Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.578.2018.1.PC
z 25 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z siedzibą w Niemczech (dalej: „Wnioskodawczyni” lub „Spółka”) należy do działającej w różnych krajach grupy. Jest spółką niemiecką, która jest już zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Niemczech i Luksemburgu, a obecnie także dokonała rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim świadczenie usług w zakresie minimalizacji i usuwania szkód po zalaniach i pożarach.

Spółka jest obecna w całych Niemczech, dzięki czemu jest zawsze blisko klienta, zapewniając mu krótki czas reakcji na zgłoszenie. Wiedza i zaangażowanie pracowników, a także utrzymywany w gotowości sprzęt oraz logistyka umożliwiają Spółce skuteczną i kompetentną realizację również dużych projektów międzynarodowych. Celowe inwestycje i rozbudowa know-how w segmencie dużych szkód pozwoli na dalszą penetrację rynku również w wymiarze międzynarodowym.

W związku z powyższym Spółka planuje rozszerzyć działalność również o rynek dużych szkód w Polsce. Otrzymała już pierwsze zlecenie, które zgodnie z planem będzie realizowane na przestrzeni ok. dwóch miesięcy. W ramach zlecenia Spółka wykona za wynagrodzeniem prace dekontaminacyjne oraz remontowe na podłogach, ścianach i sufitach konkretnej, położonej w Polsce nieruchomości, która ucierpiała w wyniku pożaru. Zleceniodawcą jest polska spółka, która ma w Polsce siedzibę i jest w Polsce zarejestrowana na potrzeby VAT (dalej: „Zleceniodawca”). Spółka stara się o kolejne zlecenia w Polsce, aby wzmocnić swoją obecność w Polsce i móc w działać w Polsce w sposób bardziej stały. Ponieważ usług w obszarze działalności Spółki - z uwagi na jego wyjątkową specyfikę - nie da się aktywnie reklamować, zlecenia otrzymuje się zwykle poprzez międzynarodowe przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe, w których ubezpieczeni są potencjalni polscy klienci i pracujących dla nich likwidatorów dużych szkód.

Już na etapie realizacji projektu Spółka oddelegowuje do Polski pracowników, którzy wykonują zlecenie na miejscu w Polsce. Spółka oddelegowuje również menedżera projektu, który koordynuje prace i jest upoważniony do podejmowania decyzji w zakresie realizacji zlecenia w Polsce. Ponadto Spółka za wynagrodzeniem korzysta przy realizacji zlecenia z usług niemieckich podwykonawców, którzy nie mają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, ani nie są w Polsce zarejestrowani na potrzeby VAT (dalej: „Podwykonawcy”). Podwykonawcy również oddelegowują z Niemiec do Polski swoich pracowników, którzy wykonują na miejscu prace pod pośrednim nadzorem merytorycznym menedżera projektu Spółki. Spółka udostępnia ponadto maszyny i urządzenia wykorzystywane przy wykonywaniu prac. Menedżer projektu Spółki koordynuje prace w porozumieniu ze Zleceniodawcą.

Spółka wynajmuje w Polsce kontener na potrzeby własnych pracowników oraz pracowników Podwykonawców. Kontener jest wyposażony w stoły i krzesła. Planuje się poszerzanie wyposażenia kontenera w miarę potrzeb. Spółka dysponuje w Polsce maszynami, urządzeniami oraz wyposażeniem technicznym, które są obsługiwane w ramach realizacji zlecenia w Polsce zarówno przez jej własnych pracowników, jak i przez pracowników Podwykonawców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w świetle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym powinna wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT, ponieważ wykonywane usługi są związane z nieruchomością, a tym samym podlegają opodatkowaniu w Polsce, podczas gdy Spółka jest w Polsce zarejestrowana na cele VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: Spółka powinna wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT, ponieważ wykonywane usługi są związane z nieruchomością, a tym samym podlegają opodatkowaniu w Polsce, podczas gdy Spółka jest w Polsce zarejestrowana na cele VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. nr 54, poz. 535: dalej: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W odniesieniu do pewnych kategorii usług przepisy dotyczące VAT wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, według art. 28e ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związane z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich, wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej „Rozporządzeniem 282/2011” - pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Art. 13b i 31a Rozporządzenia 282/2011 stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, w tym w Polsce.

Zgodnie z art. 13b Rozporządzenia 282/2011 - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Z orzecznictwa Trybunału (np. wyroki Trybunału: z 7 września 2006 r., C-166/05, z 27 października 2011 r., C-530/09 oraz z 27 czerwca 2013 r., C-155/12) wynika, że dla stwierdzenia zaistnienia usługi związanej z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT:

1. nie wystarczy jakikolwiek związek z nieruchomością (związek taki musi być bezpośredni),
2. „wystarczająco bezpośrednim” związaniem z nieruchomością nie będzie sam fakt umieszczenia przedmiotu usługi na pewien czas na nieruchomości lub w jej obrębie,
3. konieczne jest, by świadczenie usługi było związane z wyraźnie określoną nieruchomością, a co więcej, by przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość, co będzie miało miejsce w szczególności wtedy, gdy określona w sposób wyraźny nieruchomość będzie konstytutywnym elementem świadczenia usług, stanowiąc centralny i nieodzowny element tego świadczenia.
   
   

Do powyższego orzecznictwa TSUE nawiązywały również wielokrotnie polskie sądy i organy podatkowe, m in. NSA w orzeczeniu I FSK 131/14 z 21 kwietnia 2015 r. oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach 0111-KDIB3-3.4012.135.2017.1.JS z 8 stycznia 2018 r. oraz 2461- IBPP4.4512.3.2017.1.PK z 8 marca 2017 r.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że usługi wykonywane przez niego na rzecz Zleceniodawcy są związane z nieruchomością, ponieważ dotyczą usunięcia skutków pożaru w konkretnym budynku. Określona nieruchomość stanowi więc w tym wypadku centralny i nieodzowny element świadczenia, które ma z nią bezpośredni związek. Jako usługi związane z nieruchomością położoną w Polsce usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy podlegają zaś opodatkowaniu w Polsce w myśl art. 28e w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby potwierdzić, że Spółka powinna wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT, należy wykluczyć zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust 4,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że rejestracja usługodawcy na VAT w Polsce stanowi negatywną przesłankę zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w wypadku usług związanych z nieruchomością. W związku z powyższym, ponieważ Spółka będzie zarejestrowana na VAT w Polsce, a świadczone przez nią usługi są związane z nieruchomością, należy uznać, że mechanizm odwrotnego obciążenia nie będzie miał zastosowania, a Spółka powinna wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT.

Kolejną przesłanką niweczącą stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia jest posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności, które bierze udział w świadczeniu danej usługi. Ponieważ Wnioskodawca będzie, jego zdaniem, posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polskim i będzie świadczył poprzez to miejsce swoje usługi, o których mowa w pierwszej części niniejszego wniosku, również należy uznać, że mechanizm odwrotnego obciążenia nie będzie miał zastosowania, a Spółka powinna dokonać rejestracji na cele VAT w Polsce i wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

W tym miejscu trzeba wskazać, że w celu zapewnienia jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, w szczególności w odniesieniu do kwestii: podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu, wydano rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L z 2013 r., Nr 284, str. 1). Rozporządzenie w zmienionym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2017 r.

Na mocy art. 1 pkt 1 lit. d) tiret (ii) ww. rozporządzenia uregulowano m.in. kwestie związane z ustalaniem miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, poprzez dodanie podsekcja 6a „Świadczenie usług związanych z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 podsekcji 6a, usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Natomiast zgodnie z dodanym w sekcji 1 rozdziału V art. 13b do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 2 lit. k rozporządzenia świadczenie usług związanych nieruchomościami obejmuje w szczególności utrzymanie, remont i naprawę budynku lub jego części, łącznie z takimi pracami jak sprzątanie, układanie płytek, tapetowanie i układanie parkietu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka niemiecka dokonała rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim świadczenie usług w zakresie minimalizacji i usuwania szkód po zalaniach i pożarach. Spółka planuje rozszerzyć działalność również o rynek dużych szkód w Polsce. Spółka otrzymała pierwsze zlecenie, które zgodnie z planem będzie realizowane na przestrzeni ok. dwóch miesięcy. W ramach zlecenia Spółka wykona za wynagrodzeniem prace dekontaminacyjne oraz remontowe na podłogach, ścianach i sufitach konkretnej, położonej w Polsce nieruchomości, która ucierpiała w wyniku pożaru. Zleceniodawcą jest polska spółka, która ma w Polsce siedzibę i jest w Polsce zarejestrowana na potrzeby VAT.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy, Spółka ma wątpliwości czy powinna wystawiać Zleceniodawcy faktury z polskim VAT, ponieważ wykonywane usługi są związane z nieruchomością, a tym samym podlegają opodatkowaniu w Polsce, podczas gdy Spółka jest w Polsce zarejestrowana na cele VAT.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy uznać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi związane z nieruchomością, do których zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy o VAT. Jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca w ramach zlecenia wykona za wynagrodzeniem prace dekontaminacyjne oraz remontowe na podłogach, ścianach i sufitach konkretnej położonej w Polsce nieruchomości która ucierpiała w wyniku pożaru. Zatem opisane świadczenia związane są z konkretną nieruchomością. Ponadto dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym z punku widzenia świadczenia usługi, a świadczenie usługi nie jest możliwe bez nieruchomości stanowiącej jej przedmiot. Co więcej art. 31a ust. 2 lit. k rozporządzenia wprost wskazuje, że świadczenie usług związanych nieruchomościami obejmuje w szczególności utrzymanie, remont i naprawę budynku lub jego części, łącznie z takimi pracami jak sprzątanie, układanie płytek, tapetowanie i układanie parkietu. Zatem w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca świadczy usługi związane z nieruchomością, o których mowa w art. 28e ustawy. Oznacza to, że zgodnie z art. 28e ustawy miejscem opodatkowania opisanych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest miejsce położenia nieruchomości. Zatem, skoro w analizowanym przypadku nieruchomości położone są w Polsce, to usługi dekontaminacyjne i remontowe opodatkowane będą podatkiem VAT w Polsce.

Co do zasady podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnego świadczenia usług opodatkowanych na terytorium kraju.

Jednakże w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
     
     

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest m.in. to aby usługodawcą był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy, podatnik ten nie był zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy.

Skoro zatem Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce na potrzeby rozliczania podatku od towarów i usług art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy nie znajduje zastosowania. Tym samym to Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi winien je opodatkować według właściwych zasad na podstawie przepisów prawa podatkowego obowiązujących na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem w związku z tym, że Spółka dokonała rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce, a świadczone przez nią usługi są związane z nieruchomością położona w Polsce, Spółka powinna wystawić Zleceniodawcy tj. polskiej spółce która ma w Polsce siedzibę i jest zarejestrowana na potrzeby VAT fakturę na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.