Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.283.2017.1.MM
z 29 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2017 r. (dopłata), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dofinansowania otrzymanego na podstawie umowy prewencyjnej zawartej z (…) oraz prawa do skorygowania wystawionej faktury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dofinansowania otrzymanego na podstawie umowy prewencyjnej zawartej z (…) oraz prawa do skorygowania wystawionej faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest autoryzowanym dealerem … oraz … w zakresie obrotu samochodami, częściami, akcesoriami oraz serwisu. Jest podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną. Spółka zawarła umowę prewencyjną z (…) S.A., które to w ramach prowadzenia działalności mającej na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszenie skutków wypadków ubezpieczeniowych, zleca i zobowiązuje się finansować zadanie prewencyjne polegające na:

• zakupie opon zimowych do pojazdów flotowych dealera, w celu zwiększenia bezpieczeństwa drogowego i zapobiegania wypadkom drogowym z funduszu prewencyjnego (…) S.A.,
• kwota dofinansowania zostanie przeznaczona w szczególności na zakup opon zimowych.

Spółka jest zobowiązana do rozliczenia sposobu wydatkowania otrzymanej od (…) S.A. kwoty wskazanej w umowie.

„Do otrzymanej kwoty” Spółka wystawiła fakturę VAT z treścią „dofinansowanie” z podatkiem VAT 23%, natomiast (…) S.A. oczekuje wystawienia faktury korygującej „bez dokumentowania w/w transakcji”.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy otrzymane środki Spółka może wyłączyć z opodatkowania i dokonać korekty wystawionej faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa ta, w wyniku której (…) S.A. przekazuje środki finansowe na ściśle sprecyzowany cel - zakup przez Spółkę opon zimowych jest wynikiem realizacji przez (…) SA czynności ubezpieczeniowych w rozumieniu art. 4 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. 2015.1844 z dnia 10 listopada 2015 r.). Przepis ten stanowi, że czynności „zapobiegania powstawaniu albo zmniejszenie skutków zdarzeń losowych oraz finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego” wykonywane przez zakład ubezpieczeń stanowi czynności ubezpieczeniowe. Taki sam zakres przewiduje § 1 pkt 1 umowy, z którego wynika, że (…) S.A. w ramach prowadzenia działalności mającej na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszaniu skutków wypadków ubezpieczonych zleca i zobowiązuje się sfinansować zadania prewencyjne polegające na zakupie opon zimowych do pojazdów flotowych dealera, w celu zwiększenia bezpieczeństwa drogowego i zapobiegania wypadkom drogowym. (…) finansuje te działania z funduszu prewencyjnego utworzonego w oparciu o art. 278, który stanowi, że:

1. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą tworzyć w ciężar kosztów fundusz prewencyjny, a także fundusze i rezerwy specjalne określone w statucie.
2. Fundusz prewencyjny jest tworzony w wysokości nieprzekraczającej 1% składki przypisanej na udziale własnym w ostatnim roku obrotowym.

Czynności te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wynika to wprost z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;

W ocenie Spółki, z punktu widzenia podatkowego w podatku od towarów i usług środki przekazane przez (…) S.A. dla beneficjenta tych środków (Spółki) stanowią dotację celową, która nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Dotacja ta bowiem nie ma bezpośredniego wpływu na cenę towarów dostarczanych przez podatnika lub cenę świadczonych przez niego usług. Innymi słowy, otrzymana dotacja w żaden sposób nie wpływa na cenę sprzedawanych przez Spółkę samochodów czy też świadczonych usług serwisowych.

Otrzymana kwota nie stanowi zatem wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę. Przedmiotem umowy nie jest bowiem wykonanie jakichkolwiek czynności. Jest wyłącznie kwotą pieniężną (dotacją) przeznaczoną na sfinansowanie konkretnego zakupu.

Umowa w § 4 pkt 2 i 4 nakłada na Spółkę obowiązek umieszczenia na zakupionych oponach informacji o sfinansowaniu z funduszu prewencyjnego (…) S.A. w formie naklejki otrzymanej od (…) S.A. lub wykonanej we własnym zakresie zgodnie z wytycznymi (…) S.A. oraz zobowiązuje do umieszczenia informacji o sfinansowaniu zakupu opon zimowych w publikacjach i materiałach informacyjnych związanych z realizowanym zadaniem prewencyjnym (zakupie opon zimowych), w tym na stronach internetowych po uzgodnieniu treści z (…) S.A. Należy zwrócić uwagę na fakt, że obowiązek ten ma jedynie cel i walor czysto informacyjny, a nie reklamowy czy reprezentacyjny. Sprowadza się on bowiem do ścisłego komunikatu o sfinansowaniu przez (…) S.A. zakupu w ramach prowadzonej działalności wspomagającej zwiększenie bezpieczeństwa na drogach. Nie zawiera ona treści wartościujących czy nakłaniających do zawierania umów ubezpieczeniowych z (…) S.A. Informacje te spełniają taką samą rolę jak tablice informacyjne o sfinansowaniu określonej inwestycji z funduszy Unijnych. Nie rodzi to tam obowiązku podatkowego, pomimo tego że tablice te wskazują na konkretną firmę - wykonawcę tych robót.

Przekazane przez (…) S.A. środki nie stanowią zatem zapłaty za wykonanie jakiejkolwiek czynności podlegającej podatkowi od towarów i usług. Dlatego art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie może stanowić samoistnej podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Reasumując, ustosunkowując się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług środków prewencyjnych uzyskanych od (…) S.A. w oparciu o umowę prewencyjną Spółka stoi na stanowisku, że realizacja tej umowy nie powoduje powstania po jej stronie obowiązku podatkowego w podatku od podatku od towarów i usług i udokumentowanie jej fakturą VAT z zastosowaniem 23% stawki tego podatku. Ze względu na istniejące dotychczasowe interpretacje wystawiliśmy fakturę VAT zawierającą stawkę VAT 23%.

Natomiast Spółka uważa, że może dokonać korekty wystawionej faktury VAT. Prewencja wyłączona jest z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że warunki te winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z treści przywołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać daną usługę za odpłatną, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku C-89/81 z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał stwierdził w nim, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Z powyższego wynika, że pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W art. 29a ust. 7 ustawy wskazano, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Definicja pojęcia „podstawa opodatkowania” wynikająca z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest zbieżna ze stosownymi regulacjami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 73 ww. Dyrektywy, w odniesieniu do dostaw towarów i usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów, przy uwzględnieniu przywołanego orzecznictwa, prowadzi do stwierdzenia, że jakkolwiek można się zgodzić ze Spółką, że otrzymywana dotacja może nie mieć bezpośredniego wpływu na cenę sprzedawanych przez nią samochodów i świadczonych usług serwisowych, to nie można potwierdzić stanowiska, że realizacja umowy zawartej przez Spółkę z (…) nie powoduje po stronie Spółki obowiązku podatkowego i obowiązku wystawienia faktury. Okoliczności faktyczne sprawy wskazują bowiem, że w zamian za otrzymane dofinansowanie Spółka podjęła się realizacji zadań prewencyjnych mających na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszenie skutków wypadków ubezpieczonych poprzez zakup opon zimowych i do poinformowania społeczeństwa o sfinansowaniu tego zakupu z funduszu prewencyjnego (…) poprzez umieszczenie na nich stosownych naklejek oraz w publikacjach i materiałach informacyjnych, w tym na stronach internetowych. Ubezpieczyciel natomiast zyskuje wymierną korzyść poprzez zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia szkód u ubezpieczonych oraz ograniczenie rozmiaru szkód. Istnieje zatem związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz Ubezpieczyciela, który ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że należy uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Tym samym dofinansowanie wypłacone przez Ubezpieczyciela – wbrew stanowisku Spółki – w rzeczywistości stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczoną przez Spółkę na jego rzecz, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania dla Spółki – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy – jest wszystko co stanowi zapłatę, którą otrzymuje z funduszu prewencyjnego Ubezpieczyciela jako dofinansowanie przeznaczone na sfinansowanie zakupu opon zimowych, tj. kwota otrzymana z funduszu prewencyjnego Ubezpieczyciela, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Wobec powyższego – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – Spółka nie jest uprawniona, z tego tytułu, do wystawienia faktury korygującej, gdyż prawidłowo udokumentowała wykonaną usługę wystawiając fakturę.

W konsekwencji stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii objętych pytaniem, nie rozstrzyga natomiast innych zagadnień poruszonych we wniosku, w tym zwolnienia od podatku czynności wykonywanych przez (…), gdyż w tym zakresie Spółka nie jest zainteresowanym w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.