Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.231.2017.1.AWO
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu w związku z potrąceniem wynagrodzenia przysługującego płatnikowi na podstawie art. 28 Ordynacji podatkowej (pytanie oznaczone we wniosku numerem 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu w związku z potrąceniem wynagrodzenia przysługującego płatnikowi na podstawie art. 28 Ordynacji podatkowej (pytanie oznaczone we wniosku numerem 4).

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym — podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę oraz na podstawie umów cywilnoprawnych (w szczególności umowy zlecenia oraz umowy o dzieło). W tym zakresie, wypłacając wynagrodzenie należne pracownikom ze stosunku pracy, bądź innym osobom fizycznym, działając jako płatnik w rozumieniu właściwych przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oblicza, potrąca i wpłaca na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W okresie poprzedzającym datę złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca, wypełniając obowiązki płatnika w zakresie ww. podatku, obliczał, pobierał i odprowadzał na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie korzystał z uprawnienia, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, tj. nie potrącał zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu terminowego wpłacania podatków z kwot przekazywanych do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca zamierza dokonać potrącenia zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu terminowego wpłacania podatków, obliczonego za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązania podatkowego, w rozumieniu właściwych przepisów Ordynacji podatkowej, z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranych aktualnie i w przyszłości. Potrącone wynagrodzenie w sposób wskazany powyżej zostanie potraktowane przez Wnioskodawcę jako przychód podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 ust. 1 pkt 1 (bądź alternatywnie zgodnie z art. 12 ust. 3e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dacie przekazania pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a w przypadku, gdy kwota potrąconego wynagrodzenia będzie równa danej zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych, w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy zryczałtowane wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych, potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu w dacie potrącenia, tj. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 (bądź alternatywnie na podstawie art. 12 ust. 3e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w dacie przekazania pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a w przypadku, gdy kwota potrącanego zryczałtowanego wynagrodzenia będzie równa kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na rachunek właściwego urzędu skarbowego? (Pytanie oznaczone we wniosku numerem 4).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie wskazanego pytania, zryczałtowane wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu w dacie potrącenia na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 (bądź alternatywnie zgodnie z art. 12 ust. 3e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w dacie przekazania pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a w przypadku, gdy kwota potrącanego zryczałtowanego wynagrodzenia będzie równa kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca wskazuje, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów, decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może, w opinii Wnioskodawcy, być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Wnioskodawca dodał również, że stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Swoim zakresem zastosowania obejmuje przy tym wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej. Przepis art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże więc przychody z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, co oznacza, że przychody objęte tym przepisem muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, względnie któregoś z działów specjalnych produkcji rolnej.

W opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie płatników nie ma bezpośredniego związku z prowadzeniem (bądź nie) działalności gospodarczej. Identyczne obowiązki płatników zostały bowiem nałożone na wszystkich płatników, bez względu na ich status prawny oraz bez względu na to, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też nie. Tytułem omawianego wynagrodzenia nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, lecz prawidłowe wykonywanie ściśle określonego przepisami obowiązku publicznoprawnego. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma żadnych podstaw, aby traktować kwotę wynagrodzenia jako przychód należny i w związku z tym poddawać go opodatkowaniu podatkiem dochodowym bez względu na to, czy wynagrodzenie z tego tytułu zostało pobrane, czy też nie.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przychody z tytułu wynagrodzenia przysługującego płatnikom będącym podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie wówczas, gdy zostały faktycznie przez nich uzyskane. Przychód Wnioskodawcy wynikający z wynagrodzenia płatnika podlega opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rezultacie, przychód z tego tytułu będzie uzyskiwany przez Wnioskodawcę w dacie przekazania (na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego) pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a w przypadku, gdy kwota potrącanego zryczałtowanego wynagrodzenia będzie równa kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałaby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca dodał również, iż w przypadku uznania przez organ podatkowy, że przychód wynikający z wynagrodzenia przysługującego płatnikom ma bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej, do tego wynagrodzenia będzie miał wówczas zastosowanie przepis art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, że w tym przepisie znajduje się odwołanie do art. 12 ust. 3, w którym z kolei znajduje się przesłanka związania przychodu z prowadzeniem działalności gospodarczej. Mając na uwadze jednak okoliczność, że przychody objęte art. 12 ust. 3e mają charakter kasowy, podobnie jak w przypadku art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konsekwencje w ocenie Wnioskodawcy będą takie same, jak opisano powyżej.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że zbliżony do opisanego w niniejszym wniosku stan faktyczny był przedmiotem następujących interpretacji przepisów prawa podatkowego:

1. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 22 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.565.2016.1.AG;
2. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 22 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.564.2016.1.AG;
3. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 22 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.563.2016.1.AG;
4. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 22 listopada 2016 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.562.2016.1.AG;
5. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 19 grudnia 2016 r., sygn. 2461- IBPB- 1-3.4510.908.2016.2.AB;
6. interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 14 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.68.2017.1.SO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017, poz. 201 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 3 pkt 3 lit. a) Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o podatkach - rozumie się przez to również zaliczki na podatki.

Zgodnie z treścią art. 28 § 1 cytowanej ustawy płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Przepis ten wskazuje ogólne przesłanki, od spełnienia których uzależnione zostało prawo płatnika lub inkasenta do pobrania przedmiotowego wynagrodzenia (są nimi: pobór podatku od podatnika oraz jego terminowa wpłata na rzecz budżetu państwa). Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków skutkuje brakiem podstawy prawnej do realizacji przez płatnika/inkasenta rzeczonego uprawnienia.

Należy ponadto zauważyć, że żaden przepis Ordynacji podatkowej nie narzuca na płatnika obowiązku dokonywania potrąceń należnego wynagrodzenia w tym samym miesiącu, w którym wpłacił uprzednio pobrany podatek, ani też nie określa terminu, w jakim to uprawnienie może zostać zrealizowane. Należy zatem przyjąć, iż uprawnienie to przysługuje przez cały okres istnienia zobowiązania, a więc do upływu terminu jego przedawnienia.

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W świetle powyższego płatnik ma prawo potrącić należne mu wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za okres istnienia zobowiązania, a więc do upływu terminu jego przedawnienia, jednakże może ono zostać potrącone wyłącznie od kwoty wpłaty dokonanej w terminie.

W złożonym wniosku podano, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych i zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działając jako płatnik, oblicza, potrąca i wpłaca na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawca do tej pory nie korzystał z uprawnienia, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, tzn. nie potrącał zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu terminowego wpłacania podatków z kwot przekazywanych do urzędu skarbowego. Wnioskodawca planuje dokonać rzeczonego potrącenia, obliczonego za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązania podatkowego (w rozumieniu właściwych przepisów Ordynacji podatkowej), z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobieranych aktualnie, jak i w przyszłości.

Wobec powyższych ustaleń, w przypadku zaistnienia obowiązku pobrania przez Spółkę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, Spółka, jako płatnik tego podatku będzie uprawniona do potrącenia zryczałtowanego wynagrodzenia przysługującego z tytułu terminowego wpłacania tego podatku na rzecz budżetu państwa.

Podkreślić należy, iż ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.) nie zawiera definicji legalnej przychodu podatkowego. W przedmiotowych przepisach wymieniono jedynie przykładowe kategorie przysporzeń majątkowych (katalog otwarty), które zostały do nich zaliczone.

Analiza poszczególnych jednostek redakcyjnych art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy pozwala jednak na ustalenie pewnych desygnatów przychodu podatkowego. Będą to uzyskane (a w przypadku wymienionym w art. 12 ust. 3 wskazanej ustawy również należne) wartości materialne, które w sposób definitywny zwiększają aktywa podatnika lub zmniejszają jego pasywa (wskazanie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2830/14).

Na podstawie przytoczonych unormowań można zatem przyjąć, że przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku osoby prawnej, mająca definitywny charakter, powiększająca jej aktywa, którą może rozporządzać jak własną.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast stosownie do art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Powyższy przepis nakazuje ujmować (dla celów podatkowych) przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Podkreślić jednakże należy, że przywołany artykuł obejmuje swoim zakresem zastosowania wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej. Oznacza to, że między przychodem a wymienionymi rodzajami działalności (działalność gospodarcza lub rolna) musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu.

Za przychody należne uznaje się przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia (przychody wynikające z konkretnego stosunku prawnego). Powstanie przychodów należnych związane jest zatem z powstaniem wierzytelności. Ze względu na fakt, iż termin „wierzytelność” wywodzi się wprost z prawa cywilnego - za przychody należne powinno się uznawać wyłącznie przychody wymagalne w świetle przywołanej materii (prawa cywilnego), tzn. możliwe do prawnie skutecznego dochodzenia.

W treści art. 12 ust. 3a-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca określił datę powstania obowiązku podatkowego poprzez szczegółowe określenie daty powstania przychodu. W unormowaniach tych wskazano jakie zdarzenia, umiejscowione w czasie, należy uznać za datę powstania przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 3a wskazanej ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  
• uregulowania należności.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w oparciu o treść art. 12 ust. 3) należy przyjąć, że opodatkowaniu podlega przychód należny, co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych. W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie, nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d cytowanej ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Reguluje tę kwestię art. 12 ust. 3e omawianej ustawy, zgodnie z którym w przypadku przychodu, który powstaje nie wskutek takich zdarzeń jak określone w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Tym samym art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi określenie daty powstania przychodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 tej ustawy.

Tutejszy organ zgadza się z Wnioskodawcą, że wynagrodzenie płatników nie posiada bezpośredniego związku z prowadzeniem (bądź nie) działalności gospodarczej (z uwagi m. in. na nałożenie tożsamych obowiązków dla wszystkich płatników, bez względu na ich status prawny, czy prowadzenie działalności gospodarczej). Podstawowym kryterium do zastosowania omawianego wynagrodzenia jest prawidłowe wykonywanie ściśle określonego przepisami prawa obowiązku publicznoprawnego, dlatego też nie ma żadnych podstaw, aby traktować kwotę wynagrodzenia jako przychód należny i w związku z tym poddawać go opodatkowaniu podatkiem dochodowym bez względu na to, czy wynagrodzenie z tego tytułu zostało pobrane.

W związku z powyższym przychody z tytułu wynagrodzenia przysługującego płatnikom, będącym podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie wówczas, gdy zostały faktycznie przez nich uzyskane.

Tym samym zryczałtowane wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w dacie potrącenia.

Reasumując, w odpowiedzi na będące przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia pytanie, należy stwierdzić, że zryczałtowane wynagrodzenie, obliczone od terminowo wypłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 4. W pozostałym zakresie (tzn. w odniesieniu do pytań numer 1, 2 i 3) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5,85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.