Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.611.2017.2.JO
z 19 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 24 listopada 2017 r.) oraz pismem Strony z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 17 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wniesienia aportem działu „M.” do spółki komandytowej za czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wniesienia aportem działu „M.” do spółki komandytowej za czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 listopada 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.611.2017.1.JO oraz pismem Strony z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 17 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonać czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzącego szeroko ujmowaną działalność żeglugową; w szczególności w ramach planowanego wyodrębnienia części przedsiębiorstwa prowadzona jest działalność serwisowa sprzętu ratunkowego podlegającego regulacjom międzynarodowych konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu oraz przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281 t.j.), a także zaopatrzenie w towary i usługi odbiorców w zakresie żeglugi morskiej oraz śródlądowej. W związku z powyższym przedmiotem aportu będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej obejmujący:

1. własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów;
2. prawo wynikające z umów najmu zawarte ze zbywcą zorganizowanej części za zgodą właściciela nieruchomości;
3. wierzytelności oraz listy kontrahentów wraz z danymi handlowymi;
4. koncesje, licencje i zezwolenia - o ile prawo zezwala na ich przeniesienie pomiędzy zbywcą i nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
5. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
6. tajemnice przedsiębiorstwa;
7. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nadto przeniesienie w drodze porozumienia stron kilkunastu pracowników w trybie art. 23 [1] KP dotychczas zatrudnionych w tzw. „dziale M.”
   
   

W piśmie z dnia 27 listopada 2017 r. Wnioskodawca wskazuje, że:

1. Będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych w postaci działu „M.” zostanie wyodrębniony organizacyjnie na podstawie uchwały wspólników określającej strukturę organizacyjną, w której obok działu „Marine” funkcjonuje pozostała część organizacyjna określana jako „D.”
2. Ze względu na przedmiot działalności, osiągane cele gospodarcze, a także przypisane zasoby ludzkie - pracowników, składniki majątkowe oraz przyporządkowanych do tego działu kontrahentów dział „M.”, będący przedmiotem aportu, jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.
3. Zespół składników majątkowych w postaci działu „M.” jest wyodrębniony finansowo, gdyż ewidencja zdarzeń gospodarczych pozwala przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do zespołu majątku będącego przedmiotem aportu, poprzez wyodrębnienie kont księgowych dla działu „Marine”.
4. Będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy zarówno ze względu na przypisane do niego składniki materialne, jak i niematerialne oraz kapitał ludzki niezbędny do obsługi tej działalności. Wnoszony zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia działalności działu „M.”, gdyż stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy zdolny jest do prowadzenia działalności.
5. Spółka komandytowa po aporcie ww. zespołu składników majątkowych będzie kontynuowała działalność działu „M.” w oparciu o wniesione składniki majątkowe.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, działalność wyodrębnionej części organizacyjnej Wnioskodawcy (tzw. dział „M.”) stanowić będzie w dacie planowanej czynności zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT,a w konsekwencji przeniesienie tego zespołu składników majątkowych, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisów ustawy o VAT (zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT) nie powinno się stosować do transakcji dokonanych w jakiejkolwiek formie prawnej, w efekcie których następuje przeniesienie do rozporządzania przedsiębiorstwem lub jego zorganizowanej części jak właściciel. Ustawodawca użył w powołanym przepisie terminu „transakcja zbycia” przedsiębiorstwa lub ZCP.

Wnioskodawca uważa, że „transakcja zbycia” powinna obejmować czynności, w wyniku których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Jednocześnie, w zakresie innych składników majątkowych, „transakcja zbycia” powinna obejmować wszelkie pozostałe czynności nie stanowiące dostawy towarów, w tym w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano takiej czynności prawnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „transakcji zbycia” użyte w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, swym zakresem obejmować będzie w szczególności takie czynności jak sprzedaż, zamianę, darowiznę, czy również przeniesienie majątku w ramach wniesienia wkładu do spółki osobowej. Zdaniem Wnioskodawcy, dla interpretacji pojęcia „transakcji zbycia” nie powinna być istotna forma prawna danej transakcji, ale jej efekt w postaci m.in. „przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” lub „przeniesienia majątku”.

Przedstawiony wyżej pogląd jest również prezentowany przez sądy administracyjne w wyrokach wydanych w sprawach podatkowych, w tym m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r. (III SA/Wa 666/08) „(...) „transakcją zbycia”, o której mowa w art. 6 ust 1 u.p.t.u. jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności (...)”.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uważa się „(...) organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.”

Na podstawie powyższej definicji zdaniem Wnioskodawcy można wyodrębnić zespół przesłanek, których łączne spełnienie warunkuje uznanie danej części majątku za ZCP. Zatem, na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z ZCP, jeśli istnieje zespół składników majątkowych, który:

1. jest wyodrębniony od reszty działalności danego podmiotu na płaszczyźnie: 1) organizacyjnej i 2) finansowej oraz
2. jest wykorzystywany do prowadzenia określonych działań gospodarczych i jednocześnie może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te działania.
   
   

Tym samym, aby ocenić czy dany majątek stanowi ZCP, należy każdorazowo przeprowadzić analizę jego odrębności we wskazanych powyżej obszarach. Wnioskodawca zauważa, że Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż „w art. 2 pkt 27e w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie chodzi o zespół składników majątkowych, które po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będą mogły funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział itp.), a o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w takim charakterze”. Innymi słowy, „możliwość kontynuacji działalności przez nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z faktu, że tworzy ją zespół składników majątkowych pozwalający na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej” (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2016 r., I FSK 1316/15, CBOSA). Powyższe zachodzi w opisanym zdarzeniu przyszłym, gdyż prowadzony przez Wnioskodawcę (przyszłego zbywcę) „dział M.” jest zorganizowany w ten sposób, że może służyć prowadzeniu odrębnego przedsiębiorstwa ze względu na przyporządkowane tej części organizacyjnej Wnioskodawcy składniki majątku, zasoby osobowe, informacje o szczególnym znaczeniu handlowym, a także środki finansowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obsługą i zaopatrzeniem branży morskiej i żeglugi śródlądowej.

Uwzględniając powyższe uwarunkowania prawne Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a transakcja ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Użyte przez ustawodawcę w powyższym przepisie pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W art. 55² Kodeksu cywilnego ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzącego szeroko ujmowaną działalność żeglugową; w szczególności w ramach planowanego wyodrębnienia części przedsiębiorstwa prowadzona jest działalność serwisowa sprzętu ratunkowego podlegającego regulacjom międzynarodowych konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu oraz przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281 t.j.), a także zaopatrzenie w towary i usługi odbiorców w zakresie żeglugi morskiej oraz śródlądowej. W związku z powyższym przedmiotem aportu będzie zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej obejmujący:

1. własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów;
2. prawo wynikające z umów najmu zawarte ze zbywcą zorganizowanej części za zgodą właściciela nieruchomości;
3. wierzytelności oraz listy kontrahentów wraz z danymi handlowymi;
4. koncesje, licencje i zezwolenia - o ile prawo zezwala na ich przeniesienie pomiędzy zbywcą i nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
5. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
6. tajemnice przedsiębiorstwa;
7. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nadto przeniesienie w drodze porozumienia stron kilkunastu pracowników w trybie art. 23 [1] KP dotychczas zatrudnionych w tzw. „dziale M.”
   
   

Będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych w postaci działu „M.” zostanie wyodrębniony organizacyjnie na podstawie uchwały wspólników określającej strukturę organizacyjną, w której obok działu „M.” funkcjonuje pozostała część organizacyjna określana jako „D.”

Ze względu na przedmiot działalności, osiągane cele gospodarcze, a także przypisane zasoby ludzkie - pracowników, składniki majątkowe oraz przyporządkowanych do tego działu kontrahentów dział „M.”, będący przedmiotem aportu, jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.

Zespół składników majątkowych w postaci działu „Marine” jest wyodrębniony finansowo, gdyż ewidencja zdarzeń gospodarczych pozwala przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do zespołu majątku będącego przedmiotem aportu, poprzez wyodrębnienie kont księgowych dla działu „M.”.

Będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy zarówno ze względu na przypisane do niego składniki materialne, jak i niematerialne oraz kapitał ludzki niezbędny do obsługi tej działalności. Wnoszony zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia działalności działu „M.”, gdyż stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy zdolny jest do prowadzenia działalności.

Spółka komandytowa po aporcie ww. zespołu składników majątkowych będzie kontynuowała działalność działu „M.” w oparciu o wniesione składniki majątkowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy działalność wyodrębnionej części organizacyjnej Wnioskodawcy (tzw. dział „M.”) stanowić będzie w dacie planowanej czynności zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji przeniesienie tego zespołu składników majątkowych, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zawsze należy wziąć pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Analiza opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że na moment wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej, zespół składników materialnych i niematerialnych, tj. dział „M.” został wyodrębniony z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej i może samodzielnie wykonywać zadania gospodarcze. Spółka komandytowa po aporcie będzie kontynuowała działalność gospodarczą w oparciu o wniesione składniki majątkowe. Zespół składników majątkowych w postaci działu „M.” zostanie wyodrębniony organizacyjnie na podstawie uchwały wspólników określającej strukturę organizacyjną, w której obok działu „M.” funkcjonuje pozostała część organizacyjna określana jako „D.”. Ze względu na przedmiot działalności, osiągane cele gospodarcze, a także przypisane zasoby ludzkie - pracowników, składniki majątkowe oraz przyporządkowanych do tego działu kontrahentów dział „Marine”, będący przedmiotem aportu, jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych. Dział „M.” jest wyodrębniony finansowo, gdyż ewidencja zdarzeń gospodarczych pozwala przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do zespołu majątku będącego przedmiotem aportu, poprzez wyodrębnienie kont księgowych dla działu „M.”. Ponadto posiada on potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy zarówno ze względu na przypisane do niego składniki materialne, jak i niematerialne oraz kapitał ludzki niezbędny do obsługi tej działalności. Wnoszony zespół składników majątkowych stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy zdolny jest do prowadzenia działalności. Przedmiot aportu będzie stanowić organizacyjnie wyodrębnioną i spójną całość, samodzielną w sensie zdolności do odrębnego funkcjonowania i samofinansowania, która po wniesieniu do spółki komandytowej będzie gotowa do samodzielnego i autonomicznego kontynuowania działalności gospodarczej. Zatem zespół zbywanych w drodze aportu składników majątkowych należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opis sprawy stwierdzić należy, że skoro majątek będący przedmiotem aportu stanowi zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w postaci działu „M.”, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej to czynność wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy, a zatem wniesienie przedmiotu transakcji do spółki komandytowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.