Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.391.2017.2.AWA
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,
• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ww. nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 października 2017 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza sprzedać działki o nr 547/l, 547/2, 547/3, (…), co do których obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) wydany przez Wójta Gminy (...), z którego wynika, że ww. działki przeznaczone są pod teren istniejące zainwestowania, dla których ustala się adaptację istniejącej zabudowy magazynowej.

W praktyce natomiast Spółka dokonała wyburzenia hal znajdujących się na ww. działkach, co stanowiło jedyne ulepszenie ww. działek. Wydatki Spółki na to wyburzenie nie przekroczyły 30% wartości pierwotnej działek.

W chwili obecnej, ze względu na zakończone wyburzenie wszystkich istniejących zabudowań, konieczna jest aktualizacja planu zagospodarowania przestrzennego, nad czym pracuje Starostwo Powiatowe (...) oraz Urząd Gminy (...).

Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działek. Spółka od momentu zakupu działek nie prowadziła na ww. działkach żadnej działalności gospodarczej za wyjątkiem zawarcia dwóch umów dzierżawy:

1. umowa zawarta w roku 2009 na okres 15 miesięcy,
2. umowa zawarta w roku 2011 na okres 1 miesiąca.
   
   

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 10 października 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. Czy na dzień sprzedaży dla działek nr 547/1, 547/2, 547/3, będących przedmiotem sprzedaży, zostanie sporządzony aktualny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego? Jeżeli tak, to jakie będzie przeznaczenie nieruchomości wg tego planu?
   Odp.: NIE. Ze względu na zakończone wyburzenie wszystkich istniejących zabudowań na działkach o numerach: 547/l, 547/2 oraz 547/3, konieczna jest aktualizacja planu zagospodarowania przestrzennego, nad czym pracuje Starostwo Powiatowe w (…) oraz Urząd Gminy (...), jednak na dzień sprzedaży ww. działek nie zostanie on sporządzony.
2. Czy dla wskazanych wyżej działek na moment sprzedaży zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?
   Odp.: NIE. Na moment sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, trwają natomiast prace nad aktualizacją planu zagospodarowania przestrzennego wskazanych wyżej działek.
3. Czy wszystkie trzy działki były wykorzystywane przez Zainteresowanego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?
   Odp.: NIE. Od momentu zakupu ww. działek Spółka zawarła dwie umowy dzierżawy działki o nr 547/2:
   • umowa dzierżawy zawarta w roku 2009 na okres 15 miesięcy,
   • umowa dzierżawy zawarta w roku 2011 na okres 1 miesiąca.
   Za wyjątkiem wskazanych wyżej umów dzierżawy działki nr 547/2 Spółka nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej na działkach nr 547/1, 547/2, 547/3.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z uwagi na fakt, iż Spółka dokonała wyburzenia budynków znajdujących się na ww. działkach, ich sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
2. Jeżeli sprzedaż ww. działek nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, to czy będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT?
3. Jeżeli sprzedaż ww. działek nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to czy będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustaw o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Sprzedaż ww. działek, mimo wyburzenia przez Spółkę znajdujących się na nich budynków, nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zatem odwołując się do art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dalej: Pr. bud.), obiekt budowlany to m.in. budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami technicznymi i urządzeniami.

Jak wynika z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Pr. bud. – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolnostojące maszty antenowe, wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody. konstrukcje oporowe nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Pr. bud., przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Należy zauważyć, że w ustawie Pr. bud. ogrodzenie zostało umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: ustawa o VAT), dostawa terenów niezabudowanych podlega zwolnieniu z podatku VAT, pod warunkiem, że tereny te nie są terenami budowlanymi. Tereny budowlane to, jak wynika z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie te tereny niezabudowane, które objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, bądź w odniesieniu do których wydano decyzję o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu (oczywiście, jeżeli plan bądź decyzja wskazuje, że grunty te przeznaczone są pod zabudowę). Wówczas bowiem tereny niezabudowane uznać należy za budowlane.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
  
  

O charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondememingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego.

Jak wynika z wypisu z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy (...) z dnia 7 czerwca 2017 r. otrzymanego przez Spółkę, dla działek mających być przedmiotem sprzedaży ustala się adaptację istniejącej zabudowy magazynowej.

W ocenie Spółki, mimo iż dokonała ona wyburzenia posadowionych na ww. działkach budynków (a więc w praktyce mamy do czynienia z terenem niezabudowanym), z planu zagospodarowania przestrzennego wynika jednak, iż teren ma charakter przeznaczony pod zabudowę, a więc nie istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, jeżeli sprzedaż ww. działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, to wówczas będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z opodatkowania VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się natomiast, na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części (w tym lokali), po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione przez sprzedawcę na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, Spółka prowadziła na ww. działkach działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT, jaką była dzierżawa działek na rzecz podmiotów trzecich. Z powyższego wynika, że doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a od tego momentu minęły już 2 lata. Tak więc, w ocenie Spółki, ma ona możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania VAT sprzedaży ww. działek, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 3

Zdaniem Spółki, jeżeli sprzedaż ww. działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, to wówczas będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlega również dostawa budynków, budowli lub ich części dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia jeśli:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% walności początkowej tych obiektów (zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku tego nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat).
   
   

W świetle powyższych uregulowań, aby ustalić, czy dostawa zabudowanej nieruchomości będzie zwolniona z VAT, czy też powinna zostać opodatkowana VAT, należy ustalić, czy transakcja sprzedaży będzie dokonana przed, w ramach lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przewiduje zatem zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części, nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz, że dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Dla zastosowania omawianego zwolnienia spełnione powinny być łącznie obie powyższe przesłanki. Tak więc, niespełnienie jednej z przesłanek z tego przepisu powoduje, że zwolnienie to nie będzie miało zastosowania.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze fakt, iż w stosunku do ww. działek:

1. Spółce nie przysługiwało w stosunku do ww. działek prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu,
2. Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie ww. działek (wyburzenie budynków), jednakże były one niższe niż 30% wartości początkowej działek,

dostawa ww. działek będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,
• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ww. nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza sprzedać działki o nr 547/l, 547/2, 547/3, co do których obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy, z którego wynika, że ww. działki przeznaczone są „pod teren istniejące zainwestowania, dla których ustala się adaptację istniejącej zabudowy magazynowej”. W praktyce natomiast Spółka dokonała wyburzenia hal znajdujących się na ww. działkach, co stanowiło jedyne ulepszenie ww. działek. Wydatki Spółki na to wyburzenie nie przekroczyły 30% wartości pierwotnej działek. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działek. Ze względu na zakończone wyburzenie wszystkich istniejących zabudowań na działkach o numerach: 547/l, 547/2 oraz 547/3, konieczna jest aktualizacja planu zagospodarowania przestrzennego, nad czym pracuje Starostwo Powiatowe oraz Urząd Gminy, jednak na dzień sprzedaży ww. działek nie zostanie on sporządzony. Na moment sprzedaży nie zostaną wydane również decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, trwają natomiast prace nad aktualizacją planu zagospodarowania przestrzennego wskazanych wyżej działek. Od momentu zakupu ww. działek Spółka zawarła dwie umowy dzierżawy działki o nr 547/2 zawarte: w roku 2009 na okres 15 miesięcy oraz w roku 2011 na okres 1 miesiąca. Za wyjątkiem wskazanych wyżej umów dzierżawy działki nr 547/2, Spółka nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej na działkach nr 547/1, 547/2, 547/3.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka dokonała wyburzenia wszystkich istniejących zabudowań na działkach o nr: 547/l, 547/2 oraz 547/3, należy uznać, że przedmiotem sprzedaży bez wątpienia będą nieruchomości niezabudowane.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT planowanej dostawy nieruchomości niezabudowanych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W świetle art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Biorąc pod uwagę opis sprawy, należy zauważyć, że pomimo, że po dokonanym całkowitym wyburzeniu przez Spółkę wszystkich istniejących zabudowań na działkach nr: 547/l, 547/2, 547/3, na moment ich sprzedaży przez Wnioskodawcę nie został jeszcze zaktualizowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to nadal obowiązuje plan, zgodnie z którym ww. działki przeznaczone są pod zabudowę (tj. oznaczone odpowiednio jako teren, dla którego ustala się adaptację istniejącej zabudowy magazynowej).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Spółkę sprzedaż działek niezabudowanych o nr 547/1, 547/2, 547/3, przeznaczonych – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – pod zabudowę, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z którym „mimo iż dokonała ona wyburzenia posadowionych na ww. działkach budynków (a więc w praktyce mamy do czynienia z terenem niezabudowanym), z planu zagospodarowania przestrzennego wynika jednak, iż teren ma charakter przeznaczony pod zabudowę, a więc nie istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT” należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii zwolnienia od podatku VAT planowanej dostawy ww. nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei, na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że badanie przesłanek wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy w opisanym we wniosku przypadku jest bezzasadne, gdyż odnoszą się one wyłącznie do dostawy budynków, budowli lub ich części, tj. nieruchomości zabudowanych. Natomiast przedmiotem dostawy w rozpatrywanej sprawie będą – jak wskazano wyżej – działki niezabudowane przeznaczone pod zabudowę. Spółka nie ma zatem możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy przy sprzedaży opisanych działek.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.