwzględnione w kosztach podatkowych Wnioskodawcy, wystąpi konieczność dokonania korekty tych kosztów ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 4, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 3, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytań oznaczonych Nr 1, Nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym, po dniu zawarcia umowy darowizny dwóch ZCP przez Wnioskodawcę na rzecz Jego synów, wartość nabytych przez Wnioskodawcę towarów handlowych (innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne) przed dniem zawarcia umowy darowizny, które nie zostały odpłatnie zbyte przez Wnioskodawcę do dnia zawarcia umowy darowizny i będą przekazane w ramach umowy darowizny przez Wnioskodawcę na rzecz synów, nie będzie stanowiła po stronie Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych na dzień zawarcia umowy darowizny, a jeśli wcześniej zostaną one uwzględnione w kosztach podatkowych Wnioskodawcy, wystąpi konieczność dokonania korekty tych kosztów.

Wnioskodawca wskazuje, że zawarcie umowy darowizny dwóch ZCP na rzecz dwóch synów wiąże się z przekazaniem przez Wnioskodawcę na rzecz synów składników majątku, stanowiących u Wnioskodawcy towary handlowe, niebędące jednocześnie środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi, które były, są obecnie i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej do dnia zawarcia umowy darowizny. Wnioskodawca wskazuje również, że może wystąpić sytuacja, gdzie przed dniem zawarcia umowy darowizny i przekazania dwóch ZCP przez Wnioskodawcę na rzecz synów, Wnioskodawca nie dokona odpłatnego zbycia wszystkich towarów handlowych (innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na rzecz osób trzecich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, Wnioskodawca nie uzyska przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie.

Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami w podatku dochodowym od osób fizycznych są, co do zasady, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych ze źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Aby więc mówić o powstaniu przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych ze źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, wystarczy, aby kwota przychodu (np. z tytułu sprzedaży towarów) była należna podatnikowi nawet, jeśli nie została przez niego otrzymana. Natomiast, jeżeli nie miała miejsca żadna czynność (np. sprzedaż towarów), która skutkuje tym, że podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może domagać się od swojego kontrahenta należnej mu kwoty, wówczas nie można mówić o powstaniu przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takiej sytuacji, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę przed dniem zawarcia umowy darowizny na nabycie towarów handlowych, które nie będą przedmiotem odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę przed dniem zawarcia umowy darowizny, nie będą spełniały ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (który to przepis wskazuje wydatki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu).

W świetle ww. definicji, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie towarów handlowych, które nie zostaną następnie odpłatnie zbyte przez Wnioskodawcę przed dniem zawarcia umowy darowizny, nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy z uwagi na to, że de facto nie zostaną poniesie w celu osiągnięcia przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych przez Wnioskodawcę, a więc nie będą spełniały ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, jeżeli takie wydatki zostały uwzględnione przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawcy do dnia zawarcia umowy darowizny, wówczas Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047, z późn. zm.). Ustawa o rachunkowości rozstrzyga techniczne kwestie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przez podatników prowadzących księgi rachunkowe.

Przy czym zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami ww. ustawy mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty, zgodnie z zasadą ustalania dochodu, wyrażoną w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Koszty towarów handlowych stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatkowe zasady potrącalności kosztów bezpośrednich w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje w art. 22 ust. 5 - 5b ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5a tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady potrącalności kosztów odnoszą się do roku podatkowego. Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, stają się kosztami uzyskania przychodu z chwilą sprzedaży tych towarów, wtedy bowiem mają związek z osiągniętym w tym okresie przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

Wobec powyższego, wydatki na nabycie towarów handlowych, nie mogą stanowić z chwilą ich przekazania w formie darowizny kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje wydzielić z prowadzonej działalności gospodarczej składniki majątkowe, stanowiące dwie zorganizowane części przedsiębiorstwa oraz dokonać darowizny w drodze umowy darowizny dwóch ZCP na rzecz Jego synów. Każda ZCP będzie odpowiadała obecnie funkcjonującym filiom działalności gospodarczej Wnioskodawcy (filii …. oraz filii ….). Każda ZCP będzie charakteryzować się wyodrębnieniem organizacyjnym oraz finansowym. W skład każdej ZCP będą wchodziły zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, umożliwiające dalsze prowadzenie działalności gospodarczej (realizację określonych zadań gospodarczych) zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez synów Wnioskodawcy. Każda ZCP będzie takim zespołem składników materialnych i niematerialnych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Na każdą ZCP wyodrębnioną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jako odrębne miejsce prowadzenia działalności gospodarcze, będą się składały następujące elementy (przynajmniej jeden w każdej z kategorii: nieruchomości; ruchomości (w tym środki trwałe); pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę; umowy handlowe; umowy na dostawę mediów; umowy sprzedaży usług; umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych. Do każdej ZCP są przyporządkowane w systemach księgowych aktywa i pasywa (przychody i koszty oraz należności i zobowiązania).

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że wartość nabytych przez Wnioskodawcę towarów handlowych (innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne), które nie zostały odpłatnie zbyte przez Wnioskodawcę do dnia zawarcia umowy darowizny w momencie ich nieodpłatnego przekazania na rzecz synów Wnioskodawcy, traci u Wnioskodawcy cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, przekazanie towarów handlowych w drodze darowizny na rzecz synów Wnioskodawcy spowoduje, że wydatki poniesione na ich zakup nie będą stanowiły u Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, jeżeli wydatki na nabycie towarów handlowych zostały uwzględnione przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów, należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość przekazanych w drodze darowizny towarów handlowych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że interpretacja odnosi się wyłącznie do przepisów wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie rozstrzyga o zgodności opisanych we wniosku czynności z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, które Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.