2018.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.356.2018.1.JK
z 25 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania w rejestrze sprzedaży oraz w deklaracji VAT-7 wartości nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania pakietów medycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazywania w rejestrze sprzedaży oraz w deklaracji VAT-7 wartości nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych oraz w zakresie obowiązku ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania pakietów medycznych przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 września 2018 r. o korektę pytania oznaczonego we wniosku nr 2 oraz o stanowisko do nowo wskazanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie informatyki. Wnioskodawca jest m.in. producentem oprogramowania. W ramach prowadzonej działalności dostarcza także sprzęt komputerowy, oprogramowanie oraz świadczy różnego rodzaju usługi informatyczne. Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzenie takiej działalności wiąże się z koniecznością zatrudnienia dużej liczby pracowników. Celem zwiększenia ich motywacji i zaangażowania w pracę, Spółka nabywa od podmiotu trzeciego i przekazuje swoim pracownikom pakiety medyczne.

Pakiety są przekazywane pracownikom nieodpłatnie, pracownicy nie zwracają pracodawcy kosztu związanego z zapewnionym pakietem. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie świadczenia usług opieki medycznej. Wnioskodawca nabywa od podmiotu leczniczego pakiety medyczne we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich – na rzecz pracowników.

Zakres świadczeń zdrowotnych, których dotyczą pakiety zawiera w sobie świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia spoza tego zakresu, w tym świadczenia wykonywane przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Pracownik ma prawo wyboru pakietu medycznego (dostępne są pakiety: A, B, C).

W ramach tych pakietów wydzielone są usługi:

za gotowość i świadczenie zdrowotne w ramach medycyny pracy,
pozostałe usługi medyczne.

Z tytułu nabycia pakietów usług medycznych na rzecz pracowników, Wnioskodawca płaci dostawcy tych usług miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie, w kwotach określonych w umowie opieki medycznej. Wysokość wynagrodzenia płaconego przez Wnioskodawcę w zamian za nabycie pakietów medycznych na rzecz uprawnionych, zależy od ilości osób oraz zakresu świadczeń medycznych dostępnych w ramach pakietu. Cena, którą zapłaci Wnioskodawca nie zależy od ilości oraz rodzaju świadczeń, z których uprawnieni pracownicy rzeczywiście skorzystali w okresie rozliczeniowym, tj. miesiącu. Pakiety medyczne obejmują usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia. Przedmiotowe usługi są świadczone przez centrum medyczne lub jednostki organizacyjne przedsiębiorstw należące do podmiotu leczniczego. W umowie uregulowany został katalog usług w zakresie opieki medycznej, wchodzących w skład pakietów medycznych. Uprawnieni pracownicy mogą korzystać z tych usług stosownie do wskazań medycznych dotyczących swojego stanu zdrowia.

Wynagrodzenie za pakiety jest płatne przez Spółkę na podstawie faktur VAT wystawionych przez podmiot wykonujący ww. świadczenia (prywatna opieka medyczna). Nabywane przez Spółkę w ramach pakietów medycznych usługi, stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a w związku z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazywać w rejestrze sprzedaży i deklaracji VAT-7 świadczenie nieodpłatnego przekazania pracownikom pakietów medycznych?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących nieodpłatnego przekazania pracownikom pakietów medycznych? (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 września 2018 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie pracownikom pakietów medycznych będzie korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, a świadczenia będą czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i będą poza rejestrem VAT.

Wnioskodawca świadczy usługi w postaci pakietów medycznych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Świadczenie takich usług korzysta ze zwolnienia od konieczności zaewidencjonowania na kasie rejestrującej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Opodatkowaniu VAT generalnie podlega m.in. odpłatne świadczenie usług. Za odpłatne świadczenie usług, skutkujące obowiązkiem wykazania VAT należnego, uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług m.in. na cele osobiste pracowników, w tym byłych pracowników, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT).

W wydawanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym regulacje zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nie mają zastosowania do czynności, które korzystają ze zwolnienia z VAT.

Skoro więc przekazanie pakietów medycznych korzysta ze zwolnienia z VAT (art. 43 ust. 1 pkt 19a w związku z pkt 18 ustawy o VAT), to przekazanie tych pakietów nie będzie objęte regulacją zawartą w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji podatnik (pracodawca) nie będzie musiał ujmować wartości tych świadczeń w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Jeśli Wnioskodawca, działając we własnym imieniu, ale na rzecz pracownika (osobie trzeciej) nabywa usługę opieki medycznej, to traktowany jest jak podmiot, który sam wyświadczył tę usługę i czynność taka podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem ustawowych zwolnień.

Zwalnia się od podatku VAT m.in.:

usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT),
usługi świadczone w ramach wykonywania zawodów: lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej, medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, psychologa (art. 43 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy),
świadczenie usług, o których mowa wyżej, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w ww. przepisach (art. 43 ust. 1 pkt 19a ww. ustawy).

Do czynności podlegających opodatkowaniu i uznawanych za sprzedaż zaliczana jest dostawa towarów/świadczenie usług na terytorium kraju, które mają charakter odpłatny (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziano przypadki, w których czynności o charakterze nieodpłatnym, zrównane są z ww. czynnościami odpłatnymi.

Minister Finansów w odpowiedzi na pismo Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej z 5 lutego 2015 r. potwierdził, że obrót ten nie powinien być wykazywany w deklaracji podatkowej. Pismo opublikowano na stronach Naczelnej Izby Lekarskiej: www.nil.org.pl. W przywołanej odpowiedzi Minister Finansów stwierdził, że „przepis art. 8 ust. 2 u.p.t.u., odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku”. Należałoby to interpretować w ten sposób, że nieodpłatne świadczenie usług na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu VAT, jeśli znajduje do nich zastosowanie stawka podatkowa, czyli wyłącznie wtedy, gdy ich opodatkowanie realnie prowadzi do zapłaty podatku. Natomiast nieodpłatne usługi, które w przypadku objęcia ich VAT korzystałyby ze zwolnienia od podatku, nie są objęte opodatkowaniem.

Takie korzystne stanowisko prezentują również eksperci infolinii Krajowej Informacji Podatkowej oraz niektóre organy podatkowe.

Tak czytamy, na przykład w interpretacji z dnia 20 kwietnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4.4012.141.2018.1.MP.

Również w interpretacji indywidualnej z 4 października 2016 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP2/4512-534/16-4/AO, organ podatkowy stoi na stanowisku, iż przekazanie nieodpłatnie pracownikom pakietów medycznych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi, iż świadczenie (refakturowanie usług) objęte jest zwolnieniem przedmiotowym od opodatkowania, to nie ma potrzeby rozliczania świadczenia przez pracodawcę (usługodawcę) po stronie podatku należnego.

Podobnie czytamy w interpretacji indywidualnej z 29 września 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP3/4512-395/16-2/SR: przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie ma zastosowania do czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzystają ze zwolnienia od tego podatku. Zatem ww. regulacja nie ma zastosowania do usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Tym samym ww. świadczenia będą czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że przekazanie tych usług przez Spółkę na rzecz ww. uprawnionych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem nieodpłatne przekazanie pakietów medycznych przez Spółkę na rzecz uprawnionych, tj. pracowników, będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynności te nie spełniają wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług. W rezultacie czynności te jako nieobjęte zakresem art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie mogą zostać uznane za mieszczące się w pojęciu sprzedaży, a tym samym wartości tych usług nie należy wykazywać w deklaracji VAT i ewidencjonować przy użyciu kasy rejestrującej.

Zatem obowiązek ewidencjonowania w kasie fiskalnej nie dotyczy świadczenia przez podatnika usług, które wcześniej zostaną przez pracodawcę nabyte we własnym imieniu, ale na rzecz pracowników.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle powołanych przepisów nieodpłatne przekazanie pakietów medycznych pracownikom nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Usługi te stanowią czynności zwolnione z podatku VAT. W takiej sytuacji przepis art. 8 ust. 2 ustawy nie ma zastosowania do wyżej opisanego przypadku. Świadczenia na rzecz pracowników w formie pakietów medycznych, nie mieszczą się w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy. Tym samym, nie mogą być objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

W uzupełnieniu z dnia 17 września 2018 r. Wnioskodawca jednoznacznie sformułował stanowisko w zakresie pytania nr 2, wskazując, że: „nie ma obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej nieodpłatnego przekazania pracownikom pakietów medycznych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które – w przypadku świadczenia usług – zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. 26 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej „Dyrektywa 2006/112/WE”.

Zgodnie z tą regulacją za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zgodnie z przepisem ust. 2 art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, pod warunkiem że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji.

Analiza powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE prowadzi zatem do wniosku, że ratio legis tych regulacji stanowi zapobieżenie sytuacji, w której nieodpłatne świadczenie usług bądź dostawa towarów z uwagi na swój charakter – bez wynagrodzenia – stanowiłoby czynność pociągającą za sobą skutek w postaci naruszenia konkurencji, naruszenia zasady neutralności, naruszenia wynikającej z konstrukcji podatku VAT zasady faktycznego opodatkowania konsumpcji (podatek od wartości dodanej obciąża konsumpcję) oraz zasady powszechności opodatkowania.

Przepisy ustawy o VAT formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy” pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powołany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie to, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższe prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy zatem stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka nabywa od podmiotu trzeciego – prywatna opieka medyczna – pakiety medyczne, które następnie przekazuje swoim pracownikom.

Nabywane przez Spółkę w ramach pakietów medycznych usługi, stanowią czynności zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a w związku z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Pakiety przekazywane są pracownikom nieodpłatnie.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku wykazania w rejestrze sprzedaży i deklaracji VAT-7 czynności nieodpłatnego przekazania pracownikom pakietów medycznych oraz tego czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących tej czynności.

Analizując opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca działa w omawianej sprawie w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego świadczenia usług medycznych na rzecz pracowników. Jak wynika z wniosku nabywane od podmiotu medycznego w ramach pakietów medycznych usługi stanowią czynności zwolnione od podatku od towarów i usług. Świadczenie tychże usług przez Wnioskodawcę nie wiąże się zatem z obowiązkiem uiszczenia kwoty podatku należnego z tego tytułu.

Należy wskazać, że przepis art. 8 ust. 2 ustawy, odnoszący się do nieodpłatnego świadczenia usług, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do tych czynności, które w razie ich uznania za podlegające opodatkowaniu zostałyby zwolnione od podatku. W tym przypadku pozostawienie ich poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadzi do naruszenia powołanych powyżej zasad, które należy uznać za uzasadniające zrównanie takich czynności z czynnością odpłatnego świadczenia usług.

Wobec tego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę usług medycznych pracownikom nie spełnia wskazanej w art. 8 ust. 2 ustawy przesłanki do objęcia ich opodatkowaniem. Ww. świadczenia nie mieszczą się więc w definicji sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wykazywania nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych w rejestrze sprzedaży oraz rozliczania ich w deklaracjach podatkowych składanych dla podatku od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku ewidencjonowania ww. czynności na kasie rejestrującej stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że czynności nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników pakietów medycznych nie spełniają definicji sprzedaży, to w świetle art. 111 ust. 1 w powiązaniu z art. 2 pkt 22 ustawy, nie mogą być objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego przekazania pracownikom pakietów medycznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin