Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.72.2017.2.MG
z 12 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.), uzupełnionego 1 sierpnia 2017 r. oraz 1 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu postania przychodu podatkowego:

• z tytułu zafakturowania dla najemców zużycia zimnej oraz ciepłej wody (pytanie oznaczone we wniosku jak Nr 1) - jest nieprawidłowe,
• z tytułu refakturowania na najemców kosztów mediów (pytanie oznaczone we wniosku jak Nr 2) - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony 1 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu postania przychodu podatkowego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.72.2017.1.MG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 1 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca, zwany dalej Spółdzielnią, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółdzielnia prowadzi księgi rachunkowe metodą memoriałową. Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą polegająca m.in. na wynajmie lokali użytkowych. Umowy zawarte są na czas nieokreślony. Z zawartych umów najmu wynikają następujące postanowienia:

1. odczyty wskazań wodomierzy jak i rozliczenia pobranej zimnej wody w lokalach następują wg stanu na dzień: 31 marca, 30 czerwca, 30 września oraz 31 grudnia danego roku i zostają zafakturowane na fakturze łącznie z innymi opłatami należnymi z tytułu najmu lokalu użytkowego w kolejnym miesiącu po dacie, na którą następuje rozliczenie. Nie ma w tym przypadku płatności zaliczkowej, w związku z tym nie jest wystawiana faktura korygująca, tylko zwykła.
   Przykład:
   
   1. Faktura wystawiona dnia 14 kwietnia 2017 r., data sprzedaży 30 kwietnia 2017 r. z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za okres od 01 kwietnia 2017 r do 30 kwietnia 2017 r. wraz z naliczoną opłatą za wodę. Opłata za wodę dotyczy rozliczenia na dzień 31 marca. Opłata za wodę jest zafakturowana z czynszem za miesiąc kwiecień.
2. Zgodnie z „Regulaminem rozliczania kosztów podgrzania wody w Spółdzielni” odczyty wskazań wodomierzy jak i rozliczenia pobranej ciepłej wody w lokalach następuje dwa razy w roku kalendarzowym tj. na dzień 30 kwietnia i 31 października każdego roku. Wyżej określone okresy rozliczeniowe są zawarte również w umowach. Jest również zapis w umowach, że rozliczenie zużycia zostanie zafakturowane w miesiącu następnym po dacie, na którą następuje rozliczenie łącznie z innymi opłatami za najem. Nie ma płatności zaliczkowych, a więc w związku z rozliczeniem nie jest wystawiana faktura korygująca.
   
3. W niektórych umowach najmu zawarte są dodatkowe postanowienia, z których wynika, że oprócz miesięcznego czynszu z tytułu wynajmu lokalu:
   wynajmujący obciąży najemcę z tytułu zużycia energii cieplnej, wody i energii elektrycznej oraz opłatami stałymi tych mediów, każdorazowo po otrzymaniu faktury od dostawców mediów. Na tę okoliczność wystawiana jest oddzielna faktura. Dochodzi zatem do tzw. refakturowania mediów. Możliwość taka wynika z art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   Na fakturze podawany jest okres, za który faktycznie zużyto media, aby najemca mógł łatwo zorientować się za jaki okres zużycia mediów płaci.
   Na przykład:
   
   1. faktura wystawiona na najemcę za zużycie centralnego ogrzewania w dniu 14 kwietnia 2017 r., z datą sprzedaży 31 marca 2017 r. na podstawie faktury otrzymanej od Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej (data wpływu do Spółdzielni 12 kwietnia 2017 r.). Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia centralnego ogrzewania w miesiącu marcu 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż jest to opłata za okres: marzec 2017 r.
   2. faktura wystawiona na najemcę za zużycie energii elektrycznej w lokalu w dniu 28 kwiecień 2017 r., z podanym na fakturze miesiącem sprzedaży: kwiecień 2017 r. na podstawie otrzymanej faktury (data wpływu do Spółdzielni 24 kwietnia 2017 r.) Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia energii elektrycznej w lokalu za okres od 10 lutego 2017 r. do 12 kwietnia 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż opłata dotyczy okresu od 10 lutego 2017 r. do 12 kwietnia 2017 r.
   W kilku umowach najmu nie określono okresu rozliczeniowego. Przykład:
   
   3. faktura wystawiona na najemcę za zużycie energii elektrycznej w lokalu w dniu 14 marca 2017 r., miesiąc luty wskazany, jako miesiąc sprzedaży, na podstawie otrzymanej faktury (data wpływu do Spółdzielni 1 marca 2017 r.). Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia energii elektrycznej za okres od 6 grudnia 2016 r. do 9 lutego 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż opłata dotyczy okresu od 6 grudnia 2016 r. do 9 lutego 2017 r.
   
   
   
   
   
   

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 sierpnia 2017 r., wskazano, że:

Zgodnie z zapisem umów najmu „Rozliczenie zużycia zimnej wody następuje w oparciu o odczyty wodomierza za okresy na dzień 31 marca, 30 czerwca, 30 września i 31 grudnia każdego roku i zostaje zafakturowane w fakturze VAT łącznie z innymi opłatami (...), w kolejnym miesiącu po dacie, na którą następuje rozliczenie.”

Jak wynika z treści umów, opłaty za wodę są rozliczane za okresy kwartalne, a ich fizyczne rozliczenie i zafakturowanie następuje w miesiącu kolejnym, po dacie na którą dokonywane są odczyty wodomierzy. Z umów najmu zawartych z najemcami wynika, że „ustala się miesięczny czynsz najmu lokalu”. Zgodnie z treścią umów „Wynajmujący obciąży najemcę z tytułu zużycia energii cieplnej, wody i energii elektrycznej oraz opłatami stałymi tych mediów, każdorazowo po otrzymaniu faktury VAT od dostawców mediów”. Zdaniem Spółdzielni okres rozliczeniowy dla ww. mediów jest wyznaczany przez dzień otrzymania faktury od dostawcy mediów.

Na fakturach wystawianych najemcom jest wskazany jedynie okres, za jaki zużyto media. Nie ma natomiast podanej daty otrzymania faktury od dostawcy mediów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Kiedy powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu zafakturowania zużycia zimnej oraz ciepłej wody wg stanu opisanego w pkt 1) i 2)?
2. Kiedy powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu refakturowania na najemców kosztów zużycia mediów w związku z zawartymi umowami najmu, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym pkt 3) ppkt a-c? Czy będzie to miesiąc otrzymania faktury od dostawcy mediów, czy też ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej przez Spółdzielnię fakturze?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1) Generalnie za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej - w przypadku usług uważa się dzień wykonania usług (częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki od tej zasady. I tak, w przypadku, gdy przedmiotem umowy są usługi świadczone przez pewien dłuższy czas, w trakcie którego dochodzi do periodycznych rozliczeń pomiędzy stronami umowy (m.in. usługi najmu), ma zastosowanie art. 12 ust. 3c updop. Przepisy te stanowią, że jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych - to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze - jednak nie rzadziej niż raz w roku. Reguła ta ma zastosowanie także do dostaw energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego. Zdaniem Spółdzielni, przychód, o którym mowa w stanie faktycznym określonym w pkt 1) i 2) powstanie w ostatnim dniu miesiąca następującego po dacie rozliczenia, gdyż taki okres wynika z zawartych umów. W podanym przykładzie 1a) będzie to dzień 30 kwietnia 2017 r.

Ad.2) Spółdzielnia uważa, iż w opisanym stanie faktycznym pkt 3) ppkt a) i b) opisanych w stanie faktycznym przychód z tytułu refakturowania mediów na najemcę powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze, z uwagi na fakt, iż skrajna data okresu rozliczeniowego na wystawionej fakturze jest wcześniejsza w porównaniu z datą otrzymania faktury od dostawcy mediów, dlatego uważamy, iż w opisanym stanie faktycznym przychód powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze. W przykładzie 3c) z uwagi na brak w umowie zapisów dotyczących okresu rozliczeniowego przychód z tytułu refakturowania mediów powstaje również w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., zwana dalej: „ustawą” lub „updop”) nie zawiera definicji przychodu. W odniesieniu do przychodów ustawodawca zastosował technikę ustawodawczą polegającą na wymienieniu przykładowych kategorii pożytków, których otrzymanie implikuje powstanie przychodu podatkowego (art. 12 ust. 1 pkt 1-10 ustawy), pozostawiając katalog przysporzeń kreujących powstanie przychodu w rozumieniu ustawy otwartym. Jednocześnie prawodawca ustanowił w art. 12 ust. 4 powołanej ustawy zamknięty katalog kategorii przychodów wyłączonych z opodatkowania. A contrario wszystkie inne przysporzenia majątkowe (zwiększające aktywa lub zmniejszające pasywa spółki) niż wymienione w art. 12 ust. 4 ww. ustawy należy uznać za przychód skutkujący powstaniem obowiązku podatkowego.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem podatek dochodowy powinien być naliczany od należnych przysporzeń majątkowych o charakterze trwałym, a czasami od przysporzeń otrzymanych.

W konsekwencji za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, definitywnym, bezzwrotnym. Przy czym w przypadku przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej już sam fakt, że przychód staje się należny powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Natomiast moment zaliczenia uzyskanych przychodów określają przepisy art. 12 ust. 3a i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 12 ust. 3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Postanowienia wyżej powołanych przepisów nie mają jednak zastosowania w sytuacjach, o których mowa w art. 12 ust. 3c updop. W myśl tego przepisu bowiem, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca nie zdefiniował terminu „usługi rozliczanej w okresach rozliczeniowych”. Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego (pod red. prof. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003) termin „okres” jest rozumiany jako „wyodrębniony przedział czasowy, w którym coś jest wykonywane lub coś się dzieje, czas trwania czegoś”, a także „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”. Z kolei pojęcie „rozliczeniowy” jest definiowane jako „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”. W świetle powyższego, przez okres rozliczeniowy należy więc rozumieć wyodrębniony przedział czasu, za który należy dokonać uregulowania wzajemnych należności, zobowiązań.

W celu określenia momentu powstania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie w odniesieniu do przedstawionej we wniosku sytuacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą polegająca m.in. na wynajmie lokali użytkowych. Z zawartych umów najmu wynikają następujące postanowienia:

1. odczyty wskazań wodomierzy jak i rozliczenia pobranej zimnej wody w lokalach następują wg stanu na dzień: 31 marca, 30 czerwca, 30 września oraz 31 grudnia danego roku i zostają zafakturowane na fakturze łącznie z innymi opłatami należnymi z tytułu najmu lokalu w kolejnym miesiącu po dacie, na którą następuje rozliczenie. Przykład:
   
2. Faktura wystawiona dnia 14 kwietnia 2017 r., data sprzedaży 30 kwietnia 2017 r. z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za okres od 01 kwietnia 2017 r do 30 kwietnia 2017 r. wraz z naliczoną opłatą za wodę. Opłata za wodę dotyczy rozliczenia na dzień 31 marca. Opłata za wodę jest zafakturowana z czynszem za miesiąc kwiecień.
   
3. Zgodnie z zapisem umów najmu „Rozliczenie zużycia zimnej wody następuje w oparciu o odczyty wodomierza za okresy na dzień 31 marca, 30 czerwca, 30 września i 31 grudnia każdego roku i zostaje zafakturowane w fakturze VAT łącznie z innymi opłatami (...), w kolejnym miesiącu po dacie, na którą następuje rozliczenie.” Jak wynika z treści umów, opłaty za wodę są rozliczane za okresy kwartalne, a ich fizyczne rozliczenie i zafakturowanie następuje w miesiącu kolejnym, po dacie na którą dokonywane są odczyty wodomierzy.
   
4. Zgodnie z „Regulaminem rozliczania kosztów podgrzania wody w Spółdzielni” odczyty wodomierzy jak i rozliczenia pobranej ciepłej wody w lokalach następuje dwa razy w roku kalendarzowym, tj. na dzień 30 kwietnia i 31 października każdego roku. Wyżej określone okresy rozliczeniowe są zawarte również w umowach. Jest również zapis w umowach, że rozliczenie zużycia zostanie zafakturowane w miesiącu następnym po dacie, na którą następuje rozliczenie łącznie z innymi opłatami za najem.
   
5. W niektórych umowach najmu zawarte są dodatkowe postanowienia, z których wynika, że oprócz miesięcznego czynszu z tytułu wynajmu lokalu: wynajmujący obciąży najemcę z tytułu zużycia energii cieplnej, wody i energii elektrycznej oraz opłatami stałymi tych mediów, każdorazowo po otrzymaniu faktury od dostawców mediów. Wystawiana jest oddzielna faktura. Dochodzi do tzw. refakturowania mediów. Na fakturze podawany jest okres, za który faktycznie zużyto media, aby najemca mógł łatwo zorientować się za jaki okres zużycia mediów płaci. Na przykład:
   
   1. faktura wystawiona na najemcę za zużycie centralnego ogrzewania w dniu 14 kwietnia 2017 r., z datą sprzedaży 31 marca 2017 r. na podstawie faktury otrzymanej od Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej (data wpływu do Spółdzielni 12 kwietnia 2017 r.). Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia centralnego ogrzewania w miesiącu marcu 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż jest to opłata za okres: marzec 2017 r.
   2. faktura wystawiona na najemcę za zużycie energii elektrycznej w lokalu w dniu 28 kwiecień 2017 r., z podanym na fakturze miesiącem sprzedaży: kwiecień 2017 r. na podstawie otrzymanej faktury (data wpływu do Spółdzielni 24 kwietnia 2017 r.) Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia energii elektrycznej w lokalu za okres od 10 lutego 2017 r. do 12 kwietnia 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż opłata dotyczy okresu od 10 lutego 2017 r. do 12 kwietnia 2017 r.
   
   
   

Z umów najmu zawartych z najemcami wynika, że „ustala się miesięczny czynsz najmu lokalu”.

Zgodnie z treścią umów „Wynajmujący obciąży najemcę z tytułu zużycia energii cieplnej, wody i energii elektrycznej oraz opłatami stałymi tych mediów, każdorazowo po otrzymaniu faktury VAT od dostawców mediów”. Zdaniem Spółdzielni okres rozliczeniowy dla ww. mediów jest wyznaczany przez dzień otrzymania faktury od dostawcy mediów.

Na fakturach wystawianych najemcom jest wskazany jedynie okres, za jaki zużyto media.

Nie ma natomiast podanej daty otrzymania faktury od dostawcy mediów.

W kilku umowach najmu nie określono okresu rozliczeniowego. Przykład:

1. faktura wystawiona na najemcę za zużycie energii elektrycznej w lokalu w dniu 14 marca 2017 r., miesiąc luty wskazany, jako miesiąc sprzedaży, na podstawie otrzymanej faktury (data wpływu do Spółdzielni 1 marca 2017 r.). Faktura otrzymana od dostawcy mediów dotyczy zużycia energii elektrycznej za okres od 6 grudnia 2016 r. do 9 lutego 2017 r. Na fakturze wystawionej przez Spółdzielnię na najemcę widnieje adnotacja, iż opłata dotyczy okresu od 6 grudnia 2016 r. do 9 lutego 2017 r.
   
   

Mając na względzie przedstawiony opis stanu faktycznego oraz wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w odniesieniu do sytuacji dotyczącej fakturowania na rzecz najemców opłat za zużycie zimnej oraz ciepłej wody (Nr 1 i 2 opisu stanu faktycznego – objęty pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 1) zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3c updop. Jak bowiem wskazano, umowy najmu zawierają postanowienia, że opłaty za pobór zimnej wody są rozliczane za okresy kwartalne, tj. za okresy na dzień 31 marca, 30 czerwca, 30 września i 31 grudnia, natomiast opłaty za pobór ciepłej wody są rozliczane dwa razy w roku, tj. na dzień 30 kwietnia i 31 października. W takim przypadku, zgodnie z art. 12 ust. 3c updop, przychód podatkowy powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w ww. umowach, tj. dla opłat związanych z poborem zimnej wody będzie to 31 marca, 30 czerwca, 30 września i 31 grudnia. Natomiast dla opłat związanych z poborem ciepłej wody będzie to 30 kwietnia i 31 października. Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przychód, o którym mowa w stanie faktycznym określonym w Nr 1 i 2, powstanie w ostatnim dniu miesiąca następującego po dacie rozliczenia.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy odnoszącym się do pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, zgodnie z którym, przychód z tytułu refakturowania mediów powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze. Należy zauważyć, że zgodnie z treścią umów w zakresie dotyczącym stanu faktycznego Nr 3 pkt a) i b) „Wynajmujący obciąży najemcę (…) każdorazowo po otrzymaniu faktury VAT od dostawców mediów”. Zatem z zawartych umów z najemcami nie wynika, że refaktury dotyczące mediów będą rozliczane w okresach rozliczeniowych, bowiem nie wskazano w nich żadnych ram czasowych (wyodrębnionego przedziału czasu), za który należy dokonać uregulowania wzajemnych należności/zobowiązań. Tym samym nie można przyjąć – jak wskazał Wnioskodawca – że „okres rozliczeniowy dla ww. mediów jest wyznaczony przez dzień otrzymania faktury od dostawców mediów”.

Biorąc pod uwagę powyższe, skoro w umowach najmu dotyczących stany faktycznego Nr 2 pkt a) i b) nie wskazano okresów rozliczeniowych dotyczących refakturowania mediów to, w rozpatrywanej sytuacji zasadnym, będzie określenie momentu uzyskania przychodu z tytułu obciążenia najemców kosztami wykorzystanych przez nich mediów na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w dacie wystawienia refaktury. W tym samym momencie powstanie również przychód dotyczący refaktur mediów w zakresie dotyczącym stanu faktycznego Nr 2 pkt c), z którego wynika, że w umowach najmu nie określono okresów rozliczeniowych, co oznacza, że przychów z tego tytułu powstanie w dacie wystawienia refaktur.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Niniejszą interpretacją tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie objętym pytaniami oznaczonymi we wniosku Nr 1 i 2.

W pozostałym zakresie (objętym wnioskiem) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.