Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.299.2017.1.MR
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna mająca siedzibę w (dalej: „Sprzedający” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą. Wspólnikami Sprzedającego są: Udziałowiec 1 (osoba fizyczna) i Udziałowiec 2 (osoba fizyczna).

Spółka zawarła z Nabywcą (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) umowę sprzedaży (dalej jako: „Umowa”) zespołu składników majątkowych, niemajątkowych, obejmujących w szczególności aktywa (m.in. maszyny, urządzenia, narzędzia, materiały), logo, prawa z umów zobowiązaniowych, bazy klientów, które stanowią funkcjonalną część przedsiębiorstwa Sprzedającego w znaczeniu art. 55¹ polskiego Kodeksu Cywilnego związane z produkcją taśm konstrukcyjnych i innych towarów, które były w ofercie Sprzedającego w roku 2016 i 2017 (dalej jako: „Przedsiębiorstwo”).

Ponadto, w wyniku zawarcia Umowy przeniesiony na Nabywcę został zakład pracy Sprzedającego. Proces przeniesienia pracowników został przeprowadzony zgodnie z wymogami art. 23¹ (przejście zakładu pracy) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.).

Na podstawie Umowy uzgodniono, że przeniesieniu podlegają w każdym razie wszystkie składniki majątkowe niezbędne i funkcjonalnie związane z działalnością Przedsiębiorstwa, nawet jeśli ich opis jest z jakiegokolwiek powodu niewłaściwy lub niepełny.

Cena nabycia Przedsiębiorstwa określona w Umowie składała się dwóch części:

1. bezwarunkowego wynagrodzenia w wysokości ustalonej kwotowo w Umowie;
2. warunkowej części wynagrodzenia (dalej jako: „Earn-out”) płatnej przelewem bankowym w dniu wskazanym w Umowie, po audycie dokumentów finansowych. Earn-out wyliczony zostanie w oparciu o wskaźnik rentowności EBITDA, zgodnie ze wzorem przewidzianym w Umowie. Na zabezpieczenie zapłaty earn-out Nabywca ustanowi gwarancję bankową do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w Umowie. Zatem earn-out jest świadczeniem, które będzie należne Sprzedającemu tylko w razie zaistnienia okoliczności określonych w Umowie.

Zgodnie z Umową, po przejściu własności Przedsiębiorstwa na Nabywcę, na mocy odrębnej umowy (dalej: „Umowa o Świadczenie Usług”) Sprzedający będzie świadczyć na rzecz Nabywcy usługi w zakresie wsparcia bieżącej działalności operacyjnej i handlowej w zakresie Przedsiębiorstwa. W zamian za świadczone usługi Sprzedający otrzymywać będzie wynagrodzenie ustalone w Umowie o Świadczenie Usług.

W przyszłości, Udziałowiec 1 oraz Udziałowiec 2 mogą zostać pracownikami Nabywcy. W tym zakresie za wykonywaną pracę będą otrzymywać wynagrodzenie określone w umowie o pracę. W chwili powstania i / lub wypłaty należności z tytułu Earn-out Sprzedający będzie świadczył usługi na rzecz Nabywcy albo też Udziałowiec 1 oraz Udziałowiec 2 będą pracownikami Nabywcy. Innymi słowy możliwe są dwa alternatywne scenariusze, tj. (i) Sprzedający będzie świadczył usługi na rzecz Nabywcy albo alternatywnie Udziałowiec 1 i Udziałowiec 2 zawrą z Nabywcą umowę o pracę. W przypadku zawarcia umowy o pracę wygaśnie Umowa o Świadczenie Usług. Tym niemniej, w obu możliwych scenariuszach Earn-out zostanie wypłacony wyłącznie Sprzedającemu (spółce jawnej), a Udziałowiec 1 i Udziałowiec 2 nie będą stroną uprawnioną do jego otrzymania. W Umowie jednak przewidziano, że jednym z warunków wypłaty Earn-out jest to, aby Sprzedający świadczył na rzecz Nabywcy usługi na podstawie Umowy o Świadczenie Usług albo alternatywnie. Udziałowcy byli zatrudnieni u Nabywcy w oparciu o umowę o pracę. Jednakże w obu tych przypadkach wyłącznie uprawnionym do otrzymania Earn-out będzie Sprzedający (spółka jawna).

Dla uniknięcia wszelkich wątpliwości, należy wyjaśnić, że intencją Zainteresowanych wyrażoną w umowie było nabycie przez Nabywcę własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego związanej z produkcją taśm konstrukcyjnych i innych towarów, które były w ofercie Sprzedającego w roku 2016 i 2017. Nabywca nabył od Sprzedającego wszystkie istotne aktywa (względnie stał się stroną umów na wykorzystywanie aktywów zawartych przez Sprzedającego z podmiotami trzecimi) wykorzystywane do prowadzenia tej działalności oraz zobowiązania wynikające umów. Zatem Nabywca, nabył przedsiębiorstwo Sprzedającego albo jego zorganizowaną część.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zarówno gdy Sprzedający będzie świadczył usługi na podstawie Umowy o Świadczenie Usług albo alternatywnie Udziałowcy będą zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, wynagrodzenie warunkowe Earn-out należne Sprzedającemu będzie stanowiło dla Udziałowca 1 i Udziałowca 2, jako wspólników Sprzedającego, przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), a tym samym, na Nabywcy z tytułu wypłaty na rzecz Sprzedającego wynagrodzenia Earn-out nie będą ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o PIT?

Zdaniem Zainteresowanych, zarówno gdy Sprzedający będzie świadczył usługi na podstawie Umowy o Świadczenie Usług albo alternatywnie Udziałowcy będą zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, należne Sprzedającemu wynagrodzenie warunkowe Earn-out będzie stanowiło przychód z działalności gospodarczej w proporcji odpowiadającej udziałowi Udziałowca 1 i Udziałowca 2 w zyskach Sprzedającego, a tym samym, na Nabywcy z tytułu wypłaty na rzecz Sprzedającego wynagrodzenia Earn-out nie będą ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. W obu bowiem przypadkach Earn-out stanowić będzie drugą część wynagrodzenia należną Sprzedającemu (spółce jawnej) z tytułu sprzedaży Przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 1 ustawy o PIT, podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „PIT”) są osoby fizyczne. Spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Zgodnie z art. 8 ustawy o PIT przychody uzyskane z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej (tj. m.in. w spółce jawnej), ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

Sprzedający nie jest podatnikiem PIT (spółka jawna jest transparentna podatkowo), a przychód uzyskany z tytułu udziału w zyskach Sprzedającego stanowi przychód podatkowy Udziałowca 1 oraz Udziałowca 2.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodu podlegającym opodatkowaniu PIT jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W świetle art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT za przychód z działalności gospodarczej uważa się przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o PIT, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o PIT nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wskazano w zdarzeniu przyszłym, na zbywane Przedsiębiorstwo składają się składniki majątkowe pozyskane, przeznaczone i wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem transakcję zbycia dokonaną w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym należy zaliczyć u podatnika do przychodów z działalności gospodarczej, tzn. do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Z takim rozumieniem przepisów zgadzają się również organy podatkowe, m.in.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej dnia 28 kwietnia 2015 r. interpretacji indywidualnej o sygn. IPPB1/4511-187/15-2/ES, stwierdził:

„Mając zatem na względzie wyżej cytowane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż z tytułu sprzedaży przedsiębiorstwa powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej dnia 9 stycznia 2009 r. interpretacji indywidualnej o sygn. ILPB1/4I5-840/08-2/AA, stwierdził:

„Reasumując przy sprzedaży przedsiębiorstwa przez podatników prowadzących działalność gospodarczą mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. (...)

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedaż przedsiębiorstwa stanowi przychód w rozumieniu przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lub art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przychód z tytułu opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji sprzedaży Przedsiębiorstwa stanowi przychód ze źródła - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Dalej Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, jaki charakter prawny ma opisany w zdarzeniu przyszłym Earn- out.

Klauzula earn-out w obrocie gospodarczym stosowana jest głównie przy sprzedaży przedsiębiorstw, zorganizowanych części przedsiębiorstwa czy całych spółek i oznacza podział wypłaty na dwie części - dokonywaną z góry w chwili finalizacji transakcji, tj. zbycia pierwszego pakietu udziałów w spółce (tzw. upfront payment) oraz płaconą po upływie z góry określonego terminu lub osiągnięciu założonych celów. Druga część ma z reguły zmienną wysokość; stanowi bowiem funkcję uzyskanych rezultatów ekonomicznych. W uproszczeniu, mechanizm ten polega więc na ustaleniu ostatecznej ceny w oparciu o przyszłe wyniki finansowe przedsiębiorstwa.

Zastosowanie klauzuli earn-out bardzo często łączone jest z postanowieniami przewidującymi, że pierwotni właściciele będą zarządzać sprzedawanym przedsiębiorstwem przez pewien okres po finalizacji transakcji. Dotyczy to najczęściej branż, gdzie kompetencje, doświadczenie i kontakty dotychczasowych właścicieli stanowią znaczący kapitał.

Głównym celem zawierania klauzuli earn-out jest zmniejszenie ryzyka przepłacenia przez kupującego przedsiębiorstwo. W obrocie gospodarczym występują sytuacje, w których strony mają różne wyobrażenia na temat wartości przedsiębiorstwa. Kompromis w postaci klauzuli earn-out równoważy obawy inwestora dotyczące przyszłych wyników finansowych przedsiębiorstwa ze zbyt optymistycznymi prognozami zbywającego. Kupujący jest chroniony przed przepłaceniem, zaś sprzedający ma możliwość uzyskania wartości, której inwestor nie zapłaciłby w ramach ceny sztywnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej dnia 14 grudnia 2015 r. interpretacji indywidualnej o sygn. akt: IPPB1/4511-1091/15-2/KS, potwierdził, że przychód z earn-out powstały przy sprzedaży przedsiębiorstwa należy zakwalifikować jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. We wspomnianej interpretacji indywidualnej, spór sprowadzał się do tego, czy wierzytelności do wypłaty wynagrodzenia earn-out otrzymane przez wspólników z tytułu likwidacji spółki cywilnej nie będą stanowiły przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie zgodził się z wnioskodawcą, uznając że wierzytelności z tytułu wypłaty wynagrodzenia earn-out w ramach takiej transakcji będą stanowiły przychód z działalności gospodarczej. We wspomnianej wyżej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:

„Przychód z tytułu świadczenia earn out (premii) powstanie w przypadku ziszczenia się warunków określonych w umowie co spowoduje powstanie wierzytelności, do której dochodzenia uprawniony będzie Wnioskodawca jako były wspólnik zlikwidowanej spółki cywilnej. W tym znaczeniu spłata wierzytelności z tytułu świadczenia earn out rozumiana jako uprawnienie do dochodzenia wierzytelności nie będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo, gdyż spowoduje powstanie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Konkludując, opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie warunkowe Earn-out jest częścią ceny, której wysokość może być różna, w zależności od wyników finansowych sprzedawanego Przedsiębiorstwa. Wynagrodzenie to więc określa wartość sprzedawanego Przedsiębiorstwa, a nie jest zapłatą za pracę, usługi czy opłatą transakcyjną.

Na marginesie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że należne Sprzedającemu wynagrodzenie Earn-out nie może być uznane za przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT - tj. ze stosunku pracy, ani ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT - tj. z działalności wykonywanej osobiście. W szczególności, w tym zakresie Earn-out nie jest wypłacany Udziałowcowi 1 lub Udziałowcowi 2 z tytułu świadczonej przez nich jakiejkolwiek pracy. Przedmiotowe wynagrodzenie w postaci Earn-out należne będzie Sprzedającemu (spółce jawnej), a warunek dotyczący świadczenia usług przez Sprzedającego albo zatrudnienia Udziałowca 1 lub Udziałowca 2 jest jedynie jednym z elementów warunkujących otrzymanie Earn-out przez Sprzedającego.

W świetle art. 5b ustawy o PIT za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

i) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

ii) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

iii) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja zbycia Przedsiębiorstwa, jako czynność dokonywana w ramach działalności gospodarczej Sprzedającego, nie jest dokonywana pod kierownictwem innych osób. Dodatkowo to Sprzedający odpowiada za rezultat tej czynności, jak również on ponosi ryzyko gospodarcze z nią związane. Mając powyższe na uwadze, warunkowe wynagrodzenie Earn-out w żadnym wypadku nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy lub z działalności wykonywanej osobiście.

Dalej, ustęp drugi wspomnianego artykułu stanowi, że jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 - tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższy przepis do zdarzenia przyszłego, Sprzedający jest spółką niebędącą osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą. W takim przypadku, jak wprost wskazuje art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, przychody wspólnika z tytułu posiadania udziałów w spółce jawnej uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast z tytułu świadczenia usług na rzecz Nabywcy Sprzedający otrzymywać będzie odrębne, określone w Umowie o Świadczenie Usług wynagrodzenie. Alternatywnie z tytułu wykonywania umów o pracę Udziałowiec 1 oraz Udziałowiec 2 będą otrzymywać odrębne wynagrodzenie. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że należy rozdzielić przychód ze stosunku pracy oraz przychód wynikający z posiadania udziałów w spółce niebędącej osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą. W pierwszym przypadku przychód wynika ze świadczenia pracy, a w drugim przypadku związany jest z byciem wspólnikiem w spółce jawnej. Podkreślenia wymaga, że Earn-out należny będzie wyłącznie Sprzedającemu (spółce jawnej) z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa. Nie będzie zatem należny: (i) Sprzedającemu z tytułu świadczonych usług oraz (ii) Udziałowcowi 1 lub Udziałowcowi 2 z tytułu świadczonej pracy. W tym zakresie otrzymają oni niezależne wynagrodzenie.

Konkludując, opisane wynagrodzenie Earn-out będzie stanowiło część ceny należnej Sprzedającemu za przeniesienie własności Przedsiębiorstwa na Nabywcę. Przychody z odpłatnego zbycia Przedsiębiorstwa wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą stanowią przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT - tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dlatego też, należne Sprzedającemu wynagrodzenie warunkowe Earn-out wynikające z opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji sprzedaży Przedsiębiorstwa będzie stanowiło przychód z działalności gospodarczej w proporcji odpowiadającej udziałowi Udziałowca 1 i Udziałowca 2 w zyskach Sprzedającego, a tym samym, na Nabywcy z tytułu wypłaty na rzecz Sprzedającego wynagrodzenia Earn-out nie będą ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem są zatem wszelkie definitywne przysporzenia majątkowe podatnika, które powiększają jego majątek w tym znaczeniu, że powodują zwiększenie jego aktywów lub zmniejszenie jego zobowiązań w sposób trwały (a nie tymczasowy), a jednocześnie nie są jedną z kategorii wymienionych a w art. 14 ust. 3 ustawy, ani nie są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 ww. ustawy. Mając powyższe na uwadze za „przychód należny” rozumieć powinno się przychód definitywny należny podatnikowi, aczkolwiek jeszcze faktycznie nie otrzymany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje odrębnych uregulowań w zakresie sprzedaży przedsiębiorstwa, a zatem sprzedaż taką należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników majątku. Wobec tego, zastosowanie (co do zasady) znajdą przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, których zbycie generuje przychód zaliczany przez ustawę podatkową do innych niż działalność gospodarcza źródeł przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 5b ust. 2 ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

We wniosku wskazano, że spółka jawna, w której wspólnikami są osoby fizyczne (Udziałowiec 1 i Udziałowiec 2) zawarła umowę sprzedaży Przedsiębiorstwa. Nabywcą jest spółka z o.o. Cena nabycia Przedsiębiorstwa określona w Umowie składała się dwóch części:

1. bezwarunkowego wynagrodzenia w wysokości ustalonej kwotowo w Umowie;
2. warunkowej części wynagrodzenia (dalej jako: „Earn-out”) płatnej przelewem bankowym w dniu wskazanym w Umowie, po audycie dokumentów finansowych. Earn-out wyliczony zostanie w oparciu o wskaźnik rentowności EBITDA, zgodnie ze wzorem przewidzianym w Umowie. Na zabezpieczenie zapłaty earn-out Nabywca ustanowi gwarancję bankową do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w Umowie. Zatem earn-out jest świadczeniem, które będzie należne Sprzedającemu tylko w razie zaistnienia okoliczności określonych w Umowie.

Mając zatem na względzie wyżej cytowane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zbycie, na podstawie Umowy, składników wskazanych przez Zainteresowanych w opisie zdarzenia przyszłego wygeneruje przychód z działalności gospodarczej, w wysokości wynagrodzenia – w tym wynagrodzenia Earn-out – należnego od Nabywcy w proporcji odpowiadającej prawu Udziałowca 1 i Udziałowca 2 do udziału w zysku spółki jawnej.

Według art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Jak wynika z powyższego, podatnicy uzyskujący dochody ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, sami dokonują opodatkowania tych dochodów.

W takiej sytuacji na Nabywcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.