Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.268.2017.2.KM
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanej przez Wnioskodawcę usługi budowlanej/budowlano-montażowej od Podmiotu X – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanej przez Wnioskodawcę usługi budowlanej/budowlano -montażowej od Podmiotu X. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) o pełnomocnictwo, potwierdzenie wpłaty brakującej kwoty oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (dalej jako: Spółka lub Wnioskodawca) realizuje m.in.: usługi budowlane oraz budowlano-montażowe w zakresie obiektów przemysłowych i mieszkalnych, usługi generalnego wykonawstwa inwestycji budowlanych, roboty ziemne i melioracyjne, remonty, przebudowy, adaptacje. Prace te Spółka wykonuje we własnym zakresie (tzn. własnymi pracownikami itd.), bądź przy wykorzystaniu podwykonawców.

W związku z wykonywaniem ww. świadczeń niekiedy zdarza się, iż ich nabywcy (dalej jako: Nabywca) zgłaszają Spółce w późniejszym okresie czasu, ujawnioną wadę fizyczną (usterkę), którą Spółka – w oparciu o obowiązujące przepisy prawa bądź udzieloną gwarancję – obowiązana jest nieodpłatnie usunąć. W tym celu Spółka zleca usunięcie ww. wady innemu podmiotowi gospodarczemu (innym podmiotom gospodarczym; dalej ogólnie jako: Podmiot X), który – w zależności od rodzaju wady – usuwa ją poprzez wykonanie określonych prac o charakterze budowlanym lub budowlano-montażowym w zamian za należne mu z tego tytułu od Spółki wynagrodzenie. Owe prace są „przekazywane” przez Spółkę na rzecz Nabywcy w jej imieniu i na jej rachunek. Po wykonaniu zleconych prac Podmiot X wystawia na rzecz Spółki fakturę bądź rachunek.

Dodatkowo wskazać wypada, iż:

1. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny;
2. Podmiot X jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
3. Prace wykonywane przez Podmiot X, o których mowa powyżej, mieszczą się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.
   
   

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że czynności podlegające wykonaniu przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy, w związku z którą jest on obowiązany do nieodpłatnego usunięcia usterki sklasyfikowane są pod następującymi symbolami PKWiU:

43.31.10.0 Roboty tynkarskie,
43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej,
43.34.20.0 Roboty szklarskie,
43.91.11.0 Roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych,
43.91.19.0 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych prac dekarskich,
43.99.10.0 Roboty związane z zakładaniem izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych,
43.99.40.0 Roboty betoniarskie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka obowiązana jest – na mocy art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT – do rozliczenia podatku VAT (jako nabywca) z tytułu nabycia usługi budowlanej/budowlano-montażowej od Podmiotu X, jeżeli (inaczej: w przypadku, gdy) usługa ta wymieniona jest (inaczej: mieści się) w załączniku nr 14 do ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy czym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Mając na względzie powyższe regulacje prawne należy stwierdzić, że znajdują one zastosowanie, jeżeli łącznie pozostają spełnione następujące przesłanki:

1. usługodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
2. usługobiorca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
3. przedmiotem sprzedaży między usługodawcą a usługobiorcą jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy o VAT;
4. usługodawca świadczy usługę, o której mowa powyżej w pkt c) jako podwykonawca.
   
   

Przez wzgląd na okoliczności wskazane w ramach złożonego wniosku (vide: opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) przesłanki wskazane wyżej w pkt a)-c) należy uznać za spełnione. Stąd też zasadne jest w tym miejscu rozważenie kwestii spełnienia przesłanki wskazanej powyżej w pkt d).

Obowiązujące przepisy z zakresu podatku VAT nie zawierają definicji pojęcia „podwykonawca” użytego w ramach art. 17 ust. 1h ustawy o VAT. Okoliczność ta uzasadnia odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia, a więc desygnatu znaczeniowego używanego w języku polskim.

I tak, zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/) pojęcie „podwykonawca” rozumie się jako „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. Podobna definicja zawarta jest w „Słowniku języka polskiego PWN” pod red. prof. M. Szymczaka (vide: tom II, Warszawa 1978), gdzie ww. pojęcie zostało zdefiniowane w następujący sposób: „jednostka organizacyjna wykonująca wydzielone zadania produkcyjne lub usługowe na zlecenie głównego wykonawcy określonej inwestycji, budowy itp.”.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zasadność odwołania się do definicji językowej pojęcia „podwykonawca” znajduje swoje potwierdzenie w wykładni autentycznej przepisów ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), na mocy której wprowadzono w życie regulację art. 17 ust. 1h oraz ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu przedstawionym powyżej. Otóż na etapie prac legislacyjnych związanych ze zmianą przepisów ustawy o VAT, które ujęte zostały w ww. ustawie nowelizującej, wskazano, co następuje: „dla prawidłowego rozumienia terminu »podwykonawca« wystarczająca jest definicja zawarta w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, zgodnie z którą: »podwykonawca – firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy« (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008). Przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest głównym wykonawcą swojego zakresu prac” (vide: Raport z konsultacji projektu z dnia 22 września 2016 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, opublikowano: https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12290205/12380467/12380468/dokument251254.pdf).

Co więcej, powyższe stanowisko odwołujące się do definicji językowej (słownikowej) pojęcia „podwykonawca” aprobowane jest również i obecnie przez Ministerstwo Finansów RP, czego odzwierciedleniem są chociażby następujące odpowiedzi przedstawicieli ww. Ministerstwa na interpelacje poselskie, tj.:

1. odpowiedź Podsekretarza Stanu Ministerstwa Finansów z dnia 26 stycznia 2017 r. (znak PT1.054.2.2017.KSB.14);
2. odpowiedź Podsekretarza Stanu Ministerstwa Finansów z dnia 1 marca 2017 r. (znak: PT10.054.3.2017.TXZ.97E),

a także objaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 17 marca 2017 r. w sprawie stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych.

Powracając do analizy przedstawionych powyżej definicji pojęcia „podwykonawca” należy skonstatować, że podwykonawcą jest ten kto wykonuje pracę na zlecenie innego podmiotu, będącego jednocześnie wykonawcą prac. Dla przyporządkowania danemu podmiotowi statusu podwykonawcy konieczne jest więc istnienie zobowiązania wykonawcy względem finalnego odbiorcy prac (nabywcy). Zarazem zważyć trzeba, że zakres prac zleconych wykonawcy ogranicza zakres prac wykonywanych przez podwykonawcę, tj. podwykonawca może odpowiadać za część bądź całość prac, co do których wykonania zobowiązany jest (względem nabywcy) wykonawca. Można więc w tym przypadku mówić o częściowej bądź całkowitej tożsamości zakresu świadczeń podwykonawcy i wykonawcy, przy czym zakres prac podwykonawcy nie może wykraczać poza zakres świadczenia, do których wykonania zobowiązany jest wykonawca.

Co istotne, definicja językowa pojęcia „podwykonawcy” w żaden sposób nie odnosi się do wspomnianego w poprzednim akapicie zobowiązania wykonawcy względem innego podmiotu (nabywcy), w szczególności nie uzależnia w swej istocie uznania danego podmiotu za podwykonawcę od charakteru tego zobowiązania oraz okoliczności mu towarzyszących. Dla uznania danego podmiotu za podwykonawcę bez znaczenia pozostaje więc to, czy świadczenie wykonawcy (na rzecz nabywcy) ma charakter odpłatny czy też nieodpłatny. Kwestia przysługiwania (bądź nie) wynagrodzenia wykonawcy nie ma bowiem znaczenia dla praw i obowiązków podwykonawcy, który swoje relacje ustala jedynie z wykonawcą. Na gruncie definicji językowej „podwykonawcy” nieistotna jest również podstawa prawna świadczenia wykonawcy względem nabywcy, tzn. czy obowiązek wykonania prac przez wykonawcę wynika z umowy, ustawy, czy też rękojmi bądź gwarancji. Kluczowe i decydujące jest bowiem wyłącznie to, że wykonawca zobowiązany jest do wykonania określonego świadczenia i do jego realizacji angażuje odrębny podmiot (podwykonawcę).

Mając na względzie powyższe uwagi, zdaniem Spółki, w zakresie przedmiotowego stanu faktycznego (będącego zarazem opisem zdarzenia przyszłego), Podmiot X powinien być traktowany jako podwykonawca na gruncie art. 17 ust. lh w zw. z ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż Spółka wypełniając ciążące na niej zobowiązanie względem Nabywcy angażuje w tym celu Podmiot X, któremu zleca określone prace. Z kolei prace te wypełniają zobowiązanie ciążące na Spółce względem Nabywcy, przy czym owe prace są „przekazywane” przez Spółkę na rzecz Nabywcy w jej imieniu i na jej rachunek.

Reasumując, z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek przewidzianych mocą art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 1h ustawy o VAT, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka obowiązana jest – na mocy art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy o VAT – do rozliczenia podatku VAT (jako nabywca) z tytułu nabycia usługi budowlanej/budowlano-montażowej od Podmiotu X, jeżeli (inaczej: w przypadku, gdy) usługa ta wymieniona jest (inaczej: mieści się) w załączniku nr 14 do ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Zgodnie natomiast z art. 556¹ § 1 Kodeksu cywilnego – wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.
   
   

Stosownie do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego – udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług (art. 577 § 2 Kodeksu cywilnego).

Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym (art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego).

Obowiązek wykonania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów Kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Z powyższego wynika, że przysługujące nabywcy uprawnienia z tytułu gwarancji bądź rękojmi są nierozerwalnie związane z transakcją sprzedaży i jako forma zabezpieczenia interesów nabywcy stanowią element stosunku prawnego jaki łączy sprzedawcę i kupującego. Oznacza to, że ewentualne świadczenia sprzedawcy obowiązanego do rękojmi bądź gwaranta wykonywane w razie ujawnienia się wad fizycznych rzeczy w okresie gwarancji bądź rękojmi stanowią jedynie realizację jego zobowiązań z tytułu rękojmi bądź udzielonej gwarancji mających na celu zapewnienie nabywcy rzeczy niezakłóconego korzystania z rzeczy sprzedanej w przypadku, gdy rzecz ta okaże się wadliwa. Świadczenia te nie mogą być więc traktowane jako dodatkowe świadczenia dokonywane na rzecz nabywcy rzeczy w oderwaniu od transakcji sprzedaży rzeczy.

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” – wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego, podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje m.in.: usługi budowlane oraz budowlano-montażowe w zakresie obiektów przemysłowych i mieszkalnych, usługi generalnego wykonawstwa inwestycji budowlanych, roboty ziemne i melioracyjne, remonty, przebudowy, adaptacje. Prace te wykonuje ona we własnym zakresie (tzn. własnymi pracownikami itd.), bądź przy wykorzystaniu podwykonawców.

W związku z wykonywaniem ww. świadczeń niekiedy zdarza się, że ich nabywcy zgłaszają Spółce w późniejszym okresie czasu, ujawnioną wadę fizyczną (usterkę), którą Spółka – w oparciu o obowiązujące przepisy prawa bądź udzieloną gwarancję – obowiązana jest nieodpłatnie usunąć. W tym celu zleca ona usunięcie ww. wady innemu podmiotowi gospodarczemu (Podmiotowi X), który – w zależności od rodzaju wady – usuwa ją poprzez wykonanie określonych prac o charakterze budowlanym lub budowlano-montażowym w zamian za należne mu z tego tytułu od Spółki wynagrodzenie. Owe prace są „przekazywane” przez Spółkę na rzecz Nabywcy w jej imieniu i na jej rachunek.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Podmiot X również jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotowe prace wykonywane przez Podmiot X mieszczą się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Ponadto czynności podlegające wykonaniu przez Spółkę na rzecz Nabywcy, w związku z którą jest ona obowiązana do nieodpłatnego usunięcia usterki sklasyfikowane są pod następującymi symbolami PKWiU: 43.31.10.0 – Roboty tynkarskie, 43.32.10.0 – Roboty instalacyjne stolarki budowlanej, 43.34.20.0 – Roboty szklarskie, 43.91.11.0 – Roboty związane z wykonywaniem konstrukcji dachowych, 43.91.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych prac dekarskich, 43.99.10.0 – Roboty związane z zakładaniem izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych, 43.99.40.0 – Roboty betoniarskie. Wymienione usługi mieszczą się odpowiednio w poz.: 30, 31, 36, 39, 40, 41, 44 załącznika nr 14 do ustawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy ustawy nie różnicują zasad opodatkowania podatkiem VAT w zależności od tego, czy usługi budowlane są realizowane w trakcie fazy wykonawczej inwestycji, czy też w okresie istnienia rękojmi lub gwarancji.

Co do zasady opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie pozostające w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą. Z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

W rozpatrywanej sprawie Podmiot X wykonuje na zlecenie Spółki usługi mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy dotyczące usunięcie ujawnionej wady fizycznej (usterki). W zamian za wykonanie przedmiotowych prac Podmiot X otrzymuje od Spółki wynagrodzenie. W konsekwencji prace te mają charakter odpłatny i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W dalszej części niniejszej interpretacji należy ustalić, czy dane usługi są rozliczane zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku VAT. W każdym konkretnym przypadku należy zatem zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę.

Okoliczności sprawy wskazują jednoznacznie, że Spółka świadczy na rzecz Nabywcy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Ponadto Spółka w związku z realizowanymi ww. pracami odpowiada za usunięcie ujawnionej wady fizycznej (usterki). Spółka w celu usunięcia ujawnionej wady fizycznej (usterki), powierza ich naprawę innemu podmiotowi (Podmiotowi X), który w związku z tym wykonuje na rzecz Spółki prace mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Należy stwierdzić, że w przedstawionym przypadku Podmiot X, wykonując usługi budowlane lub budowlano-montażowe zlecone przez Spółkę, działa względem niej w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Należy zauważyć, że w oparciu o obowiązujące przepisy prawa bądź gwarancję udzieloną Nabywcy przez Spółkę, podmiotem zobowiązanym do wykonania usługi budowlanej/budowlano-montażowej z tytułu usunięcia ujawnionej wady fizycznej (usterki) jest jedynie Spółka. Usługi te nie stanowią odrębnej usługi, a umowa zawarta z Podmiotem X jest jedynie konsekwencją stosunku prawnego istniejącego między Spółką, będącą generalnym wykonawcą, a Nabywcą będącym inwestorem. Spółka nie nabywa usług budowlanych lub budowlano-montażowych od Podmiotu X w celu zaspokojenia własnych potrzeb, lecz po to by wywiązać się z obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa bądź gwarancji udzielonej Nabywcy na wykonane przez siebie prace. Powyższe pozwala zatem przyjąć, że w analizowanej sprawie Spółka jest głównym wykonawcą usług budowlanych/budowlano-montażowych w stosunku do Nabywcy, natomiast Podmiot X działa względem Spółki w charakterze podwykonawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wystąpi mechanizm odwrotnego obciążenia. Powyższe wynika z tego, że usunięcie przez Podmiot X (podwykonawcę) ujawnionej wady fizycznej (usterki) z tytułu udzielonej przez Spółkę (głównego wykonawcę) Nabywcy (inwestorowi) gwarancji spełnia dyspozycje wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy. Jak już wyjaśniono usunięcie ujawnionej wady fizycznej (usterki) zostało zlecone przez Spółkę – występującą w analizowanej sprawie jako główny wykonawca, Podmiotowi X – występującemu w charakterze podwykonawcy i odbywa się za odpłatnością. Jednocześnie przedmiotowe usługi mieszczą się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka obowiązana jest/będzie – na mocy art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h ustawy – do rozliczenia podatku VAT (jako nabywca) z tytułu nabycia od Podmiotu X usługi budowlanej/budowlano-montażowej wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.