Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.360.2017.1.KT
z 13 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2017 r. (data wpływu 19 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji i rozliczenia na terytorium kraju transakcji związanych z przemieszczeniem własnych towarów w celu ich przetworzenia i sprzedaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji i rozliczenia na terytorium kraju transakcji związanych z przemieszczeniem własnych towarów w celu ich przetworzenia i sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z branży spożywczej V. GmbH & Co. KG (dalej także: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą na terytorium Niemiec, będąca podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech, nie posiadająca na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i nie zarejestrowana w Polsce do celów tego podatku, wysyła z Republiki Federalnej Niemiec do Polski artykuły spożywcze, głównie surowe krewetki, które są w Polsce przetwarzane w zakładach należących do kontrahentów Spółki. Przetworzenie polega co do zasady na panierowaniu krewetek lub otoczeniu ich ciastem.

Po przetworzeniu, przywiezione do Polski artykuły spożywcze sprzedawane są innej spółce mającej siedzibę na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Ostateczny nabywca przetworzonego towaru najczęściej jest znany Spółce jeszcze przed wysyłką towarów do Polski w celu ich przetworzenia, w nielicznych przypadkach jednak Spółka ustala nabywcę dopiero, gdy towary znajdują się już na terytorium Polski.

Spółka nabywająca przetworzone artykuły spożywcze od Wnioskodawcy wywozi je z powrotem na terytorium Niemiec, gdzie wykorzystuje je do celów własnej działalności gospodarczej. Transport do Niemiec organizuje i opłaca nabywca towaru. Spółka dokumentuje sprzedaż towaru fakturą, traktując transakcję jako opodatkowaną podatkiem od wartości dodanej w Niemczech.

Do przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel dochodzi w momencie, gdy towar znajduje się w magazynie podmiotu dokonującego przetworzenia towaru na terenie Polski. Transakcja pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentem niemieckim dokonywana jest na warunkach określanych w międzynarodowych regułach handlu INCOTERMS jako EXW (magazyn w Polsce). Nabywca wywozi poza terytorium Polski towar, który jest już jego własnością.

Spółka posiada niezbędną dokumentację potwierdzającą, że towar, który został przywieziony do Polski w celu przetworzenia, w całości został wywieziony przez nabywcę do Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym w niniejszym wniosku stanie faktycznym powstaje obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w Polsce?
2. Czy w opisanym w niniejszym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca ma obowiązek dokonania rejestracji dla celów podatku od towarów i usług w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm. - dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepis zawarty w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Dodatkowo z treści art. 11 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Niemniej jednak w art. 12 ust. 1 ustawy o VAT przewidziane zostały liczne okoliczności, w przypadku zajścia których przemieszczenie własnych towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednym z takich przypadków, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, jest przemieszczenie własnych towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz na terytorium Polski w sytuacji, gdy przemieszczone towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium Polski na rzecz tego podatnika usług, polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Należy przy tym podkreślić, że art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT do tego, by przemieszczenie towarów nie zostało zakwalifikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nie wymaga, żeby towary po wykonaniu na nich usług zostały z powrotem wywiezione przez ten sam podmiot, który dokonał ich przywozu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z Niemiec na terytorium Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

1. towary przemieszczone na terytorium Polski przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz stanowiące jego własność zostaną poddane w Polsce usługom polegającym na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac;
2. przywiezione do Polski towary, po wykonaniu na nich usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione bez względu na to jaki podmiot dokona wywozu tych towarów z terytorium Polski.
   
   

W opisanym w niniejszym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej przemieszcza z Niemiec na terytorium Polski stanowiące jego własność artykuły spożywcze, głównie surowe krewetki. Przemieszczone na terytorium Polski artykuły spożywcze są poddawane w Polsce usługom polegającym na ich przetworzeniu. W stosunku do krewetek przetworzenie polega głównie na ich panierowaniu.

W kolejnym kroku Wnioskodawca sprzedaje przetworzone produkty spożywcze nabywcy, będącemu podatnikiem podatku od wartości dodanej z siedzibą w Niemczech, który dokonuje wywozu przetworzonych towarów z powrotem na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Wnioskodawca uważa zatem, że w opisanej powyżej sytuacji dokonywane przez Spółkę przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, bowiem spełnione zostaną wszystkie przesłanki określone w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT wykluczające traktowanie tego rodzaju przemieszczenia jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy także wywóz przetworzonych towarów z terytorium Polski na terytorium Niemiec nie będzie stanowił dla Spółki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przemieszczenie przetworzonych artykułów spożywczych w warunkach opisanych w tej części niniejszego wniosku, która zawiera opis stanu faktycznego, formalnie spełniać będzie wprawdzie przesłanki do uznania przedmiotowego przemieszczenia za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jednak w rzeczywistości będzie to jedynie powrotny wywóz towarów uprzednio przywiezionych do Polski w ramach przemieszczenia niestanowiącego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Tego rodzaju powrotny wywóz towarów do Niemiec, w opinii Wnioskodawcy, nie powinien być traktowany jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, bowiem stanowi on element przywozu towarów do Polski w celu ich uszlachetniania, a dokonanie wywozu towarów jest warunkiem uznania, iż pierwotne przemieszczenie towarów do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy wskazać, że w analogicznym przypadku, gdy towary po ich przetworzeniu są wywożone przez tego samego podatnika, który te towary uprzednio przemieścił na terytorium Polski, powrotny wywóz tych towarów po dokonaniu na nich usług nie jest traktowany jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, pomimo tego, że nie istnieje przepis, który by stanowił wprost, że tego rodzaju wywóz nie jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Jeżeli zatem wywóz przetworzonych towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej, który uprzednio przywiózł te towary do kraju z zamiarem ich przetworzenia, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to także wywóz tego rodzaju towarów przez inny podmiot, nawet gdy odbywa się w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, także nie powinien stanowić, zdaniem Wnioskodawcy, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka opodatkowuje zatem sprzedaż artykułów spożywczych nabywcy podatkiem od wartości dodanej w Niemczech, ponieważ w tym kraju nabywca wykorzystuje nabyte artykuły spożywcze do dalszej działalności. Podatek od wartości dodanej jest natomiast podatkiem konsumpcyjnym i powinien być pobierany w kraju, w którym następuje konsumpcja towarów i usług.

W związku z powyższym, w odniesieniu do pytania nr 1 przedstawionego w niniejszym wniosku, Spółka stoi na stanowisku, że nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Ad. 2)

W odniesieniu do pytania nr 2 przedstawionego w niniejszym wniosku, Spółka stoi na stanowisku, że skoro nie będzie dokonywała w Polsce żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, bowiem zarówno przemieszczenie towarów do Polski nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jak i późniejszy wywóz towarów przetworzonych nie będzie stanowił wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to Spółka nie ma obowiązku dokonania rejestracji w Polsce dla celów podatku od towarów i usług.

Do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT zobowiązani są bowiem podatnicy przed dniem wykonania pierwszej czynności opodatkowanej tym podatkiem. Wynika z tego, że gdy określony podmiot nie będzie wykonywał czynności opodatkowanych, to nie ma obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto w myśl art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Zatem obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 5 ustawy.

Jak wskazuje przepis art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto, w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Przy czym norma ta doznaje wielu ograniczeń, a jednym z nich jest przemieszczenie towarów w celu wykonania na nich usług na terytorium kraju.

Jak wynika bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Natomiast przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 – stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy - rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Przywołane wyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Jednocześnie należy mieć na uwadze terytorialny charakter podatku od towarów i usług, który oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.

Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów zawierają regulacje art. 22 ust. ustawy. Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka – podatnik niemiecki - wysyła z Niemiec do Polski towary, które są na terytorium kraju przetwarzane w zakładach należących do kontrahentów Spółki (usługodawców). Po przetworzeniu towary te sprzedawane są innej spółce niemieckiej. Nabywca wywozi przetworzone towary z powrotem na terytorium Niemiec, gdzie wykorzystuje je do celów własnej działalności gospodarczej. Transport do Niemiec organizuje i opłaca nabywca towaru. Do przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel dochodzi w momencie, gdy towar znajduje się w magazynie usługodawcy przetwarzającego towar na terytorium Polski. Transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem niemieckim dokonywana jest na warunkach Incoterms EXW (magazyn w Polsce). Nabywca wywozi poza terytorium Polski towar, który jest już jego własnością. Spółka posiada dokumenty potwierdzające, że towar, który został przywieziony do Polski w celu przetworzenia, w całości został wywieziony przez nabywcę do Niemiec.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rejestracji Spółki dla celów VAT w Polsce z tytułu czynności wykonanych na terytorium kraju w związku z opisanym przemieszczeniem towarów.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy wskazuje, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z dwiema odrębnymi dostawami towarów, tj. nietransakcyjnym przemieszczeniem towarów własnych Spółki z terytorium Niemiec na terytorium Polski w celu wykonania na tych towarach usług przerobu przez polskiego usługodawcę oraz dostawą przetworzonych towarów dla ostatecznego niemieckiego nabywcy.

Jak wynika z powołanych regulacji prawnych, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych jest miejsce, w którym te towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Zatem w opisanej sprawie miejscem dostawy towarów, będących przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a drugą spółką niemiecką, jest magazyn polskiego usługodawcy, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia wywozu przez nabywcę do Niemiec, czyli terytorium Polski. Transakcja ta stanowi zatem dostawę opodatkowaną na terytorium kraju, do której znajdą zastosowanie przepisy dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Natomiast dla transakcji przemieszczenia towarów własnych Spółki z terytorium Niemiec na terytorium kraju, w celu poddania ich usługom przetworzenia a następnie dostawy do nabywcy, znajdzie zastosowanie art. 11 ust. 1 ustawy. W tym przypadku występuje bowiem przemieszczenie przez podatnika podatku od wartości dodanej (Spółkę) towarów należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Niemiec) na terytorium kraju, i towary służą działalności gospodarczej podatnika, tj. wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów podlegającej opodatkowaniu na terytorium Polski. Tym samym, Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca uważa, że dokonywane przez niego przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, bowiem spełnione są wszystkie przesłanki określone w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, pozwalające wykluczyć rozpoznanie tego rodzaju przemieszczenia jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Treść art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie uznaje się takiego ich przemieszczenia na terytorium kraju przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, w przypadku którego na terytorium Polski na towarach tych mają zostać wykonane usługi, a następnie towary mają zostać z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały przywiezione.

Warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wywóz z terytorium kraju towaru z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia. Zatem towar nie może zostać „skonsumowany” w Polsce. Regulacja ta nie obejmuje swym zakresem sytuacji, w której przemieszczany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju towar jest w Polsce przedmiotem dostawy.

Zatem wbrew stanowisku Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionej sprawy nie występują przesłanki dla zastosowania omawianego wyłączenia z obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Należy bowiem zauważyć, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy odnosi się do art. 11 ust. 1 ustawy, w którym jest mowa o przemieszczeniu przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do tego podatnika. Tymczasem w opisanej sytuacji wywóz przetworzonych towarów z Polski do Niemiec następuje w wyniku sprzedaży tych towarów (dokonanej na terytorium Polski), gdy towary te są już własnością nabywcy (który sam dokonuje wywozu). Nie można więc mówić o „powrotnym przemieszczeniu” przez Wnioskodawcę (lub na jego rzecz) towarów należących do Wnioskodawcy, tj. podmiotu, który uprzednio przemieścił je na terytorium kraju w celu przetworzenia.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy podatnik podatku od wartości dodanej, który przemieszcza własny towar na terytorium kraju i towary te mają służyć czynnościom opodatkowanym na terytorium kraju - jest obowiązany rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W niniejszej sprawie przywiezione przez Wnioskodawcę towary służą, po ich przetworzeniu, do wykonywania czynności opodatkowanych w Polsce, tj. dostawie dokonanej na terytorium kraju na rzecz niemieckiego nabywcy. Przemieszczenie własnych towarów do Polski stanowi więc dla Spółki WNT w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy. Natomiast wywóz tych towarów (po przetworzeniu) z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium innego państwa członkowskiego wypełnia znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższych ustaleń należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania rejestracji dla celów VAT w Polsce – na podstawie art. 96 i art. 97 ustawy - w związku z dokonanymi transakcjami i koniecznością rozpoznania (opodatkowania) na terytorium kraju wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia własnych towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz niemieckiego nabywcy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.