Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP2/443-974/14-1/18-S/AW
z 15 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 1829/15 (data wpływu 17 października 2017 r.) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 188/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 listopada 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie wynikającej z faktur dokumentujących remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem budynku stanowiącego siedzibę Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie wynikającej z faktur dokumentujących remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem budynku stanowiącego siedzibę Wnioskodawcy.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 16 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Ośrodka Kultury indywidualną interpretację nr ITPP2/443-974/14/AW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko, iż przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem dawnego kościoła.

Ośrodek Kultury na interpretację przepisów prawa podatkowego z 16 października 2014 r. nr ITPP2/443-974/14/AW wniósł pismem z 3 listopada 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 16 grudnia 2014 r. nr ITPP2/443W-89/14/RS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Ośrodek Kultury na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 października 2014 r. nr ITPP2/443-974/14/AW złożył skargę z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 188/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 16 października 2014 r. r. nr ITPP2/443-974/14/AW, stwierdzając m.in., że zaskarżona interpretacja nie zawiera prawidłowego uzasadnienia prawnego, ponieważ organ nie uwzględnił stanu faktycznego przedstawionego przez Ośrodek Kultury.

W pierwszej kolejności sąd pierwszej instancji wskazał, że czynności pozostające poza zakresem podatku od towarów i usług nie mogą wpływać na rozstrzygnięcie co do prawa odliczania podatku naliczonego. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10, jeżeli podatnik wykonuje czynności opodatkowane i czynności niepodlegające opodatkowaniu, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego. Organ interpretacyjny nie odniósł się do stanowiska zajętego w tej uchwale, a prowspólnotowa wykładnia prawa, po którą sięgnął w zaskarżonej interpretacji, nie ma charakteru nieograniczonego. Nie do zaakceptowania jest taka wykładnia prawa unijnego, która prowadzi do nakładania na podatnika obowiązków nieprzewidzianych wprost w prawie krajowym.

Zdaniem WSA, nie można zaakceptować stanowiska, iż podatnik sam powinien określić i przyjąć metodę wyodrębniania podatku naliczonego związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych od wydatków związanych jednocześnie ze sferą gospodarczą i niegospodarczą podatnika, nie dając jednocześnie prawnego wzorca takiego postępowania. Zaakceptowanie tego rozwiązania prowadziłoby do nakładania na podatnika obowiązku niewyrażonego wprost w krajowym prawie podatkowym, co z kolei byłoby sprzeczne z postulatem jasności, jednoznaczności i pewności uregulowań prawnopodatkowych (art. 217 Konstytucji RP). Organ zawsze mógłby zakwestionować metodę zastosowaną przez podatnika twierdząc, że inna metoda byłaby właściwsza.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż należy odróżnić dwie możliwości określania części podatku podlegającej odliczeniu, tj. metodę polegającą na rzeczywistym wyodrębnieniu wydatków na wykonywanie czynności z jednej czy drugiej grupy oraz metodę, która w oparciu o pewne założenia będzie pozwalała na określenie z większym lub mniejszym prawdopodobieństwem, poziomu tych dwóch grup wydatków. Pierwsza metoda w sprawie nie ma zastosowania z uwagi na art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - interpretujący nie może powoływać się na okoliczności niewskazane przez wnioskującego, ani też nie może przyjmować innych zdarzeń faktycznych, niż podane we wniosku. Ośrodek Kultury w opisie stanu faktycznego wskazał, że nie jest w stanie dokonać podziału części wydatków ponoszonych w ramach prowadzonej działalności poprzez przypisanie ich określonej części działalności podlegającej przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisom tym niepodlegającej. Organ powinien wydać interpretację uwzględniającą takie właśnie możliwości Ośrodka Kultury co do wyodrębnienia wydatków o charakterze mieszanym. Pogląd, że Ośrodek Kultury ma obowiązek i możliwość dokonania rzeczywistej alokacji części wydatków, jako służących jednej bądź drugiej grupie czynności, narusza art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, ponieważ odnosi się do stanu faktycznego innego niż wskazany we wniosku. Według Sądu, że w świetle regulacji ustawowych, w szczególności art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, niedopuszczalne jest stosowanie innych metod obliczania proporcji niż wynikające z tych przepisów. W stanie faktycznym wskazanym we wniosku o interpretację Ośrodek Kultury nie ma obowiązku rozdziału wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu. Brak możliwości dokonania takiego rozdziału, wobec braku odpowiednich instrumentów prawnych, nie może z kolei prowadzić do pozbawiania podatnika prawa do odliczenia tej części podatku naliczonego, która pozostaje w związku z czynnościami opodatkowanymi. Byłoby to bowiem sprzeczne z zasadą neutralności. Za utrwalony WSA uznał wyprowadzony z ww. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego pogląd, że w przypadku, gdy wydatek na zakup towarów czy usług ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, a nie ma możliwości wyodrębnienia tych części wydatków, podatnikowi przysługuje odliczenie pełne.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 188/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy złożył skargę kasacyjną z dnia 30 lipca 2015 r. nr ITPP2/4512-3-12/15/AW/113/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 1829/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną wskazując, że jest ona niezasadna. Sąd podkreślił, że nie ulega wątpliwości, że we wniosku o wydanie interpretacji Ośrodek Kultury podał, iż nie jest w stanie przyporządkować kwot określonym czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz wyłączonym z opodatkowania tym podatkiem. Bezspornym jest też, że specyfika postępowania w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej wyraża się między innymi w tym, że podany przez wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest wiążący dla organu interpretacyjnego oraz dla sądu administracyjnego, który dokonuje kontroli legalności tej interpretacji i to bez względu na to, czy tenże stan faktyczny jest zgodny z rzeczywistością. Skoro więc elementem zdarzenia przyszłego, opisanego we wniosku o wydanie interpretacji, Ośrodek Kultury uczynił niemożność przyporządkowania wydatków określonym czynnościom podlegającym opodatkowaniu oraz wyłączonym z opodatkowania, zasadnie sąd pierwszej instancji uznał, iż organ interpretacyjny powinien tę niemożność uwzględnić dokonując oceny stanowiska Ośrodka Kultury oraz przedstawiając własne stanowisko. Tego zaś nie uczynił, nakazując Ośrodkowi Kultury określenie metody, która taką alokację podatku należnego umożliwi. W gruncie rzeczy organ nie tyle zatem zmodyfikował zdarzenie przyszłe opisane przez stronę, co nie wziął pod uwagę istotnego elementu tegoż zdarzenia.

Wskazana uchwała z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10 dotyczy właśnie sytuacji opisanej przez Ośrodek Kultury, a więc sytuacji, gdy alokacja podatku naliczonego nie jest możliwa. Zgodnie z tą uchwałą, w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 tej ustawy.

NSA podkreślił, że ww. uchwałę podjęto w stanie prawnym istotnym w rozpoznanej sprawie, a zatem obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., kiedy to nie było unormowane zagadnienie określania proporcji, stanowiącej podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak też działalności niemającej charakteru gospodarczego (niepodlegającej opodatkowaniu). Stosowne przepisy wprowadzono w ustawie o podatku od towarów i usług dopiero od 1 stycznia 2016 r. Przed tą datą - zważywszy na zasadę wyłączności ustawowej w zakresie nakładania podatków i danin publicznych oraz ustalania stawek podatkowych, wyrażoną w art. 217 Konstytucji RP - nie było podstaw do wymagania od podatników, aby bez jednoznacznych kryteriów ustawowych sami określali metodę ustalania proporcji, z uwzględnieniem której odliczą podatek naliczony.

W dniu 13 listopada 2017 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 188/15, uchylający zaskarżoną interpretację.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Ośrodka Kultury w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie wynikającej z faktur dokumentujących remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem budynku stanowiącego jego siedzibę, wymaga ponownego rozpatrzenia przez organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury i posiada osobowość prawną. Jego organizatorem jest Gmina. Zgodnie ze statutem, realizuje on cele i zadania wynikające z przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej na terenie Gminy. Ośrodek Kultury pokrywa koszty działalności i zobowiązania z uzyskanych przychodów. Przychodami są w szczególności: dotacje przyznawane przez Radę Miejską, przychody z działalności gospodarczej, darowizny pieniężne, środki krajowe i zagraniczne otrzymane odpowiednio z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Stowarzyszenia Lider na dofinansowanie imprez kulturalnych.

Siedziba Ośrodka Kultury mieści się w dawnym kościele Dominikanów, który jest własnością Gminy. Gmina przekazała mu wskazany obiekt do używania na podstawie umowy użyczenia. W budynku tym prowadzi działalność gospodarczą.

Ośrodek Kultury jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności wykonuje następujące czynności:

1. czynności opodatkowane VAT, tj.:
   
   
   
   1. wynajmowanie sali widowiskowej i innych pomieszczeń budynku,
      
   2. wynajmowanie garażu,
      
   3. usługi reklamy i promocji firm podczas imprez,
      
   4. biletowe koncerty muzyczne, turnieje tańca,
      
      
      
2. czynności niepodlegające ustawie o VAT (działalność statutowa, pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT), tj.:
   
   
   
   1. nieodpłatne udostępnianie sali widowiskowej, muzycznej i innych pomieszczeń z przeznaczeniem na próby taneczne, teatralne, kabaretowe na rzecz stowarzyszeń, np. Uniwersytetu Trzeciego Wieku, Klubu Seniora, Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych itp.
      
   2. nieodpłatne udostępnianie pomieszczeń na siedziby na rzecz Klubu Szachowego i Klubu Tańca Towarzyskiego,
      
   3. nieodpłatne organizowanie imprez, np. festiwali, przeglądów amatorskiego ruchu artystycznego, piosenki przedszkolnej, szkolnej, przeglądów muzycznych solistów i zespołów, Dzień Babci, Dzień Dziadka, Dzień Dziecka itp.
      

Są to imprezy otwarte i nieodpłatne dla wszystkich mieszkańców Gminy. Nieodpłatne świadczenia usług są wykonywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, związanej z realizacją zadań z zakresu działalności kulturalnej. W związku z tym Ośrodek Kultury nie nalicza podatku należnego przy realizacji ww. usług. Regulacja art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) nie znajduje w tym przypadku zastosowania. Czynności zwolnione od podatku w roku bieżącym, jak i kilku ostatnich latach, w działalności Ośrodka Kultury nie wystąpiły.

Ośrodek Kultury otrzymuje dotacje, darowizny, pozyskuje środki krajowe i zagraniczne. Środki te są przeznaczone na finansowanie jego działalności, w tym pokrycie kosztów organizacji imprez. Ponadto, środki te nie są związane bezpośrednio z dostawą towarów lub świadczeniem usług, oraz nie mają wpływu na cenę, dlatego nie są uwzględniane w postawie opodatkowania podatkiem VAT, co wynika z art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ośrodek Kultury ponosi wydatki związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną, jak i pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu, Ośrodek Kultury korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek odliczany jest w całości. Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, podatek naliczony nie jest odliczany. Ośrodek Kultury ponosi również wydatki, które są związane z czynnościami opodatkowanymi, jak również z czynnościami znajdującymi się poza zakresem stosowania ustawy o VAT (wydatki mieszane). Są to w szczególności wydatki związane ze sferą administracyjną i utrzymaniem budynku, np. materiały biurowe, wyposażenie pomieszczeń, energia elektryczna, cieplna, woda, wywóz nieczystości, usługi remontowe, telekomunikacyjne itp. Skarżący nie ustala proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie jest możliwe wydzielenie czynności znajdujących się poza zakresem stosowania ustawy o VAT, a sprzedaż zwolniona w ogóle nie występuje. W związku z powyższym podatek naliczony z faktur dokumentujących wydatki mieszane odliczany jest również w całości.

Gmina przekazała Ośrodkowi Kultury dotację celową na przyszłe zadanie: remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem dawnego kościoła Dominikanów, obecnie budynku będącego jego siedzibą. Prace remontowe realizowane będą w 3 i 4 kwartale 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Ośrodek Kultury - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących remont dachu i wieży oraz wzmocnienie stropu pod poddaszem dawnego kościoła?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez wykonawcę wyżej opisanych zadań.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cyt. wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazane wydatki dotyczące remontu dachu i wieży oraz wzmocnienia stropu należą do kategorii „wydatków mieszanych”, które służą Ośrodkowi Kultury do realizowania sprzedaży opodatkowanej VAT i „sprzedaży” znajdującej się poza zakresem stosowania ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku ponoszenia „wydatków mieszanych” nie jest możliwe ich jednoznaczne przyporządkowanie na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Proporcję tę - zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tyt. czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W tym przypadku należy się odnieść do czynności podlegających ustawie o VAT, a więc czynności podlegających opodatkowaniu, lecz zwolnionych od podatku. Czynności zwolnione od podatku VAT w działalności Ośrodka Kultury nie występują.

W proporcji sprzedaży nie należy uwzględniać zdarzeń znajdujących się w ogóle poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - w kalkulacji proporcji mogą zostać uwzględnione wyłącznie czynności uregulowane w przepisach tej ustawy. Zatem zdarzenia znajdujące się poza zakresem VAT nie powinny wpływać na wysokość proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej, w której TSUE wielokrotnie rozstrzygał, co należy rozumieć przez czynność, w związku z którą nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego (przykładowo orzeczenia w sprawach: C-333/91, C-306/94, C-16/00). Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w utrwalonym w tej materii orzecznictwie krajowym. Zgodnie z tezą uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej ustawy. Jak przy tym w uzasadnieniu ww. uchwały wyjaśniono, „w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności) podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych na potrzeby liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności nie podlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży do celów odliczania to wyniesie ona 100 %). Brak jest bowiem - przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tego zagadnienia - podstaw do pozbawienia podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT przez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków.”

Zatem, NSA jednoznacznie potwierdził, że zdarzenia pozostające poza zakresem regulacji VAT nie powinny mieć wpływu na wysokość współczynnika sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Wskazane w uchwale stanowisko było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 659/10, w którym Sąd stwierdził, że w przypadku podatku związanego tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji, lecz odliczenie pełne. Ponadto zaprezentowane stanowisko znajduje poparcie w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2010 r. nr IBPP1/443-245/10/EA, z dnia 16 listopada 2009 r. nr IBPP1/443-893/09/LSz oraz z dnia 24 marca 2009 r. nr IBPP1/443-1883/08/AL,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2009 r. nr IPPP2/443-1719/08-2/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 września 2008 r. nr ILPP1/443-631/08-2/BD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.