Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.212.2017.1.AK
z 28 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw do wykonanych przez siebie fotografii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw do wykonanych przez siebie fotografii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z zawodu jest grafikiem komputerowym, na co dzień pracuje w firmie poligraficznej. W wolnym czasie pasjonuje się fotografią oraz tworzy ilustracje. Wnioskodawcy w pewnym momencie udało się stworzyć własną niewielką kolekcję zdjęć i ilustracji, która posiada pewną wartość komercyjną (być może również artystyczną). Wnioskodawca podjął próbę sprzedaży praw do swoich ilustracji i zdjęć w internecie. Wnioskodawca za pośrednictwem portalu internetowego typu microstock (dokładnie ...- www.....pl) zaczął sprzedawać prawa do wykorzystania zrobionych przez niego fotografii. Zasadą działania tego typu agencji internetowej jest prezentowanie potencjalnemu odbiorcy możliwie szerokiego wachlarza prac fotograficznych, ilustracji czy krótkich filmów wideo różnych autorów. W tym celu udostępniają one swoje łamy fotografom, artystom (zarówno amatorom, jak i profesjonalistom) z całego świata, umożliwiając publikację na swoich serwerach fotografii, które następnie widoczne są dla potencjalnych klientów. Zadaniem fotografa jest akceptacja, regulaminu, który w większości agencji brzmi podobnie oraz w praktyce jest umową między fotografem a agencją. Jeżeli klient – dowolny użytkownik serwisu internetowego agencji – zakupi prawa do wykorzystania danego zdjęcia do swoich celów, na konto fotografa w danym serwisie wpływa określony procent od kwoty sprzedaży – prowizja. Następnie, po uzbieraniu określonej kwoty, suma zarobiona w ten sposób przez fotografa publikującego zdjęcia może zostać przekazana na jego prywatne konto bankowe za pośrednictwem serwisów internetowych typu „…”. Publikacja zdjęć na serwisach typu microstock jest bezpłatna, a fotograf może w każdej chwili usunąć swoje fotografie oraz dodawać nowe. Przychód generowany jest wyłącznie w przypadku zakupu praw do wykorzystania danego zdjęcia przez innego użytkownika. Jedno zdjęcie (ilustracja) może zostać sprzedane w ten sposób wielokrotnie, jeżeli tylko znajdą się chętni na jego wykorzystanie. Nie zmienia to faktu, że autor nadal pozostaje właścicielem praw autorskich danego zdjęcia, sprzedaje jedynie prawa do jego wykorzystania na określonych zasadach. Agencje typu microstock posiadają zazwyczaj międzynarodowy zasięg, a ich siedziby mieszczą się głównie w USA i Kanadzie. Wnioskodawca nie posiada studia fotograficznego, pracowników ani profesjonalnego sprzętu. Wszystkie zdjęcia i ilustracje przeznaczone na sprzedaż wykonuje w całości samodzielnie. Publikowanie przez Wnioskodawcę zdjęć na portalach stockowych ma charakter nieregularny i zależny od czasu, chęci oraz aktualnej pasji twórczej.

Zaistniała działalność jest działalnością:

• zarobkową,
• polegającą na wykorzystaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na rezultat.

Zaistniała działalność nie jest działalnością prowadzoną w sposób zorganizowany i ciągły. Wykonane przez Wnioskodawcę fotografie i ilustracje są utworami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z wykonywaniem tych fotografii i ilustracji, jako ich autor, Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w przypadku opisanej powyżej działalności konieczne jest zakładanie pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. W jaki sposób należy zakwalifikować przychody uzyskane z opisanej powyżej działalności? (Ww. pytania dotyczą kwestii klasyfikacji przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży praw do fotografii).
3. Czy należy przychody takie zakwalifikować jako przychody z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy też przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 13 ust. 2 ustawy)?
4. Jaki jest odpowiedni sposób rozliczania takiego przychodu?
5. Czy stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy przychód taki winien być wykazany w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy (rok uzyskania dochodu) jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy?
6. Czy istnieje konieczność uiszczania w ciągu roku podatkowego stosownych zaliczek na podatek dochodowy... - Jeżeli tak, jaki jest prawidłowy sposób naliczania takiej zaliczki?
7. W jaki sposób należy ustalić koszty tak prowadzonej działalności (czy będą to 50% koszty uzyskania przychodu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw do fotografii za pośrednictwem portali internetowych, prowadzona w ten sposób działalność nie posiada znamion działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza jest działalnością zarobkową „prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły”. Opisana powyżej działalność prowadzona jest w sposób nieregularny, wręcz sporadyczny, bez ciągłości oraz zorganizowania oraz bez nastawienia na zysk. Nie spełniałaby zatem przytoczonej z przepisów definicji działalności gospodarczej.

Jednocześnie art. 13 ust. 2 ustawy definiuje przychody z działalności wykonywanej osobiście m.in. jako „przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych”.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że przedstawiony powyżej opis zaistniałego stanu faktycznego dowodzi, że działalność, którą prowadzi nosi cechy działalności wykonywanej osobiście, jest bowiem działalnością artystyczną, wykonywaną w pełni przez twórcę, czyli przez Wnioskodawcę, a w jej wyniku powstaje utwór w postaci cyfrowej fotografii.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 1 oraz 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory fotograficzne. Sprzedaż licencji na wykorzystanie utworów fotograficznych jest zatem formą zbywania praw majątkowych do fotografii. Prawo autorskie pozostaje wówczas przy autorze zdjęcia – podatniku, który ustanawia możliwość korzystania z tych praw osobom trzecim poprzez udzielenie licencji.

W tym przypadku przychodem jest wynagrodzenie wypłacane podatnikowi, czyli autorowi zdjęcia, za udzielenie licencji na wykorzystanie zdjęcia. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że przychody uzyskane z ww. tytułu zaliczane powinny być do źródła przychodów, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są bowiem przychodami z praw majątkowych. Oznacza to, że przychód ten podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy, powinien zatem zostać wykazany w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy. Odprowadzanie zaliczek na podatek dochodowy nie jest w tym przypadku wymagane, a dochód ten, wykazany w zeznaniu rocznym, będzie podlegał opodatkowaniu łącznie z pozostałymi dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę i jego żonę (Wnioskodawca rozlicza się z żoną wspólnie).

Zdaniem Wnioskodawcy koszty takiej działalności będą 50% kosztami uzyskania przychodu - stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 10 ust. 1 ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2, 3 i 7 tego przepisu:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Z treści art. 13 pkt 2 ww. ustawy wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wylicza (pod literami a – c) różne rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez ten podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań. Wykonywanie działań w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne, należy uznać, że w przypadku, gdy określona działalność podatnika spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tytułu tej działalności stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast, jak stanowi art. 18 ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z udzielaniem licencji. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza bowiem treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu - dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne
4. lutnicze
5. wzornictwa przemysłowego
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W piśmiennictwie eksponuje się, iż przychodami z korzystania z praw będą przede wszystkim przychody w postaci opłat licencyjnych otrzymywane na podstawie umów licencyjnych. Na podstawie tych umów twórca umożliwia innym osobom korzystanie z utworu, którego jest autorem. Rozporządzanie prawami polega na przeniesieniu tych praw (autorskich praw majątkowych lub pokrewnych) na inną osobę (por. Komentarz PIT Wydanie 2, A. Bartosiewicz R. Kubacki).

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że tut. organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawca) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca (program) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Przepisy prawa podatkowego nie określają bowiem kto jest, a kto nie jest artystą (twórcą).

Uwzględniając powyżej zanalizowane regulacje, w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami), uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji Wnioskodawcy – gdzie jak wskazano we wniosku działalność nie będzie prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, publikowanie zdjęć na portalach będzie miało charakter nieregularny i zależne będzie od czasu, chęci oraz aktualnej pasji twórczej – do przychodów z tego źródła należy zaliczyć więc przychody uzyskane z tytułu sprzedaży praw do wykorzystania zdjęć na określonych zasadach.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów uzyskanych ze sprzedaży prawa do korzystania z wykonanych przez Wnioskodawcę fotografii, zdjęć należy zauważyć, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednak w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym z art. 22 ust. 9a ww. ustawy wynika, iż w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Skoro, jak wynika z wniosku, wykonane przez Wnioskodawcę fotografie będą utworami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych natomiast Wnioskodawca – jako autor tych fotografii – będzie twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym do osiągniętych przychodów z tytułu sprzedaży prawa do korzystania z wykonanych przez Wnioskodawcę fotografii mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodów, przy czym koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Reasumując, należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód należy kwalifikować jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany przychód może być pomniejszony o 50% koszty uzyskania przychodu, jednakże koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy uzyskany przychód (dochód i koszty uzyskania przychodu), winien być wykazany w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy (rok uzyskania dochodu) jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy. Dochód ten podlega opodatkowaniu wg skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek w ciągu roku podatkowego.

Podkreślenia wymaga też, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

1. stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko w sprawie.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej organu zostały poddane skutki podatkowe sprzedaży praw do wykonanych przez siebie fotografii w kontekście norm krajowego prawa podatkowego. Przedmiotem interpretacji nie są natomiast zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z krajami, w których siedziby mają agencje typu microstock.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.