Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.420.2017.3.MC
z 27 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) oraz z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części przeznaczonej na:

• cele mieszkalne – jest prawidłowe;

• cele noclegowe:
  • w przypadku Zainteresowanej będącą stroną postępowania – jest nieprawidłowe,
  • w przypadku Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części przeznaczonej na cele mieszkalne i noclegowe oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 27 września 2017 r. oraz z dnia 20 października 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz rezygnację z pytania nr 4 wniosku ORD-IN₍₈₎.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
  

Panią …;

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

Pana …..

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (z uwzględnieniem pism stanowiących uzupełnienia wniosku).

W roku 2007 Zainteresowana wraz z mężem nabyła w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym w stanie nienadającym się do użytku. Zakup został opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie stosownych zezwoleń w latach 2007-2008 nastąpiła rozbiórka istniejącego budynku mieszkalnego i jego odbudowa jako budynku z dwoma lokalami mieszkalnymi. W jednym z lokali mieszkalnych zamieszkała Zainteresowana wraz z mężem zaś drugi przeznaczony został na obiekt noclegowy, wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej pod nazwą „…” (REGON ;..), opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych/liniowym, na podstawie prowadzonej Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów.

Odbudowa budynku mieszkalnego zrealizowana została poza działalnością gospodarczą, bez prawa do odliczenia podatku od towarów i usług, przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Jako przedsiębiorca Zainteresowana będąca stroną postępowania jest podatnikiem podatku VAT.

Obecnie Zainteresowana wraz z mężem zamierza przejść na emeryturę i sprzedać nieruchomość.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 września 2017 r. Zainteresowana będąca stroną postępowania w zakresie podatku od towarów i usług wskazała:

Zainteresowana będąca stroną postępowania – Pani … jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania – Pan …nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zainteresowana będąca stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą: 1.7.2008 –Hotele i podobne obiekty zakwaterowania (PKD 55.10.Z).

Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na pytanie tut. Organu „Jaka jest klasyfikacja odbudowanego budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych?” Zainteresowana będąca stroną postępowania wskazała: PKOB 112 - budynek mieszkalny jednorodzinny o dwóch lokalach (Decyzja … Prezydenta Miasta … z dnia 4.6.2007 r.). KŚT 110 - budynek mieszkalny.

Odbudowany budynek, o którym mowa we wniosku posiada powierzchnię całkowitą użytkową 682 m^².

Część odbudowanego budynku przeznaczona na cele mieszkalne posiada powierzchnię użytkową 71,60 m^².

Część odbudowanego budynku przeznaczona na cele noclegowe posiada powierzchnię użytkową 610,40 m^².

Część budynku przeznaczona na cele noclegowe została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Zainteresowana będąca stroną postępowania wynajmuje część budynku przeznaczoną na cele noclegowe od grudnia 2008 r.

Pierwsze zajęcie/używanie ww. części budynku przeznaczonej na cele noclegowe nastąpiło w grudniu 2008 r.

Od pierwszego zajęcia/używania przedmiotowej części budynku przeznaczonej na cele noclegowe do momentu jej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Na pytanie tut. Organu „Czy Zainteresowana będąca stroną postępowania ponosiła/ponosi wydatki na ulepszenie ww. części budynku przeznaczonej na cele noclegowe, w stosunku do której miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeśli tak, to czy były one wyższe niż 30% wartości początkowej przedmiotowej części budynku przeznaczonej na cele noclegowe?” Zainteresowana będąca stroną postępowania odpowiedziała „Nie miałam prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do budynku – realizacja robót prowadzona była systemem gospodarczym, z planowanym przeznaczeniem budynku wyłącznie na cele mieszkaniowe.”.

W odpowiedzi na pytanie „Czy po zakończonym ulepszeniu ww. części budynku przeznaczonej na cele noclegowe była oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)? Jeżeli tak, to należy wskazać kiedy nastąpiło to oddanie do użytkowania? (…)” Zainteresowana będąca stroną postępowania wskazała, że nie – realizacja robót prowadzona była systemem gospodarczym, z planowanym przeznaczeniem budynku wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Część budynku w stanie ulepszonym przeznaczona na cele noclegowe była wykorzystywana do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Część budynku przeznaczona na cele noclegowe, o której mowa we wniosku nie była i nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 października 2017 r. Zainteresowana będąca stroną postępowania doprecyzowała:

Na pytanie tut. Organu „Kiedy został oddany do użytkowania budynek po zakończonej odbudowie? Proszę podać miesiąc i rok oddania do użytkowania.” Zainteresowana będąca stroną postępowania odpowiedziała „listopad 2008 roku”.

W odpowiedzi na pytanie „Czy po oddaniu do użytkowania budynku po zakończonej odbudowie, Zainteresowani ponosili/ponoszą jakiekolwiek wydatki na ulepszenie – w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe?” Zainteresowana będąca stroną postępowania jednoznacznie wskazała, że nie.

Nadto w odpowiedzi na pytanie „Jaki jest numer geodezyjny działki/działek, na której/których znajduje się odbudowany budynek, o którym mowa we wniosku ORD-WS(2)?” Zainteresowana będąca stroną postępowania odpowiedziała – jednostka ewidencyjna …, M. …, Obręb …, nr działki 164/1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w pismach stanowiących uzupełnienia wniosku).

Czy sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (oznaczone w uzupełnieniu wniosku ORD-IN₍₈₎ jako pytanie nr 2)

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowanym w pismach stanowiących uzupełnienia wniosku), sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ została nabyta poza działalnością gospodarczą w ramach transakcji zwolnionej od opodatkowania oraz nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w okresie budowy i nie obejmuje Wnioskodawcy definicja podatnika określona w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części przeznaczonej na:

• cele mieszkalne – jest prawidłowe;

• cele noclegowe:
  • w przypadku Zainteresowanej będącą stroną postępowania – jest nieprawidłowe,
  • w przypadku Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bez udziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności budynku wraz z gruntem na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego budynku wraz z gruntem za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak wynika z art. 43 ust. 11 ustawy, ww. oświadczenie musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania zamierza wraz z mężem … – Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania w ramach współwłasności ustawowej małżeńskiej sprzedać nieruchomość składającą się z dwóch lokali, w tym jeden przeznaczony został na cele mieszkalne dla Zainteresowanych, natomiast drugi został przeznaczony na cele noclegowe i był wykorzystywany do prowadzonej, przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania, działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – budynek w części przeznaczonej na cele mieszkalne służy zaspokojeniu własnych celów mieszkaniowych Zainteresowanych czyli celów prywatnych, to zarówno Zainteresowana będąca stroną postępowania, jak i Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dokonując dostawy budynku w ww. części przeznaczonej na cele mieszkalne będą dokonywali przedmiotowej dostawy w zakresie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym zarówno Zainteresowana będąca stroną postępowania, jak i Zainteresowany niebędący stroną postępowania – w ramach dostawy budynku w części przeznaczonej na cele mieszkalne nie będą działali w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem sprzedaż budynku w ww. części przeznaczonej na cele mieszkalne nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

A zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części wykorzystywanej na cele mieszkalne należało uznać za prawidłowe.

Także w przypadku sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, który nie wykorzystywał budynku w ww. części do prowadzenia działalności gospodarczej – należy stwierdzić, że nie będzie on działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji sprzedaż przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania ww. części budynku przeznaczonej na cele noclegowe nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe należało również uznać za prawidłowe.

Podatnikiem natomiast – w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy – z tytułu dostawy budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe będzie Zainteresowana będąca stroną postępowania, która wykorzystywała ww. część budynku jako obiekt noclegowy do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem sprzedaż przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe, przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania, będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy.

Przy czym analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w stosunku do budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe, o których mowa we wniosku, miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Jak bowiem wskazała Zainteresowana będąca stroną postępowania – budynek w części przeznaczonej na cele noclegowe był wykorzystywany w prowadzonej przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania działalności gospodarczej. A zatem do pierwszego zasiedlenia budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe doszło w momencie rozpoczęcia wykorzystywania ww. części budynku do prowadzonej działalności. Od tego momentu upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. części budynku przeznaczonej na cele noclegowe.

Zatem w przypadku dostawy, przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania, budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji powyższego, przedmiotowa dostawa budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek należy wskazać, że skoro dostawa przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na cele mieszkalne nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast w części przeznaczonej na cele noclegowe podlega zwolnieniu od podatku VAT, to dostawa gruntu przyporządkowanego do części mieszkalnej nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, natomiast dostawa gruntu przyporządkowanego do przedmiotowego budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Zainteresowanej będącej stroną postępowania w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku w części przeznaczonej na cele noclegowe należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Końcowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części przeznaczonej na cele mieszkalne oraz cele noclegowe. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.