2017.10.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.230.2017.1.MK
z 6 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 19 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Zbywających Nieruchomości 6 i 7 za podatników podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Zbywających Nieruchomości 6 i 7 za podatników podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako „Nabywca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie budowy i zarządzania wysokiej jakości nieruchomościami logistycznymi, takimi jak magazyny i centra dystrybucyjne.

Nabywca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, celem realizacji inwestycji budowlanej, planuje nabyć:

prawo własności nieruchomości, oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/24, o obszarze 7,9179 ha (dalej jako „Nieruchomość 1”). Właścicielem Nieruchomości 1 jest aktualnie Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w likwidacji;
prawo własności nieruchomości, oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/28, o obszarze 0,0219 ha (dalej jako „Nieruchomość 2”). Właścicielem Nieruchomości 2 jest aktualnie Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w likwidacji;
prawo własności nieruchomości , oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 190/2, o obszarze 2,4318 ha (dalej jako „Nieruchomość 3”). Właścicielem Nieruchomości 3 jest aktualnie Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w likwidacji;
prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/20, o obszarze 0,5 ha (dalej jako „Nieruchomość 4"). Właścicielami Nieruchomości 4, na zasadach majątkowej wspólności małżeńskiej, są aktualnie Kazimierz i Teresa D.
prawo własności nieruchomości , oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/21, o obszarze 0,5 ha (dalej jako „Nieruchomość 5”). Właścicielami Nieruchomości 5, na zasadach majątkowej wspólności małżeńskiej, są aktualnie Kazimierz i Teresa D.;
prawo własności nieruchomości, oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/11, o obszarze 3,4236 ha (dalej jako „Nieruchomość 6”). Współwłaścicielami Nieruchomości 6 są aktualnie Bożena K. (dalej jako „Zbywająca 1”), Wiesława L. (dalej jako „Zbywająca 2”) oraz Katarzyna K. (dalej jako „Zbywająca 3”) (dalej łącznie jako „Zbywające”);
prawo własności nieruchomości , oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/5, o obszarze 0,5992 ha (dalej jako „Nieruchomość 7”). Współwłaścicielami Nieruchomości 7 są aktualnie Zbywające.

Niniejszy wniosek dotyczy planowanego nabycia przez Nabywcę od Zbywających praw własności Nieruchomość 6 oraz Nieruchomość 7, które w dalszej części wniosku łącznie określane będą jako „Nieruchomości”.

W dalszej części wniosku, Nabywca oraz Zbywające będą łącznie określani jako „Wnioskodawcy”.

Nabywca oraz Zbywające zawarli 18 sierpnia 2015 r. przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości. Jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej było uzyskanie przez Nabywcę do 31 grudnia 2016 r. ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla planowanej przez Nabywcę inwestycji, polegającej na budowie centrum logistycznego na Nieruchomości. Z uwagi na niespełnienie tego warunku umowa z 18 sierpnia 2015 r. wygasła z dniem 31 grudnia 2016 r. W konsekwencji Wnioskodawcy 22 maja 2017 r. zawarli kolejną przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej jako „Umowa Przedwstępna”). Aktualnie planowane jest, że w wykonaniu Umowy Przedwstępnej Wnioskodawcy zawrą umowę ostateczną, której przedmiotem będzie przeniesienie na rzecz Nabywcy przez Zbywające przysługujących im udziałów w prawach własności do Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7.

Zbywające są współwłaścicielami Nieruchomości. Zbywająca 1 posiada udział we własności Nieruchomości wynoszący1/4, Zbywająca 2 udział wynoszący 1/2, z kolei Zbywająca 3 udział wynoszący 1/4. Zbywające stały się współwłaścicielami Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 w drodze dziedziczenia.

Zbywająca 1 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po mężu, stwierdzonego aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym dnia 14 grudnia 2009 r. przez Notariusza.

Zbywająca 2 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po ojcu, stwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 marca 1996 r., oraz dziedziczenia po matce stwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 21 lutego 1990 r.

Zbywająca 3 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po ojcu, stwierdzonego aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym dnia 14 grudnia 2009 roku przez Notariusza.

Nieruchomości były wydzierżawiane przez poprzedniego właściciela. Dzierżawca wzniósł na Nieruchomościach zabudowania, które po upływie czasu zostały przez niego rozebrane. Aktualnie Nieruchomości stanowią nieruchomości niezabudowane. Na Nieruchomości 6 znajdują się pozostałości po rozbiórce fundamentów budynków, pozostawione przez uprzedniego użytkownika działki 49/11 bądź przez podmioty prowadzące na Nieruchomości 6 działalność za wiedzą i zgodą tego użytkownika (dalej jako „Pozostałości Budynków”).

Zbywające nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT w Polsce. Zbywające nie wykorzystywały Nieruchomości w ramach jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT, ani nie wykorzystywały Nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT. Żadna część Nieruchomości nie jest objęta umową najmu, dzierżawy, ani żadną inną tego typu umową, mocą której podmiot trzeci byłby uprawniony do korzystania z Nieruchomości bądź ich części. Zbywające nie przygotowywały Nieruchomości w jakikolwiek sposób do sprzedaży i nie ponosiły jakichkolwiek nakładów z tym związanych, nie dokonywały podziału geodezyjnego działek, jak również nie dokonywały ich uzbrojenia. Zbywające nie wystąpiły również o wydanie jakichkolwiek decyzji, które miałyby na celu zwiększenie możliwości inwestycyjnych Nieruchomości (w tym np. o wydanie MPZP albo decyzji o warunkach zabudowy) albo umożliwienie rozpoczęcia przez Zbywające jakiejkolwiek działalności we własnym zakresie.

Z uwagi na brak jakichkolwiek własnych planów gospodarczych co do Nieruchomości, Zbywające podjęły decyzje o sprzedaży Nieruchomości. W tym celu Zbywające zleciły agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami znalezienie potencjalnego nabywcy.

Na dzień niniejszego wniosku, dla wszystkich działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na wniosek i na rzecz Nabywcy, m. in. w odniesieniu do Nieruchomości, dnia 5 stycznia 2017 r. została jednak wydana decyzja o warunkach zabudowy, określająca szczegółowe warunki planowanej przez Nabywcę inwestycji.

Nabywca zamierza wykorzystywać Nieruchomości wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT. W szczególności zamierza wybudować halę produkcyjno-magazynową wraz z niezbędną infrastrukturą, celem prowadzenia działalności komercyjnej polegającej na wynajmie powierzchni lub sprzedaży powierzchni innym podmiotom.

Zbywające i Nabywca nie są podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Zbywające będą działać w charakterze podatników VAT w ramach transakcji zbycia Nieruchomości i w konsekwencji czy zbycie Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT?
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, to czy dostawa Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy w ramach transakcji będzie podlegała w całości opodatkowaniu 23% VAT jako dostawa terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT?
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 2 za prawidłowe, to czy po otrzymaniu prawidłowo wystawionych faktur VAT potwierdzających dokonanie dostawy Nieruchomości, w związku z transakcją Nabywca będzie uprawniony do:

obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 (zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy o VAT), oraz
do uzyskania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 Ustawy o VAT)?

Zdaniem Zainteresowanych:

Zbywające nie będą działać w charakterze podatników VAT w ramach transakcji zbycia Nieruchomości i w konsekwencji zbycie Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy nie będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT.
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, to dostawa Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy w ramach transakcji będzie podlegała w całości opodatkowaniu 23% VAT jako dostawa terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 2 za prawidłowe, to po otrzymaniu prawidłowo wystawionych faktur VAT potwierdzających dokonanie dostawy Nieruchomości, w związku z transakcją Nabywca będzie uprawniony do:
1. obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 (zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy o VAT), oraz
2. do uzyskania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 Ustawy o VAT).

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawców, Zbywające nie będą działać w charakterze podatników VAT w ramach transakcji zbycia Nieruchomości i w konsekwencji zbycie Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy nie będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym zbycie działek w opisanym przypadku będzie stanowić wyraz zarządu majątkiem prywatnym Zbywających.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy wskazać, że określenie czy dana dostawa nosi znamiona wykonywanej w ramach działalności gospodarczej, powinno zostać dokonane z uwzględnieniem całokształtu podjętych działań, począwszy od jej nabycia, poprzez dalsze używanie, aż do sprzedaży. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W opisanym wyżej przypadku już samo nabycie w drodze dziedziczenia wskazuje na brak związku z działalnością gospodarczą. Jako że dziedziczenie oznacza wejście spadkobiercy w sytuację prawną spadkodawcy i ze swej natury jest czynnością nieodpłatną, nie można mówić, że nabycie w ten sposób mogłoby nastąpić w jakichś celach. Również sposób używania w trakcie posiadania Nieruchomości przez Zbywające świadczy o jej przeznaczeniu na cele prywatne (niegospodarcze) - brak jakiejkolwiek aktywności w zakresie np. najmu czy dzierżawy Nieruchomości wskazuje jednoznacznie, że Zbywające nie wykorzystywały Nieruchomości do działalności gospodarczej. Podobnie brak podjęcia jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości inwestycyjnej działek, jak również nakierowanych na przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży wskazuje, że Zbywające nie będą podatnikami VAT w ramach planowanej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o opisane wyżej działania, które podjęły Zbywające, tj. zaangażowanie agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami, to należy przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE wydany w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, iego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazówki TSUE należy wskazać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym samo zlecenie agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami znalezienia potencjalnego nabywcy, zainteresowanego kupnem Nieruchomości, nie oznacza, że Zbywające podjęły działania właściwe dla podmiotu profesjonalnego. Działania Zbywających nie stanowiły wykonywania działalności gospodarczej, lecz były wyrazem zarządu ich majątkiem prywatnym. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 kwietnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 621/13) „przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną; przesłanka działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12. dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza była wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama w sobie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Analogiczne stanowisko prezentowane jest jednolicie w orzecznictwie sądów administracyjnych po wyroku TSUE, m.in. w wyrokach NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). W tym zakresie ugruntowana jest również linia interpretacyjna Ministra Finansów (np. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 sierpnia 2015 r. sygn. IBPP1/4512-468/15/AW, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 września 2014 r. sygn. ITPP2/443-697/14/AJ i z 9 września 2014 r. sygn. ITPP1/443-664/14/AP, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 czerwca 2014 r. sygn. ILPP1/443-278/14-4/AI).

W konsekwencji Zbywające nie będą działać w charakterze podatników VAT w ramach transakcji zbycia Nieruchomości i w konsekwencji zbycie Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy nie będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, to dostawa Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy w ramach transakcji będzie podlegała w całości opodatkowaniu 23% VAT jako dostawa terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT, zgodnie z którą przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Zbywające nie wykorzystywały Nieruchomości stanowiących przedmiot transakcji wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a tym samym, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT nie powinien znaleźć zastosowania w sprawie.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Stosownie natomiast do treści art. 2 pkt 33 tej ustawy, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy.

Podsumowując, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa, opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, a więc przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Natomiast pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych (tj. dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane) korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w odniesieniu do Nieruchomości została wydana 5 stycznia 2017 r. decyzja o warunkach zabudowy , określająca szczegółowe warunki planowanej przez Nabywcę inwestycji. Tym samym Nieruchomości, jako grunty przeznaczone pod zabudowę, stanowią tereny budowlane w rozumieniu Ustawy o VAT.

W konsekwencji, dostawa Nieruchomości nie powinna korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT i powinna podlegać opodatkowaniu według stawki 23% VAT.

W związku z powyższym, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, to dostawa Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy w ramach transakcji będzie podlegała w całości opodatkowaniu 23% VAT jako dostawa terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Na prawidłowość powyższego nie ma wpływu, że na Nieruchomości 6 znajdują się Pozostałości Budynków. Należy wskazać, że zarówno dla Zbywających oraz Nabywcy Pozostałości Budynków w momencie dostawy Nieruchomości 4 nie będą przedstawiały żadnej wartości ekonomicznej. W związku z tym, cena za dostawę Nieruchomości 4 została ustalona biorąc pod uwagę jedynie wartości gruntu. Wnioskodawcy uważają, że dla klasyfikacji Nieruchomości 6 jako niezabudowanej bez znaczenia pozostaje fakt, iż znajdują się na niej Pozostałości Budynków. Należy zaznaczyć, iż przyjęcie odmiennej kwalifikacji prowadziłoby do nieracjonalnych efektów, sprzecznych z założeniami wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Tytułem przykładu, jeżeli na działce budowlanej o dużej wartości pozostawione byłyby np. fundamenty rozebranych budynków (bezwartościowe budowle), wówczas o kwalifikacji podatkowej sprzedaży takiej nieruchomości nie powinien decydować fakt obecności takich obiektów na działce. Uwzględnienie takiej okoliczności w ocenie zasad opodatkowania powodowałoby, iż o kwalifikacji dla celów VAT i stosowaniu zwolnienia z opodatkowania (zamiast stawki podstawowej) decydowałyby okoliczności nie mające z ekonomicznego punktu widzenia jakiegokolwiek znaczenia, w tym dla stron transakcji.

Co więcej, z punktu widzenia Nabywcy istnienie Pozostałości Budynków faktycznie będzie obniżało wartość Nieruchomości, gdyż przed przystąpieniem do ich zagospodarowania Nabywca będzie zmuszony do poniesienia kosztów związanych z dokończeniem rozbiórki Pozostałości Budynków. Dlatego też, z ekonomicznego punktu widzenia, transakcję nabycia Nieruchomości 6 należy traktować jako nabycie niezabudowanej działki gruntu.

Podsumowując tę część rozważań, zdaniem Wnioskodawców, Pozostałości Budynków nie powinny mieć wpływu na ocenę opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości 6, gdyż nie przedstawiają one jakiejkolwiek wartości ekonomicznej.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawców, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 2 za prawidłowe, to po otrzymaniu prawidłowo wystawionych faktur VAT potwierdzających dokonanie dostawy Nieruchomości, w związku z transakcją Nabywca będzie uprawniony do:

obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 (zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy o VAT), oraz
zyskania zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad VAT należnym (zgodnie z art. 87 Ustawy o VAT).

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku N/AT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu, przy założeniu, że pozostałe ograniczenia nie mają zastosowania (w szczególności ograniczenia wynikające z art. 88 Ustawy o VAT, dotyczące m.in. braku prawa odliczenia w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT bądź podlega zwolnieniu z VAT).

Zatem, zdaniem Nabywcy, aby rozstrzygnąć o jego uprawnieniu do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony na nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7, w myśl art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy o VAT, niezbędne jest ustalenie, czy (i) Nieruchomości, będące przedmiotem planowanego nabycia, będą wykorzystywane przez Nabywcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz czy (ii) ich nabycie będzie podlegało podatkowi VAT - zasadniczo - według podstawowej stawki 23%.

Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Nabywca zamierza wykorzystywać Nieruchomość 6 oraz Nieruchomość 7 wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT. W konsekwencji zdaniem Nabywcy - jeżeli zostanie potwierdzona prawidłowość stanowiska Wnioskodawców do pytania nr 2 - przedmiotowa transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, zaś nabycie Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 od Zbywających będzie w całości opodatkowane VAT. A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie będą miały miejsca.

W świetle powyższego - zdaniem Wnioskodawców - po nabyciu Nieruchomości i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury VAT potwierdzającej dostawę, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. W myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych; jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym Nabywca otrzyma od Zbywających fakturę VAT dokumentującą dokonanie przedmiotowej transakcji. Nadwyżka podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym podlegać będzie zwrotowi na zasadach określonych w art. 87 Ustawy o VAT.

Podsumowując - w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 2 za prawidłowe - z uwagi na fakt, że Nieruchomość 6 oraz Nieruchomość 7, będące przedmiotem planowanej transakcji będą wykorzystywane przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości 6 oraz Nieruchomości 7 od Zbywających oraz do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad podatkiem VAT należnym na rachunek bankowy Nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W świetle powyższych przepisów, nieruchomość (budynki, grunt) spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie budowy i zarządzania wysokiej jakości nieruchomościami logistycznymi, takimi jak magazyny i centra dystrybucyjne.

Nabywca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, celem realizacji inwestycji budowlanej, planuje nabyć:

prawo własności nieruchomości j, oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/11, o obszarze 3,4236 ha (dalej jako „Nieruchomość 6”). Współwłaścicielami Nieruchomości 6 są aktualnie Bożena K. (dalej jako „Zbywająca 1”), Wiesława L. (dalej jako „Zbywająca 2”) oraz Katarzyna K. (dalej jako „Zbywająca 3”) (dalej łącznie jako „Zbywające”);

prawo własności nieruchomości, oznaczonej jako działka gruntu numerem ewidencyjnym 49/5, o obszarze 0,5992 ha (dalej jako „Nieruchomość 7”). Współwłaścicielami Nieruchomości 7 są aktualnie Zbywające.

Zbywająca 1 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po mężu, stwierdzonego aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym dnia 14 grudnia 2009 r. przez Notariusza.

Zbywająca 2 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po ojcu, stwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 22 marca 1996 r. oraz dziedziczenia po matce stwierdzonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny.

Zbywająca 3 nabyła udział w Nieruchomości na podstawie dziedziczenia po ojcu, stwierdzonego aktem poświadczenia dziedziczenia sporządzonym dnia 14 grudnia 2009 roku Notariusza.

Na dzień niniejszego wniosku, dla wszystkich działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na wniosek i na rzecz Nabywcy, m. in. w odniesieniu do Nieruchomości, dnia 5 stycznia 2017 r. została jednak wydana decyzja o warunkach zabudowy , określająca szczegółowe warunki planowanej przez Nabywcę inwestycji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Zbywające będą działać w charakterze podatników VAT w ramach transakcji zbycia Nieruchomości i w konsekwencji czy zbycie Nieruchomości przez Zbywające na rzecz Nabywcy będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z wniosku Zbywające stały się współwłaścicielami Nieruchomości w drodze dziedziczenia. Zbywające nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Zbywające nie wykorzystywały Nieruchomości w ramach jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT, ani nie wykorzystywały Nieruchomości w wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT. Żadna część Nieruchomości nie jest objęta umową najmu, dzierżawy, ani żadną inną tego typu umową, mocą której podmiot trzeci byłby uprawniony do korzystania z Nieruchomości bądź ich części. Zbywające nie przygotowywały Nieruchomości w jakikolwiek sposób do sprzedaży i nie ponosiły jakichkolwiek nakładów z tym związanych, nie dokonywały podziału geodezyjnego działek, jak również nie dokonywały ich uzbrojenia. Zbywające nie wystąpiły również o wydanie jakichkolwiek decyzji, które miałyby na celu zwiększenie możliwości inwestycyjnych Nieruchomości (w tym np. o wydanie MPZP albo decyzji o warunkach zabudowy) albo umożliwienie rozpoczęcia przez Zbywające jakiejkolwiek działalności we własnym zakresie. Z uwagi na brak jakichkolwiek własnych planów gospodarczych co do Nieruchomości, Zbywające podjęły decyzje o sprzedaży Nieruchomości. W tym celu Zbywające zleciły agencji pośrednictwa obrotu nieruchomościami znalezienie potencjalnego nabywcy.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zbywające za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Zbywające dokonując sprzedaży Nieruchomości nie działają w charakterze podatników podatku VAT, a będą jedynie korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji przedmiotowa sprzedaż Nieruchomości na rzecz Nabywcy nie będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na to, że Zbywające nie będą działać w charakterze podatników VAT, a w konsekwencji transakcja zbycia Nieruchomości na rzecz Nabywcy nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, za bezprzedmiotowe należy uznać rozpatrzenie sprawy w zakresie pytania nr 2 i 3 przedstawionego we wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin