Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.430.2017.1.MSI
z 15 stycznia 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2017 r. (data wpływu – 11 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlega on w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca zamierza wyjechać poza terytorium RP w celach rekreacyjnych. Niewykluczone, że podczas pobytu poza terytorium RP Wnioskodawca zdecyduje się na zawarcie umowy pożyczki (dalej: „Umowa pożyczki”) od podmiotu (osoby fizycznej lub prawnej) mającego siedzibę poza terytorium RP (dalej: „Pożyczkodawca”). Niewykluczone, że Pożyczkodawca będzie podmiotem powiązanym w rozumieniu stosownych przepisów ustaw dochodowych. Wnioskodawca w przypadku zawarcia Umowy pożyczki otrzymane środki planuje przeznaczyć na nabycie nieruchomości położonej na terenie Polski, natomiast pozostałą część przeznaczyć na wykończenie/urządzenie nabytej nieruchomości. Ewentualna Umowa Pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Również środki pieniężne będące przedmiotem Umowy pożyczki zostaną przekazane przez Pożyczkodawcę z zagranicznego rachunku bankowego na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce. Środki otrzymane w ramach zawarcia ewentualnej Umowy pożyczki mogą być przelane w jednej lub kilku transzach. Następnie Wnioskodawca otrzymane środki z własnego rachunku bankowego przeznaczy na nabycie nieruchomości od dewelopera, natomiast pozostałą część otrzymanej kwoty Wnioskodawca wykorzysta w celu sfinansowania wykończenia/urządzenia nabytej nieruchomości.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy zawarcie Umowy pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?
Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą ewentualnej Umowy pożyczki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: „Ustawa”) podatkowi podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do postanowień art. 1 ust. 4 Ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:
- rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku, gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z powołanego powyżej przepisu wynika, że Umowa pożyczki będzie podlegać – co do zasady –podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili jej zawarcia jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie będą miały miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy. Umowa pożyczki będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także wtedy jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność cywilnoprawna zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przedstawionym stanie faktycznym w przypadku zawarcia Umowy pożyczki do czynności cywilnoprawnej zawarcia Umowy pożyczki dojdzie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a środki pieniężne będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec czego nie zostaną spełnione łącznie przesłanki wskazane w art. 1 ust. 4 pkt 2 Ustawy.
Reasumując powyższe, ewentualne zawarcie Umowy pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 Ustawy, ponieważ jak zostało wskazane wyżej środki pieniężne będące przedmiotem Umowy pożyczki w chwili zawarcia Umowy pożyczki będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:
- rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku umowy pożyczki, umowa ta podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.
Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza podczas pobytu za granicą Rzeczpospolitej Polskiej zawrzeć umowę pożyczki z podmiotem mającym siedzibę poza terytorium RP. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki zostaną przekazane przez pożyczkodawcę z zagranicznego rachunku bankowego na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że planowana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (na zagranicznym rachunku bankowym) oraz umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku uiszczania z tego tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.