2018.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.298.2018.1.BS
z 21 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia skutków podatkowych, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, planowanej przez Wnioskodawcę wymiany akcji, w szczególności czy ta planowana transakcja spełnia wymogi wymiany udziałów określonej w art. 12 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie kreuje przychodu do opodatkowania po stronie Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, planowanej przez Wnioskodawcę wymiany akcji, w szczególności czy ta planowana transakcja spełnia wymogi wymiany udziałów określonej w art. 12 ust 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie kreuje przychodu do opodatkowania po stronie Wnioskodawcy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „L” lub „Spółka”) to czołowy producent elastycznych wykładzin mieszkaniowych, obiektowych i sportowych z PVC oraz wiodący na rynku polskim producent włóknin. L to firma z ponad 100 – letnią tradycją funkcjonująca na rynku polskim i rynkach zagranicznych w wielu krajach świata. Wnioskodawca jest spółką notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w W.

G S.A. to wiodący polski producent materiałów budowlanych na potrzeby budownictwa infrastrukturalnego i użyteczności publicznej. G produkuje głównie wyroby z polietylenu oraz polichlorku winylu (np. systemy rynnowe, rury PCV i PE).

L pełni rolę jednostki dominującej w Grupie Kapitałowej L S.A. i posiada bezpośrednio 64,66% udziałów w kapitale G, natomiast G jest właścicielem kilku innych spółek, w tym spółki B.W. S.A. (dalej: „B”), gdzie posiada 79,50% udziałów w kapitale. B to producent wysokiej jakości podłóg drewnianych.

Obecnie Grupa Kapitałowa L S.A. wyodrębnia w ramach swojej aktywności biznesowej cztery główne segmenty operacyjne: włókniny, podłogi, profile, rury. Aktualnie L, obok innych możliwości restrukturyzacji Grupy, rozważa także opcję dalszego rozwoju biznesowego głównie w dwóch segmentach: podłogi i włókniny. W związku z tym Spółka rozważa dokonanie zmian w ramach obecnej struktury organizacyjnej w sposób zapewniający realizację wspomnianego celu biznesowego. Bezpośrednim właścicielem B, który prowadzi działalność w segmencie podłóg jest G, realizujący działalność operacyjną w segmencie profili i rur. Uwzględniając cel biznesowy L (uporządkowanie struktury właścicielskiej, przejęcie kontroli nad segmentem biznesowym, który będzie rozwijany) Spółka zakłada wymianę posiadanych akcji G (64,66%) za akcje B, które są w posiadaniu G. Parytet wymiany aktywów ustalony będzie na podstawie wzajemnych uzgodnień i ogólnych zasad rynkowych przyjmowanych w podobnych transakcjach. Docelowo L zamierza zatem przejąć od G akcje B (pakiet kontrolny) i wydać za nie posiadane akcje G (w wyniku transakcji G uzyska akcje własne, które przeznaczy następnie do umorzenia lub odsprzedaży). Po stronie L wymiana akcji spowoduje zmniejszenie posiadanego udziału w kapitale G i tym samym ograniczenie partycypacji w wynikach segmentów: profile, rury – co jest, poza konsolidacją segmentu podłóg (przejęcie kontroli nad B), podstawowym i głównym celem biznesowym transakcji.

W wyniku planowanej wymiany akcji, L otrzyma od razu pakiet kontrolny B (pakiet dający bezwzględną większość praw głosu w spółce). G natomiast ze względu na określone przepisy prawne, które uniemożliwiają mu jednorazowe nabycie akcji własnych w ilości przekraczającej 20% kapitału zakładowego, może otrzymać od L akcje w więcej niż jednej transzy, co będzie zależne od ustalonego parytetu wymiany aktywów. Jeżeli przyjęty parytet wymiany aktywów będzie wymagał przeprowadzenia dwóch lub więcej transz, to po realizacji pierwszej transzy wymiany planowane jest zwołanie Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia G, uzyskanie zgody na umorzenie pozyskanych akcji własnych w ramach pierwszej transzy oraz upoważnienie Zarządu do przeprowadzenia kolejnej transzy skupu/wymiany. Jeśli zajdzie taka potrzeba identyczna procedura miałaby miejsce po wykonaniu drugiej transzy transakcji. Jednocześnie Spółka rozważa także przeprowadzenie przedmiotowej wymiany, na takich samych zasadach, w stosunku do akcji B, które są w posiadaniu akcjonariuszy mniejszościowych tej spółki (obecnie 20,50% udziałów w kapitale B), z tym jednak zastrzeżeniem, że w przypadku ewentualnego przeprowadzenia przedmiotowej wymiany także z mniejszościowymi akcjonariuszami B transakcja ta miałaby miejsce jednocześnie z realizacją pierwszej transzy wymiany akcji ze spółką G.

Planowana transakcja wymiany akcji będzie przeprowadzona z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych zakładających po stronie L długofalowy rozwój i generowanie zysku w dwóch najbardziej wzrostowych segmentach biznesowych (podłogi i włókniny), z jednoczesny ograniczeniem aktywności w segmentach profili oraz rur. Dodatkowo Spółka w wyniku opisywanej transakcji zamierza uzyskać taką strukturę właścicielską podmiotów, która umożliwi wykorzystanie w L i B efektu synergii w zakresie kanałów sprzedaży i dystrybucji.

Spółka jednoczesne informuje, że:

wszystkie podmioty, które będą brały udział w wymianie akcji (L, G, B) są polskimi rezydentami podatkowymi, tj. podlegają w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
w wyniku dokonanej transakcji L uzyska bezwzględną większość praw głosu w B,
w wyniku dokonanej transakcji wymiany akcji L wyda większościowemu akcjonariuszowi B (czyli spółce G) posiadane akcje G w ilości odpowiadającej ustalonemu parytetowi, jednocześnie nie będą następować żadne dodatkowe rozliczenia pieniężne z tytułu przeprowadzenia tej operacji lub alternatywnie jeśli nastąpi także niewielka zapłata w gotówce to nie będzie ona wyższa niż 10% wartości nominalnej wydawanych przez L akcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie są skutki podatkowe, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, planowanej pomiędzy L i G wymiany akcji, w szczególności czy ta planowana transakcja spełnia wymogi wymiany udziałów określonej art. 12 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie kreuje przychodu do opodatkowania po stronie L?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana między L i G wymiana akcji spełnia wymogi określone w art. 12 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie kreuje przychodu do opodatkowania po stronie L.

Uzasadniając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: ustawa CIT), jeżeli spółka nabywa od wspólnika innej spółki udziały (akcje) tej innej spółki oraz w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje jej wspólnikowi własne udziały (akcje) albo w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje wspólnikowi tej innej spółki własne udziały (akcje) wraz z zapłatą w gotówce w wysokości nie wyższej niż 10% wartości nominalnej własnych udziałów (akcji), a w przypadku braku wartości nominalnej – wartości rynkowej tych udziałów (akcji), oraz jeżeli w wyniku nabycia:

spółka nabywająca uzyska bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są nabywane, albo
spółka nabywająca, posiadająca bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są nabywane, zwiększa ilość udziałów (akcji) w tej spółce

–do przychodów nie zalicza się wartości udziałów (akcji) przekazanych wspólnikowi tej innej spółki oraz wartości udziałów (akcji) nabytych przez spółkę, pod warunkiem że podmioty biorące udział w tej transakcji podlegają w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia (wymiana udziałów).

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 11 ustawy CIT, przepis ust. 4d stosuje się, jeżeli:

spółka nabywająca oraz spółka, której udziały (akcje) są nabywane, są podmiotami wymienionymi w załączniku nr 3 do ustawy lub są spółkami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz
wspólnik jest podatnikiem podatku dochodowego i wnoszone przez niego udziały (akcje) stanowią wkład niepieniężny przeznaczony w całości lub w części na podwyższenie kapitału zakładowego spółki nabywającej.

Przepis ust. 4d stosuje się również w przypadku dokonania więcej niż jednej transakcji nabycia udziałów (akcji), przeprowadzonych w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy liczonych począwszy od miesiąca, w którym nastąpiło pierwsze ich nabycie, jeżeli w wyniku tych transakcji są spełnione warunki określone w tym przepisie (art. 12 ust. 12 ustawy CIT).

W przypadku wymiany akcji jaka jest planowana pomiędzy L i G przedstawione powyżej przesłanki określone przepisami ustawy CIT zostaną spełnione ponieważ:

L i G wymienią się posiadanymi akcjami,
wymianie akcji nie będzie towarzyszyć dodatkowe rozliczenie gotówkowe, alternatywnie jeśli nastąpi także niewielka zapłata w gotówce to nie będzie ona wyższa niż 10% wartości nominalnej wydawanych przez L akcji,
po otrzymaniu akcji B, L nabędzie bezwzględną większość praw głosu w B,
wszystkie podmioty biorące udział w transakcji podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia,
wszystkie podmioty biorące udział w transakcji są podmiotami wymienionymi w załączniku nr 3 do ustawy CIT (są spółkami utworzonymi według prawa polskiego i mają formę spółek akcyjnych).

Ze względu na fakt, że L za otrzymane akcje B wydawać będzie do G posiadane akcje G, do planowanej wymiany nie da się wprost odnieść warunku jaki został określony w art. 12 ust. 11 pkt 2 ustawy CIT. Fakt ten jednak zdaniem Spółki nie przekreśla możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego wynikającego z wymiany udziałów opisanej art. 12 ust. 4d ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z powyższej regulacji wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem, a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają więc wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Z punktu widzenia przepisów ustawy, istotny jest zatem efekt końcowy podejmowanej przez podatnika czynności, czy też zaistniałego zdarzenia, tj. wystąpienie korzyści finansowej (przysporzenia), nie zaś rodzaj czynności czy zdarzenia, które doprowadziło do osiągnięcia przez niego przychodu.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, zawarto natomiast katalog przysporzeń, które nie są przychodami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów (akcji) w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz takiej spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) – w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia.

Stosownie do art. 12 ust. 4d ustawy o CIT, jeżeli spółka nabywa od wspólnika innej spółki udziały (akcje) tej innej spółki oraz w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje jej wspólnikowi własne udziały (akcje) albo w zamian za udziały (akcje) tej innej spółki przekazuje wspólnikowi tej innej spółki własne udziały (akcje) wraz z zapłatą w gotówce w wysokości nie wyższej niż 10% wartości nominalnej własnych udziałów (akcji), a w przypadku braku wartości nominalnej – wartości rynkowej tych udziałów (akcji), oraz jeżeli w wyniku nabycia:

spółka nabywająca uzyska bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są nabywane, albo
spółka nabywająca, posiadająca bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są nabywane, zwiększa ilość udziałów (akcji) w tej spółce

W myśl art. 12 ust. 11 ustawy o CIT, przepis ust. 4d stosuje się, jeżeli:

spółka nabywająca oraz spółka, której udziały (akcje) są nabywane, są podmiotami wymienionymi w załączniku nr 3 do ustawy lub są spółkami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, w innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz
wspólnik jest podatnikiem podatku dochodowego i wnoszone przez niego udziały (akcje) stanowią wkład niepieniężny przeznaczony w całości lub w części na podwyższenie kapitału zakładowego spółki nabywającej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika m.in., że Wnioskodawca pełni rolę jednostki dominującej w Grupie Kapitałowej L S.A. i posiada bezpośrednio 64,66% udziałów w kapitale G, natomiast G jest właścicielem kilku innych spółek, w tym spółki B, gdzie posiada 79,50% udziałów w kapitale. Obecnie Grupa Kapitałowa L S.A. wyodrębnia w ramach swojej aktywności biznesowej cztery główne segmenty operacyjne: włókniny, podłogi, profile, rury. Aktualnie L, obok innych możliwości restrukturyzacji Grupy, rozważa także opcję dalszego rozwoju biznesowego głównie w dwóch segmentach: podłogi i włókniny. W związku z tym Spółka rozważa dokonanie zmian w ramach obecnej struktury organizacyjnej w sposób zapewniający realizację wspomnianego celu biznesowego. Bezpośrednim właścicielem B, który prowadzi działalność w segmencie podłóg jest G, realizujący działalność operacyjną w segmencie profili i rur. Uwzględniając cel biznesowy L (uporządkowanie struktury właścicielskiej, przejęcie kontroli nad segmentem biznesowym, który będzie rozwijany) Spółka zakłada wymianę posiadanych akcji G (64,66%) za akcje B, które są w posiadaniu G. Parytet wymiany aktywów ustalony będzie na podstawie wzajemnych uzgodnień i ogólnych zasad rynkowych przyjmowanych w podobnych transakcjach. Docelowo L zamierza zatem przejąć od G akcje B (pakiet kontrolny) i wydać za nie posiadane akcje G (w wyniku transakcji G uzyska akcje własne, które przeznaczy następnie do umorzenia lub odsprzedaży). Po stronie L wymiana akcji spowoduje zmniejszenie posiadanego udziału w kapitale G i tym samym ograniczenie partycypacji w wynikach segmentów: profile, rury – co jest, poza konsolidacją segmentu podłóg (przejęcie kontroli nad B), podstawowym i głównym celem biznesowym transakcji.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zobowiązanie w podatku dochodowym powstaje u konkretnego podatnika zawierającego daną transakcję. Powyższe oznacza, że przy ocenie zastosowania przepisów art. 12 ust. 4d w ustawy o CIT oraz spełnienia warunków zawartych w tych przepisach bierze się pod uwagę indywidualną sytuację strony realizującej taką transakcję. W analizowanej sprawie, Wnioskodawca planuje wymianę posiadanych udziałów w G za akcje B, które są w posiadaniu G.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy ustaw podatkowych określające obowiązki i uprawnienia podatników nie mogą być interpretowane, ani z zastosowaniem wykładni rozszerzającej, ani z zastosowaniem wykładni zawężającej.

Dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego należy kierować się przede wszystkim regułami wykładni językowej. Skoro ustawodawca formułuje normy prawne za pomocą języka etnicznego (w jego specyficznej postaci jaką jest język prawny), to i ustalanie znaczenia oraz zakresu poszczególnych zwrotów musi być dokonywane w ramach reguł językowych tegoż języka.

Teza wyrażająca prymat wykładni językowej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie. Przykładowo, w wyroku z 28 czerwca 2000 r. (sygn. akt K 25/99) Trybunał Konstytucyjny wskazał, że w państwie prawnym interpretator jest związany językowym znaczeniem tekstu prawnego, którego znaczenie stanowi granicę dokonywanej przez niego wykładni. Pozajęzykowe dyrektywy wykładni mogą jedynie dodatkowo potwierdzać, a więc wzmacniać, wyniki wykładni językowej wykładnią systemową lub funkcjonalną. W wyroku z 6 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4284/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że dominującą wykładnią norm podatkowych jest wykładnia językowa ze ścisłym rozumieniem tekstu prawnego. Oznacza to, iż jakakolwiek wykładnia rozszerzająca, czy też zawężająca jest co do zasady niedopuszczalna. Natomiast wykładnia systemowa i celowościowa służą interpretacji prawa podatkowego jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową. Również w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 2/10 wskazuje się, że na gruncie prawa podatkowego ze względu na jego tetyczny i z istoty swojej ingerencyjny charakter, przyznać należy pierwszeństwo zasadzie wykładni gramatycznej (językowej), ograniczając dyrektywy odstępstwa od językowego sensu interpretowanego przepisu do przesłanek klasycznych: gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, niedorzecznego, gdy godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu), gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o CIT, dotyczące warunków, jakie muszą zostać spełnione, by daną transakcję można było traktować jako transakcję wymiany udziałów należy interpretować ściśle i zgodnie z ich literalnym znaczeniem.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszej sprawie dojdzie do transakcji wymiany udziałów. Nie zostaną bowiem spełnione przesłanki ogólne, warunkujące dopuszczalność uznania transakcji za transakcję wymiany udziałów, wynikające z art. 12 ust. 4d ustawy o CIT. Z przedstawionych uregulowań prawnych zawartych w art. 12 ust. 4d ustawy o CIT wynika bowiem, że efekt w postaci wymiany udziałów (akcji) dotyczy sytuacji gdy spółka nabywa od wspólnika innej spółki udziały bądź akcje tej spółki, a w zamian za te udziały (akcje) spółka nabywająca przekaże wspólnikowi tej innej spółki własne udziały (akcje) lub udziały (akcje) własne wraz z zapłatą w gotówce w wysokości nie wyższej niż 10% wartości nominalnej własnych udziałów (akcji), a w przypadku braku wartości nominalnej – wartości rynkowej tych udziałów (akcji), ponadto wspólnik innej spółki wnosi do spółki (jako wkład niepieniężny przeznaczony w całości lub w części na podwyższenie kapitału zakładowego spółki nabywającej) udziały bądź akcje, a spółka wraz z nabytymi udziałami (akcjami) uzyskuje bądź zwiększa bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są nabywane.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wyda spółce G posiadane przez siebie akcje tej Spółki, a w zamian otrzyma od G udziały w spółce B, w których posiadaniu jest G, zatem nie dojdzie do wymiany udziałów (akcji) własnych, o których mowa w przepisie art. 12 ust. 4d ustawy o CIT, gdyż Wnioskodawca w zamian za akcje B nie wyda własnych akcji lecz akcje G będące w jego posiadaniu.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nie dojdzie, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, do przeprowadzenia transakcji wymiany udziałów własnych, o których mowa w art. 12 ust. 4d ustawy o CIT, a w wyniku tej transakcji Wnioskodawca co do zasady zobowiązany będzie rozpoznać przychód podatkowy ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 3 zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3 lub zgodnie z art. 12 ust. 3 w zw. z art. 14 ustawy o CIT, w zależności od tego czy akcje spółki G zostaną zbyte w celu umorzenia czy nie. W przypadku zbycia akcji nie w celu umorzenia Wnioskodawca będzie miał prawo zgodnie z art. 15 ustawy o CIT, do pomniejszenia uzyskanego przychodu o wydatki na nabycie zbywanych akcji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a,
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin