Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/4511-1-241/15/18-S/TR
z 19 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1754/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 30 lipca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 6 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 2 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/4511-1-241/15-2/TR, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 2 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-241/15-2/TR wniósł pismem z 12 czerwca 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 24 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-2-54/15-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 2 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-241/15-2/TR złożył skargę z 4 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1754/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 2 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-241/15-2/TR.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 21 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1754/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 9 czerwca 2016 r. nr ILRP – 46 – 130/16-2/AS do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Dnia 2 marca 2018 r. pismem nr 0110-KWR2.4021.38.2018.1.RJ – zważywszy na zmianę stanowiska w powyższej sprawie – wniesiono o cofnięcie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 29 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 2048/16 umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 30 lipca 2018 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 24 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Po 1754/15 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 lutego 2004 r. Wnioskodawca wraz ze swoją małżonką nabyli nieruchomość.

Nieruchomość została nabyta od innych małżonków, na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny). W § 3 umowy zaznaczono, że nabywcy nabywają nieruchomość z funduszy pochodzących z ich majątku dorobkowego, a w ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 2 stycznia 2013 r. zmarła małżonka Wnioskodawcy. Na podstawie testamentu sporządzonego w dniu 22 października 2001 r. przed notariuszem, całość spadku po zmarłej odziedziczył Wnioskodawca, co zostało stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 12 kwietnia 2013 r., sporządzonego przez tego samego notariusza.

W dniu 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość innej osobie, co zostało potwierdzone aktem notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest zobowiązany do uregulowania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w zakresie połowy otrzymanej ceny nabycia, skoro pomiędzy końcem roku, w którym nabył spadek po swojej zmarłej żonie a dniem sprzedaży nie upłynął okres 5 lat?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do regulowania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w jakimkolwiek zakresie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że od chwili nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę do chwili jej sprzedaży przez Wnioskodawcę upłynęło więcej niż 5 lat, co prowadzi do jednoznacznego wniosku, że z tytułu sprzedaży nie powstał u Wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu.

W chwili nabywania nieruchomości Wnioskodawca znajdował się wraz ze swoją małżonką w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, która jest bezudziałowa i której cechą charakterystyczną jest to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i jako taka obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe, a także wierzytelności.

Wspólność łączna różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości i wielkości udziałów każdego ze współwłaścicieli. Obu współwłaścicielom przysługuje zatem pełne prawo do całej masy majątkowej.

Należy zatem przyjąć, że Wnioskodawca nabył nieruchomość w dniu 23 lutego 2004 r., data śmierci Jego małżonki jest zatem dla kwestii podatkowych irrelewantna.

Z chwilą śmierci ustała wspólność majątkowa małżeńska, a zatem zgodnie z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku objętego tą wspólnością należy stosować przepisy dotyczące wspólności majątku spadkowego i działku spadku, który z kolei – na mocy art. 1035 Kodeksu cywilnego, odsyła do przepisów dotyczących współwłasności w częściach ułamkowych.

Zgodnie zaś z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, udziały małżonków w majątku wspólnym są równe.

Powyższe przepisy nie oznaczają jednak, że w przypadku śmierci małżonka pozostającego w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej pozostający przy życiu małżonek – jako spadkobierca, dziedziczy także jego udział w majątku objętym wspólnością. Powyższe oznaczałoby bowiem, że pozostający przy życiu małżonek nabywa coś po raz drugi – raz nabywając nieruchomość wspólnie z małżonkiem, a drugi raz nabywając udział małżonka w tej nieruchomości.

Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że nabycie wspólnie z małżonkiem – w opisywanym stanie faktycznym – w roku 2004 – uniemożliwiało ścisłe określenie udziałów każdego z nabywających małżonków.

De facto niezwykłym uproszczeniem byłoby przyjęcie, że Wnioskodawca niejako dwukrotnie nabył nieruchomość, w której – z uwagi na ustrój majątkowy – niemożliwe było określenie Jego udziałów. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz ze swoją małżonką w roku 2004, z którą łączyła go wspólność majątkowa, a drugi – wskutek dziedziczenia po śmierci małżonki.

A zatem, skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawca oraz odrębnie Jego małżonka posiadali już w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można także przyjąć, że pięcioletni termin, o jakim mowa w przepisach prawa podatkowego, biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Należy także pamiętać o tym, że nawet, jeżeli przedstawiony stan faktyczny jest wątpliwy co do tego, czy opodatkowanie winno być zastosowane – skoro opodatkowanie to w istocie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wykładnia na korzyść fiskusa (in dubio pro fisco) miałaby charakter wykładni rozszerzającej i zmieniałaby zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a omawianej ustawy właśnie do stanów faktycznych, które wprost nie są objęte zakresem przedmiotowym tego przepisu.

Wnioskodawca nie może wykazać faktu niedopełnienia warunku z omawianego przepisu, a co za tym idzie, winna wobec Niego zostać zastosowana zasada in dubio pro tributario – w razie wątpliwości na korzyść podatnika.

Stanowisko powyższe jest akceptowane w orzecznictwie (tak wyrok NSA w sprawie sygn. akt II FSK 1101/10, wyroki WSA: w Gdańsku – sygn. akt I SA/Gd 1115/11, we Wrocławiu – sygn. akt I SA/Wr 1474/11, w Krakowie – sygn. akt I SA/Kr 1378/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 21 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Po 1754/15.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 lutego 2004 r. Wnioskodawca wraz ze swoją małżonką na podstawie umowy sprzedaży nabyli nieruchomość (z funduszy pochodzących z ich majątku dorobkowego, a w ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej).

W dniu 2 stycznia 2013 r. zmarła małżonka Wnioskodawcy. Na podstawie testamentu sporządzonego w dniu 22 października 2001 r. całość spadku po zmarłej odziedziczył Wnioskodawca, co zostało stwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 12 kwietnia 2013 r. W dniu 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość.

Rozpatrujący sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu rozstrzygnął, że (…) nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., biegnie od daty nabycia prawa do udziału w 1/2 części nieruchomości przez skarżącego po śmierci małżonki. Dla celów podatkowych należy przyjąć, że nabycie nastąpiło w 2004 r.

Zatem, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie pięciu lat, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, środki uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu rzeczonej sprzedaży są wyłączone z opodatkowania podatkiem odchodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do regulowania podatku dochodowego z tegoż tytułu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.